HAPPY LIFE เรื่องสั้นอ่านสนุก (คพ.สุวนาถ)พ่อมี้ ชุดที่ 5 (41-54)

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (41)

หนีไม่พ้น

มีนิทานเก่าแก่ของชาวอาหรับเกี่ยวกับหัวหน้าใหญ่ของบรรดาหัวหน้า ที่วันหนึ่งได้พบชายหนุ่ม
คนหนึ่งในกระโจมของเขาจึงถามว่า "เจ้าเป็นใคร"
"ข้าพเจ้าคือผู้ถือสารของพระอัลเลาะห์ ข้าพเจ้ามีชื่อว่าทูตสวรรค์แห่งความตาย"
ท่านหัวหน้าหน้าซีด แล้วถามต่อไปว่า "แล้วท่านต้องการอะไร จากข้าพเจ้าเล่า?"
"ข้าพเจ้าจะมาบอกท่านว่าวันสุดท้ายของท่านได้มาถึงแล้ว จงเตรียมพร้อม พระอาทิตย์ตกดินในวันพรุ่งนี้
ข้าพเจ้าจะมารับท่าน" แล้วทูตสวรรค์ก็ได้อันตรธานไป
เมื่ออยู่คนเดียวท่านหัวหน้าก็ตบมือเรียกคนใช้แล้วสั่งว่า
"จงเตรียมอูฐตัวที่แข็งแรงที่สุดให้ฉัน"
เขายิ้มกับตัวเองแล้วพูดในใจว่า "พรุ่งนี้ทูตสวรรค์ก็จะได้พบแต่กระโจมว่างเท่านั้น"
เขาขึ้นอูฐแล้ววิ่งไปอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ เขาขี่อูฐไปทั้งคืนและรุ่งขึ้นทั้งวันโดยไม่สนใจกับ
แสงแดดที่ร้อนระอุ เขาออกห่างจากกระโจมของเขาเท่าไร เขาก็มีความสุขเท่านั้น และในขณะที่พระอาทิตย์
กำลังลับขอบฟ้าลงไปนั้น เขาก็ได้มาถึงโอเอซิส (แหล่งมีน้ำในทะเลทราย) ที่เขากำลังมุ่งหน้าไปหา เขาหยุด
อยู่ใต้ต้นปาล์ม ลงจากอูฐแล้วตบคออูฐเบา ๆ พูดว่า "ดีมาก เพื่อนที่รัก" แล้วนั้น เขาก็จงอูฐที่เหนื่อยไปกินน้ำ
แล้วเขาก็ไปเจอใครที่กำลังรอเขาอย่างเงียบ ๆ ที่นั่น ผู้ถือสารของพระอัลเลาะห์ ทูตสวรรค์แห่งความตาย
"ข้าพเจ้ากำลังคิดอยู่ว่าทำไมคำสั่งของข้าพเจ้าจึงถูกเปลี่ยนแปลง ข้าพเจ้าต้องมารับท่านที่นี่ ห่างไกลจาก
กระโจมของท่าน" ทูตสวรรค์พูด "ถ้าหากมันจะเป็นความบรรเทาใจให้ท่าน ขอให้ทราบว่าท่านได้ทำสถิติ
อันหนึ่งขึ้น...ท่านควบอูฐไปได้เร็วมาก

คนบ้ากับพระอริยะ

คนบ้าคนหนึ่งเป็นบ้าลักษณะที่จะยิ้มหรือหัวเราะอยู่คนเดียวตลอดเวลา ไม่ว่าจะทำอะไร โดยเป็น
อย่างนี้มาตั้งแต่เกิด แต่พ่อแม่ของเขามีฐานะดี จึงแต่งตัวให้ลูกอย่างดีไม่ต่างจากคนทั่วไป หากมองผิวเผิน
เขาจึงดูเหมือนคนปกติ วันหนึ่งคนบ้าคนนี้เดินเข้ามาในวัด พระ 2 รูปเห็นเข้าเลยคุยกัน
พระ 1 : รู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นบ้า
พระ 2 : เพราะเขาไม่เคยมีความทุกข์ ไม่เคยโกรธ หรือเศร้าเสียใจเลยในชีวิต
พระ 1 : อย่างนี้ก็เหมือนคนบรรลุธรรม น่ะสิ
พระ 2 : เหมือน
พระ 1 : เหมือนอย่างไร
พระ 2 : เพราะเขาไม่เคยมีความทุกข์ ไม่เคยโกรธ หรือเศร้าเสียใจเลยในชีวิต
พระ 1 : งั้นเขาจะบรรลุธรรมได้ไหมนี่
พระ 2 : ไม่ได้หรอก
พระ 1 : ทำไมล่ะ
พระ 2 เพราะเขาไม่เคยมีความทุกข์ ไม่เคยโกรธ หรือเศร้าเสียใจเลยในชีวิต

ผู้รักษาฤดูใบไม้ผลิ

Peter Marshall เป็นพิธีกรจัดรายการหลายปี เขาดำรงตำแหน่งหัวหน้าวุฒิสภา เขาเล่าเรื่อง
"ผู้รักษาฤดูใบไม้ผลิ" ในเขตป่าสนบนยอดเขา Alps
ทางรัฐบาลได้จ้างชายชราคนหนึ่ง ดูแลความสะอาดธารน้ำบนภูเขา รวมทั้งขยะตามลำน้ำด้วย
ซึ่งเป็นน้ำที่ไหลมาถึงเมือง ชายชราทำงานด้วยความซื่อสัตย์รับผิดชอบอย่างดี เขาทำความสะอาดทุกวัน
ทุกเช้า ทุกเย็น ทำให้ลำธารน้ำใสสะอาด ไร้มลพิษ เขาเก็บใบไม้ กิ่งไม้ และขยะ ซึ่งมีผลต่อความสะอาด
ของน้ำ น้ำแห่งนี้ นอกจากจะสะอาดแล้ว ยังเป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยว ซึ่งชื่นชอบบรรยากาศลำธารน้ำนี้
ลำธารก่อให้เกิดโรงสีมากมาย การเกษตรเจริญ กังหันน้ำสวยงาม เป็นบ่อเกิดพลังงานน้ำชลประทาน
เกิดโรงแรมรีสอร์ทมากมาย เป็นประหนึ่งสวรรค์ ณ แผ่นดิน
หลายปีผ่านไป สภาเมืองประชุมกลางปี อนุมัติงบประมาณใหม่ เขาตัดเงินชายชราที่ทำความสะอาด
บนภูเขา เลิกจ้างเห็นว่าเปลืองโดยใช่เหตุ ไม่มีความจำเป็นที่จะจ้างต่อไป ไม่มีใครู้จักชายชราคนนั้น และ
ไม่มีประโยชน์ที่จะจ้างต่อไปอีก
แค่สองสามสัปดาห์ต่อมา ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่เมื่อฤดูแล้งมาถึง ใบไม้เริ่มร่วง ต้นไม้เริ่มหักตก
ในสระลำธาร เกิดปัญหาขวางทางน้ำ น้ำเน่าเสีย น้ำเปลี่ยนสีจากสีฟ้าเป็นสีอ่อนลง และกลายเป็นสีดำ น้ำ
เริ่มเสียเป็นจุด ๆ น้ำเน่าเหม็นไปทั่ว โรงสีปิด กังหันน้ำหมุนช้าลง หยุดผลผลิตพืชพันธ์ุตายลง โรงแรมปิด
นักท่องเที่ยวไม่มาเที่ยวอีก
สภาเมืองเห็นดังนั้นตกใจอย่างมาก เปิดประชุมด่วน รีบอนุมัติ รีบส่งเงินไปให้ชายชราโดยด่วน
ยอมรับว่าการตัดสินใจผิดพลาด หลังจากนั้นแค่สองสัปดาห์ น้ำลำธารก็กลับมาใสสะอาดเหมือนเดิม
โรงสีกลับมาเปิดใช้งานได้ใหม่ นักท่องเที่ยวกลับมา กลายเป็นสวรรค์ ณ แผ่นดินดังเดิม

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (42)

ทรัพย์สมบัติไม่ช่วยเลย

อเล็กซานเดอร์มหาราช ทำสงครามยึดครองโลกอยู่นานหลายปี ที่สุดจึงเข้าใจว่าสิ่งที่สำคัญที่สุด
ที่เขาต้องการก็คือ กลับไปหาแม่และกอดแม่สักครั้งหนึ่ง เขายกทัพกลับบ้านแต่ช้าไปเพราะ อเล็กซานเดอร์
สิ้นพระชนม์ระหว่างทางด้วยอายุเพียง 30 กว่า ๆ เท่านั้นเอง
มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับความตายของเขาแบบนี้ด้วยครับ ก่อนตาย พระองค์เรียกขุนพลทั้งหมดมาสั่งว่า
เมื่อตายแล้ว ให้หมอหลวงทั้งหมดเป็นคนแบกศพพระองค์ เอาเพชร ทองคำ นิล พลอย เงิน ที่พระองค์ยึด
ได้จากอาณาจักรต่าง ๆ เทบนถนนที่ศพท่านจะผ่าน และทำโลงศพของท่านโดยให้มือทั้งสองข้างของท่าน
ออกมาจากโลง ไม่มีใครกล้าถามพระองค์ว่าทำไมจึงทำเช่นนี้ ขุนพลทุกคนตอบรับ แต่คนหนึ่งกล้าถามว่า
ทำไม พระองค์ตอบว่า เพราะว่า ไม่มีหมอคนไหนแม้ที่เก่งที่สุดในอาณาจักรจะสามารถหยุดยั้งความตายได้
แล้วทุกสิ่งที่มี ที่ทำสงครามยึดครองมา ก็เป็นเพียงแค่หินทำถนนเท่านั้นเอง สุดท้ายก็เพราะเราเกิดมามือเปล่า
และเราก็ตายแบบมือเปล่าเช่นกัน ไม่สามารถนำสิ่งใดไปได้เลย แม้อยากจะกอดแม่อีกสักครั้ง ก็ยังทำไม่ได้เลย
และใครจะเชื่อบ้างละครับว่า แม้แต่ที่ฝังศพของมหาราชผู้นี้ก็ยังไม่มีใครเคยพบเลยว่าอยู่ที่ใด อเล็กซานเดอร์
มารู้ว่าสิ่งที่เขาต้องการที่สุดในชีวิตคืออะไรก็ตอนที่สายเกินไปแล้ว มีสิ่งที่มีค่าทางจิตใจของเราอีกมากมาย
ที่เราควรทำเสียตั้งแต่ตอนนี้ อย่าปล่อยให้มันสายเกินไปนะ

