48 ชั่วโมงในนรก (48 HOURS IN HELL) ชื่อบทความในนิตยสาร (Discover Discover Magazine) คือ "นักธรณีวิทยากำลังสำรวจความลับ
ที่ลึกที่สุดของโลกตอนนี้ ใจกลางของแกนดูเหมือนจะร้อนกว่าดวงอาทิตย์ (Geologists Are Now
Probing the Earth’s Deepest Secrets. The Center Of Its Core Seems To Be Hotter Than the Sun.)"
นรกที่ต่ำที่สุดสถานที่แห่งการทรมานชั่วนิรันดร์นี้เป็นสถานที่ทางภูมิศาสตร์อย่างแท้จริง
หลายปีก่อนสำนักพิมพ์ Osterhus (the Osterhus Publishing House) พิมพ์เรื่องชื่อ "48 ชั่วโมง
ในนรก (Forty-eight Hours In Hell.)" ไม่สามารถรับรองความถูกต้อง(ทางภูมิศาสตร์หรือธรณีวิทยา)
ได้อีกต่อไป แต่มีความถูกต้องตามพระคัมภีร์มาก เว้นแต่เสียว่าอาจทำให้สับสนระหว่างนรก (Hell)
กับทะเลไฟ (Lake of Fire) เรื่องราวเริ่มต้น :
กรณีการช่วยชีวิตที่น่าสนใจที่สุดในกรณีหนึ่งที่เราได้ทราบ คือ กรณีของ จอร์จ เลนน็อกซ์ (George Lennox)
โจรขโมยม้าชื่อกระฉ่อน ซึ่งติดคุกเพราะขโมยม้าใน Sedgwick County รัฐแคนซัส ประเทศสหรัฐอเมริกา
ในช่วงฤดูหนาวขณะที่อยู่ในคุก เขาทำงานในเหมืองถ่านหิน สถานที่ทำงานของเขาดูอันตรายมาก เขา
รายงานข้อเท็จจริงต่อเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบซึ่งทำการตรวจสอบ และตัดสินใจว่า ห้องนั้นปลอดภัย เขาสั่ง
ให้เลนน็อกซ์กลับไปทำงานของเขา ด้วยความเชื่อฟังในฐานะนักโทษ การทำงานของเขานานกว่า 1 ชั่วโมง
ก็ได้หยุดลง เมื่อหลังคาตกลงมาและฝังเขาไว้ เขาอยู่ในสภาพนี้เป็นเวลา 2 ชั่วโมงเต็ม เขาหายตัวไปในช่วง
เวลาอาหารเย็น และได้มีการค้นหานักโทษที่หายไป จนกระทั่งร่างของเขาถูกพบอยู่ใต้กองซากปรักหักพังนี้
แล้วชีวิตของเขาก็ดับสูญไป
ร่างของเขาถูกพาตัวขึ้นไปยังด้านบน และจากการชันสูตรโดยแพทย์ประจำเรือนจำ ทางแพทย์ได้ประกาศว่า
เขาเสียชีวิตแล้ว ร่างของเขาถูกหามส่งโรงพยาบาล ซึ่งร่างเขาได้รับการชำระร่างให้สะอาดและแต่งตัวเพื่อ
เตรียมที่จะทำการฝังร่างของเขา โลงศพของเขาถูกสร้างขึ้นและนำเข้าไปในโรงพยาบาล แล้วอนุศาสนาจารย์
ก็มาถึงเพื่อทำพิธีกรรมทางศาสนาครั้งสุดท้ายก่อนฝัง มีนักโทษ 2 คนได้รับคำสั่งจากเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาล
ให้ยกศพขึ้นจากกระดานที่วางร่างของเขา แล้วหามข้ามห้องไปวางไว้ในโลงศพ นักโทษทั้ง 2 คนทำตามคำสั่ง
