Belong to the Truth Jesus Christ

13PM. เขียน: ขอเตือนเอาไว้ว่า ไม่มีสวรรค์สำหรับคนที่ฆ่าตัวตายนะครับ ในเมื่อมนษย์พระเจ้าให้ชีวิตมาแล้วเราไม่มีสิทธิที่จะไปทำลาย ถ้าหากฝืนกฏก็เท่ากับเราไม่เล่นตามบทบาทของเรา ฉะนั้นไม่มีสวรรค์สำหรับคนพวกนี้มีแต่นรกที่รออยู่เบื้องหน้า มีแต่ความทุกข์ที่จะคุณจะด่ำลึกลงไป แบบซ้ำๆซากๆไม่มีที่สิ้นสุด

จริงๆ ผมมองแบบนี้
การฆ่าตัวตายเป็นบาปหนักมาก แต่ผมเชื่อในพระเมตตาอันหยั่งที่สุดไม่ได้(ไฟชำระ) งั้นจึงอยู่ไฟชำระนานหน่อย 
ผมเชื่อในการปลอบประโลมจากพระเจ้าเสมอๆ ไม่ว่าชีวิตผู้หนึ่งจะอยู่ในสถานะไหนๆ นะครับ 

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน:

BoYz - The Series เขียน: การตัดนิ้ว...

ไม่ได้ตัด-*- แค่กรีด

แต่ดูท่า จะกรีดเพิ่มอีกแล้วมั้งเนี่ยอารมณ์ตอนนี้

น้องฟ่า...ทำ ทำไม..?
ทำแล้ว..คิดว่าได้อะไรเหรอ...?
น้องไม่สบายใจอะไร ทำไมไม่คุยกับพวกพี่ๆ... 

เรื่องเรียน..? เรื่องที่บ้าน..?

ทางออกที่ดีมีอยู่นะ น้อง..
เลิกทำให้ตัวเองเจ็บเถอะ.. 

พี่ๆเป็นห่วงและรักน้องฟ่า..นะเฟ้ย..

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน:

BoYz - The Series เขียน: การตัดนิ้ว...

ไม่ได้ตัด-*- แค่กรีด

แต่ดูท่า จะกรีดเพิ่มอีกแล้วมั้งเนี่ยอารมณ์ตอนนี้

อยู่ใกล้ๆจะตบให้หัวหลุดเลย

godlike เขียน:

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน:

BoYz - The Series เขียน: การตัดนิ้ว...

ไม่ได้ตัด-*- แค่กรีด

แต่ดูท่า จะกรีดเพิ่มอีกแล้วมั้งเนี่ยอารมณ์ตอนนี้

อยู่ใกล้ๆจะตบให้หัวหลุดเลย

กรีดรอบๆคอ ก่อน แล้วค่อยตบ หัวจะได้หลุดง่ายขึ้น 

BoYz - The Series เขียน:

godlike เขียน:

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน: ไม่ได้ตัด-*- แค่กรีด

แต่ดูท่า จะกรีดเพิ่มอีกแล้วมั้งเนี่ยอารมณ์ตอนนี้

อยู่ใกล้ๆจะตบให้หัวหลุดเลย

กรีดรอบๆคอ ก่อน แล้วค่อยตบ หัวจะได้หลุดง่ายขึ้น 

เล่นมุขซะ งืมๆๆๆ 

มาคิด ๆ ไป ที่เวลานึกจะฆ่าตัวตายจริง ๆ กลับมีความรู้สึกกลัวมารั้งตัวไว้เสมอ ทั้งที่หลายครั้งคิดว่าอยู่ไปก็ไร้ประโยชน์

......เป็นเพราะโปรแกรมที่พระเจ้าฝังไว้เพื่อป้องกันการทำร้ายตัวเองถึงตายโดยเจตนารึเปล่านะ
(ไม่ได้คิดในแง่ไม่ดี แค่กับคนแบบเราใช้คำจำพวกหุ่นจะเหมาะกว่า เพราะเราทุกวันนี้ไม่ได้ต่างอะไรจาก "หุ่น" นักหรอก ไม่เหมือนคนอื่น)

Valkyrie_chan เขียน: มาคิด ๆ ไป ที่เวลานึกจะฆ่าตัวตายจริง ๆ กลับมีความรู้สึกกลัวมารั้งตัวไว้เสมอ ทั้งที่หลายครั้งคิดว่าอยู่ไปก็ไร้ประโยชน์

......เป็นเพราะโปรแกรมที่พระเจ้าฝังไว้เพื่อป้องกันการทำร้ายตัวเองถึงตายโดยเจตนารึเปล่านะ
(ไม่ได้คิดในแง่ไม่ดี แค่กับคนแบบเราใช้คำจำพวกหุ่นจะเหมาะกว่า เพราะเราทุกวันนี้ไม่ได้ต่างอะไรจาก "หุ่น" นักหรอก ไม่เหมือนคนอื่น)

