ก้าวสุดท้าย...
สองผัวเมียปกติรักกันมาก แต่วันนี้ทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้นท้าหย่ากัน
ผัวจึงบอกกับเมียว่า
"เราทั้งสองหันหลังเดินจากกันร้อยก้าว
ถ้าหันกลับมา แสดงว่า เรายังรักกันอยู่ และจะรักกันเหมือนเดิม ลืมเรื่อง
ทะเลาะกันวันนี้ แต่ถ้าเดินร้อยก้าวแล้วไม่หันกลับมา...
ก็จะถือว่า 'เราจบกัน' เพราะหมดรักกันแล้ว และจะไม่หวนกลับมาอีก แต่ถ้า
เจอกันเราจะยังทักทายเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม"
เมียก็ตอบตกลง
ผัวก็หันหลังเดินไปช้า ๆ จนถึงก้าวที่ 99
เขาหยุดตรึกตรอง ใจก็นึกถึงความดีของเมีย ที่แต่ก่อนยามเขายังจน ลำบากข้นแค้น
เมียก็ไม่เคยคิดทอดทิ้ง หรือจากเขาไป
อดทนอยู่เคียงข้างกัดฟันสู้มาด้วยกัน
จนทุกวันนี้ มีฐานะที่ดี มีความสุขสบาย
น้ำตาลูกผู้ชายพลันก็ไหลลงมาอาบแก้ม
เขาจึงตัดสินใจหันหลังกลับ
พลันพบสิ่งที่คาดไม่ถึง เขากลับเจอหน้าเมียอยู่ข้างหลังเดินตามเคียงข้าง
ไม่คิดทอดทิ้งเขา
เมียเห็นหน้าผัวมีรอยเปื้อนหยาดน้ำตาเป็นทาง
จึงบอกกับเขาว่า...
"น้องเดินตามพี่ และคิดว่าถ้าพี่หันกลับมา น้องจะอยู่เคียงข้างพี่ตลอดไป"
เมื่อเห็นผัวกลับตัวกลับใจ(หันหลังกลับมา) เมียก็ดีใจมาก
จึงรีบโยนก้อนอิฐที่ถืออยู่ในมือทิ้งลงข้างทางเพื่อไม่ให้ผัวเห็น
ก่อนหน้านี้คิดอยู่ในใจ...
"ถ้ามึงเดินไปอีกก้าวเดียว หัวกบาลมึงแยกแน่ ๆ"