คนหนึ่งอยู่ที่ศีรษะและอีกคนหนึ่งอยู่ที่เท้าของร่างของเขา และเดินไปได้ครึ่งทางในห้อง คนที่เป็นหัวหน้าบังเอิญ
สะดุดกับกระโถนในห้องนั้น ทำให้สูญเสียการทรงตัว และทำให้ศพหล่นลงมา ศีรษะของชายคนนั้นกระแทกพื้น
เกิดความความตกใจและประหลาดใจในขณะนั้น เพราะได้ยินเสียงครวญครางลึกๆในลำคอ แล้วในไม่ช้า
ดวงตาก็เปิดขึ้น และแสดงออกถึงการชีวิตอยู่ของร่างของเขา
แพทย์ถูกส่งตัวไปทันที และเมื่อไปถึงประมาณ 30 นาทีต่อมา ชายที่ "เสียชีวิต" ได้เรียกหาน้ำ 1 ถ้วย
และกำลังดื่มอยู่ โลงศพถูกนำออกทันที และต่อมาถูกใช้เพื่อฝังศพของนักโทษรายอื่น ผ้าห่อศพของเขา
ถูกนำออกไป และเปลี่ยนเป็นชุดนักโทษแทน
จากการตรวจสอบพบว่า ขาข้างหนึ่งมีกระดูกหัก 2 แห่ง และมีรอยฟกช้ำตรงส่วนหนึ่ง เขายังคงอยู่ใน
โรงพยาบาลประมาณ 6 เดือน และไปทำงาน(ในฐานะนักโทษ)อีกครั้ง เราได้เรียนรู้ประสบการณ์ของเขา
ในขณะที่ดูเหมือนจะตายหลังจากนั้นไม่นานจากเพื่อนคนงานที่เหมือง มีความอยากรู้อยากเห็น เราอยากทำ
ความรู้จักกับเลนน็อกซ์เพื่อฟังประสบการณ์จากปากของเขาเอง แต่เขาไม่ยอมที่จะเล่าเป็นเวลาหลายเดือน
ในที่สุดเขาก็ยอม
หลังจากที่ออกจากเหมือง เราถูกส่งไปยังสำนักงานเรือนจำแห่งหนึ่งเพื่อทำรายงานประจำปี เรื่องการฟื้น
คืนชีพของชายผู้นี้กำลังถูกถกเถียงกัน ในวันหนึ่งเมื่อเขาเดินผ่านประตูและให้ความสนใจมาที่เรา ไม่นานนัก
เราได้รับโน้ตในมือของเขา และขอให้เขามาที่ทำงานที่เราอยู่ เขาทำเช่นนั้น และที่นี่เราคุ้นเคยกับเขาเป็น
อย่างดี และเราก็ได้รับเรื่องราวที่พิเศษของเขาจากปากของเขาเอง เขาเป็นชายหนุ่มอายุน่าจะไม่เกิน 30 ปี
เขาไม่ใช่อาชญากรที่เลวร้าย เขามีการศึกษาที่ดีและฉลาดมาก
ในฐานะนักข่าวชวเลข เรานำเรื่องราวของเขามาเขียนตามคำบอกของเขา "ทุกเช้าผมมีลางสังหรณ์ว่า
จะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น ผมรู้สึกไม่สบายใจมากเพราะความรู้สึกของผมเอง ผมจึงไปหา นาย Grason
หัวหน้าเหมืองของผม และบอกเขาว่า ผมรู้สึกอย่างไร และถามเขาว่า เขาจะมามั้ย? และตรวจสอบ
'ห้องเก็บถ่านหิน' ของผม ที่ผมขุดถ่านหิน แล้วเขาก็มา ดูเหมือนจะตรวจอย่างละเอียด และสั่งให้ผม
กลับไปทำงาน โดยบอกว่า ไม่มีอะไรอันตราย เขาคิดว่าผมเป็น ‘คนพิลึก’
ผมกลับไปทำงานของผม และขุดเหมืองอยู่ประมาณ 1 ชั่วโมง จู่ๆมืดลง จากนั้นดูเหมือนว่า