ต่างสิครับ หุ่นมันมีวิญญาณซะที่ไหน  เราได้วิญญาณมาจากพระเป็นเจ้า และพระเจ้าก็ทรงรักเรามากกว่าสิ่งสร้างทั้งหมด น่าภาคภูมิใจจะตายไป ถ้าคิดว่าตัวเองแย่ ลำบาก ลองมองไปดูพระเยซูสิครับ ทรงเป็นพระเจ้าที่จนที่สุด ลำบากที่สุด ทรมาณและเจ็บปวดเป็นที่สุด พระองค์ทนต่อคำพูดเยียดหยาม ทั้งๆที่พระองค์ทรงเป็นเจ้าชีวิตของคนเหล่านั้นซะด้วยซ้ำ  พระองค์ยังไม่เคยคิดว่าชีวิตด้อยค่าเลย ไม่เคยคิดฆ่าตัวตายเลย แต่กลับสละชีวิตตนเองเพื่อคนบาปอย่างพวกเราซะด้วยซ้ำ ..  พระเยซูตายเพื่อให้เราได้รับชีวิตนิรันดร แต่เราจะมาฆ่าตัวตายเนี่ยนะ

ครอบครัวผม ความอบอุ่น ความรัก คล้ายๆ กราฟหุ้นปั่น คือ ดีเว่อร์ๆสั้นๆ แล้วก็อนาถยาวๆ
การมีปากเสียงกันในบ้าน เกิดทุกสัปดาห์ แต่ไม่ถึงขั้นทำร้ายร่างกายนะ (ยังผู้ดีอยู่ อิอิ) 

แต่สิ่งที่ทำร้าย คือ จิตใจคนในบ้านด้วยกันเอง

ตอนเด็กๆ พ่อแม่ผมเลี้ยงด้วยเงิน แต่ก็สอนการใช้เงิน
ผมก็ไม่ได้เป็นเด็กขาดความอบอุ่นนะ ชีวิตดี ทุกอย่างดี ในวัยเด็ก เพื่อนๆมองว่าเราเป็นคนที่สมบูรณ์แบบคนนึง 
แต่จริงๆ เวลาเราเจอปัญหา ไม่มีใครรู้หรอก ว่าผมไม่รู้จะปรึกษาใคร... แง่ๆ อิอิ 

ถามว่าเคยคิด ปลิดชีพไหม ?
ตอบ ว่า เคย! แต่ต้องการตายสภาพหล่อหน่ะ 

ผมถูกพระเจ้าสร้างพื้นฐานทางจิตใจมาอย่างนึงคือ
- เป็นคนที่สร้างกำลังใจให้ตัวเอง ไม่ว่าชีวิตจะย่ำแย่แค่ไหน (คิดปลงๆ คิดบวกๆนิดๆ นั่นแหละ)
- ใจพระ คือ ถ้าผมเจออะไรกระทบโดยคนอื่นมากๆ ผมก็จะนิ่งซะ ดีกว่าเราเอาตัวไปแลก ชีวิตเรามีค่า
- เวลาตัดสินใจงานใหญ่ๆ คิดแค่ว่า ถ้าความบรรลัยเกิดขึ้น ก็ไม่ต้องคิดมาก เราเกิดมามีแต่ไอ้จ้อน เราก็จะตายพร้อมไอ้จ้อนนั่นแหละ จริงๆ 

แต่พอโตขึ้น คนในสังคมก็มาเกี่ยวข้องมากขึ้น (เรื่องงาน)
บางทีก็เป็นเรื่องชื่อเสียง แต่ที่มากกว่าชื่อเสียงก็คือ ปัจจัยต่างๆของผู้อื่นที่ไว้ใจเลือกเรา
เราก็ต้องทำให้ดีด้วยแหละ มันเหมือนเป็นความรับผิดชอบในใจ 

ลูกที่ฆ่าตัวตาย หรือ พยายามฆ่าตัวตาย เพราะมีปัญหากับคนที่รัก ไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ ผู้ปกครอง แฟน หรืออาจจะเพื่อน ล้วนแล้วแต่ต้องการแสดงความประชดชีวิต คือประมาณว่า "เอาให้มึงสาสมแก่ใจ"  (ความคิดส่วนตัวนะ)
ส่วนตัวก็เคยมีนะ แค่แวบๆเข้ามา แต่ไม่ได้คิดเป็นเรื่องเป็นราว ไม่เคยแม้แต่กระทั่งจะทำร้ายตัวเองจริงๆ
เพราะทำเช่นนั้นไป ลองคิดดูสิ ใครมาเจ็บกับเรา ใครจะแคร์เรา ดีไม่ดีนะ มันสะใจด้วยซ้ำที่เราตายๆเจ็บๆพิการๆไปซะ...
ความรักเริ่มต้นที่พระเจ้า และเริ่มต้นที่ตัวเรา ไม่ได้เริ่มต้นจากคนอื่น



แค่จะบอกว่า
ไม่มีใครรักเรา
เท่ากับ
พระเจ้ารักเรา
และเรารักตัวเอง

ที่สำคัญ
เราต้องรักตัวเอง
เห็นคุณค่าของตัวเอง
แคร์หัวใจและชีวิตของตนเอง

ใครไม่เห็นค่าเรา
แต่เราต้องเห็นค่าเรา

โอเค๊?