จ่ายไปแล้ว

150 ปี มาแล้ว ครอบครัวยากจนครอบครัวหนึ่งจากหมู่บ้านเล็ก ๆ ในยูโกสลาเวีย ต้องการจะ
อพยพไปอยู่ที่อเมริกา ในการเดินทางครั้งนี้มีพ่อแม่ลูกสาว 4 คน ลูกชายวัยรุ่น 1 คน หนึ่งสัปดาห์ก่อน
ลงเรือ เพื่อนจัดงานเลี้ยงส่งอำลา เพื่อน ๆ ให้ของขวัญ 2-3 ชิ้น ด้วยความรักและอาลัยเป็นขนมปังและ
เนย 3 ชุด
ครอบครัวยากจนครอบครัวนี้ไม่เคยเดินทางไปที่ไหนเลย นี่เป็นประสบการณ์ครั้งแรก เขาเดินทาง
โดยเรือโดยสารของประเทศอิตาลี พวกเขารู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าและกลัวด้วย ครอบครัวนี้หมก
ตัวอยู่แต่ในห้องเล็ก ๆ ทุกคนในห้องแบ่งปันกันกินขนมปัง และเนยที่เพื่อนบ้านฝากมา จนถึงวันสุดท้าย
ที่จะถึงอเมริกา เมื่อวันสุดท้ายมาถึง ลูกชายวัยรุ่นอดทนอยู่ในห้องต่อไม่ได้ เขาตัดสินใจสำรวจเรือ และ
ออกไปเดินรอบ ๆ เรือ เมื่อมาถึงห้องอาหาร เขามองเข้าไปในห้องอาหาร เขาเห็นแต่อาหารที่อร่อย ๆ
ทั้งนั้น น่ากินทุกอย่าง พนักงานเสิร์ฟอาหารเห็นเด็กคนนั้น ก็เชิญเด็กคนนั้นให้มากินอาหาร และบอก
เด็กคนนั้นให้กินได้ทุกอย่าง ให้ช่วยตัวเอง เด็กหนุ่มคนนั้นรีบเข้าไปนั่ง และรีบกินอาหารทันที และรู้สึกว่า
อร่อยกว่าขนมปังของพ่อเป็นไหน ๆ
เมื่อลูกชายวัยรุ่นไม่ยอมกลับมาที่ห้อง พ่อของเขาจึงออกตามหา พ่อของเขาเดินมาถึงห้องอาหาร
และตกใจมากที่เห็นลูกของเขากินอาหารอย่างอร่อย จึงตะโกนด่าลูกว่า "ลูกทำอะไรอยู่ เราไม่มีเงินทอง
สำหรับค่าอาหารหรอกนะ" ลูกตะโกนบอกพ่อว่า "พ่อครับ เราไม่ต้องจ่ายค่าอาหารหรอกครับ เพราะรวม
อยู่ที่ตั๋ว เราไม่รู้เอง" น่าเสียดายเมื่อรู้ความจริงเรือก็ถึงจุดหมายเสียแล้ว

สมบัติแท้

ครั้งหนึ่ง กษัตริย์ประทับใจในผู้ศักดิ์สิทธิ์ท่านหนึ่ง จึงทูลเชิญผู้ศักดิ์สิทธิ์มาที่วังเพื่อประทานของขวัญ
และรางวัลให้ แต่ผู้ศักดิ์สิทธิ์ไม่ยอมมา กษัตริย์ใช้ความพยายามอีกหลายครั้งจนสำเร็จ เมื่อผู้ศักดิ์สิทธิ์มา
ถึงวังจึงถามกษัตริย์ทันทีว่า "พระองค์จะประทานของขวัญอะไรให้ ข้าพระองค์ไม่ต้องการทั้งสิ้น"
กษัตริย์ตอบว่า "ข้ามีอาณาจักรจะมอบให้"
ผู้ศักดิ์สิทธิ์บอกว่า "ไม่ต้องการ"
กษัตริย์ตรัสว่า "อาณาจักรเป็นของข้า ข้าเป็นกษัตริย์
ผู้ศักดิ์สิทธิ์ถามว่า "ตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน อดีตท่านมาจากไหน อนาคตท่านจะไปไหน ทุกอย่างล้วนเป็นภาพลวงตา"
กษัตริย์ถาม "ร่างกายของข้าล่ะ"
ผู้ศักดิ์สิทธิ์ตอบ "ร่างกายจะกลายเป็นฝุ่นดิน ไม่มีอะไรเป็นของพระองค์เลย"
กษัตริย์งง และพูดต่อไปว่า
"อาณาจักรก็ไม่เอา ร่างกายก็ไม่ได้ และกษัตริย์พูดต่อไปว่าจิตใจล่ะ"
ผู้ศักดิ์สิทธิ์ตอบ "จิตใจล้วนมีแต่ความเห็นแต่ตัว"
กษัตริย์ถามอีก "แล้วครอบครัวข้าล่ะ"
ผู้ศักดิ์สิทธิ์สรุปว่า "อาณาจักร ราชวัง ครอบครัว สมบัติ ความสามารถ ข้าไม่ต้องการ ข้าต้องการ
แต่สิ่งที่เป็นของท่านเองจริง ๆ อะไรที่แสดงว่าท่านเป็นของโลก ไม่พึ่งวัตถุภายนอก มาจากใจของ
ท่านเองเท่านั้น อะไรที่แสดงว่าท่านเป็นทาสของโลก อะไรที่ท่านทำตามน้ำพระทัยพระเจ้า"
กษัตริย์เงียบไปครู่ใหญ่ และค่อย ๆ ยิ้มกับผู้ศักดิ์สิทธิ์ และตอบว่า "ข้านึกออกแล้ว ข้าจะเป็น
กษัตริย์ที่ดี ขยัน และรับใช้ประชากรอย่างดีที่สุด"
ผู้ศักดิ์สิทธิ์ยิ้มอย่างพอใจตอบว่า "ขอบพระทัยพระองค์ ข้าต้องการของชิ้นนี้"

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (43)

อยากให้เห็นพระเจ้า

ครั้งหนึ่งมีกษัตริย์พระทัยดีองค์หนึ่ง พระองค์มีความเชื่อศรัทธาต่อพระเจ้ามาก ทรงเคารพบูชา
พระเจ้าเสมอ วันหนึ่งพระเจ้าประจักษ์มาในการถวายบูชายัญ
กษัตริย์กล่าวว่า "เป็นไปได้หรือไม่ที่จะให้ประชาชนได้พบกับพระเจ้าเหมือนข้าพระองค์"
กษัตริย์รักประชาชนมาก พระองค์ปรารถนา อยากให้ประชาชนเห็นพระเจ้าบ้าง
พระเจ้าตอบว่า "เป็นไปไม่ได้"
พระเจ้าพยายามอธิบาย แต่กษัตริย์ก็รบเร้า อยากให้ประชาชนเห็นพระเจ้าจริง ๆ พระเจ้าพระทัย
อ่อนลงยอมทำตามคำขอร้อง
พระองค์ตรัสว่า "ตกลง พรุ่งนี้ให้ประชาชนไปพร้อมกันที่เชิงเขา และปีนให้ถึงยอดเขาเพื่อเห็นพระเจ้า"
เมื่อได้ยินดังนั้น กษัตริย์ดีใจอย่างมาก สั่งให้ป่าวประกาศทั่วแผ่นดินว่า "พรุ่งนี้ให้ทุกคนไปที่ตีนเขา
ปีนขึ้นไปพบพระเจ้าที่ยอดเขาได้เลย"
รุ่งขึ้นกษัตริย์เดินไปพร้อมกับประชากรที่ตีนเขา เมื่อเริ่มออกเดินทาง ก็พบแร่ทองแดงอยู่กลุ่มใหญ่
ประชาชน 1 ส่วนขุดแร่ทองแดงและกลับบ้าน ไม่สนใจจะไปพบกับพระเจ้า ต่อจากนั้นประชาชนอีก 2 ส่วน
เดินทางต่อไป พอถึงกลางเขาก็พบแร่เงิน ประชาชนส่วนที่ 2 ก็ขุดแร่เงินและกลับบ้านไปไม่เดินทางไปพบ
พระเจ้า ประชาชนกลุ่มสุดท้ายเดินทางต่อไปจนเกือบถึงยอดเขา เขาพบแร่ทองคำ รีบขุด และกลับบ้านทันที
ที่สุดเหลือกษัตริย์กับราชินี ก่อนจะถึงที่ประทับพระเจ้าพบเพชรนิลจินดามากมาย และราชินีก็รีบเก็บและ
ลงเขาทันที
กษัตริย์เห็นดังนั้น ทรงเศร้าพระทัยอย่างมาก เดินไปพบพระเจ้า
พระเจ้าถามว่า "พลเมืองไปไหนหมด ราชินีไปไหน เราดีใจ รอพบทุกคนอยู่"
กษัตริย์กล่าว ขอโทษพระเจ้าด้วยความละอายใจ
พระเจ้าเห็นดังนั้น จึงตรัสว่า "เราบอกเจ้าแล้วว่าเป็นการยากที่จะพบพระเจ้า ใครก็ตามที่สนใจ
แต่วัตถุ ไม่มีทางพบกับพระเจ้าได้"