ประตูเหล็กบานใหญ่ได้แกว่งออกมาและผมก็ถูกมันกระแทกใส่
ผมเกิดความคิดขึ้นว่า ผมตายแล้วไปในภพภูมิอื่น ไม่เห็นใคร ไม่ได้ยินเสียงใดๆ เพราะเหตุใด
ผมไม่ทราบ ผมจึงเดินออกจากช่องประตูมาถึงริมฝั่งแม่น้ำ มันไม่มืดและไม่สว่าง
ผมไม่ได้ยืนอยู่ที่แม่น้ำสายนี้นานนัก จนกระทั่งผมได้ยินเสียงพายเรือ และในไม่ช้า คนในเรือก็พายมา
ถึงจุดที่ผมยืนอยู่ ผมพูดไม่ออก เขามองดูผมครู่หนึ่ง เขาบอกว่า เขามาหาผม แล้วบอกให้ผมลงเรือแล้ว
เขาก็พายข้ามฟากไป ผมทำตามที่เขาบอก ผมไม่สามารถพูดอะไรได้เลย ผมอยากจะถามเขาว่า
เขาเป็นใคร? และผมอยู่ที่ไหน? แต่ดูเหมือนลิ้นของผมจะติดอยู่ที่เพดานปาก ผมพูดอะไรไม่ออก
ในที่สุด พวกเราก็มาถึงฝั่งตรงข้าม ผมลงจากเรือ และคนพายเรือก็หายลับไปจากสายตา
เหลือผมอยู่ตามลำพัง ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร มองออกไปข้างหน้าผมเห็นถนน 2 สายที่ทอดผ่านหุบเขา
อันมืดมิด ถนนเส้นหนึ่งเป็นถนนกว้างและดูเหมือนจะเดินทางได้ดี อีกทางหนึ่งเป็นทางแคบ ผมไปทางอื่น
สัญชาตญาณของผมเดินตามถนนที่ชำรุดทรุดโทรม ผมไปได้ไม่ไกลเมื่อดูเหมือนจะมืดลง อย่างไรก็ตาม
อยู่ๆก็มีแสงวาบขึ้นจากระยะไกล และหนทางของผมก็สว่างขึ้นในการเดินทางของผม
ตอนนี้ผมได้พบกับสิ่งมีชีวิตที่ผมไม่สามารถอธิบายได้ ผมบอกคุณได้เพียงคร่าวๆ เกี่ยวกับรูปร่าง
หน้าตาที่น่ากลัวของมัน มันดูเหมือนมนุษย์ แต่ก็ใหญ่กว่ามนุษย์ทุกคนที่ผมเคยเห็น มันต้องสูงอย่างน้อย
10 ฟุต มันมีปีกใหญ่อยู่บนหลัง มันตัวสีดำเหมือนถ่านหินที่ผมไปขุดมา และอยู่ในสภาพเปลือยล่อนจ้อน
มันมีหอกขนาดใหญ่อยู่ในมือ ด้ามต้องยาวถึง 15 ฟุต ดวงตาของมันเปล่งประกายราวกับลูกไฟ ฟันของ
มันขาวราวกับไข่มุก ความยาวของฟันเต็มที่ก็ 1 นิ้ว จมูกของมัน ถ้าคุณเรียกสิ่งนั้นว่าจมูกได้ จมูกมีขนาด
ใหญ่มาก กว้างและแบน เส้นผมของมันหยาบกร้านมาก รวมทั้งหนักและยาว เส้นผมของมันห้อยลงมาบน
ไหล่อันใหญ่โตของมัน เสียงของมันฟังดูเหมือนเสียงคำรามของสิงโตในสวนสัตว์มากกว่าสิ่งใดที่ผมจำได้
ในช่วงหนึ่งของแสงวาบเหล่านี้ที่ทำให้ผมเห็นมันเป็นครั้งแรก ผมสั่นเหมือนใบ Aspen มันยกหอก
ของมันราวกับว่าจะปามันให้บินผ่านผม ทันใดนั้นผมก็ชะงัก เพราะเสียงที่น่าสยดสยองนั้น มันสั่งให้ผม
ตามมันไป - มันถูกส่งมาเพื่อนำทางผมในการเดินทาง ผมตามมันไป มันจะทำอะไรได้อีกละ?
