คุณพ่อภาคภูมิ วรพรทัศนาได้เทศน์ถึงคุณพ่อมิชชันนารี่คนไทยคนหนึ่ง ซึ่งเสียสละไปทำงานที่ประเทศกัมพูชา ชื่อ คุณพ่อวีระชัย ศรีประมงค์ เป็นธรรมฑูต คุณพ่อเทศน์ว่า วันหนึ่งคุณพ่อวีระชัย
จะต้องนั่งเรือไปเกาะกง เพื่อไปสอนคำสอนชาวบ้านฝั่งโน้น ก็มีคนจุงผู้หญิงตาบอดมาหา และบอกคุณพ่อรักษาตาให้ที ตามองไม่เห็นมา ตั้งแต่อายุ3-4ขวบแล้ว คุณพ่อก็จะรีบไปสอนคำสอน
เพราะเย็นแล้วเหลือเรือเที่ยวสุดท้าย กลัวไม่ทันไม่มีเวลาคุย เลยเขียนจ.ม.ให้คุณพ่ออีกคนหนึ่ง
ที่อยู่ที่พนมเปน ว่าช่วยดูแลหญิงตาบอดคนนี้ด้วย และให้หญิงตาบอดถือจ.ม.นี้ไปหาคุณพ่อท่านนี้
ที่พนมเปน แล้วคุณพ่อวีระชัยก็ไปทำงานตามปกติของท่าน ผ่านมา3-4เดือน คุณพ่อลืมเรื่องหญิงตาบอดสนิทเลย
....วันนึงมีผู้หญิงคนหนึ่งมาถามหาคุณพ่อเจ้าวัด และคุณพ่อวีระชัยบอกว่าเป็นพ่อเอง ผู้หญิงคนนั้น
นัั่่่งลงไปที่พื้นกราบคุณพ่อใหญ่ และบอกว่าพระเยซูรักษาตาฉัน ตาฉันเห็นแล้ว และหญิงคนนี้เธอ
ก็ประกาศไปทั่วหมู่บ้านนั้นว่า พระเยซูรักษาตาเธอหายบอดแล้ว เธอได้เชิญคุณพ่อ และพระสังฆราช
ไปที่หมู่บ้านที่เธออยู่ และเธอยังประกาศให้คนในหมู่บ้านว่าพระเยซูรักษาตาเธอหายบอด เธอได้
ยกบ้านของเธอ ให้เป็นวัดน้อยในหมู่บ้านด้วย
.....คุณพ่อมารู้ภายหลังว่า วันนั้นที่หญิงคนนี้ถือจ.ม.ไปพนมเปนพบคุณพ่อ มีหน่วยจักษุแพตย์มารักษาตาที่พนมเปนพอดี และหญิงตาบอดคนนี้โชคดีที่ได้รับเลือก ให้ผ่าตัดรักษาจนหาย
มองเห็นปกติ เป็นพระพรจริงๆ จะเรียกว่าอัศจรรย์หรือบังเอิญ ทำไมเหตุการณ์มันประจวบเหมาะกันเหลือเกิน เป็นพระญานสอดส่องจริงๆ
.....
.....
.....