เก็บช้อนเอาไว้

ผู้หญิงคนหนึ่งไปตรวจโรค หมอสรุปว่าเธอมีเวลา 3 เดือนเท่านั้น เธอจะตาย เธอจึงเตรียมตัว
ทุกอย่างดี เธอเขียนสิ่งที่เธอต้องการ เธอติดต่อคุณพ่อเจ้าอาวาสให้มาหาที่บ้าน และคุยเรื่องการจัด
งานศพตามความปรารถนาของเธอ เธอเตรียมแม้เพลงในพิธีกรรม พระวรสารที่เธอชอบ เครื่องแต่ง
กายของเธอ เธอบอกว่าต้องการพระคัมภีร์ 3 เล่ม ในโลงด้วย คุณพ่อสัญญาว่าจะจัดทุกอย่างที่เธอ
ต้องการอย่างแน่นอนและอย่างเคร่งครัด สุดท้ายเธอนึกออกอีก 1 อย่างที่สำคัญ เธอพูดอย่างตื่นเต้น
คุณพ่อถาม "ต้องการอะไรอีกลูก"
เธอตอบว่า "สำคัญมาก คุณพ่ออย่าลืมเด็ดขาด ช่วยเอาช้อนใส่โลงให้หนูด้วย"
คุณพ่องงนิดหน่อย ถามไปว่า "เอาจริง ๆ หรือ"
เธอตอบ "จริง ๆ ค่ะ"
เธออธิบายต่อว่า "ตลอดชีวิตของหนู เวลาที่มีการฉลองใหญ่ จะมีเลี้ยงและกินอาหารเสมอ เพราะ
ฉะนั้นหนูรู้ว่าพระเจ้าจะให้หนูฉลองบนสวรรค์เหมือนกัน เพราะฉะนั้นขาดช้อนไม่ได้ หนูรู้ว่าจะมีฉลองทุกวัน
สิ่งดี ๆ มากมาย ช็อกโกแลต แอปเปิ้ล ฯลฯ "
คุณพ่อร้องไห้ด้วยความยินดี ประทับใจ และกอดเธอเอาไว้ ลาเธอ ดีใจที่เธอมีความเชื่อ
มีความหวังในพระเจ้าเสมอ

คนตัดต้นไม้

มีคนตัดไม้คนหนึ่งนำฟืนไปขายให้แก่ร้านขายฟืน ซึ่งร้านขายฟืนก็ปฏิบัติต่อคนตัดไม้ดีมาก
ดังนั้น คนตัดไม้จึงคิดอยากตอบแทนโดยการตัดไม้ให้ได้เป็นจำนวนมาก ๆ
ในวันแรกคนตัดไม้ได้ 20 ต้นแล้วนำมาให้ร้านขายฟืน ซึ่งร้านขายฟืนก็ชมเชยและปฏิบัติต่อคน
ตัดไม้อย่างดี แต่พอในวันที่ 2 คนตัดไม้ก็ตั้งใจจะตัดใจได้มากขึ้น แต่ปรากฏว่ากลับตัดได้เพียง 18 ต้น
ในวันรุ่งขึ้นก็กะว่าจะตัดให้ได้มากยิ่งขึ้น แต่ก็กลับเหลือ 15 ต้น ยิ่งนับวันผ่านไปเรื่อย ๆ ก็ตัดได้น้อยลงเรื่อย ๆ
จนในที่สุดคนตัดไม้ก็รู้สึกละอายใจ จึงไปกล่าวคำขอโทษกับทางร้านขายฟืน แต่เจ้าของร้านขายฟืนก็กลับ
ถามคนตัดต้นไม้ว่า
"คุณลับขวาน ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่"
คนตัดไม้ตอบว่า "ผมไม่มีเวลาหยุดลับขวานเลย เพราะขนาดไม่หยุด ยังตัดไม้ได้น้อยบนาดนี้" ซึ่งเจ้าของ
ร้านก็บอกแก่คนตัดไม้ว่า คุณลองก็คิดดูสิว่า หากคุณหยุดลับขวานให้คมโดยเสียเวลาเพียงเล็กน้อย คุณ
อาจตัดไม้ได้มากกว่านี้ก็ได้
เปรียบได้กับการทำงาน ถ้าคุณก้มหน้าก้มตาทำโดยไม่หยุดพัก หยุดคิด ก็เปรียบได้กับคนตัดไม้
คุณก็จะล้าลงไปเรื่อย ๆ ให้เขามีเวลากับพระเจ้าทุกวัน และจะได้พลังเพิ่มเติม

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (44)

ขี้ลืม

เด็กหญิงน่ารักคนหนึ่งชื่อ มารี เป็นคนขี้ลืม พ่อซื้อตุ๊กตาตัวหนึ่งให้ เธอชอบมาก กอดเช้ากอดเย็น
เอาไปโรงเรียน วางบนเตียงนอน เอาไปไหนไปด้วยกันไม่ห่างตัว วันหนึ่งพ่อบอกว่าจะพาไปเที่ยวทะเล
เธอกลัวตุ๊กตาของเธอหาย เธอเก็บตุ๊กตาไว้ในตู้ ล็อกกุญแจอย่างแน่นหนา แต่เธอคิดอีกทีว่าเพื่อความ
แน่ใจ จึงวิ่งกลับไปบนห้อง เปิดกุญแจล็อกเอาตุ๊กตามาผูกกับเอว และวิ่งขึ้นรถ พ่อถามว่า "ไปไหนมา"
มารีเปิดเสื้อให้พ่อแม่ดู เห็นตุ๊กตาที่เอว และบอกพ่อแม่ว่า "เพื่อความแน่ใจว่าหนูจะไม่ลืมตุ๊กตา
หนูจึงขออนุญาตพ่อกับแม่ให้หนูมัดตุ๊กตาไว้กับตัว"

บ้าสมบัติ

มีเรื่องเล่าถึงนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งเป็นพนักงานเหมืองแร่ พวกเขาเช่าเรือท่องเที่ยวทางแม่น้ำ
Mississippi อย่างมีความสุข ขณะที่ล่องเรือได้สักพักใหญ่ เรือเกิดปัญหาอย่างรุนแรง กัปตันสั่งให้
ผู้โดยสารใส่ชูชีพทุกคน เพราะอาจต้องสละเรือ และเรื่องก็เป็นดังนั้น เรือค่อย ๆ จมลง มีหลายคน
กระโดดลงและว่ายน้ำไปที่ฝั่งรอดชีวิตได้ นอกนั้นลอยตัวอยู่เพื่อรอคนเอาเรือมารับ แต่มีเหตุการณ์
ที่แปลกคือ มีชายคนหนึ่งเขาพยายามเก็บเงินเก็บทองทั้งของตัวเองและของเพื่อน คนอื่น ๆ ที่ทิ้งไว้
เพื่อเอาตัวรอดก่อน เขาพยายามรวบรวมมากที่สุด เท่าที่จะทำได้ และเครื่องประดับทุกชิ้นเท่าที่จะ
เอาไปได้ เมื่อรวบรวมเต็มที่แล้ว เรือก็จมลงทันที เขารีบกระโดดออกจากเรืออย่างรวดเร็ว เพื่อเรือจะ
ได้ไม่ดูดเขาลงไปด้วย เขากระโดดทันก็จริง แต่เพื่อน ๆ ที่เห็นเหตุการณ์เล่าให้ฟังว่า "เราเห็นเขากระโดด
จากเรือแล้วก็จมหายไปเลยต่อหน้าต่อตา" เมื่อทุกคนได้รับความช่วยเหลือหมดแล้วจากเรือที่มาช่วย
เขาได้พบว่ามีคน ๆ เดียวที่เสียชีวิต ไม่ใช่เพราะเขาว่ายน้ำไม่เป็น แต่เป็นเพราะความโลภของเขา
เพราะนักกู้ชีพเอาศพขึ้นมา พบว่าในตัวของเขาเต็มไปด้วยเครื่องประดับ แก้วแหวนเงินทองมากมาย
มัดอยู่รอบหน้าอกของเขา ยังไม่รวมกระเป๋าที่มีของมีค่าทั้งนั้นที่ห้อยอยู่บนไหล่ของเขาอีกด้วย