หลังจากที่มันไปได้สักระยะหนึ่งก็มีภูเขาขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นต่อหน้าพวกเรา ส่วนที่หันหน้าเข้าหา
พวกเราดูเหมือนจะตั้งฉาก ราวกับว่าภูเขาถูกผ่าออกเป็น 2 ส่วน และส่วนหนึ่งถูกเอาออกไป บนกำแพง
ตั้งฉากนี้ ผมอ่านประโยคนี้อย่างชัดเจนว่า 'นี่คือนรก' ผู้นำทางของผมเดินเข้าไปใกล้กำแพงตั้งฉากนี้
และใช้ด้ามหอกฟาดจนเกิดเสียงดัง 3 ครั้ง ประตูใหญ่บานใหญ่เหวี่ยงกลับ และพวกเราก็ผ่านเข้าไป
จากนั้น ผมถูกพาผ่านสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นทางผ่านภูเขาลูกนี้
บางครั้งพวกเราเดินทางในความมืดของนรก ผมได้ยินเสียงฝีเท้าหนักของผู้นำทางของผม ดังนั้น
ผมจึงตามมันได้ ตลอดทางผมได้ยินเสียงครวญครางลึกๆ เหมือนมีคนกำลังจะตาย นอกจากนี้เสียง
ครวญครางเหล่านี้ยังเพิ่มขึ้นและผมได้ยินอย่างชัดแจ้ง เสียงร้องขอน้ำ น้ำ-น้ำ! เมื่อลงมายังประตู
อีกแห่ง และผ่านเข้าไป ผมได้ยินเสียง มันเหมือนกับเสียงเป็นล้านเสียงในที่อันห่างไกล และร้องหาน้ำ!
ทันใดนั้น ประตูอีกบานเปิดออกตามเสียงเคาะของผู้นำทางของผม และผมพบว่า พวกเราได้ผ่าน
ภูเขาไปแล้ว และตอนนี้เป็นที่ราบกว้างเบื้องหน้าผม
ในที่แห่งนี้ ผู้นำทางของผมได้ทิ้งผมไว้ เพื่อนำทางวิญญาณที่หลงทางไปสู่จุดหมายเดียวกัน
ผมอยู่ในทุ่งโล่งนี้สักพักหนึ่ง มีสิ่งมีชีวิตคล้ายตัวแรกมาหาผม แต่มีดาบที่มีขนาดใหญ่แทนหอก
มันมาบอกผมถึงเคราะห์กรรมในอนาคต พูดด้วยน้ำเสียงที่สร้างความสยดสยองแก่วิญญาณของผม
‘เจ้าอยู่ในนรก’ มันกล่าว ‘เพราะเจ้าหมดหวังแล้ว ขณะที่เจ้าเดินทางผ่านภูเขา เจ้ามาที่นี่ เจ้าได้ยินเสียง
คร่ำครวญและเสียงกรีดร้องของบรรดาดวงวิญญาณที่หลงหายขณะที่พวกเขาเรียกหาน้ำ ทำให้ลิ้นที่
แห้งผากของพวกเขาเย็นลง ตามทางเดินนั้น มีประตูที่เปิดออกไปสู่ทะเลไฟ ในไม่ช้านี้จะเป็นการลง
โทษของเจ้า ก่อนที่เจ้าจะถูกนำไปยังสถานที่แห่งความทรมานนี้ ไม่มีทางโผล่ขึ้นมาอีก - ไม่มีความหวัง
สำหรับผู้ที่เข้าไปในสถานที่นั่น - เจ้าจะได้รับอนุญาตให้อยู่ในที่ราบเปิดนี้ ซึ่งอนุญาตให้ผู้หลงทาง
ทุกคน ได้เห็นสิ่งที่พวกเขาอาจได้รับ แทนที่จะเห็นสิ่งที่พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมาน’
ด้วยเหตุนี้ ผมถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว ไม่ว่าผลจากความหวาดกลัวอันเลวร้ายที่ผมได้เจอมา ผมไม่รู้
แต่ตอนนี้ผมรู้สึกมึนงง ความอ่อนแอที่น่าเบื่อเข้าครอบงำถึงโครงกระดูกของผม พละกำลังของผมถูก
พรากไป แขนขาของผมไม่ยอมพยุงร่างกายได้อีกต่อไป ด้วยความเหนื่อยล้า ตอนนี้ผมทรุดตัวลงอย่างไร้
