พระราชนิพนธ์ของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ใน The Greatest of the Kings...
โพสต์แล้ว: พุธ ธ.ค. 09, 2009 2:27 pm
หลังจากที่ได้ลงโพสเรื่อง"ความรู้เกี่ยวกับหนังสือมัคคาบี"ไป..
ไหงในจิตใจทำให้คิดที่จะลงเรื่องนี้เสียได้..
"อย่าให้พี่น้องของเราคิดว่าเราเป็นคนลืมชาติกำเนิด..เอกลักษณ์ของเราที่ดีก็ควรที่จะอนุรักษ์ไว้..สืบไปให้ลูกหลาน.."
ข้าพเจ้า..ขออัญเชิญพระราชนิพนพ์..
จากบทพระราชนิพนธ์"คำฉันท์(ดุษฎีสังเวยและกาพย์ขับไม้กล่อมพระศรีนรารัฐราชกิริณี)" ตอนชมเมือง
ของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ความบางตอนว่า
"สวนจิตรลดาเขต พระนิเวศน์ ณ ธานี
เนาองค์พระทรงศรี นคเรศรภูมินทร์
เขตวังมโหฬาร์ ทศนาฉมาจินต์
แลท้องสนามติณ ฤก็ขึ้นระเบียบเคียง
เป็นที่ ธ ทดลอง กิจผองก็รายเรียง
นาไร่ผิว์มองเมียง จะเจอะพืชและยุ้งฉาง
โคนมก็มีอยู่ พิศดู ณ ตามทาง
บ่อปลากะไว้วาง ก็เพาะพันธุมัจฉา
มากยิ่งละสิ่งหลาก ละก็ยากจะพรรณา
ตัวอย่างก็ยกมา ฤก็เห็นจะเพียงพอ..."
ต่อไปนี้จะเป็นการถอดคำอ่านออกมาให้พี่น้องทั้งหลายทั้งที่เป็นคนยุกใหม่แลยุคเก่า..
ให้อ่านได้ถูกต้อง ได้เข้าถึง และเข้าใจกัน..
ข้าพเจ้าคิดว่านี่ถือได้ว่าเป็นหนึ่งใน"เอกลักษณ์"ของชาวเราซึ่งควรที่จะอณุรักษ์ไว้..
สวน-จิด-ละ-ดา-เขด/พฺระ-นิ-เวด-นะ-ทา-นี
เนา-อง-พฺระ-ซง-สี/นะ-คะ-เรด-ระ-พู-มิน
เขด-วัง-มะ-โห-ลา/ทะ-สะ-นา-ฉะ-มา-จิน
แล-ท้อง-สะ-หฺนาม-ติน/รือ-ก้อ-ขึ้น-ระ-เบียง-เคียง
เปน-ที่-ทะ-ทด-ลอง/กิด-จะ-ผอง-ก้อ-ราย-เรียง
นา-ไร่-ผิ-มอง-เมียง/จะ-เจอะ-พืด-และ-ยุ้ง-ฉาง
โค-นม-ก้อ-มี-อยู่/พิ-สะ-ดู-นะ-ตาม-ทาง
บ่อ-ปฺลา-กะ-ไว้-วาง/ก้อ-เพอะ-พัน-ทุ-มัด-ฉา
มาก-ยิ่ง-ละ-สิ่ง-หฺลาก/ละ-ก้อ-ยาก-จะ-พัน-นา
ตัว-อย่าง-ก้อ-ยก-มา/รือ-ก้อ-เหน-จะ-เพียง-พอ
การศึกษาในปัจจุบันนี้..ได้ลบ ลด ตัด ทอน สิ่งๆต่างๆเหล่านี้ไปมาก..เพราะเห็นว่ามัน..ไม่สำคัญ..
ถ้าเราไม่อนุรักษ์หรือศึกษา-รับรู้ไว้..แล้วจะภูมิใจไปทำไมกับการเป็น ชาติเอกราช แต่ไร้ซึ้ง เอกลักษณ์เห่งความเป็นชาติ..
ถ้ากระทู้นี้ของข้าพเจ้า..ไปทำให้ขัดเคืองใจกับพี่น้องท่านใด..ข้าพเจ้าก็ต้องขออภัยจากใจไว้ ณ ที่นี้ด้วย..
และขอให้พี่น้องโปรดให้อภัยจากใจแก่ข้าพเจ้าด้วย..
กราบลา..