ไม่เคย

คน 4 คนกำลังจะเข้าสวรรค์ เทวดาจึงถามคำถามเพื่อเตรียมเข้าสวรรค์
คนแรกเป็นนักพระคัมภีร์ อ่านและศึกษาพระคัมภีร์ทุกวัน เทวดาถามว่า "ตอนอยู่ในโลกลูกได้ทำอะไร"
นักพระคัมภีร์ บอกว่า "อ่านพระคัมภีร์ ศึกษา เทศน์สอน ให้คนอ่าน และ ศึกษาพระคัมภีร์ทุกวัน"
เทวดาก็บอกว่า "ทราบอยู่แล้ว แต่อยากทราบว่าเคยสักครั้งไหมที่ทำอะไรเพื่อเห็นแก่สวรรค์ เห็นแก่
พระเจ้า เคยสักครั้งไหม ทำอะไรแล้วไม่ได้รับการตอบแทน หรือสบายอกสบายใจ" นักพระคัมภีร์คนนั้นก็
ยืนนิ่งอยู่ เขายังหาไม่เคยสักครั้ง
คนที่ 2 เป็นหญิงสาวสวย มีเงินทองมากมาย เป็นคนมีฐานะดี เทวดาถามว่า "อยู่ในโลกลูกทำอะไร"
คุณหญิงก็ตอบว่า "อยู่ในโลกก็เป็นคนดีมีเมตตา ไปวัด ฟังมิสซา ทำบุญ ช่วยเหลือผู้ยากไร้ ไม่ได้
ขาดและทำหน้าที่อย่างดีในการเป็นคริสตชน"
เทวดาตอบว่า "รู้อยู่แล้ว แต่อยากถามว่ามีสักครั้งไหมที่ทำเพื่อพระเจ้า ล้วน ๆ โดยไม่มีคนชมเชย
ไม่มีเกียรติ ไม่มีชื่อเสียงตามมา เคยสักครั้งไหม"
เธอตอบ "ไม่เคย"
คนที่ 3 และ 4 บอกว่า "ไม่เคย"
เทวดาถาม "ทำอะไร"
ทั้ง 2 คน ตอบ "เป็นเจ้าหน้าที่โรงแรม คอยปิด - เปิดประตู หากุญแจ ช่วยเด็กและคนชราหน้าโรงแรม
ไม่ได้ทำเพื่อพระ แต่ทำเพราะเมตตา"
เทวดาบอกว่า "ถ้าอย่างนั้นเข้าสวรรค์ได้เลย

ก็มันเสียดายเงินน่ะ ...

คุณตากับคุณยายไปเที่ยวงานประจำปีของรัฐทุกปี และทุกปีคุณตาก็จะบอกคุณยายว่า "ยาย ตา
อยากขึ้นเครื่องบินน่ะ" และทุกปีคุณยายก็จะตอบว่า "ยายรู้ แต่ค่าขึ้นเครื่องบินน่ะ มันตั้ง 500 เสียดายเงินน่ะ"
ปีนี้ก็เหมือนกันที่ทั้งคู่ไปเที่ยวงานประจำปีอีก แล้วคุณตาก็ร้องว่า "ยาย ตาอายุ 71 ปี แล้วนะ ถ้าไม่ได้
ขึ้นเครื่องบินคราวนี้ คงไม่มีโอกาสอีกแล้วล่ะ"
คุณยายตอบว่า "ตาจ๊ะ ค่าขึ้นเครื่องบินน่ะ มันตั้ง 500 เสียดายเงินน่ะ"
นักบินได้ยินจึงบอกว่า "คุณตา คุณยาย เอาอย่างนี้ไหมครับ เรามาพนันกัน ผมจะพาคุณตาคุณยาย
ขึ้นเครื่องบิน ถ้าสามารถนั่งนิ่ง ๆ ได้ตลอดเส้นทางโดยไม่พูดอะไรเลยสักคำ ผมจะไม่คิดเงินเลย แต่ถ้ามี
ใครพูดอะไรสักแอะเดียว ผมเก็บ 500"
คุณตากับคุณยายตกลงและก้าวขึ้นเครื่องบิน นักบินพยายามทำทุกวิธีที่จะบินฉวัดเฉวียนโลดโผน
แต่เขาก็ไม่ได้ยินเสียงสักแอะ พยายามขับพลิกแพลงหวาดเสียวแค่ไหนก็ไม่ได้ยินเสียง
พอนำเครื่องลงจอด นักบินก็หันไปพูดกับคุณตาว่า
"นื่ผมทำสารพัดวิธีเลยนะเพื่อจะให้คุณตาคุณยายร้องออกมาสักครั้ง แต่ไม่ได้ผล
คุณตาตอบว่า "เอ้อ ตาก็อยากบอกเหมือนกันตอนยายเขาตกจากเครื่องบินน่ะ
แต่แหมตั้ง 500 เสียดายเงินน่ะ"

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (45)

ภรรยาคนที่ 1

ชายคนหนึ่งประสบความสำเร็จในชีวิตอย่างสูง เขามีภรรยา 4 คน เมื่อเขาใกล้จะตาย
เขาเรียกภรรยาทั้ง 4 มาใกล้ ๆ เรียกคนอายุน้อยที่สุดมาก่อน และถามว่า "ที่รักฉันจะตายในอีก 2 วัน
หลังจากตายแล้วฉันจะโดดเดี่ยวมากโดยไม่มีคุณ คุณจะตายไปกับฉันด้วยได้ไหม?" ภรรยาคนที่ 4
ตอบ "ไม่มีทาง ฉันไม่ตายกับคุณหรอก แต่ฉันจะตามไปทีหลัง ฉันจะพูดอวยพระคุณในงานศพของ
คุณให้แค่นั้นพอ" แล้วก็เดินหนีไป
ชายคนนั้นเสียใจมากเหมือนดาบแทงที่หัวใจของเขา เขามีหวังอย่างมากในภรรยาคนที่ 4 นี้
เป็นภรรยาที่เขาภูมิใจมากที่สุด เธอเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเขา แต่น่าเสียดายเธอไม่รักเขาเหมือน
ที่เขารักเธอเลย
ชายคนนั้นเรียกภรรยาที่ 3 มาหาเธอเป็นหญิงกลางคน เขาทำงานอย่างหนักเพื่อภรรยาคนที่ 3 นี้
เขามีความรักต่อเธอ ปรารถนาให้เธอมีความสุขเสมอ เธอเป็นที่ปรารถนาของชายมากมาย เธอเป็นคน
ซื่อสัตย์และอบอุ่น ชายคนนั้นถามว่า อีก 2 วันผมจะตาย ผมคงเหงามาก โดยปราศจากคุณ คุณจะตาย
กับผมได้หรือเปล่า" ภรรยาคนที่ 3 ตอบว่าไม่มีทาง ฉันไม่ตายกับคุณหรอก ฉันจะดูแลงานศพให้คุณเอง
อย่างดี หลังจากนั้นฉันจะไปกับลูกของคุณ
เมื่อภรรยาคนที่ 3 ออกไปจากห้องแล้ว เขาก็เรียกภรรยาคนที่ 2 เข้ามา ภรรยาคนที่ 2 เป็นคนไม่สวย
แต่สามารถแก้ไขปัญหาของเขาได้เสมอ เป็นเพื่อนที่แสนดี เขาบอกภรรยาคนที่ 2 ว่า "ผมกำลังจะตาย ผม
จะโดดเดี่ยวโดยปราศจากคุณ คุณจะตายกับผมได้หรือเปล่า" ภรรยาคนที่ 2 ตอบ "ไม่มีทาง เสียใจด้วยฉัน
ต้องขอโทษคุณ ฉันไปกับคุณไม่ได้ ฉันไปได้แค่หลุมศพของคุณ ยืนข้าง ๆ หลุมศพของคุณเท่านั้น" ผู้ชาย
คนนั้นเสียใจมาก
เขาเรียกภรรยาคนที่ 1 เข้ามาหา ภรรยาคนนี้เขาไม่ได้ดูแลหลายปีแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขา
พบภรรยาคนที่ 3 และที่ 4 แต่ภรรยาคนที่ 1 นี้เป็นคนสำคัญที่สุดของเขา เธอทำงานเงียบ ๆ ชายคนนั้นรู้สึก
อายเมื่อภรรยาที่ 1 มาเยี่ยมเขาพูดว่า "ที่รัก อีก 2 วันผมจะตาย ผมโดดเดี่ยวมาก โดยไม่มีคุณ คุณจะไปอยู่
กับผมได้ไหม" ภรรยาคนที่ 1 ตอบว่า "แน่นอนฉันจะไปกับคุณ"
ภรรยาที่ 1 เปรียบเหมือนคุณธรรม ความดีงาม ความรัก ความศรัทธา
ภรรยาที่ 2 เปรียบเหมือนครอบครัว
ภรรยาที่ 3 เปรียบเหมือนความมั่งมีทรัพย์สินทรัพย์สมบัติ
ภรรยาที่ 4 เปรียบเหมือนชื่อเสียงและอำนาจ

พระพร

ชายคนหนึ่งเดินทางกว่า 700 ไมล์เพื่อไปดูน้ำตก Niagara Falls (น้ำตกไนแองการา )
เมื่อเดินทางอีก 3 ไมล์เพื่อไปดูน้ำตก เขาได้ยินเสียงน้ำตก เขาเห็นชาวนายืนอยู่ใกล้บริเวณนั้น
เขาจึงตะโกนถามชาวนาว่า "นั่นใช่เสียงน้ำตกในแองการาไหม"
ชาวนาตอบว่า "ไม่รู้เหมือนกัน" ชายที่ถามแปลกใจมาก
ถามต่อว่าคุณอาศัยอยู่ที่นี่แต่ทำไมไม่รู้ว่านั่นเสียงอะไร"
ชาวนาตอบ "ไม่เคยไปดูเลย ทุกวันเอาแต่ทำงาน ก้มหน้าลงดิน ไม่สนใจใคร"
ชาวนาเป็นตัวอย่างที่ไม่สนใจสิ่งใกล้ ๆ ตัว เขาไม่สนใจอะไรนอกจากงานและตัวเอง เขาไม่สนใจ
พระเจ้า สวรรค์ และเพื่อนมนุษย์ สนใจแต่ขุดมัน ปลูกข้าว ทำสวน แต่ลืมพระพระพรที่พระเจ้าประทาน
ให้อย่างอุดมสมบูรณ์