ทางสู้ ตอนนี้อาการง่วงนอนเข้าควบคุมผม ครึ่งหลับ ครึ่งตื่น ผมดูเหมือนฝันอยู่
ที่ไกลออกไปเหนือตัวผม และในระยะที่ห่างไกล ผมเห็นเมืองที่สวยงามซึ่งพวกเราอ่านได้ในพระคัมภีร์
ผนังของมันช่างสวยงามอย่างน่าอัศจรรย์จริงๆ! ทอดยาวออกไปในระยะไกล ผมเห็นที่ราบกว้างใหญ่
ปกคลุมด้วยดอกไม้ที่สวยงาม ผมก็ได้เห็นแม่น้ำแห่งชีวิต (River of Life) [วิวรณ์ 22:1] และทะเลแก้ว
(Sea of Glass) [วิวรณ์ 4:6 & วิวรณ์ 15:2] แล้วบรรดาทูตสวรรค์จำนวนมากจะผ่านเข้าออกตามประตู
เมือง พวกท่านกำลังร้องเพลง โอ้! บทเพลงอันไพเราะ ในหมู่พวกท่าน ผมเห็นคุณแม่ผู้แก่ชราที่ผมรัก
ท่านได้ตายไปไม่กี่ปีก่อน เพราะความชั่วร้ายของผม ท่านมองมาทางผม และดูเหมือนจะกวักมือเรียกผม
แต่ผมก็ขยับตัวไม่ได้เลย
ดูเหมือนจะมีน้ำหนักมากที่ฉุดรั้งผมไว้ ตอนนี้สายลมอ่อนๆ โชยกลิ่นหอมของดอกไม้เหล่านั้นมาให้ผม
และตอนนี้ผมสามารถได้ยินทำนองอันไพเราะของเสียงร้องทูตสวรรค์ได้อย่างชัดเจนยิ่งกว่าที่เคย และผม
ก็พูดว่า 'โอ้! เพื่อที่ผมเองจะได้เป็นหนึ่งในนั้นด้วย'
ในขณะที่ผมดื่มถ้วยแห่งความสุขอยู่นั้น จู่ๆมันก็พุ่งออกจากริมฝีปากของผม ผมถูกปลุกให้ตื่นจาก
การหลับใหล ผมถูกพากลับจากดินแดนแห่งความฝันอันแสนสุขโดยผู้คุมในที่พำนักอันมืดมนของผม
ผู้ซึ่งบอกกับผมว่า ถึงเวลาแล้ว เพื่อเข้าสู่เส้นทางชีวิตในอนาคตของผมเอง มันสั่งให้ผมตามมันไป
ซ้ำรอยของผมอีกครั้ง ผมเข้าไปในทางเดินในสถานที่มืดอีกครั้ง และเดินตามผู้นำทางของผมไป
ระยะหนึ่ง เมื่อพวกเรามาถึงประตูบานหนึ่งซึ่งเปิดออกด้านข้างของทางเดิน และเดินไปตามทางนี้
ในที่ สุดพวกเราก็พบว่า ตัวผมเองกำลังผ่านประตูอีกบานหนึ่ง และดูนั่นสิ! ผมเห็นทะเลไฟ!
เบื้องหน้าผม ผมมองเห็นได้ไกลสุดสายตา เป็นไปตามนั้น เป็นทะเลไฟและกำมะถันจริงๆ ระลอกไฟ
ขนาดใหญ่จะม้วนตัวเข้าหากัน และคลื่นเพลิงที่ลุกโชนจะพุ่งเข้าหากันและกระโจนเข้าใส่ อากาศเหมือน
คลื่นในทะเลขณะเกิดพายุรุนแรง บนยอดคลื่น ผมเห็นมนุษย์ลอยขึ้น แต่ไม่นาน ก็ถูกพาลงไปอีกที่ความลึก
ต่ำสุดของทะเลไฟ เมื่อพัดมาบนยอดของเสียงคลื่นอันน่าสยดสยองเหล่านี้ ชั่วครั้งชั่วคราวคำสาปแช่งต่อ
องค์พระผู้เจ้าผู้ทรงเที่ยงธรรมจะน่าสยดสยองและเสียงร้องอันน่าสมเพชของพวกเขาที่ต้องการน้ำจะทำให้
หัวใจแตกสลาย พื้นที่ของไฟอันกว้างใหญ่นี้สะท้อนแล้วสะท้อนอีก พร้อมกับเสียงร่ำไห้ของวิญญาณที่
หลงหายเหล่านี้
ตอนนี้ผมหันตาของผมไปที่ประตูซึ่งผมมีเวลาสักครู่ก่อนที่จะเข้าไป และผมก็อ่านประโยคที่น่ากลัว