ได้เกิดมามีเพียง 1 ชีวิต
ก็ต้องใช้ชีวิตนั้นให้คุ้มค่า
อย่าไปจมปลักกับอะไรที่ไม่ช่วยนำพาให้ดีเลย

ใช้ชีวิตอย่างรู้คุณค่า เหมือนการใช้น้ำประปาอย่างรู้คุณค่านั่นแหละ 

หลงรักคุณบอยเข้าแล้วสิ 

ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่น ขำขำ นะ งืมๆๆ

อย่าเครียดนะน้อง สู้ๆๆๆ

มองดูกางเขน มองดูพระองค์

ปวดร้าวก็ทรงนิ่งเฉย

มองดูตัวเรา มองดูทุกข์เรา

ปวดร้าวเท่ากัน แน่หรือ?


พี่ไม่รู้ว่า น้องเป็นทุกข์และปวดร้าวแค่ไหน พี่เลยไม่อาจช่วยน้องได้

แต่พระองค์ทรงรู้ว่า น้องเป็นทุกข์และปวดร้าวแค่ไหน พระองค์จึงช่วยน้องได้

เพราะฉะนั้น หันไปพึ่งพระองค์เถิดครับ

พระองค์เท่านั้น ที่รักและเข้าใจน้องมากที่สุด

ชีวิตมันยาก

แต่ยิ่งยากยิ่งแพง

ยิ่งแพงยิ่งมีคุณค่า

เพราะคุณค่าเท่านั้นที่ทำให้มนุษย์เป็นมนุษย์

Apostolic`See เขียน: หลงรักคุณบอยเข้าแล้วสิ  : xemo016 :

ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่น ขำขำ นะ งืมๆๆ

อย่าเครียดนะน้อง สู้ๆๆๆ

หลงรักคุณบอย........

อืมมมมมมมม.........

Apostolic`See เขียน:

BoYz - The Series เขียน:

godlike เขียน: อยู่ใกล้ๆจะตบให้หัวหลุดเลย

กรีดรอบๆคอ ก่อน แล้วค่อยตบ หัวจะได้หลุดง่ายขึ้น  ::015::

เล่นมุขซะ งืมๆๆๆ  : emo073 :

โหดไปไหนเนี่ยพี่ =__=''








ว่าแต่ฟ่า โอเครึยัง??



เคยเล่าแล้วใช่ปะว่า เคยฆ่าตัวตาย (กินยา10เม็ดได้มั้ง)
ยาที่กินอ่ะ (จำชื่อไม่ได้) มันมีผลทำให้หัวใจเต้นเร็ว
แล้วก็รัวๆ และพร้อมที่จะหยุดเต้นเมื่อไรก็ได้....


ไอ้ตอนที่กินอะกินเพราะอารมณ์ชั่ววูบ แต่พอสักพักหัวใจเต้น
เร็วมากๆ เร็วจนตัวพี่กลัวว่า หัวใจพี่จะหยุดเต้นอ่ะ
วินาทีนั้น...สิ่งแรกที่พี่รู้สึกคือ "ยังไม่อยากตาย แล้วก็กลัว..."


สุดท้ายก็อย่างที่เล่าอ่ะแหละ...พี่สาวพาไปรพ.จุฬา
ไปล้างท้อง (โ...ค...ต...ร...ทรมานอ่ะ (แค่คิดยังสยองอยู่เลย))


ตอนนั้นได้รับรู้ถึงความรักของพี่สาว






แต่อีกเรื่องนึงที่ยังไม่เคยเล่า เรื่องนี้เกิดตอนม.ต้น
สาเหตุมาจากอะไรสักอย่าง (นานเกินจำไม่ได้)
กรีดข้อมือตัวเอง จะฆ่าตัวตาย ไอ้ตอนกรีดก็ไม่เจ็บหรอก


โชคดีอย่างนึงตรงที่ว่า ลืมล็อคประตูห้องนอน...
แม่เปิดเข้ามาเจอข้อมืออาบเลือด...รีบพาส่งโรงพยาบาล