พระเจ้ากระซิบ

ชายหนุ่มคนหนึ่งตกงาน เขาหมดหวังหมดกำลังใจ เขาตัดสินใจไปหาพระสงฆ์ที่เขารู้จัก เล่าทุก
เรื่องให้พระสงฆ์ฟังความทุกข์ที่มีด้วยความโกรธว่า "ผมสวดภาวนาขอให้พระช่วยในธุรกิจการงาน
แต่พระเจ้าไม่ทรงตอบคำวอนขอเลย"
คุณพ่อซึ่งนั่งอยู่กลางห้องตะโกนตอบว่า "ลูกพูดอะไร พ่อไม่ได้ยิน" ชายหนุ่มขยับเข้าไปใกล้ถามว่า
"คุณพ่อพูดอะไรครับ"
คุณพ่อพูดเบา ๆ เหมือนเดิม ชายหนุ่มถาม "ขอโทษครับคุณพ่อ ผมไม่ได้ยินเสียงคุณพ่อเลยครับ"
พร้อมกลับเอียงศีรษะเข้าไปใกล้ ๆ คุณพ่อจึงพูดอีกครั้งว่า "บางทีพระเจ้าอาจไม่ได้ยินเรา เราต้อง
เข้าไปใกล้ ๆ ฟังพระองค์กระซิบตั้งใจฟังดี ๆ"

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (46)

เครื่องประกันไปสวรรค์

ฤาษีท่านหนึ่งนั่งอยู่หน้ากระท่อม จ้องมองดูทุ่งหญ้าทิวทัศน์รอบ ๆ มีชายหนุ่มเดินเข้ามาหา
ท่านฤาษี ถามว่า "อะไรเป็นเครื่องประกันความสุขและได้ไปสวรรค์"
ฤาษีตอบว่า "ได้เลย แค่เป็นนักกีฬาก็พอ"
หนุ่มบอกว่า "ผมเป็นนักกีฬา ผมมีกล้ามเป็นมัด ๆ ร่างกายผมฟิตมากเลย"
ฤาษีพูดว่า "ดีมาก คุณต้องทำสิ่งเดียวเท่านั้น บททดสอบเล็ก ๆ คุณต้องกระโดดใช้เลย 1 เมตร
เท่านั้น แต่ขอเพิ่ม 50 เซน เท่านั้น สำหรับสิ่งที่ปรารถนา"
ฤาษีหยุดสักครู่ และถามต่อว่า "คุณชอบรถยนต์ไหม"
ชายหนุ่มตอบว่า "ชอบมาก"
ฤาษีถามว่า "คุณชอบบ้านไหม"
ชายหนุ่มตอบว่า "ชอบมาก"
ฤาษีถามว่า "คุณชอบอินเตอร์เน็ตไหม"
ชายหนุ่มตอบว่า "ขาดไม่ได้"
ฤาษีถามว่า "แล้วมือถือไอโฟนล่ะ"
ชายหนุ่มตอบว่า "ไม่มีไม่ได้"
ฤาษีถามว่า "แล้วโทรทัศน์ล่ะ"
ชายหนุ่ม ตอบว่า "ขาดไม่ได้หรอกครับ"
ฤาษีถามว่า "และเครื่องเสียงล่ะ"
ชายหนุ่มตอบว่า "ใคร ๆ ก็มีกันทั้งนั้น"
ฤาษีถามอีก 2-3 คำถาม และ ท่านหยุด ท่านบอกว่า "เท่านี้ก่อน รวมซิได้กี่เมตร"
ชายหนุ่มตอบ "9 เมตรครับ"
ฤาษีสรุปว่า "กระโดดพ้นก็รอด"
ชายหนุ่มพูดว่า "ใครจะกระโดดได้"
ฤาษีบอกว่า "ถ้าต้องการไปสวรรค์ก็จำเป็นต้องกระโดดให้พ้นให้ได้" ฤาษีพูดต่อว่า "เธอถามว่าอะไร
จะเป็นเครื่องประกันความสุขและได้ไปสวรรค์ไม่ใช่หรือ"
ชายหนุ่มประหลาดใจ และถามต่อว่า "อย่างนี้ใครจะทำได้"
ฤาษีบอกว่า "เธอพูดถูก ถ้าหัวใจเธอต้องการหลายสิ่ง เธอก็ต้องกระโดดไกลเท่านั้นเป็นธรรมดา"
ชายหนุ่มเริ่มเครียด ฤาษีสรุปอีกครั้งว่า "ใครที่ไม่ตัดใจต้องกระโดดมากกว่า 1 เมตร
พระเยซูบอกเราว่า จะมีประโยชน์อะไรที่ได้โลกทั้งโลก แต่ต้องสูญเสียวิญญาณ"

ถนนสู่สวรรค์

ข้าพเจ้าและเพื่อนคนหนึ่งได้ออกเดินทางในตอนรุ่งเช้า และเราก็ได้มาถึงเมืองแห่งหนึ่งซึ่งจำชื่อ
ไม่ได้ เพื่อนของข้าพเจ้าซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของนักบุญฟรังซิส และเคยใช้เวลาอย่างมีความสุขกับท่าน
นักบุญเป็นเวลานานนั้น เห็นท่านนักบุญอยู่ที่ตลาดจึงวิ่งไปหาท่าน สวมกอดท่านแล้วจับบ่าท่านถามว่า
"ฟรังซิส เพื่อนรัก ใครทำให้เพื่อนตกอยู่ในสภาพนี้?"
นักบุญฟรังซิสก็หัวเราะ แล้วตอบว่า "พระเจ้า"
"แล้วเสื้อผ้าที่สวยงามของเพื่อนล่ะ ขนนกสีแดงที่หมวก และแหวนทองของเพื่อนไปไหนหมด ?"
นักบุญฟรังซิสก็ตอบว่า "เจ้าซาตานมันให้ผมยืมใช้ ผมจึงได้ส่งคืนให้มัน"
เพื่อนคนนั้นจึงมองดูนักบุญฟรังซิสจากหัวจรดเท้า และไม่เชื่อตาของตัวเอง เห็นเสื้อนอกของ
ท่านนักบุญมีรูเป็นร้อย ๆ รู ไม่มีรองเท้าสวม ไม่มีหมวก ทำให้เขาน้ำตาน้ำซึม และถามท่านนักบุญว่า
"ฟรังซิส เพื่อนมาจากไหนกันแน่นี้?"
นักบุญฟรังซิสก็ตอบว่า "มาจากอีกโลกหนึ่ง"
"แล้วเพื่อนกำลังจะไปไหนกันนี่?"
"สู่อีกโลกหนึ่ง"
"ทำไมเพื่อนจึงร้องเพลงด้วยล่ะ?"
"เพื่อฉันจะได้ไม่หลงทาง"

คุณพลาดแล้ว

ชายสองคนเป็นเพื่อนกัน คนหนึ่งมีความศรัทธา มีความเชื่อดี ไปวัดร่วมพิธีกรรมสม่ำเสมอ
โดยเฉพาะวันอาทิตย์ ชอบสวดภาวนา ดำเนินชีวิตเป็นแบบอย่าง เคร่งคิด นิสัยใจคอดี
ส่วนชาวนาอีกคนหนึ่งไม่ค่อยศรัทธา คอยแต่ทำงานในนาทุกวัน วันอาทิตย์ก็ไม่สนใจวัดวา
เขาบอกว่าเสียเวลา
เวลาผ่านไปหลายเดือน ผลผลิตของเขาเจริญก้าวหน้า พืชพันธุ์เจริญ ได้เงินมากมาย ประสบ
ความสำเร็จ วันหนึ่งเขาเจอเพื่อนที่ศรัทธา เขาพูดเยาะเย้ยว่า "ไปวัดได้อะไร ไม่เหมือนผมทำงาน
วันอาทิตย์ บัญญัติก็ไม่ต้องถือ พระก็ยังอวยพร ไปวัดไม่มีประโยชน์ เสียเวลา"
ชาวนาที่ศรัทธาไม่ได้ว่าอะไรที่เพื่อนดูถูกเขา เขายิ้มแล้วตอบเพื่อนว่า "คุณเข้าใจผิดไปมาก
คุณอาจคิดว่าพระเจ้าอวยพรคุณ แม้คุณขาดวัดวันอาทิตย์ ไม่เป็นลูกที่ดีของพระ คุณอาจบอกเสีย
เวลาไม่มีประโยชน์ คุณไม่รู้ตัวหรอก ว่าคุณพลาดและสูญเสียอะไรไปบ้าง คุณโชคร้ายแล้ว
คุณสูญเสียความสุขที่จะไม่ได้คืนมาอีกแล้ว คุณโชคร้ายที่จะไม่ได้พบพระเจ้าตลอดไป

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (47)

