^
^
^
พี่เลย์ เพิร์ลเคยอาการซึมเศร้ากำเริบตอนที่จะไปเรียนพิเศษตอนเย็นอะ (นั่งรถเมล์ไป)
แล้วจู่ๆก็ร้องไห้ เลยกดลงตรงหมู่บ้านพฤษชาติ แล้วก็โบกแท๊กซี่...
พอขึ้นรถก็โทรหาแม่ พอแม่รับเท่านั้นแหละ ร้องไห้โฮใส่แม่...
แท๊กซี่ก็ตกใจ (เพิร์ลก็ตกใจตัวเอง...) แม่ก็ตกใจ 555
จะลงก็ลงไม่ได้เพราะว่า...ในกระเป๋าไม่มีตังค์ ต้องไปกดเงินก่อน...
แล้วเสร็จพอวางจากแม่ แท๊กซี่เขาก็บอกว่า "อยากร้องก็ร้องไปเลยหนู ร้องให้เต็มที่..."
ระหว่างที่นั่งก็ร้องไห้ไป อารมณ์อยากตาย แล้วก็ระบายเรื่องในใจให้ลุงฟัง...
ลุงก็ให้คำแนะนำเยอะแยะมากมาย รวมทั้งเล่าเรื่องของเขาด้วย...
คุยไปคุยมาๆทราบว่า เขาเป็นโปรฯ แล้วเขาก็เ่ล่าทุกอย่างเกี่ยวกับชีวิตเขาให้ฟัง
ตั้งแต่เขาจบวิศวะที่เยอรมัน แล้วกลับมาทำงานที่ไทยแล้วก็รวยเว่อร์ๆอะ
จนฟองสบู่แตก เป็นหนี้หลายล้านบาท ต้องมาขับแท๊กซี่
พร้อมกับประสบการณ์ของเขากับพระให้ฟัง...
ยอมรับว่า โชคดีมาก และขอบคุณพระมาก...ถ้าเกิดเจอคนอื่น...เผลอๆเพิร์ลอาจจะโดนลากไปโพลงหญ้าที่ไหนก็ไม่รู้ เห้อออ
(ตอนนั้นสติแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว...)
เดี๋ยวนี้ถ้าจะไปไหมมาไหนถ้าไกลจากบ้านต้องมีคนไปด้วยเสมอ