ไม่รู้นะ รู้แค่ว่า...เจอแม่ร้องไห้...เจอพ่อทำหน้าเครียด
เจอน้องสาววิ่งเข้ามากอด...เจอพี่สาวตบหน้า...เจอหมอ+พยาบาลด่า
เจอรอยแผลเป็น (ตอนนี้จางจนหายแล้ว)


มารู้สึกเจ็บตอนไปหาหมอนี่แหละ...เข็ดเหมือนกัน


ตอนนั้นรับรู้ถึงความรักของพ่อ+แม่+พี่สาว+น้องสาว





เล่าให้ฟังไม่ได้บอกให้กรีดข้อมือ + กินยาตามนะเว้ย! 
เอาลองไปคิดๆดู เท่าที่พี่ดู ยายของฟ่าก็รักฟ่ามากนิ....
อยากจะทำให้เขาเจ็บปวดแบบที่คนในครอบครัวพี่เจอเหรอ?


ก่อนทำอะไรคิดดูดีๆ คิดถึงตัวเอง คิดถึงคนข้างหลังบ้าง



เป็นกำลังใจให้นะ

อย่าทำเลยฟ่า ถ้าทำแล้วทำให้ตัวเราเสียใจ ถ้าทำแล้วทำให้คนที่เรารักเสียใจ
ยิ่งถ้าสิ่งนั้นทำให้พระเจ้าต้องขุ่นเคืองพระทัย หรือเสียพระทัย

รักตัวเองให้มากๆ นะครับ  สู้ๆ

Apostolic`See เขียน: หลงรักคุณบอยเข้าแล้วสิ 

ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่น ขำขำ นะ งืมๆๆ

อย่าเครียดนะน้อง สู้ๆๆๆ

จู จู๊บบบ จู๊บบ 

ignatius เขียน:

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน:

BoYz - The Series เขียน: การตัดนิ้ว...

ไม่ได้ตัด-*- แค่กรีด

แต่ดูท่า จะกรีดเพิ่มอีกแล้วมั้งเนี่ยอารมณ์ตอนนี้

น้องฟ่า...ทำ ทำไม..?
ทำแล้ว..คิดว่าได้อะไรเหรอ...?
น้องไม่สบายใจอะไร ทำไมไม่คุยกับพวกพี่ๆ...  : emo031 :

เรื่องเรียน..? เรื่องที่บ้าน..?

ทางออกที่ดีมีอยู่นะ น้อง..
เลิกทำให้ตัวเองเจ็บเถอะ..  : xemo023 :

พี่ๆเป็นห่วงและรักน้องฟ่า..นะเฟ้ย..

คือนิสัยฟ่า มันค่นข้างพวก เก็บกดๆอ่ะคับ

เกิดอะไรขื้นจะไม่ค่อยยอมเล่าให้ใครฟังเท่าไร

ยิ่งสนิท จะยิ่งไม่เล่า เพราะว่าไม่อยากให้เค้าเป็นห่วง T^T

BoYz - The Series เขียน:

godlike เขียน:

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน: ไม่ได้ตัด-*- แค่กรีด

แต่ดูท่า จะกรีดเพิ่มอีกแล้วมั้งเนี่ยอารมณ์ตอนนี้

อยู่ใกล้ๆจะตบให้หัวหลุดเลย

กรีดรอบๆคอ ก่อน แล้วค่อยตบ หัวจะได้หลุดง่ายขึ้น 

กระทู้เครียดๆ อ่านมาถึงตรงนี้แล้วกลายเป็นฮาไปเลย...

ป.ล. พี่ไม่รู้ว่าน้องฟ่ามีปัญหาอะไร แต่มีกระทู้หนึ่ง พี่เคยโพสไว้ในบอร์ดนี้นานมาแล้ว ลองเข้าไปดูนะจ๊ะ ตามลิงก์นี้เลย เมื่อฉันกระโดดตึก...
อีกอยากถ้าฆ่าตัวตายตอนนี้ น้องยังไม่ทันได้ล้างบาปเลย ไม่เสียดายแย่หรอ อีกไม่นานแล้วนะ...

ฟ่าๆ- -''

ไม่ได้จะฆ่าตัวตายนะT^T

ไม่เคยคิดจะฆ่าตัวตายด้วย-*-

แต่ว่าบางครั้ง เวลาเครียดๆ

มันก็เหมือนหาทางระบายอ่ะคับT^T

และตอนนี้ รู้สึกว่า ปัญหา ความเครียดทุกอย่างมันเริ่มจากตัวเองอ่ะคับ

เรื่องทุกอย่างเริ่มรู้สึกว่า มัเกิดมาจากตัวเองล้วนๆ

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน:
คือนิสัยฟ่า มันค่นข้างพวก เก็บกดๆอ่ะคับ

