เราพูดถึงมิตรภาพครั้งสุดท้ายเมื่อไร แต่ลองฟังเรื่องเล่านี้ ...
เพื่อนสองคนเดินเข้าไปในป่าทึบ คนหนึ่งกล่าวว่า หากเจออันตรายใดใด
เขาจะไม่มีวันทิ้งเพื่อนเป็นอันขาด .... ผ่านมาถึงจุดหนึ่งทั้งสองพบหมีตัวใหญ่ยืนจังก้า
แสยะปากแยกเขี้ยว เพื่อนคนที่ว่าจะไม่ทิ้งกัน วิ่งหนีไปซ่อนในพุ่มไม้ ส่วนอีกคนหนีไม่ทัน
ก็ทิ้งตัวนอนกับพื้น แกล้งตาย .. หมีเข้ามาดมรอบตัวชายนั้น แล้วก็จากไป
(คงเพราะเป็นเทศกาลกินเจ) ... ชายที่ทิ้งเพื่อนเดินกลับมาแล้วก็ถามแก้เขินว่า
เก็บตกชีวิตมิสชันนารี ตอนที่ 1-3
หากย้อนเวลากลับไปเมื่อวันที่ 24 พ.ค. 1990 ที่อาสนวิหารพระมารดานิจจานุเคราะห์ อุดรธานี ได้มีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นที่นั่น .... สงฆ์ใหม่อุดร ซึ่งเป็นศิษย์เก่าแสงธรรมในรุ่นที่11 ได้รับการบวชเป็นพระสงฆ์ และหนึ่งในสี่องค์นี้ก็คือ พระสังฆราชยอแซฟ ลือชัย ธาตุวิสัย พระสังฆราชองค์ใหม่ของสังฆมณฑลอุดรธานี ...แต่ถ้าหากจำบรรยากาศไม่ได้ก็ขอให้กลับไปอ่านอุดมสาร ฉบับที่ 16 ในปี 1990 ก็จะพบกับข้อมูลที่ทำให้เข้าใจในความตั้งใจจริง และความประทับใจตั้งแต่การเริ่มต้นชีวิตพระสงฆ์ใหม่ๆ ของพระสังฆราชองค์นี้ พระสังฆราชที่ได้ให้คติพจน์ในวันบวชเป็นพระสงฆ์ว่า
-
- ~@
- โพสต์: 8259
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
- ที่อยู่: Bangkok
พี่ จขกท ตกลงมาจากสวรรค์เหรอ