**เมื่อสักครู่ได้โพสไปแล้วที่ห้องรับแขก ตอนนี้ขออนุญาตแชร์มาที่สวนมะกอกนะคะ**
ก่อนหน้าที่จะคบกับเขา ตอนนั้นเขาได้รับเชื่อกลับใจมาหาพระเจ้าเป็นเวลา 3 ปี และชีวิตเขานิ่งมาก
ทำงานเสร็จ กลับบ้าน ปลูกต้นไม้ ทำงานบ้าน ฯลฯ จากแต่ก่อนที่เขาเป็นเพลย์บอย
และวันนึงดิฉันได้เข้ามาในชีวิตของเขา และแล้วเราก็ได้คบหากันเป็นแฟน ลืมบอกไปค่ะ
ดิฉันเป็นแม่ลูกติด 1 คน (ดิฉัน 29) เขา (42) ก็รับได้ และก็รักเด็กคนนี้ด้วยค่ะ
เราคบหากันมาเป็นเวลา 3 ปี
โดยปีแรก หลังจากตกลงคบกับเขา เขาก็พามารับเชื่อ ล้างบาป เราจึงได้เป็นคริสตชนใหม่
ปีแรกเราคบหากัน ก็มีง๊องแง๊งกันบ้างอะไรบ้าง แต่ไม่นานก็คุยกันปกติเหมือนเดิม
ปีที่สอง เราสองคนเริ่มไปไหนมาไหนกันมากขึ้น และทุกครั้งที่พาไปก็จะพาเจ้าตัวเล็กไปด้วย
เขาจะเป็นคนจูง บางครั้งก็ซื้อขนม ของเล่นให้เจ้าตัวเล็กด้วย รักลูกเรามาก..............
.........มากจนความรู้สึกของเขามันถอยห่างออกจากเรามาไกลมาก เขาไม่ได้มีความปรารถนา
หรือ ต้องการจะคุยกับเราแบบคนที่รักกันแบบเดิม แต่ก็ยังคิดว่าไม่เป็นไรหรอก ในเมื่อเขาก็ยังดีที่รัก
เจ้าตัวเล็กของเรา และแล้วเราก็ได้เปิดใจกับเขาเรื่องที่เราค้างคาใจมานาน จึงได้คำตอบดังนี้
- เขาไม่คิดจะแต่งงานกับใครในชาตินี้ เพราะตัวเขาเติบโตมาจากครอบครัวแตกแยกจึงไม่อยากมีครอบครัว
- เขาขอเลิกกับเรา และบอกกับเราว่า ถ้าเลิกกันแล้วเป็นเพื่อนกันดีกว่า เราก็บอกเขาไปว่าไม่ได้หรอก เราก็มีจุดยืนของเราเอง การเป็นเพื่อน ไม่ใช่จุดประสงค์ของเรา (ลึก ๆ แล้วเราคิดว่าเขาลดระดับคุณค่าของเราค่ะ)
- เขาบอกว่า เขาไม่อยากมีใคร เขาอยากย้ายไปอยู่เงียบ ๆ ที่ต่างจังหวัด ไปทำสวน ทำไร่ ไม่อยากพบปะผู้่คนมากมาย เขาไม่อยากจิตใจไม่ว่าง เขาต้องการอยู่แบบเงียบ ๆ เพื่อที่จะได้อธิษฐานกับพระเจ้าได้เป็นอย่างดี และเขาก็บอกว่าเขามีความสุขที่อยู่กับพระเจ้ามากกว่า
เขาคิดแบบนี้ เป็นบาปหรือไม่คะที่เขาจะทิ้งเราไปโดยอ้างพระเจ้า
เราคิดแบบนี้ เป็นบาปหรือไม่คะ ที่เราไม่ให้โอกาสเขาได้ติดต่อกับเราโดยถาวร หมายความว่าเราตัดแล้วตัดเลยอ่ะค่ะ
ขอโทษนะคะ ขอใช้พื้นที่ระบายเรื่องไร้สาระมาซะยืดยาวค่ะ ใครมีความคิดเห็นอย่างไรคอมเม้นมาได้เลยนะคะ ยินดีรับฟังค่ะ ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
เลิกกับแฟน โดยแฟนให้เหตุผลบางประการ
เรื่องของคุณน่าสนใจมากเลยนะครับ แต่การที่ฝ่ายชายบอกว่าจะเลิกกับเราเพื่อจะอธิษฐานกับพระเจ้าให้มากขึ้น ตรงนี้รู้สึกว่าไม่สอดคล้องและไม่ถูกต้องเท่าไหร่นะครับ ในความคิดเห็นโดยส่วนตัวแล้วนะครับ เขาน่าจะแยกห่างจากพื้นฐานชีวิตหรือความเป็นอยู่ตรงๆจุดนั้นมากกว่า พระเจ้าอยู่กับเราในทุกๆที่ ทุกๆสถานการณ์เรื่องนี้ผมคิดว่าคุณต้องลองพูดคุยกับสามีให้ชัดเจน และต้องอธิบายความรู้สึกของกันและกันนะครับ ผมจะเป็นกำลังใจให้ และจะสวดภาวนาเพื่อคุณและเจ้าตัวเล็กด้วยนะครับ ขอพระเจ้าอวยพร ...