เกิดอะไรขื้นจะไม่ค่อยยอมเล่าให้ใครฟังเท่าไร

ยิ่งสนิท จะยิ่งไม่เล่า เพราะว่าไม่อยากให้เค้าเป็นห่วง T^T

เออ ระวังนะ นิสัยแบบนี้ พี่เคยเป็น อันตรายกับตัวเองมากๆ เก็บกดไว้นานๆ จะเสียสุขภาพจิต

ตอนนั้นพี่เคยถึงขั้นหาจิตแพทย์กินยามาแล้วนะจะบอกให้ (แต่ไม่ได้เป็นบ้าหรือเสียสตินะ เดี๋ยวนี้คนเครียดมากๆ ปรึกษาจิตแพทย์ก็มีเยอะแยะ)

อือมม หรือ ฟ่าลองปรึกษากับคุณพ่อสักองค์ไหมล่ะ

Viridian เขียน:

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน:
คือนิสัยฟ่า มันค่นข้างพวก เก็บกดๆอ่ะคับ

เกิดอะไรขื้นจะไม่ค่อยยอมเล่าให้ใครฟังเท่าไร

ยิ่งสนิท จะยิ่งไม่เล่า เพราะว่าไม่อยากให้เค้าเป็นห่วง T^T

เออ ระวังนะ นิสัยแบบนี้ พี่เคยเป็น อันตรายกับตัวเองมากๆ เก็บกดไว้นานๆ จะเสียสุขภาพจิต

ตอนนั้นพี่เคยถึงขั้นหาจิตแพทย์กินยามาแล้วนะจะบอกให้ (แต่ไม่ได้เป็นบ้าหรือเสียสตินะ เดี๋ยวนี้คนเครียดมากๆ ปรึกษาจิตแพทย์ก็มีเยอะแยะ)

อือมม หรือ ฟ่าลองปรึกษากับคุณพ่อสักองค์ไหมล่ะ

ประเด็นคือไม่กล้า งิๆ- -''

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน: ฟ่าๆ- -''

ไม่ได้จะฆ่าตัวตายนะT^T

ไม่เคยคิดจะฆ่าตัวตายด้วย-*-

แต่ว่าบางครั้ง เวลาเครียดๆ

มันก็เหมือนหาทางระบายอ่ะคับT^T

อ้าวหรอ แหม อายจัง อ่านที่เขาโพสๆ กันมาเรื่อยๆ นึกว่าฟ่าจะฆ่าตัวตาย แหะๆ ขอโทษทีจ๊ะ

ลองเปลี่ยนวิธีการะบายดีไหม สวดภาวนาเป็นยังไง? หรือลองเขียนไดอารี่ถึงพระก็ได้นะ เขียนไปเรื่อยๆ แล้วจะรู้สึกดีขึ้นนะพี่ว่า

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน:

Viridian เขียน:

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน:
คือนิสัยฟ่า มันค่นข้างพวก เก็บกดๆอ่ะคับ

เกิดอะไรขื้นจะไม่ค่อยยอมเล่าให้ใครฟังเท่าไร

ยิ่งสนิท จะยิ่งไม่เล่า เพราะว่าไม่อยากให้เค้าเป็นห่วง T^T

เออ ระวังนะ นิสัยแบบนี้ พี่เคยเป็น อันตรายกับตัวเองมากๆ เก็บกดไว้นานๆ จะเสียสุขภาพจิต

ตอนนั้นพี่เคยถึงขั้นหาจิตแพทย์กินยามาแล้วนะจะบอกให้ (แต่ไม่ได้เป็นบ้าหรือเสียสตินะ เดี๋ยวนี้คนเครียดมากๆ ปรึกษาจิตแพทย์ก็มีเยอะแยะ)

อือมม หรือ ฟ่าลองปรึกษากับคุณพ่อสักองค์ไหมล่ะ

ประเด็นคือไม่กล้า งิๆ- -''

ไม่ต้องกลัวววววว ลุุยเลย เลือกพ่อสักองค์ที่คิดว่าเราสนิทหรือชอบ ไม่ก็ปรึกษาพวกพี่ๆ ที่วัดก็ได้ ว่าพ่อคนไหนดี แล้วให้เขาพาไป

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน:

ignatius เขียน:

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน: ไม่ได้ตัด-*- แค่กรีด

แต่ดูท่า จะกรีดเพิ่มอีกแล้วมั้งเนี่ยอารมณ์ตอนนี้

น้องฟ่า...ทำ ทำไม..?
ทำแล้ว..คิดว่าได้อะไรเหรอ...?
น้องไม่สบายใจอะไร ทำไมไม่คุยกับพวกพี่ๆ...  : emo031 :

เรื่องเรียน..? เรื่องที่บ้าน..?

ทางออกที่ดีมีอยู่นะ น้อง..
เลิกทำให้ตัวเองเจ็บเถอะ..  : xemo023 :

พี่ๆเป็นห่วงและรักน้องฟ่า..นะเฟ้ย..

