ความฝันของเจ๊ก็เป็นจริง
โพสต์แล้ว: ศุกร์ ก.พ. 13, 2009 10:34 am
ในที่สุดสิ่งที่เจ๊ฝันก็เป็นจริง
คงจำกันได้ว่าหลังจากที่เจ๊เท็นได้ทราบว่าผู้เชิญเครื่องบูชาในภาคถวายไม่จำเป็นต้องล้างบาปมาก่อน เจ๊ก็ได้แสดงความจำนงว่าอยากเป็นผู้เชิญเครื่องบูชาถวาย ข้าพเจ้าแจงว่าควรไปบอกให้อาเอนกทราบ ในที่สุด วันอาทิตย์เมื่อเกือบสองสัปดาห์ก่อน ข้าพเจ้าเห็นเจ๊เท็นเดินตุหรัดตุเหร่ถือแจกันดอกไม้จะไปถวายพระ พอดีอาเอนกยืนอยู่ตรงนั้นพอดี ข้าพเจ้าเห็นเป็นโอกาสอันงาม จึงบอกให้เจ๊รั้งรอไว้ก่อน แล้วข้าพเจ้าก็ปราดไปบอกให้อาเอนกทราบว่าเจ๊เท็นอยากถือเครื่องบูชา และแล้ววันนั้น...วันอาทิตย์ที่ 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ.2009 ก็เป็นวันที่พระศาสนจักรต้องจารึกจดจารไว้ เป็นประวัติศาสตร์แห่งสิริรุ่งโรจน์ของ "เจ๊ผู้ถือแจกันดอกไม้" วันดังกล่าวเป็นวันที่ชาวสวรรค์พร้อมกับพระศาสนจักรสากลบนแผ่นดินโลกต้องร่วมกันปลาบปลื้มยินดีไปกับเจ๊ด้วย ... เจ๊ได้เชิญเครื่องบูชาแล้ววววว....วววว....วววว
ได้เชิญแล้วววว ... ในมิสซา 08.30 น. ณ อาสนวิหารอัสสัมชัญ
บรรยากาศเต็มไปด้วยความลุ้นระทึกเฉพาะตัวของข้าพเจ้า (ผู้ผลักดันเจ๊ขึ้นสู่พระแท่น) ส่วนคนอื่นไม่ได้ลุ้นไปด้วย เพราะไม่รู้ว่าเป็นครั้งแรกของเจ๊ ส่วนน้องเจนก้มหน้าก้มตาร้องเพลง แม้ว่าข้าพเจ้าจะส่งsigให้น้องเจนร่วมยินดีไปกับเจ๊ด้วย แต่ก็ไม่รู้ว่าได้สังเกตเห็นหรือไม่ อาเอนกจัดให้เจ๊ถือแจกันดอกไม้ทรงยาวแนวนอน มีโอเอซิสวางอยู่เขียวๆ ด้านบนปักประดับด้วยดอกไม้ ข้าพเจ้าสังเกตเห็นเจ๊เชิญแจกันนั้นด้วยท่าทีประหม่า แจกันสั่นระริกๆ แต่ไม่รู้ว่าสั่นเพราะมือเจ๊สั่น หรือสั่นเพราะจังหวะการเดินทำให้สั่นก็ไม่รู้ พอมาถึงพระแท่น มองขึ้นไปข้างบนเด็กช่วยจารีตผู้มีความชำนาญและจัดเจนคุ้นเคยกับพระแท่นก็ยืนรอรับเครื่องบูชาเคียงคู่กับบาทหลวงซึ่งก็คงเคยคุ้นกับพระแท่นมาตั้งแต่บาทหลวงเองก็ (น่าจะ) เป็นเด็กช่วยจารีตมาก่อน ผู้เชิญเครื่องบูชาท่านอื่นก็คุ้นกับพระแท่น และไม่ได้เชิญเครื่องบูชาในภาคถวายกันเป็นครั้งแรก สรุป คนอื่นทุกคนคุ้นกับพระแท่นกันหมด มีแต่เจ๊คนเดียวที่เชิญเครื่องบูชาเป็นครั้งแรก ตะกายขึ้นพระแท่นในภาคถวายเป็นครั้งแรก ข้าพเจ้าอดลุ้นไปด้วยไม่ได้ แต่ที่สุดทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น และที่สำคัญ ... แจกันไม่ตกมาแตก
