เคยเจอแบบนี้มาเหมือนกันค่ะ
ตอนนั้นนอนสวดสายประคำอยู่ค่ะ ย้ำว่านอนสวดสายประคำค่ะ และสวดใจใน สวดจนถึงทศสุดท้าย เลยคิดในใจว่า "ขอเชิญร่วมสวดภาวนาร่วมกัน" แล้วก็สวดต่อได้อีกประมาณ 5 เม็ด ก็เกิดสมาธิแก่กล้าขึ้นในทันใด คือ ง่วงจนจะหลับให้ได้ในบัดเดี๋ยวนี้ แล้วก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อ ! คำเดียว ! สั้น ๆ ! เต็มหู ! ชัดเจนมาก...ก...ก ! หายง่วงเลย ! ก็นึกได้ว่า เราชวนเขาร่วมสวดภาวนาด้วยกัน แล้วเราก็นำสวดอยู่ แล้วใครผู้นั้นเขารับคำเชิญเรา อยู่ร่วมสวดพร้อมกับเรา แล้วเราดันจะหลับซะก่อน เขาก็เลยเรียกเราให้ตื่นเพื่อสวดต่อให้จบ
แต่ตอนนั้นก็รู้สึกกลัวเหมือนกันนะ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนั้น มันเหนือความเข้าใจของเรา ตอนนั้นยังเด็กอยู่ ตอนนั้นก็เลยสวดต่ออีก 1 สาย แถมค่ะ (ด้วยความตกใจ)
แต่บอกรายละเอียดได้ว่า เสียงนั้นเรียกเพื่อปลุกให้หายง่วง เพื่อจะได้สวดต่อให้จบ จึงไม่ใช่จิตชั่วร้ายแน่นอน เพราะเขาสวดภาวนาร่วมด้วยกับเรา เป็นน้ำเสียงที่ไม่น่ากลัว แต่หนักแน่น
ตั้งแต่นั้นมา ก็เลยไม่กล้าชวนเชิญมาสวดภาวนาร่วมกันอีกเลยค่ะ
![emo039 ::039::](./images/smilies/emoticon-020.gif)
แหะ แหะ
แต่ก็ทำให้เห็นความสำคัญของการสวดภาวนาให้อีกแง่มุมหนึ่งค่ะ