"ท่านทั้งหลายได้ยินคำซึ่งกล่าวไว้ว่า `จงรักเพื่อนบ้าน และเกลียดชังศัตรู' ฝ่ายเราบอกท่านว่า จงรักศัตรูของท่าน จงอวยพรแก่ผู้ที่สาปแช่งท่าน จงทำดีแก่ผู้ที่เกลียดชังท่าน และจงอธิษฐานเพื่อผู้ที่ปฏิบัติอย่างเหยียดหยามต่อท่านและข่มเหงท่าน"
พอมาเจอเข้าจริงๆ...รู้สึกเลยว่า รักศัตรูเนี่ย มัน "ยาก" จริงๆ
ในใจก้อรำลึกเสมอน่ะนะว่า...ต้องรักศัตรูๆ....ต้องสวดให้มากๆๆอธิษฐานเผื่อเยอะๆ
แต่มันก้ออดโกรธแค้นไม่ได้...ใช่สิ เรามันหมาหัวเน่า
ในสายตาเขาเราเปนคนโง่ๆคนนึง...ยิ่งคิดมันยิ่งแค้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เหนในส่วนดีของเรา"บ้าง"ก้อได้...ทำไมมองแต่"อดีต"ที่มันแย่ๆ...ปัจจุบันที่ดีทำไมไม่สนใจบ้าง...ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง แต่ทุกครั้ง....พยายามจูนแล้ว...รับฟังกันบ้าง...อามก้อคน...อามผิดเปน
ในใจคิดจะแบนหลายรอบ แต่ทุกครั้งที่คิด พระคัมภีร์ตอนนี้ก้อแว้บๆๆๆมาในหัวเสมอมา
อามว่าหลายๆคนคงเคยเจออ่ะนะสถานการณ์แบบนี้
รับมือกันยังไงครับ?
อื้ม....ไม่มีไรหรอก...ทำงานมาเครียดๆแค่อยากมาเล่าสู่กันฟัง
ใส่รูปสวยๆ
แต่ทุกครั้งก็พยายามอธิษฐานให้ใจเย็นและทำใจ "รัก"(ไม่ใช่ Y นะ) ไอ้หมอนี่ให้ได้ ทุกคืนก็สวดให้พี่คนนี้กลับใจอยู่เรื่อยๆครับ
)