ชายชรากับสุนัข

ชายชรารักสุนัขมาก วันหนึ่ง ออกเดินทางกับสุนัขคู่ใจ เขารู้สึกเหนื่อยเขาจึงอยากพัก
เขาเห็นบ้านหลังหนึ่งมีสนามหญ้า มีสวนหย่อม เขาจึงรีบไปเคาะประตู คนเฝ้าประตูตอบว่า
"ยินดีต้อนรับสู่สวรรค์" ชายชรายิ้มรู้สึกมีความสุขที่โชคดีได้เข้าสวรรค์ ขณะที่กำลังเดินเข้า
สวรรค์ สุนัขก็เดินตาม คนเฝ้าประตูตะโกนตอบว่า "สุนัขเข้าไม่ได้" ชายชรารักสุนัขมาก เป็น
เพื่อนหลายปี รักและซื่อสัตย์ต่อเจ้าของ เขาจึงพูดกับคนเฝ้าประตูว่า "ถ้าสุนัขเข้าไม่ได้ ผมก็
ไม่เข้าเหมือนกัน"
ชายชราและสุนัขเหนื่อยเหมือนเดิม มองหาบ้านหลังใหม่ และเขาพบบ้านหลังที่ 2 แต่
หลังนี้ไม่มีรั้ว ไม่มีสนามหญ้า ไม่มีต้นไม้ ชายชราและสุนัขเหนื่อยและหิวน้ำมาก คนเฝ้าประตู
บอกว่า "ยินดีต้อนรับ ที่นี่คือนรก" ชายชราถามว่ามีน้ำกินไหม" คนเฝ้าประตูตอบว่า "เชิญเลย"
ชายราถามว่า "เอาสุนัขเข้าได้ไหม" คนเฝ้าประตูตอบว่า "เอาเข้าได้เลย" ชายชรากับสุนัขค่อย ๆ
เดินเข้านรกเพื่อเดินเข้าไปกินน้ำ แต่เมื่อเดินเข้าไปไม่ไกล ได้ยินเสียงตะโกนต้อนรับว่า
"ยินดีต้อนรับเข้าสู่สวรรค์"
คนเฝ้าประตูกลายเป็นนักบุญเปโตร และพูดด้วยความรักว่า
"ที่นี่เป็นสวรรค์ ก็เพราะว่าท่านมีความรักและห่วงใยสุนัข"

ลืมเวลา

มีเรื่องเล่านานมาแล้ว มีจักรพรรดิพระองค์หนึ่งพอพระทัยนักขี่ม้าคนหนึ่งที่มีความสามารถ
พระองค์อยากประทานที่ดินให้ด้วยความเสน่หา โดยให้นักขี่ม้าขี่ไปในที่ดินของพระองค์ ไกลเท่าไร
ก็ได้ที่ดินเท่านั้น
นักขี่ม้าดีใจมากกระโดดขึ้นขี่ม้าทันที ควบม้าเต็มกำลัง กระโดดควบสุดแรงเร็วเท่าที่เร็วได้
เพราะหมายความว่าจะได้ที่ดินมากไปด้วย นักขี่ม้าควบสุดชีวิตเต็มที่เท่าที่เป็นไปได้ ไม่ว่าหิวหรือ
เหนื่อยเขาไม่ยอมพัก เพราะเขาต้องการที่ดินมาก ๆ เขาควบม้าสุดกำลัง สุดแรง สุดความสามารถ
ในที่สุดเขาก็หมดแรง และกำลังจะตาย เขาถามตัวเองว่า "ทำไมฉันโลภมากขนาดนี้ ฉันได้ที่ดิน
มากมายแต่กำลังจะตาย จริง ๆ ฉันต้องการที่เล็ก ๆ เพื่อฝังร่ากายเท่านั้น"
เรื่องกษัตริย์กับนักขี่ม้าเหมือนการเดินทางของเราในโลก เราพยายามสุดความสามารถ
เพื่อมีเงินมาก ๆ อำนาจมาก ๆ เกียรติยศมาก ๆ ลืมสุขภาพ ลืมเวลา ลืมครอบครัว ลืมความสวยงาม
รอบข้าง ลืมงานอดิเรกที่เรารัก

วิชาเอาตัวรอด

ศาสตราจารย์คนหนึ่งขึ้นเรือโดยสาร ขณะเดินทางเขาถามกะลาสีว่า "ท่านรู้เรื่องเกี่ยวกับชีววิทยา
นิเวศวิทยา สัตววิทยา ธรณีวิทยา และจิตวิทยาไหม" กะลาสีตอบว่า "ไม่รู้เลยสักเรื่องเดียว"
ศาสตราจารย์ถามอีก "แย่จริง เสียเวลาจริง คุณไม่รู้อะไรเลย เสียชาติเกิดจริง ๆ"
หลังจากนั้น 2-3 ชั่วโมง เกิดพายุใหญ่คลื่นสูง 5 เมตร เรือต้านพายุไม่ไหว เริ่มจม
กะลาสีถามศาสตราจารย์ว่า "ท่านรู้วิธีว่ายน้ำหรือป่าว วิชาเอาตัวรอดหรือป่าว และรู้วิชาเกี่ยวกับ
ฉลามหรือป่าว" ศาสตราจารย์ตอบทันที "ไม่รู้"
กะลาสีจึงพูดว่า "ดีมาก ท่านรู้หลายวิชา แต่ไม่รู้วิชาเอาตัวรอด ว่ายน้ำไม่เป็น ไม่รู้จักวิชาฉลาม
ไม่รู้เกี่ยวกับจระเข้ซึ่งจะกินคุณตั้งแต่หัวจรดถึงขา รวมทั้งลำตัวและทุกส่วน คุณจะตาย ชีวิตคุณแย่จริง ๆ
เสียชาติเกิดจริง ๆ แค่นี้ก็ยังไม่รู้"

คุณค่าของการให้ทาน

ชายผู้ร่ำรวยคนหนึ่งกำลังจะตาย แต่เขายังห่วงทรัพย์สมบัติของเขา เขาเอากุญแจหีบสมบัติของเขา
แขวนไว้บนคอ เขาขอให้ลูก ๆ ของเขาไปเปิดหีบสมบัติ ให้นำเอาทองออกมาเป็นจำนวนมาก และสั่ง
ให้ลูก ๆ ใส่ทองเหล่านั้นไว้ในหีบศพของเขา
วิญญาณของเขามาถึงที่ประตูสวรรค์ เขามองไปรอบ ๆ และมองเข้าไปข้างใน เขาเห็นโต๊ะเต็มไปด้วย
อาหาร ทั้งที่เป็นอาหารทั่ว ๆ ไป และอาหารเจ มีวอดก้าบริการด้วย ชายผู้ร่ำรวยถามนักบุญเปโตรว่า
"อาหารที่นี่มีราคาเท่าไหร่" นักบุญเปโตรตอบว่า "แค่หนึ่งสตางค์"
"มันราคาถูกมาก" ชายผู้ร่ำรวยกล่าว เนื่องจากเขาหิว เขาจึงหยิบเหรียญทองจากกระเป๋าของเขาออกมา
และส่งให้กับทูตสวรรค์ และกล่าวว่า "ขออาหารมื้อหนึ่งและวอดก้า 1 ไพทต์ ฉันไม่มีเหรียญสตางค์ ฉันขอ
จ่ายเป็นเหรียญทองหนึ่งเหรียญ"
ทูตสวรรค์ปฏิเสธที่จะรับเหรียญนั้น ชายผู้ร่ำรวยประหลาดใจมาก เขาถามทูตสวรรค์ว่า "ทำไมล่ะ
เหรียญทองไม่เพียงพอที่จะซื้ออาหารหรือ" ทูตสวรรค์ตอบว่า "ที่เมืองสวรรค์ เรารับเฉพาะเงินที่ท่านให้
กับผู้ที่มีความตัองการ ผู้ที่ยากจน ผู้ที่ด้อยโอกาส ผู้อดอยากหิวโหย"

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (48)

แพล่ม

ชายผู้ร่ำรวยพบว่าเขากำลังยืนอยู่ชายฝั่งทะเลแห่งชีวิต ฝั่งตรงข้ามเป็นสวรรค์ ทูตสวรรค์แจ้ง
ให้ เขาทราบว่า เพื่อที่จะบรรลุถึงเมืองสวรรค์ต้องข้ามฝั่ง ต้องใช้แพเล็ก ๆ ข้ามทะเลไปยังฝั่งตรงข้าม
เมื่อทูตสวรรค์มอบแพให้กับเขาแล้ว เขาเริ่มบรรทุกทรัพย์สมบัติมากมายของเขาลงบนแพ มันมี
มากจนแพเกือบจะรับน้ำหนักไม่ไหว เมื่อเห็นดังนี้ทูตสวรรค์ได้เตือนเขา "แพอันเล็กและไม่แข็งแรงนัก
ถ้าท่านบรรทุกของหนักเกินไป แพอาจจะล่ม และท่านจะไปไม่ถึงฝั่งตรงข้ามตามที่ตั้งใจไว้นะ"
แต่ชายผู้ร่ำรวยไม่ฟังทูตสวรรค์ เขายังคงบรรทุกทรัพย์สมบัติมากมายของเขาลงบนแพ อันได้แก่
หีบทองคำ กระสอบใส่เงินและเพชรพลอย เครื่องลายคราม ภาพวาด เสื้อผ้า หีบบรรจุอาหาร
เมื่อเขาบรรทุกทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ชายผู้ร่ำรวยขึ้นบนแพ และเริ่มเดินทางข้ามทะเล แต่อนิจจา
เมื่อเขาออกเดินทางไปได้เพียงเล็กน้อย เมื่อคลื่นลูกแรกซัดมายังแพ แพนั้นก็ล่มทันที ชายผู้ร่ำรวยตกน้ำ
และจมน้ำตายในที่สุด เขาหลงลืมสิ่งสำคัญ