ขอพระผู้เป็นเจ้า ทรงอำนวยพร..
ขอสันติสุขจงอยู่ในใจท่านพี่น้องทั้งหลายเถิด..
ไหงในจิตใจทำให้คิดที่จะลงเรื่องนี้เสียได้..
"อย่าให้พี่น้องของเราคิดว่าเราเป็นคนลืมชาติกำเนิด..เอกลักษณ์ของเราที่ดีก็ควรที่จะอนุรักษ์ไว้..สืบไปให้ลูกหลาน.."
ข้าพเจ้า..ขออัญเชิญพระราชนิพนพ์..
จากบทพระราชนิพนธ์"คำฉันท์(ดุษฎีสังเวยและกาพย์ขับไม้กล่อมพระศรีนรารัฐราชกิริณี)" ตอนชมเมือง
ของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ความบางตอนว่า
"สวนจิตรลดาเขต พระนิเวศน์ ณ ธานี
เนาองค์พระทรงศรี นคเรศรภูมินทร์
เขตวังมโหฬาร์ ทศนาฉมาจินต์
แลท้องสนามติณ ฤก็ขึ้นระเบียบเคียง
เป็นที่ ธ ทดลอง กิจผองก็รายเรียง
นาไร่ผิว์มองเมียง จะเจอะพืชและยุ้งฉาง
โคนมก็มีอยู่ พิศดู ณ ตามทาง
บ่อปลากะไว้วาง ก็เพาะพันธุมัจฉา
มากยิ่งละสิ่งหลาก ละก็ยากจะพรรณา
ตัวอย่างก็ยกมา ฤก็เห็นจะเพียงพอ..."
ต่อไปนี้จะเป็นการถอดคำอ่านออกมาให้พี่น้องทั้งหลายทั้งที่เป็นคนยุกใหม่แลยุคเก่า..
ให้อ่านได้ถูกต้อง ได้เข้าถึง และเข้าใจกัน..
ข้าพเจ้าคิดว่านี่ถือได้ว่าเป็นหนึ่งใน"เอกลักษณ์"ของชาวเราซึ่งควรที่จะอณุรักษ์ไว้..
สวน-จิด-ละ-ดา-เขด/พฺระ-นิ-เวด-นะ-ทา-นี
เนา-อง-พฺระ-ซง-สี/นะ-คะ-เรด-ระ-พู-มิน
เขด-วัง-มะ-โห-ลา/ทะ-สะ-นา-ฉะ-มา-จิน
แล-ท้อง-สะ-หฺนาม-ติน/รือ-ก้อ-ขึ้น-ระ-เบียง-เคียง
เปน-ที่-ทะ-ทด-ลอง/กิด-จะ-ผอง-ก้อ-ราย-เรียง
นา-ไร่-ผิ-มอง-เมียง/จะ-เจอะ-พืด-และ-ยุ้ง-ฉาง
โค-นม-ก้อ-มี-อยู่/พิ-สะ-ดู-นะ-ตาม-ทาง
บ่อ-ปฺลา-กะ-ไว้-วาง/ก้อ-เพอะ-พัน-ทุ-มัด-ฉา
มาก-ยิ่ง-ละ-สิ่ง-หฺลาก/ละ-ก้อ-ยาก-จะ-พัน-นา
ตัว-อย่าง-ก้อ-ยก-มา/รือ-ก้อ-เหน-จะ-เพียง-พอ
การศึกษาในปัจจุบันนี้..ได้ลบ ลด ตัด ทอน สิ่งๆต่างๆเหล่านี้ไปมาก..เพราะเห็นว่ามัน..ไม่สำคัญ..
ถ้าเราไม่อนุรักษ์หรือศึกษา-รับรู้ไว้..แล้วจะภูมิใจไปทำไมกับการเป็น ชาติเอกราช แต่ไร้ซึ้ง เอกลักษณ์เห่งความเป็นชาติ..
ถ้ากระทู้นี้ของข้าพเจ้า..ไปทำให้ขัดเคืองใจกับพี่น้องท่านใด..ข้าพเจ้าก็ต้องขออภัยจากใจไว้ ณ ที่นี้ด้วย..
และขอให้พี่น้องโปรดให้อภัยจากใจแก่ข้าพเจ้าด้วย..
กราบลา..
ขอพระผู้เป็นเจ้า ทรงอำนวยพร..
ขอสันติสุขจงอยู่ในใจท่านพี่น้องทั้งหลายเถิด..
