Belong to the Truth Jesus Christ

สวัสดีค้าบ โฮ่ง ๆ ฉันชื่อว่า เป้

ตั้งแต่ฉันเกิดมา ฉันยังไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่ฉันเลย

จำความได้ว่า มีครอบครัวหนึ่ง เอาฉันไปเลี้ยง ตั้งแต่ฉันยังเล็ก ๆ



ในบางครั้งฉันก็เหงาบ้างในบางเวลา ตามประสาหมาตัวเดียวในบ้าน



จนกระทั่งในบางครั้งฉันก็หลงผิดไปบ้าง



ฉันอารมณ์ไม่ดีบ้าง ทำลายข้าวของบ้าง



แต่เจ้านายของฉันก็ไม่เคยตีฉันเลย มีแค่เรียกไปตักเตือนเฉยๆ

อย่างว่าแหละฉันเพิ่งแตกหนุ่ม ร่างกายยังแข็งแรงและน่ารักอยุ่



ฉันหยอกล้อกับเจ้านายเป็นประจำ และฉันก็รักเจ้านายของฉันมากๆ



อยู่มาวันหนึ่ง เจ้านายของฉันอุ้ม หมาวัยละอ่อนเข้ามาในบ้าน

ฉันรู้สึกดีใจมากที่จะได้เพื่อนใหม่



แต่ทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไป เจ้านายไม่ปล่อยให้ฉันเป็นอิสระเหมือนเดิมอีกแล้ว



ฉันพยายามขอร้อง อ้อนวอนให้มาเล่นกับฉันเหมือนก่อน แต่ก็ถูกปฏิเสธร่ำไป



ความสงสัยเริ่มเกิดขึ้นในตัวของฉัน



ฉันกลายเป็นหมาตัวหนึ่งที่ถูกกักขังไม่ต่างกับสัตว์ในสวนสัตว์

อายุฉันก็มากขึ้น ไม่น่ารักเหมือนสมัยยังหนุ่มๆ



จนกระทั่งวันหนึ่ง เจ้านายพาฉันขึ้นรถไปที่ไหนสักแห่ง  ... ฉันรู้ชะตากรรมดี


เขาลงจากรถ พาฉันมาปล่อยให้เผชิญชะตากรรมเพียงลำพัง

เจ้านายไม่รักฉันแล้ว ??



ฉันกลายเป็นหมาเร่ร่อน ฉันอยากกลับบ้าน



ฉันต้องเดินทางไปที่ไหน ฉันไม่รู้จุดหมาย แต่ระหว่างทางก็มีผู้ใจบุญบ้างที่สงสารฉัน



บ่อย ๆ ที่ฉันเห็นคนเดินผ่านไปมา ฉันภาวนาให้เจอเจ้านายของฉัน



ฉันรอเจ้านายเสมอ ฉันจะรอจนชีวิตฉันเหลือเพียงวินาสุดท้าย

หมาเป็นสัตว์เลี้ยงที่ซื่อสัตย์ แต่เจ้านายไม่เคยซื่อสัตย์กับฉัน แต่ฉันก็จะรอ ฉันไม่โกรธ

เมื่อฉันพบเจ้านายอีกครั้งฉันจะกระดิกหาง จะกระโดด เท่าที่แรงมี ให้รู้ว่าฉันรักและซื่อสัตย์กับเจ้านายของฉันตลอดไป



คิดถึงหมาที่บ้านที่คุณแม่เอาไปปล่อยที่วัด เสียใจ

โถ โถ น่าสงสารจัง

ผมรักหมามาก เคยทำอย่างนี้ครั้งนึง เพราะมันไปกัดลูกชาวบ้านเค้าเลยต้องจำใจ(?)เอามันไปปล่อย จำวันนั้นได้แม่นเลย มันวิ่งตามรถพ่อผมหอนอย่างโหยหวน เป็นภาพที่ทรมารใจ และทำให้ผมรู้สึกผิดบาปจนถึงวันนี้ เศร้าครับบาปกรรมจริงๆ T________T