นักบุญตัวจริง

เด็กหนุ่ม 2 คนมีปัญหามาตั้งแต่เล็ก ๆ เขาไม่มีอะไรจะกิน ก็เลยจำใจขโมยแพะแกะของ
ชาวบ้านประจำเพื่อเป็นอาหาร จนชาวบ้านเบื่อหน่าย เอือมระอา ลงโทษก็แล้ว จับติดคุกก็แล้ว
ก็แก้ไม่ได้สักที จึงลงโทษเอาเหล็กจี้ที่หน้าผาก เป็นเครื่องหมาย 'ST' (sheep thief) เป็นอีกอักษร
ย่อแปล (โจรขโมยแกะ) และไล่ออกนอกหมู่บ้าน
หนุ่มทั้งสองไม่อยากไปอยู่ที่อื่น ก็เลยปรึกษากันว่าจะทำอย่างไรให้ชาวบ้านยอมรับให้อยู่
ในเมืองและยกโทษให้ ก็เลยตกลงกันว่า ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป จะคอยช่วยเหลือชาวบ้าน บ้านไหน
แพะแกะหายก็ไปตามให้ บ้านไหนสร้างบ้านก็ไปช่วย บ้านไหนต้องการความช่วยเหลือก็จะไปช่วย
ทุกอย่างโดยไม่คิดค่าตอบแทนใด ๆ
เวลาผ่านไป 50 ปี เรื่องเล่าถึงสภาพบ้านเมืองเปลี่ยนไป มีคนมาท่องเที่ยว นักท่องเที่ยวแปลกใจ
ขณะที่นั่งกินกาแฟ เห็นชายชรา 2 คนนั่งอยู่หน้าร้าน ผู้คนเดินผ่านไปมาก็ทักทายแสดงความเคารพ
ส่วนเด็ก ๆ ก็วิ่งเข้าไปหา นั่งบนตักฟังคุณตาทั้งสองคนเล่านิทานให้ฟัง นักท่องเที่ยวรู้สึกประทับใจก็
เลยถามคนขายกาแฟว่า ท่านทั้งสองเป็นใคร ทำไมมีอักษร 'ST' อยู่บนหน้าผาก คนขายกาแฟก็ตอบว่า
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ผมเดาว่า อักษรบนหน้าผากคงมาจากคำว่า "SAINT" เพราะท่านทั้งสองเป็นคน
ที่ดีมาก ทุกคนในเมืองนี้รักท่านทุกคน"

ใครเตรียมร่มชูชีพให้คุณ

ชาร์ลส์ พลัมบ์ คืออดีตนักบินของนาวิกโยธินสหรัฐในช่วงสงครามเวียดนาม หลังจากได้ชัยชนะ
จากการสู้รบถึง 74 ครั้ง วันหนึ่งเครื่องของเขาถูกยิง ร่มชูชีพได้ช่วยชีวิตเขาไว้ แต่เขาก็ถูกทหารเวียดนาม
จับตัวและขังไว้ ถึง 2,103 วัน
หลังจากได้รับการปล่อยตัว ชาร์ลส์ เดินทางกลับสหรัฐ และได้รับเหรียญเชิดชูเกียรติมากมาย
นอกจากนั้น เขายังได้รับเชิญให้ไปสอนในหน่วยทหาร เล่าถึงประสบการณ์ของเขา และท้าทายผู้คน
ในเรื่องการดำเนินชีวิต
วันหนึ่งชาร์ลส์ พลัมบ์ และภรรยากำลังนั่งอยู่ในร้านอาหาร ชายคนหนึ่งเดินมาหาเขาและกล่าวว่า
"คุณคือพลัมบ์ คุณขับเครื่องบินรบในเวียดนาม คุณอยู่บนเรือบรรทุกเครื่องบิน คิตตี้ ฮอว์ค และคุณถูกยิงตก!"
"แล้วคุณมารู้เรื่องของผมได้อย่างไร?" พลัมบ์ถาม ชายผู้ซึ่งอยู่บนเรือบรรทุกเครื่องบินลำเดียวกับเขา
ตอบว่า "ก็ผมเตรียมร่มชูชีพให้คุณ" และเขากล่าวอีกว่า "ผมหวังว่ามันใช้งานได้"
"มันใช้ได้จริง ๆ" พลัมบ์ตอบ "ไม่อย่างนั้นวันนี้ผมคงไม่ได้อยู่ที่นี่" คืนนั้น พลัมบ์คิดเกี่ยวกับชายคนนี้
ซึ่งยืนอยู่ใต้ท้องเรือบรรทุกเครื่องบิน พับร่มชูชีพอย่างระมัดระวังเพื่อชีวิตของผู้ซึ่งอาจจะต้องพึ่งพามัน
ซึ่งเขาเองอาจจะไม่รู้จักด้วยซ้ำ
พลัมบ์เศร้าใจ และรู้สึกผิด เขารำพึงกับตนเองว่า
"ผมเดินผ่านชายผู้นี้มากี่ครั้งแล้ว และไม่เคยแม้แต่จะพูดทักทายกับเขา เพราะผมเป็นนักบิน ส่วนเขาเป็นแค่
กะลาสีชั้นผู้น้อย" พลัมบ์คิดต่อว่า ก็เพราะชายคนนั้นได้เตรียมร่มชูชีพอย่างรอบคอบ เขาจึงยังคงอยู่ทุกวันนี้
พลัมบ์เล่าเรื่องนี้ พร้อมกับเสริมว่า เราไม่เพียงต้องการร่มชูชีพทางกายภาพเท่านั้น แต่ร่มชูชีวิตทาง
จิตใจและจิตวิญญาณด้วย เขาเรียกสิ่งนี้ว่า "การสนับสนุน"
ไม่มีงานต่ำ และงานสูง เราทุกคนต้องพึ่งพากันและกัน ฉะนั้น อย่าลืมคนที่เตรียมร่มชูชีพให้กับเรา

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (49)

เปลี่ยนตัวเอง

หนุ่มคนหนึ่งเพิ่งบรรลุนิติภาวะเพื่อจบการศึกษาเข้าสู่โลกของผู้ใหญ่ ด้วยความกระตือรือร้น
พร้อมกับประกาศว่า ตัวเองจะพยายามปรับเปลี่ยนโลก นำสังคมทุกแห่ง เปลี่ยนชีวิตของทุกคนให้ดีขึ้น
และเขาก็พยายามทำเช่นนั้นจริง ๆ เวลาผ่านไป 20 ปี เขาเริ่มอายุ 40 ปี เขาก็เริ่มสังเกตว่า ความพยายาม
ของเขาไม่ประสบความสำเร็จเท่าไรเลย เขาจึงบอกว่า เขาจะเปลี่ยนชุมชนสังคมเล็ก ๆ ที่อยู่รอบข้างตัวเขา
ให้ดีขึ้น ขอบข่ายของเขาเริ่มหดตัวลง เพราะรู้ตัวเองว่าเขามีขีดจำกัด ไม่สามารถเปลี่ยนโลกทั้งโลกได้
เวลาผ่านไปอีก 20 ปี และอายุของเขาก็เริ่มด้วยเลข 6 เขาก็สังเกตอีกว่า ไม่สามารถทำอะไรให้ดีขึ้นได้เลย
เขาจึงพูดกับตัวเองและรำพึงกับพระว่า
"ลูกขอเปลี่ยนโลก สังคม ชุมชน ให้ดีขึ้น โดยขอเริ่มกับตัวเองก่อนดีกว่า
ลูกขอโทษที่เสียเวลาไป 40 ปี ที่ไปเริ่มกับคนอื่น ไปเริ่มจากข้างนอกตัวลูก
ถ้าลูกเริ่มจากภายในตัวลูกเองเมื่อ 40 ปี ก่อน โลกนี้คงจะดีกว่านี้"
ความตั้งใจดีของชายหนุ่มที่จะเปลี่ยนโลก เปลี่ยนสังคม ให้ดีขึ้น เปรียบเสมือนการใช้ความ
ศักดิ์สิทธิ์ ASHARAF ในทางที่ผิด เขาใช้ความเก่ง ความรู้ ความดี การสั่งสอนผู้อื่นด้วยวิถีทางที่รุนแรง
ใช้กำลังบังคับ ทำให้เกิดภาพลักษณ์แห่งความเหนือกว่า ความดีกว่า ความเที่ยงธรรมกว่า เหนือคนอื่น
นำมาซึ่งความหยิ่งจองหอง อวดดี อวดตัวเป็นนายคนอื่น ต่อเมื่อเขารู้ตัวเองว่า เขาควรเริ่มกับตัวเองก่อน
เวลาผ่านไปหลายสิบปี การเริ่มกับตัวเอง หมายถึงการไม่ใช้ดาบ แต่ใช้ความสุภาพ ถ่อมตัว รู้จุดอ่อน
รู้ความบกพร่องของตัวเอง แก้ไขตัวเองก่อน เพื่อจะได้เข้าใจเพื่อนมนุษย์คนอื่น และเพื่อจะได้รู้จัก
และรักคนอื่นที่เขาพบปะในชีวิต