คือนิสัยฟ่า มันค่นข้างพวก เก็บกดๆอ่ะคับ

เกิดอะไรขื้นจะไม่ค่อยยอมเล่าให้ใครฟังเท่าไร

ยิ่งสนิท จะยิ่งไม่เล่า เพราะว่าไม่อยากให้เค้าเป็นห่วง T^T

น้องฟ่า..เอ๊ย..!!
พวกพี่น่ะ..รักและหวังดีกับน้องนะ
แม้แต่เจ็บหน่อยนึงก็ไม่อยากให้น้องเจ็บ..

ไม่เป็นไรนะ ค่อยๆคิดค่อยแก้ไขปัญหาไปนะ
ให้พวกพี่ๆ พ่อๆอีกหลายองค์ ช่วยด้วยก็ได้..
บางครั้งปัญหาของเด็กๆ ก็ต้องให้ผู้ใหญ่ร่วมกันแก้ไขให้นะจ๊ะ..

ติดต่อกันหลังไมค์กับพี่คนไหนก็ได้..ตามใจน้องฟ่านะกั๊บ..เอาใจช่วยนะ สู้ๆ
น้องฟ่ามีพี่ๆ มีคุณพ่อเอกรัตน์ที่น้องฟ่าคุยอย่างดีและสนุกด้วย ไม่ใช่เหรอ..?
อย่าเผลอคิดว่าน้องฟ่าอยู่คนเดียวในโลกนะกั๊บ...

Viridian เขียน:

~ฮีUโปฟัuxaoxน้ๅโJ~ เขียน:
คือนิสัยฟ่า มันค่นข้างพวก เก็บกดๆอ่ะคับ

เกิดอะไรขื้นจะไม่ค่อยยอมเล่าให้ใครฟังเท่าไร

ยิ่งสนิท จะยิ่งไม่เล่า เพราะว่าไม่อยากให้เค้าเป็นห่วง T^T

เออ ระวังนะ นิสัยแบบนี้ พี่เคยเป็น อันตรายกับตัวเองมากๆ เก็บกดไว้นานๆ จะเสียสุขภาพจิต

ตอนนั้นพี่เคยถึงขั้นหาจิตแพทย์กินยามาแล้วนะจะบอกให้ (แต่ไม่ได้เป็นบ้าหรือเสียสตินะ เดี๋ยวนี้คนเครียดมากๆ ปรึกษาจิตแพทย์ก็มีเยอะแยะ)

อือมม หรือ ฟ่าลองปรึกษากับคุณพ่อสักองค์ไหมล่ะ

ต้องปลดปล่อย ปล่อยผีบ้าง
เรื่องของคน ของเพื่อน ฯ ก็ ช่างมันบ้าง

คือ ตรงนี้ แก้ได้นะ

เริ่มที่

ฝึก จัดระบบ ความคิด
คือ คิด เฉพาะเรื่องที่คิดแล้วมีประโยชน์

แรกๆ อาจจะเผลอคิดมาก เครียด เก็บกดดันอีก  ต้องรีบรู้ตัวหนะ เดี๋ยวจะค่อยๆดีขึ้นเอง สภาพใจมันจะฟื้น

ลองคิดดู
คอมพิวเตอร์ที่ติดไวรัส CPU usage 100% หนะ
มันไม่ได้ประมวลผล ทำงานอะไรเลย แต่มันทำงาน 100% เพราะเจอไวรัส

ตรงนี้ก็เหมือนกัน มันเปรียบเหมือนไวรัสของ คนเรานี่ล่ะ 

ฟ่าไม่เคยรักพี่เลยเหรอ ฟ่าไม่คิดว่าพวกพี่ๆ จะเสียใจเหรอ เวลาที่ฟ่ามีความทุกข์อ่ะ

ทุกๆ คนพยายามเข้าใจฟ่านะ แต่ฟ่าก็ต้องช่วยอีกครึ่งนึง แชร์ความรู้สึกกับคนอื่นๆ ไง

พี่ก็เป็นคนนึงนะที่ต้องพึ่งจิตแพทย์เพื่อปรับยาตลอดชีวิตจนกว่าจะตายไปนั่นแหละ

การไปหาจิตแพทย์ ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายเลย พี่หาจิตแพทย์ตั้งแต่อายุ 13 ปี

อีกอย่างจิตแพทย์เด็กศิริราชก็น่ารักมากๆ เลย ใจดี พูดเพราะ เข้าใจเรามากๆ

พี่รักฟ่ามากนะ เป็นห่วงอ่ะ

sinner เขียน: อีกอย่างจิตแพทย์เด็กศิริราชก็น่ารักมากๆ เลย ใจดี พูดเพราะ เข้าใจเรามากๆ