เหล่านี้ : 'นี่คือการลงโทษของเจ้า ชั่วนิรันดร์ไม่มีสิ้นสุด' ไม่นานผมเริ่มรู้สึกว่า พื้นทรุดตัวลง และในไม่ช้า
ผมก็พบว่า ตัวเองกำลังจมลงไปในทะเลไฟ ความกระหายน้ำอย่างสุดแสนจะพรรณนาได้ครอบงำผม
เมื่อผมร้องหาน้ำ ตาของผมก็เปิดขึ้นในโรงพยาบาลของเรือนจำ
ผมไม่เคยเล่าประสบการณ์เหล่านี้ของผมมาก่อน เพราะกลัวเจ้าหน้าที่เรือนจำจะจับได้และคิดว่า ผมเป็น
บ้าและขังผมไว้ในห้องสำหรับคนโรคจิต ผมผ่านสิ่งเหล่านี้มาและผมแน่ใจว่ามีสวรรค์และนรก แต่มีสิ่งหนึ่ง
ที่แน่นอนคือ ผมจะไม่ไปที่นั้นอีกแล้ว
ทันทีที่ผมลืมตาขึ้นในโรงพยาบาล และพบว่า ผมยังมีชีวิตอยู่และอยู่บนโลกนี้อีกครั้ง ผมก็มอบหัวใจ
ของผมให้กับพระเจ้าทันที และผมกำลังจะมีชีวิตอยู่และตายในฐานะคริสตชน ในขณะที่ภาพที่น่าสยดสยอง
ของนรกไม่สามารถลบล้างจากความทรงจำของผมไปได้ และสิ่งที่สวยงามของสวรรค์ที่ผมได้เห็นก็เช่นกัน
วิธีเดียวที่จะรอดพ้นจากหายนะอันน่าสวดสยองนี้ คือ ผ่านการกลับใจใหม่ทั้งหมดและการยอมจำนน
ต่อชีวิตฝ่ายเนื้อหนังของคุณต่อหน้าพระเจ้า พระเยซูคริสต์ พระเจ้าแห่งพระสิริรุ่งโรจน์ ผู้ทรงมีกุญแจแห่งนรก
และความตาย (เรามีอำนาจเหนือความตายและเหนือแดนผู้ตาย - วิวรณ์ 1:18) พระเยซูคริสต์ทรงเป็นพระผู้ไถ่
เราทุกคนที่เชื่อในพระนามของพระองค์ สิ่งที่คุณกระทำต่อพระเยซูคริสต์ก็จะตัดสินใจตามสิ่งที่คุณกระทำ
ในชีวิตของคุณ การตัดสินใจนั้นจะกำหนดสถานที่ที่คุณใช้เวลาชั่วนิรันดร์
พระเจ้า ตรัสว่า "ไฟนรก"
มนุษย์ กล่าวว่า "ช่างน่าขำ ไม่มีพระเจ้าหรอก เป็นเพียงความเชื่องมงาย ทุกวันนี้ นรกเป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเมืองอีกต่อไปแล้ว"
ตอนนี้คุณได้บันทึกแล้ว
แปลจาก : The Australian Catholics Pagehttps://www.facebook.com/10006469549050 ... 89pXxEBbWk
17tN5zT3Uq9GVmm4BinCP6KSSj1A3wMtrd3reue8NVYQl/?mibextid=I6gGtw
ปล. แอดมินทำการแปล และมีการดัดแปลงตามความเหมาะสม หากแปลผิดหรือมี
ความผิดพลาดประการใด ก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
ขอพระเจ้าสถิตกับท่านทุกคนนะครับ
#คริสต์ #คาทอลิก #คริสต์ศรัทธา #48ชั่วโมงในนรก #นรก #ทะเลไฟ #บึงไฟ #บึงไฟนรก #ไฟนรก
#ตายแล้วฟื้น #สวรรค์ #แม่น้ำแห่งชีวิต #ทะเลแก้ว #วิวรณ์ #หายนะ #น่ากลัว #สยดสยอง #คำพยาน
#catholic #48HoursInHell #FortyEightHoursInHell #hell #LakeOfFire #GeorgeLennox
#RiverOfLife #SeaOfGlass #Revelation #HellFire #testimony
CR. : https://www.facebook.com/10006483483555 ... x8iRTrKb3w
EmziM7byNpRvg9rTxnMAfnnyibw3pLyhBvgDdkaJNGDggqLyLl/?mibextid=cr9u03