คงจำกันได้ว่าหลังจากที่เจ๊เท็นได้ทราบว่าผู้เชิญเครื่องบูชาในภาคถวายไม่จำเป็นต้องล้างบาปมาก่อน เจ๊ก็ได้แสดงความจำนงว่าอยากเป็นผู้เชิญเครื่องบูชาถวาย ข้าพเจ้าแจงว่าควรไปบอกให้อาเอนกทราบ ในที่สุด วันอาทิตย์เมื่อเกือบสองสัปดาห์ก่อน ข้าพเจ้าเห็นเจ๊เท็นเดินตุหรัดตุเหร่ถือแจกันดอกไม้จะไปถวายพระ พอดีอาเอนกยืนอยู่ตรงนั้นพอดี ข้าพเจ้าเห็นเป็นโอกาสอันงาม จึงบอกให้เจ๊รั้งรอไว้ก่อน แล้วข้าพเจ้าก็ปราดไปบอกให้อาเอนกทราบว่าเจ๊เท็นอยากถือเครื่องบูชา และแล้ววันนั้น...วันอาทิตย์ที่ 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ.2009 ก็เป็นวันที่พระศาสนจักรต้องจารึกจดจารไว้ เป็นประวัติศาสตร์แห่งสิริรุ่งโรจน์ของ "เจ๊ผู้ถือแจกันดอกไม้" วันดังกล่าวเป็นวันที่ชาวสวรรค์พร้อมกับพระศาสนจักรสากลบนแผ่นดินโลกต้องร่วมกันปลาบปลื้มยินดีไปกับเจ๊ด้วย ... เจ๊ได้เชิญเครื่องบูชาแล้ววววว....วววว....วววว
ได้เชิญแล้วววว ... ในมิสซา 08.30 น. ณ อาสนวิหารอัสสัมชัญบรรยากาศเต็มไปด้วยความลุ้นระทึกเฉพาะตัวของข้าพเจ้า (ผู้ผลักดันเจ๊ขึ้นสู่พระแท่น) ส่วนคนอื่นไม่ได้ลุ้นไปด้วย เพราะไม่รู้ว่าเป็นครั้งแรกของเจ๊ ส่วนน้องเจนก้มหน้าก้มตาร้องเพลง แม้ว่าข้าพเจ้าจะส่งsigให้น้องเจนร่วมยินดีไปกับเจ๊ด้วย แต่ก็ไม่รู้ว่าได้สังเกตเห็นหรือไม่ อาเอนกจัดให้เจ๊ถือแจกันดอกไม้ทรงยาวแนวนอน มีโอเอซิสวางอยู่เขียวๆ ด้านบนปักประดับด้วยดอกไม้ ข้าพเจ้าสังเกตเห็นเจ๊เชิญแจกันนั้นด้วยท่าทีประหม่า แจกันสั่นระริกๆ แต่ไม่รู้ว่าสั่นเพราะมือเจ๊สั่น หรือสั่นเพราะจังหวะการเดินทำให้สั่นก็ไม่รู้ พอมาถึงพระแท่น มองขึ้นไปข้างบนเด็กช่วยจารีตผู้มีความชำนาญและจัดเจนคุ้นเคยกับพระแท่นก็ยืนรอรับเครื่องบูชาเคียงคู่กับบาทหลวงซึ่งก็คงเคยคุ้นกับพระแท่นมาตั้งแต่บาทหลวงเองก็ (น่าจะ) เป็นเด็กช่วยจารีตมาก่อน ผู้เชิญเครื่องบูชาท่านอื่นก็คุ้นกับพระแท่น และไม่ได้เชิญเครื่องบูชาในภาคถวายกันเป็นครั้งแรก สรุป คนอื่นทุกคนคุ้นกับพระแท่นกันหมด มีแต่เจ๊คนเดียวที่เชิญเครื่องบูชาเป็นครั้งแรก ตะกายขึ้นพระแท่นในภาคถวายเป็นครั้งแรก ข้าพเจ้าอดลุ้นไปด้วยไม่ได้ แต่ที่สุดทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น และที่สำคัญ ... แจกันไม่ตกมาแตก
)
พี่ว่ายังไงก็ไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน เพราะ.....
...ช่าย เหนชื่อกระทู้นึกว่าเจ๊ไหน อ้าว พี่ๆเราๆนี่เอง