จิตแพทย์ผู้ใหญ่ของศิริราชก็ใจดีและเข้าใจเรามากๆ เหมือนกันขอรับ ดีมากๆ เลย
อย่างหนูนี่โชคดี รู้ตัวเร็ว ไปหาหมอเร็ว เลยได้ยาแบบชุดเล็กๆ มากิน ปัจจุบันก็ไม่ได้ไปหาหมอหรือกินยาอีก

แต่อย่างบางคนรู้ตัวช้า เก็บความเครียดไว้นาน จนกลายเป็นโรคซึมเศร้า เส้นประสาทเสียไปเลย ต้องกินยาตลอดชีวิต แม้จะไม่มีความเครียดก็ตาม

ไม่รู้ว่าอย่างพี่หน่อยเป็นแบบนี้หรือเปล่าคะ

Viridian เขียน:

sinner เขียน: อีกอย่างจิตแพทย์เด็กศิริราชก็น่ารักมากๆ เลย ใจดี พูดเพราะ เข้าใจเรามากๆ

จิตแพทย์ผู้ใหญ่ของศิริราชก็ใจดีและเข้าใจเรามากๆ เหมือนกันขอรับ ดีมากๆ เลย
อย่างหนูนี่โชคดี รู้ตัวเร็ว ไปหาหมอเร็ว เลยได้ยาแบบชุดเล็กๆ มากิน ปัจจุบันก็ไม่ได้ไปหาหมอหรือกินยาอีก

แต่อย่างบางคนรู้ตัวช้า เก็บความเครียดไว้นาน จนกลายเป็นโรคซึมเศร้า เส้นประสาทเสียไปเลย ต้องกินยาตลอดชีวิต แม้จะไม่มีความเครียดก็ตาม

ไม่รู้ว่าอย่างพี่หน่อยเป็นแบบนี้หรือเปล่าคะ

ใช่ค่ะ เพราะว่า คุณพ่อไม่ยอมรับว่ามีโรคแบบนี้ ก็ตอนเด็กๆ เลยเก็บกดมากกกกกกกกก

ตอนแรกที่รักษาหมอคิดว่าเราเป็นซึมเศร้า  ปรากฎว่ามาเจอตอนหลังว่าเป็น Bipolar ที่หนักไปทางเศร้าไงคะ

อย่างนึกที่ทำให้เสียใจมาก คือ หมอบอกว่า ไม่สามารถมีลูกได้ เพราะ คนที่กินยาพวกนี้จะทำอันตรายกับเด็กในท้อง

แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้มีลูกๆ  7 ตัว เป็นสโนว์ไวท์สุดสวยแล้ว 5555+  หลงตัวเองจริงๆ 

sinner เขียน:

Viridian เขียน:

sinner เขียน: อีกอย่างจิตแพทย์เด็กศิริราชก็น่ารักมากๆ เลย ใจดี พูดเพราะ เข้าใจเรามากๆ

จิตแพทย์ผู้ใหญ่ของศิริราชก็ใจดีและเข้าใจเรามากๆ เหมือนกันขอรับ ดีมากๆ เลย
อย่างหนูนี่โชคดี รู้ตัวเร็ว ไปหาหมอเร็ว เลยได้ยาแบบชุดเล็กๆ มากิน ปัจจุบันก็ไม่ได้ไปหาหมอหรือกินยาอีก

แต่อย่างบางคนรู้ตัวช้า เก็บความเครียดไว้นาน จนกลายเป็นโรคซึมเศร้า เส้นประสาทเสียไปเลย ต้องกินยาตลอดชีวิต แม้จะไม่มีความเครียดก็ตาม

ไม่รู้ว่าอย่างพี่หน่อยเป็นแบบนี้หรือเปล่าคะ

ใช่ค่ะ เพราะว่า คุณพ่อไม่ยอมรับว่ามีโรคแบบนี้ ก็ตอนเด็กๆ เลยเก็บกดมากกกกกกกกก

ตอนแรกที่รักษาหมอคิดว่าเราเป็นซึมเศร้า  ปรากฎว่ามาเจอตอนหลังว่าเป็น Bipolar ที่หนักไปทางเศร้าไงคะ

อย่างนึกที่ทำให้เสียใจมาก คือ หมอบอกว่า ไม่สามารถมีลูกได้ เพราะ คนที่กินยาพวกนี้จะทำอันตรายกับเด็กในท้อง

แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้มีลูกๆ  7 ตัว เป็นสโนว์ไวท์สุดสวยแล้ว 5555+  หลงตัวเองจริงๆ 

ของหนูนี่ หนูลากตัวเองไปหาหมอคับพี่ เพราะตัวเองคิดว่า "ขืนช้าตายแน่" 555+

ไม่เป็นไรคับพี่ มีลูกตัวเองไม่ได้ มีลูกทูนหัวแทน

sinner เขียน: ฟ่าไม่เคยรักพี่เลยเหรอ ฟ่าไม่คิดว่าพวกพี่ๆ จะเสียใจเหรอ เวลาที่ฟ่ามีความทุกข์อ่ะ

