Belong to the Truth Jesus Christ

~พอดีว่าผมเป็นโรคแบบว่ากลัวพรีเซนต์หน้าห้องอะครับ
ตัวเองเรียนด้านนิเทศศาสตร์ แล้วมันต้องมีเรื่องอย่างนี้เยอะมาก
ยิ่งออกไปหน้าห้องน่ะไม่ต้องพูดถึงมันเหมือนจะพูดไม่ออก
แล้วในที่นี้ใครเป็นแบบนี้บ้างคับ
เขาเรียกว่าโรคอะไร คับ  : emo045 :

ลองหัด present กับกระจกครับ
ถ้ายังไม่ดีขึ้นก็เอาตุ๊กตา ต่าง ๆ มาวางไว้บนเตียงให้เยอะ ๆ เลยนะ ยิ่งตัวที่เหมือนคนนี่ยิ่งดี
แล้วก็จินตนาการว่าพวกเขากำลังฟังคุณอยู่ แล้วคุณก็เริ่ม present ไป
ถ้ากลัวว่าจะมีคนถามคำถาม คุณก็จินตนาการเลยครับว่า เจ้าน้องหมี มันน่าจะถามมาว่ายังไง แล้วคุณก็ตอบเจ้าน้องหมีไป

สิ่งสำคัญคือความมั่นใจ และความเข้าใจในเนื้อหาครับ สู ๆ 

โรคขี้อาย หรือโรคขี้ตื่นเต้นรึเปล่าอ่า??? =___=''


หนูก็เป็นนะค่ะ บางทีเตรียมตัวพูดหน้ากระจก 2 วันก่อนพรีเซ้นต์
วันพรีเซ้นต์ออกไปแขน ขา มือ ยังสั่นเลย TT___TT

มั่นใจอะมันมีเต็มร้อยอะพอมั่นใจมากอาการมันจะเกิด ไม่รู้เป็นอะไร
พอดีว่าผมเรียนจิตวิทยาเบื้องต้นอยู่ กะลองให้อาจารย์ช่วย อยู่
เขาบอกว่า อาการ สั่น นี่เป็นอาการ สั่น สู้ แต่ผมสั่นกลัว เฮ้อ::040::

ผมก็เป็นนะ สั่นอัตโนมัติ ทั้งๆที่ใจอ่ะมั่นใจ พร้อมทุกอย่าง 555+


ส่วนตัวผมว่า มาจากความมั่นใจในบุคลิกภาพด้วยละมั้งครับ
อันเนื่องสายตาที่จ้องมายังเรา 
การแต่งตัว ความเรียบร้อย ยิ่งถ้าถูกคนมองส่วนอื่นที่ไม่ใช่ตาเรา มองเสื้อ มองกางเกง มองรองเท้า 
ก็ส่องกระจกก่อนขึ้นโชว์พราว ก็ดีครับ มั่นใจไว้ก่อน 

ที่สำคัญที่สุด ต้องมีความมั่นใจในเรื่องที่พูด และต้องแน่จริงๆด้วย

ยากนะ 

ถ้ากลัวจะจำเนื้อหาไม่ได้ ก็น่าจะลองหาความรู้รอบตัวใกล้ๆกับเรื่องนั้นดู เผื่อจะไม่เครียด จำง่ายขึ้นหน่อยนึง เวลาพูดก็อาจจะแทรกไปด้วยเพื่อค.เป้นกันเอง

เพราะโดนสดๆบ่อยค่ะ เวลาจำเรื่องหลักไม่ได้เอาความรู้รอบๆตัวไปก่อน พอนึกได้ก็เอาเรือเข้าฝั่ง 5555555+

โรคนี้เป็นเหมือนกันค่ะ อิอิ

ลองทำตาเบลอๆ ให้เหมือนไม่เห็นว่ามีคนอยู่ดูซิครับ 

Nihil เขียน: ลองทำตาเบลอๆ ให้เหมือนไม่เห็นว่ามีคนอยู่ดูซิครับ 

ระวังลืมเนื้อหาน่ะครับผมเป็นบ่อย ผมอาศัยมองแบบผ่านๆอ่ะแบบตวัดซ้ายขวาบ่อยๆ เดินมั่ง(ลบอาการสั่น ) มันก็เบลอเหมือนกันครับ