ใครรวยจริง

เศรษฐีเจ้าของฟาร์มปศุสัตว์แห่งหนึ่ง ขี่ม้าออกตรวจตราอาณาจักรของตน ผ่านบ้านชายชราผู้
ดูแลฟาร์มที่แสนดีและซื่อสัตย์ ที่รับใช้ตนเองมานาน หลังจากถามสารทุกข์สุกดิบระหว่างกันแล้ว
ชายชราด้วยความหวังดี ก็บอกเจ้านายผู้มั่งคั่งของตนว่า เมื่อคืนตนเองฝันว่า เทวดามาบอกกับตนว่า
ผู้ที่ร่ำรวยที่สุดบนแผ่นดินนี้ คืนนี้จะไปหาพระเจ้า
เจ้าของฟาร์มได้ยินก็สะดุดใจนิด ๆ พลางพูดตอบแบบปลอบใจตัวเองว่า นี่เป็นเพียงความฝัน
ของลุงเท่านั้น แล้วเขาขี่ม้าตรวจบริเวณฟาร์มอันกว้างใหญ่ไพศาลต่อไป แต่บ่ายวันนั้น เศรษฐีคนนั้น
ยังว้าวุ่นในใจเกี่ยวกับการฝันของชายชรา ผู้เฝ้าปศุสัตว์ของตนไม่หาย จึงให้คนไปตามคุณหมอมา
ตรวจสุขภาพของตน คุณหมอมาเมื่อพลบค่ำ และทำการตรวจร่างกายของเศรษฐีอย่างละเอียด แต่ไม่
พบโรคอะไร สุขภาพแข็งแรงดีทุกอย่าง คุณหมอสรุปว่าไม่ต้องเป็นห่วง สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีก
หลายสิบปี
ขณะที่กำลังสนทนาต่อหลังตรวจสุขภาพแล้ว ก็มีเด็กรับใช้มาแจ้งแก่เศรษฐีว่า ชายชราผู้เฝ้าดูแล
ปศุสัตว์เพิ่งเสียชีวิตเมื่อกี้นี้เอง...ในสายตาพระเจ้า "ผู้ที่ร่ำรวยที่สุดบนแผ่นดินนี้" ไม่ใช่เศรษฐีคนนั้น
แต่กลับเป็นชายชราผู้รับใช้ที่เป็นคนธรรมดา ไม่ได้ร่ำรวยนี้เอง
ด้วยความเข้าใจใหม่ "ความร่ำรวยบนแผ่นดิน" ตามเรื่องเล่านี้ คงจะเป็นกำลังใจแก่เราฆราวาส
คาทอลิกได้เป็นอย่างดีว่า พวกเราคงไม่ต้องขวนขวายหาแต่เงินทองเพื่อให้ได้ชื่อว่าเป็นคนร่ำรวย
พระต้องการเห็นความร่ำรวยทางจิตใจมากกว่า และพ่อใคร่ขอแนะนำวิธีหนึ่ง ที่ท่านจะมีส่วนร่วม
ในการสร้างความร่ำรวยทางจิตใจนี้ได้นั้นคือ ส่วนร่วมในแผนกิจกรรมงานอภิบาลของวัด

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (50)

5 กฎแห่งความสุข

1. ให้อภัย ให้ใจเป็นอิสระจากความโกรธ เกลียด
2. อย่าวิตกกังวลใจ ปล่อยใจจากความกังวล
3. ใช้ชีวิตเรียบง่าย และชื่นชมกับสิ่งที่มีอยู่
4. ให้มากๆ
5. อย่าวางใจในใคร ยกเว้นพระเจ้า

เวลา 3
ให้เราหัวเราะเก่ง เพราะมันเป็นดนตรีของวิญญาณ
ให้เราคิดเก่ง ๆ เพราะมันเป็นที่มาของอำนาจ
ให้เราเล่นเก่ง ๆ เพราะเป็นที่มาของผู้มีอายุยืนยาว
ให้เราอ่านเก่ง ๆ เพราะเป็นน้ำตกแห่งสติปัญญา
ให้เราภาวนาเก่ง ๆ เพราะเป็นที่มาของอำนาจที่แท้จริงในโลก
ให้เรารักเก่ง ๆ เพราะพระเจ้าจะให้มรดกแก่เรา
ให้เรามีเพื่อนเยอะ ๆ เพราะเป็นที่มาแห่งความสุข
ให้เราให้เก่ง ๆ เพราะทำให้เราไม่เห็นแก่ตัว
ให้เราทำงานเก่ง ๆ เพราะจะทำให้เราประสบความสำเร็จทุกเรื่อง

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (51)

10 กฎเหล็ก

1. อย่าคอยเวลาพรุ่งนี้ถ้าเราสามารถทำได้วันนี้
2. อย่ารบกวนคนอื่น ในสิ่งที่เราสามารถทำเองได้
3. อย่าใช้เงินทองก่อนที่เราจะมีเป็นของตัวเอง
4. อย่าซื้อสิ่งที่เราไม่ต้องการ เพราะว่าเป็นของที่มันไม่มีประโยชน์สำหรับคุณ
5. ความภูมิใจมีค่ามากกว่าความหิว ความกระหาย
6. อย่าขอโทษถ้าเราไม่สำนึกผิดจริง
7. ไม่มีอะไรเสียหายถ้าเราจริงใจตั้งใจทำ
8. อย่าปล่อยใช้ความชั่วครอบงำแม้เรารู้สึกเจ็บปวดก็ตาม
9. จงทำทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความรอบคอบปลอดภัย
10. ถ้ารู้สึกโกรธ นับ1-10 ก่อนจะพูด
ถ้าโกรธมาก นับ 1-100

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (52)

ความซื่อสัตย์

เมื่อพบความงดงาม...ให้ยอมรับ
เมื่อพบความฝัน...ทำให้เป็นจริง
เมื่อพบการท้าทาย...อย่าหนีต้องเผชิญหน้า
เมื่อพบหน้าที่...ทำให้ดี
เมื่อพบการเล่นเกม...เล่นกับมัน
เมื่อพบคำสัญญา...ทำให้บรรลุผล
เมื่อพบความเศร้า...ให้ลุยเต็มที่เอาชนะมัน
เมื่อพบบทเพลง...ให้ร้องมัน
เมื่อพบการดิ้นรน...ต่อสู้ต่อไป
เมื่อพบพระพร...ลิ้มรสทันที
เมื่อพบคุณค่าดี...ดูแลรักษาไว้อย่าทำลาย
เมื่อพบความมั่งคั่ง...รักษาไว้
เมื่อพบความรัก...ให้ยินดี
เมื่อพบพระธรรมล้ำลึก...ให้เรียนรู้
เมื่อพบความโชคดี...สร้างต่อ
เมื่อพบชีวิต.. สู้เพื่อฝันใช้ชีวิต

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (53)

เบอร์โทรด่วนถึงพระเจ้า

1. เมื่อมีความเศร้า
โทร. ยอห์น 14
2. เมื่อมีคนทำให้เราผิดหวัง
โทร. บทสดุดี 27
3. ถ้าต้องการกำไร เกิดผล
โทร. ยอห์น 15
4. เมื่อตกในบาป
โทร. บทสดุดี 51
5. เมื่อกังวล
โทร. มัทธิว 6:19-34
6. เมื่อตกอยู่ในอันตราย
โทร. บทสดุดี 91
7. เมื่อดูเหมือนพระเจ้าอยู่ห่างไกล
โทร. บทสดุดี 139
8. เมื่อความเชื่อถูกรบกวน
โทร. ฮีบรู 11
9. เมื่ออยู่โดดเดี่ยวและกลัว
โทร. บทสดุดี 23
10. เมื่อรู้สึกขมขื่นและเจอวิกฤต
โทร. โครินธ์ 13
11. เคล็ดลับความสุของนักบุญเปาโล
โทร. โคโลสี 3:12-17
12. เมื่อรู้สึกสับสนและตกต่ำ
โทร. โรม 8:31-39
13. เมื่อต้องการสันติสุขและความสงบ
โทร. มัทธิว 11:25-30
14. เมื่อโลกนี้ดูเหมือนยิ่งใหญ่กว่าพระเจ้า
โทร. บทสดุดี 90
15. เมื่อต้องการความมั่นใจในชีวิตคริสตชน
โทร. โรม 8.1-30
16. เมื่อต้องจากบ้าน ทำงาน และเดินทาง
โทร. บทสดุดี 121
17. เมื่อคำภาวนากลับกลายเป็นเห็นแก่ตัว เพื่อตัวเอง
โทร. บทสดุดี 67
18. สำหรับงานสร้างสรรค์และโอกาสดี
โทร. อิสยาห์ 55
19. เมื่อต้องการความกล้าหาญสู้กับงานหนัก
โทร. โยชูวา 1
20. เมื่อไม่มีเพื่อน
โทร. โรม 12
21. เมื่อคิดถึงเงิน ๆ ทอง ๆ
โทร. มาระโก 10
22. ถ้าถูกกดดันหดหู่
โทร. บทสดุดี 27
23. ถ้ารู้สึกว่างเปล่าในชีวิต
โทร. บทสดุดี 37
24. ถ้าขาดความมั่นใจในผู้คนรอบข้าง
โทร. โครินทร์ 13
25. ถ้าประชากรขาดความเมตตา
โทร. ยอห์น 15
26. ถ้าท้อแท้กับการงาน
โทร. บทสดุดี 12
27. ถ้ารู้สึกว่าโลกนี้เล็ก แต่เราใหญ่กว่า
โทร. บทสดุดี 19
เบอร์โทรฉุกเฉินอาจเป็นเบอร์ตรงที่แก้ปัญหาได้ แต่ขาดผู้ช่วยไม่ได้เหมือนกัน
โทรศัพท์เปิดรับสายทุกวัน 24 ชั่วโมง จงรักษาความเชื่อไว้ อย่าสงสัย

[rosa-lee]

HAPPY  LIFE  เรื่องสั้นอ่านสนุก
ผู้แต่ง : สุวนารถ  กวยมงคล [พ่อมี้]

ตอนที่ (54)

สิ่งที่ควรสอน

ครูคนหนึ่งสอนศิษย์ของตนว่า...
หากเราเป็นครูสอนคณิตศาสตร์
จงสอนให้นักเรียนรู้ถึงความเที่ยวตรงของชีวิต
หากสอนภาษา
จงสอนให้นักเรียนรู้ถึงการสื่อสารที่ดีในชีวิต
หากสอนประวัติศาสตร์
จงสอนถึงบุคคลที่ดีเพื่อเป็นเยี่ยงอย่างในชีวิต
หากสอนงานฝีมือ
จงอย่าสอนแต่การประดิษฐ์สิ่งของภายนอกเท่านั้น
หากสอนดาราศาสตร์
จงสอนให้เคารพซึ่งกันและกัน
หากสอนพละศึกษา
จงสอนให้รู้ถึงความยุติธรรม
และอย่าลืม... จงสอน

…………จบ…………