ทุกๆ คนพยายามเข้าใจฟ่านะ แต่ฟ่าก็ต้องช่วยอีกครึ่งนึง แชร์ความรู้สึกกับคนอื่นๆ ไง

พี่ก็เป็นคนนึงนะที่ต้องพึ่งจิตแพทย์เพื่อปรับยาตลอดชีวิตจนกว่าจะตายไปนั่นแหละ

การไปหาจิตแพทย์ ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายเลย พี่หาจิตแพทย์ตั้งแต่อายุ 13 ปี

อีกอย่างจิตแพทย์เด็กศิริราชก็น่ารักมากๆ เลย ใจดี พูดเพราะ เข้าใจเรามากๆ

พี่รักฟ่ามากนะ เป็นห่วงอ่ะ

เพิีฺร์ลชอบจิตแพทย์ที่ กรมสุขภาพจิตฯ ซ.โยธี ตรงข้าม รพ.รามามากกว่าอ่า

มีคนนึุงชื่ออะไรสักอย่าง เขาแบบทุ่มเทสุดๆอ่า น่ารักมากๆ 

(ไปหาตั้งแต่เด็กๆจนจนท.ที่นั่นจำหน้าได้หมดแล้ว อิอิ)



อันนี้เห็นด้วยอะพี่หน่อย เพิร์ลก็ไปหาจิตแพทย์ตั้งแต่ ป.2-3

เพราะตอนนั้นก้าวร้าวมากๆ

(ผลักแม่เกือบตกบันได ขว้างปาของ เอามีัดกรีดเปียโนที่บ้าน เอาอะไรสักอย่างตีกระจกมองหลังรถจนหัก โอ้ยยย สาระพัด...)

เป็นเด็กก้าวร้าวมากๆ 

แล้วยิ่งต่อต้านพ่อแม่มากขึ้นตอนที่น้องเพิร์ลเกิดมาตอนประมาณป.3

(เป็นลูกคนเล็กตลอด 9 ปี จู่ๆมีน้องแล้วก็กลัวแม่ไม่รัก...

เคยเอาหมอนไปอุดปากน้องจนมันเกือบตายด้วย เพราะอิจฉาที่ตอนนั้นทำไมแม่ไม่สนใจเราบ้าง)





หามาตลอดแหละค่ะ จนมาอายุ 13-14 (ช่วงม.1เทอม 2)

ก็ทะเลาะกับเพื่อนในห้องอีก ไปโรงเรียนร้องไห้ทุกวัน เริ่มกรีดข้อมือตัวเอง...

จนไปหาจิตแพทย์ เขาบอกให้เพิร์ลปรับตัว แต่สันดานของเพิร์ลก็ยังเหมือนเดิมอะ

จนมาม.4 ก็ทะเลาะอีก หลังจากนั้นนอกจากร้องไห้ทุกวัน

แล้วก็เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ จนตอนหลังเครียดสุดๆ กินยาตาย

หมอก็เลยวินิจฉัยว่า เป็นโรคซึมเศร้า แล้วก็ให้ยามาทาน

หลังจากนั้นเดือนกว่าๆได้ ไปร้องไ้ห้แล้วก็หัวเราะแล้วก็ร้องไห้อีก

ต่อหน้าหมอๆเลยวินิจฉัยว่าเป็น Bipolar ก็เลยปรับยา




ปัจจุบันสามารถปรับอารมณ์ตัวเองได้ (อาจจะเพราะยาด้วยแหละ แต่ก็น่าจะเป็นที่ตัวเราเองด้วย)

จากที่เมื่อก่อนไปโรงเรียนแล้วร้องไห้ทุกวัน ปัจจุบันตั้งแต่เปิด ม.6 เทอม 2 มา

เพิ่งร้องไห้ครั้งแรกตอนที่เปิดใจคุยกับเพื่อนๆในห้อง...แล้วก็คืนดีกันเรียบร้อย 




ปล.พี่หน่อยเป็น Bipolar ห้ามมีลูกเหรอคะ?? เพิ่งรู้ง่ะ แต่ยังไงหนูก็อยากหายก่อนอายุ 20 อ่า เพราะเสียดายค่ายาอ่า 

งืมๆๆ คุณน้องฟ่า งับ

หาอะไร ระบายสิครับ อาธิเกมส์ เข้าไประบายกะมันเลย งืมๆๆ

Apostolic`See เขียน: งืมๆๆ คุณน้องฟ่า งับ

หาอะไร ระบายสิครับ อาธิเกมส์ เข้าไประบายกะมันเลย งืมๆๆ

หรือระบายกับพี่เอก็ได้น๊าาาา