เรามีหมาตัวนึง ที่ได้เค้ามาเพราะไปขอให้เพื่อนแล้วอยู่ดีๆเพื่อนก็ไม่มาเอา ตอนไปเอาเค้าที่บ้านเจ้าของเก่า(บ้านนี้เค้าหมาเยอะมากๆๆๆ) เค้าก็คัดว่าคนที่จะเอาหมาไปต้องกรักหมา เราเห็นน้องหมาตัวนี้เราก็เลือกเค้าเลยพาเค้าขึ้นรถกลับบ้าน เค้าตัวสั่นมากๆๆๆๆ เหมือนผีเข้าเลยได้แต่กอดเค้าแล้วบอกเค้าว่าไม่ต้องกัวนะจะพาไปอยู่ที่สบายๆมีแอร์เย็นๆ มีข้าวกินอิ่ม ไม่หิว ไม่ต้องแย่งกันกิน เรากอดเค้าปลอบเค้าตลอดทาง พอวันนึงเพื่อนเราไม่มาเอาเราเสียใจมากเลย ไมได้เสียใจที่เพื่อนไม่มาเอาหมานะ  แต่เสียใจที่สัญญากับเค้าไว้ว่าจะให้เค้าไปอยู่ที่สบายๆแต่เราทำไม่ได้ ทุกวันนี้เราเองก็ทำให้เค้าให้ดีที่สุด รักและดูแลอย่างที่เราสามารถจะทำให้ได้ ทดแทนในสิ่งที่เราหาให้เค้าไม่ได้  ณวันนี้บอกได้เลยนะใครมาขอเราก็ไม่ให้ เค้าคือของรักที่สุดในชีวิตเรา

ซึ้ง ~ น้ำตาแทบร่วง 

ดีจังเลยครับ

สะเทือนใจ   

สงสารน้องหมา

เห็นแล้วนึกถึง Forward Mail อันนึง
ลองดูได้ที่นี่ค่ะ http://www.b.yimwhan.com/board/show.php ... =37&Cate=1

  เคยมีสุนัขพันธ์ไซบีเรียน ฮัสกี้ ชื่อ Ambra ตอนอยู่ที่อิตาลี น่ารักมาก ตอนเจ้าของเขาให้มามันท้องอยู่ แล้วก็คลอดตัวเล็กมา 5 ตัว ก็ให้คนที่รักสุนัขไปเลี้ยงจนหมด แต่เนื่องจากต้องย้ายไปอยู่บ้านเดียวกับแม่สามี ท่านไม่ชอบสุนัขเพราะทำให้สวนท่านเลอะ และส่งเสียงรบกวน ซึ่งถ้าท่านใจเย็นและให้เวลามันซักนิด ท่านก็จะรู้ว่ามันเป็นสุนัขที่ดี แต่ว่าท่านยื่นคำขาดแบบว่า ที่นี่เป็นบ้านของฉัน ก็เลยต้องให้สามีเอาไปปล่อยใกล้สถานรับเลี้ยงสัตว์ของอำเภอ ทำใจไม่ได้จนถึงทุกวันนี้รู้สึกผิดมากๆ เวลากลับไปที่อิตาลี ก็ยังเห็นลูกของAmbra ที่เขาเอาไปเลี้ยง ยิ่งเศร้าเข้าไปอีก คิดว่ารอให้ลูกๆโตแล้วก็จะเลี้ยงตัวเล็กๆไว้สักตัว แล้วก็จะไม่ทอดทิ้งมันเด็ดขาด

จริงๆ ที่บ้านหมาแทบไม่มีใครมีใหม่เลย จริงๆก็อยากได้มาใหม่แต่ก็โดนพ่อกับแม่ค้านตลอด ก็รู้สึกผูกพันธ์กับพวกมันน่ะ เพราะอยู่กันมานาน บางตัวนี่ก็เกือบจะ 9-10 ปีได้แล้วมั้ง เห็นมันตั้งแต่เด็กๆ จนมันจะตายล่ะ อีก 2 ตัวนี่ก็สมัยผมประถมเลย - -"