แต่เพื่อนชอบแซวผมล่ะเซง 

โรคตื่นเวที เป็นเรื่องธรรมดาของมือใหม่น่ะ ถ้าไม่ถึงขั้นฉี่แตกก็ไม่เป็นไร 

วิธีแก้มองเพื่อนๆ ในห้องเป็นท่อนไม้ไว้ คิดว่ากำลังพูดกับท่อนไม้ จะได้ไม่เขิน นานๆ ไป เดี๋ยวก็ชินเองค่ะ

มิวก็เคยเป็นครับ ตอนพรีเซนต์หน้าห้องเรียน จะกลัวสั่นๆยังไงไม่รู้ แต่พอพรีเซนต์หน้าห้องเรียนบ่อยๆ

เกิดความเคยชิน มันก็หายไปเองครับ 

อันเนื่องสายตาที่จ้องมายังเรา 
แล้วตอนที่ห้องเงียบๆด้วยงะ แล้วเเบบว่าคนนั่งกันเกือบเต็มห้อง
ผมเคยออกมาเเนะนำตัวหน้าห้อง
คนดูประมาณ 50 ถึงจะได้ ในห้องเรียน
แล้วแบบว่าให้ยืนบนเก้าอี้ตัวเดียวแล้วให้มองไปที่เพื่อนๆ
โหมันสุดยอดมากๆ

ฝึกบ่อยๆเเล้วจะชินไปเองเจ้าค่ะ

ข้าพเจ้าก็เคยเป็น เวลายืนหน้าห้องเมื่อไหร่ ตาพร่าไปเลย เเล้วขาสั่น มือสั่น เสียสั่นปากสั่น ด้วย
เป็นตั้งเเต่หน้าห้องเรียน ยันร้องเพลงในมิสซา

ของเเย็กเองก็เป้นนะ แบบว่ามือมันจะสั่น ๆ ขาก็สั่น ๆ บางทีก็พุดเร็วมาก จนเพื่อนฟังไม่รู้เรื่อง
เเต่บางทีถ้ามีเวลา แย็กจะลองหามุมสงบ ๆ เช่นในห้องน้ำ เอาไว้สวดกับพระเเละขอพรให้พระองค์อวยพรอย่าให้เราตื่นเต้นมาก  และให้เราคิดว่าเรากำลังทำเพื่อถวายเเด่พระองคืพระเจ้าของเรา
และเราจะดีขึ้น 

เคยอ่านหนังสือของพระไพศาล วิสาโล ท่านบอกว่าคนที่สั่นและประหม่าต่อหน้าคนอื่น

เพราะมีความกลัวว่าจะทำอะไรออกมาไม่ได้ดี ท่านบอกให้ลองคิดว่าไม่ต้องทำให้ดี

ให้ทำธรรมดาสบายๆ ไม่ต้องคิดว่าจะทำออกมาให้ดี แต่ทำยากนะนี่ หุหุ

ก่อนจะพูดอะไร หรือ จะออกไป

ลองหายใจลึกๆ ก่อนสิครับ แล้วร่างกายจะสงบลง และจิตเป็นสมาธิมากขึ้น

หัดสบตากับคนที่ถามเรา เพราะมันแสดงถึงความเอาใจใส่ของเราต่อคำถามของเขา

เวลา present ก็มองไปรอบๆ ทั่วๆ ให้รู้ว่า เราพูดกับทุกๆ คนที่อยู่ที่นั่น ไม่ใช่เฉพาะ ด้านหน้า หรือแถวกลาง

ที่สำคัญ เตรียมตัวให้พร้อม และวอนขอพระพรพระเจ้าก่อนทำกิจการใดๆ ครับ

โรคเดียวกับเรา เดินไปพูดหน้าชั้นทีไร จุดประสงค์มีแค่ให้เขาหัวเราะกันทั้งห้องอย่างเดียว

(จะชอบไม่ชอบสุดท้ายก็เป็นงั้นอยู่ดี คนห่วยโลกไม่จำไม่มีสิทธิ์เลือกรูปแบบชีวิตหรอก)

เราก็เคยนะพูดไม่ค่อยออกเพราะเกร็งๆ แต่เชื่อมั่นสิคะว่าเราต้องทำได้ให้กำลังใจตัวเองไง
รับรองทำได้แน่~

การเกิดอาการเกร็งเวลาออกไปพรีเซนต์หน้าห้องเรียน ใหม่ๆก็อย่างนี้แหละครับ แต่พอเราออกไปบ่อยๆ อาการเกร็งก็จะหายไปเองครับ