Belong to the Truth Jesus Christ

เมื่อก่อนนี้ฉันเคยเป็นยุวนิส 1 ปีเต็มตอนนั้นฉันมีความสุขมากๆฉันเคยฝันเห็นแม่พระมาประจักษ์ในฝันของฉัน แม่บอกว่าฉันไม่สามารถบวชได้แต่ฉันสามารถเป็นคริตส์ชนที่ดีได้ฉันตกใจตื่นแต่ก็ไม่คึดว่านั่นคือการบอกเหตุจริงๆล่วงหน้า ในที่สุดฉันก็ไร้สิ้นพระจิตเจ้ากลับมาที่บ้านเป็นรองประธานชมรมพุทธน่าขำที่สุดฉันทำให้ชมรมได้รับรางวัลมากมายแต่ทำไมทุกวันพระเจ้าฉันกลับไม่ใส่ใจและถึงกลับคึดจะเปลียนสาสนาไปด้วยซ้ำ ตอนนั้นเองปีศาจก็ได้ทำงานอยู่ในตัวของฉันจนหมดสิ้นฉันได้ไปนั่งวิปัสนากรรมฐานพอกลับมาฉันก็เพี้ยนๆไปเห็นภาพนู่นนี้ เหมือนคนบ้าๆบอๆไปรดน้ำมนต์ที่วัดพุทธก็ไม่หายช่างสมเพศตัวเองสิ้นดี คุณเชื่อไหมเพียงแค่ฉันเห็นไม้กางเขนมือฉันสั่นและพอได้ดื่มน้ำเสกฉันก็มีสติพูดรู้เรื่องขึ้นคุณเเม่และญาติๆรีบพาฉันไปดบสถ์เพื่อไปหาคุณพ่อทันที่ พ่อบอกให้เอาพวกรางวัลที่ได้มาอะไรก็ตามห่อผ้าขาวแล้วเก็บไว้ ฉันร้องไห้ ฉันกลัวมากๆตอนนั้นฉันต้องเอาน้ำเสกล้างหน้าไปหลายวัน นี่คงเป็นการลงโทษของพระเจ้าแน่ๆตอนแรกๆฉันคึด แต่ตอนนี้ไม่ใช่พระองค์ต่างหากที่มีความรักให้กับฉันหากไม่ได้พระองค์ป่านนี้ฉันคงจะไม่มีวันกลับมาเป็นลูกเเกะที่มีผู้เลี้ยงที่แสนเมตตาและใจดีเยี่ยงพระเยซูเจ้าแต่ปัจจุบันถึงแม้ว่ามันจะยังไม่หายขาดซะทีเดียวแต่ฉันก็ดีมากกว่าเดิมตั้งเยอะทานยาไปด้วยภาวนาไปด้วย

หวังว่าท่านผู้อ่านจะกลับใจเช่นกันนะค่ะยังไม่สายเกินไปสำหรับพระเจ้า.....มารีอา

อ่านแล้วก็งงๆ แต่ขอต้อนรับกลับบ้านละกันนะคะ

ยินดีต้อนรับกลับมานะ

พระเจ้าโปรดเมตตาเทอญ ขอพระโลหิตของพระเยซูคริสเจ้าจงเทราดลงมาที่กายและจตใจของคุณ อาเมน

พระองค์ทรงรักและให้อภัยลูกของพระองค์เสมอครับ

yanisorn inthayong เขียน: เมื่อก่อนนี้ฉันเคยเป็นยุวนิส 1 ปีเต็มตอนนั้นฉันมีความสุขมากๆฉันเคยฝันเห็นแม่พระมาประจักษ์ในฝันของฉัน แม่บอกว่าฉันไม่สามารถบวชได้แต่ฉันสามารถเป็นคริตส์ชนที่ดีได้ฉันตกใจตื่นแต่ก็ไม่คึดว่านั่นคือการบอกเหตุจริงๆล่วงหน้า ในที่สุดฉันก็ไร้สิ้นพระจิตเจ้ากลับมาที่บ้านเป็นรองประธานชมรมพุทธน่าขำที่สุดฉันทำให้ชมรมได้รับรางวัลมากมายแต่ทำไมทุกวันพระเจ้าฉันกลับไม่ใส่ใจและถึงกลับคึดจะเปลียนสาสนาไปด้วยซ้ำ ตอนนั้นเองปีศาจก็ได้ทำงานอยู่ในตัวของฉันจนหมดสิ้นฉันได้ไปนั่งวิปัสนากรรมฐานพอกลับมาฉันก็เพี้ยนๆไปเห็นภาพนู่นนี้ เหมือนคนบ้าๆบอๆไปรดน้ำมนต์ที่วัดพุทธก็ไม่หายช่างสมเพศตัวเองสิ้นดี คุณเชื่อไหมเพียงแค่ฉันเห็นไม้กางเขนมือฉันสั่นและพอได้ดื่มน้ำเสกฉันก็มีสติพูดรู้เรื่องขึ้นคุณเเม่และญาติๆรีบพาฉันไปดบสถ์เพื่อไปหาคุณพ่อทันที่ พ่อบอกให้เอาพวกรางวัลที่ได้มาอะไรก็ตามห่อผ้าขาวแล้วเก็บไว้ ฉันร้องไห้ ฉันกลัวมากๆตอนนั้นฉันต้องเอาน้ำเสกล้างหน้าไปหลายวัน นี่คงเป็นการลงโทษของพระเจ้าแน่ๆตอนแรกๆฉันคึด แต่ตอนนี้ไม่ใช่พระองค์ต่างหากที่มีความรักให้กับฉันหากไม่ได้พระองค์ป่านนี้ฉันคงจะไม่มีวันกลับมาเป็นลูกเเกะที่มีผู้เลี้ยงที่แสนเมตตาและใจดีเยี่ยงพระเยซูเจ้าแต่ปัจจุบันถึงแม้ว่ามันจะยังไม่หายขาดซะทีเดียวแต่ฉันก็ดีมากกว่าเดิมตั้งเยอะทานยาไปด้วยภาวนาไปด้วย

หวังว่าท่านผู้อ่านจะกลับใจเช่นกันนะค่ะยังไม่สายเกินไปสำหรับพระเจ้า.....มารีอา

เฉกเช่นเดียวกันครับผม อย่าได้กังวลใจครับผม หมู่มารมันรู้แล้วว่าเรา มีจุดอ่อนตรงไหน เฃื่อเรา จงวางใจในพระผู้เป็นเจ้า ผมก็เคยเป็นพุทธ เป็น อิสลาม แต่หนทางใดมิใช่สำหรับเรา มีแต่หนทางเดียวคือที่นี้ครับผม บ้านของเราทุกๆคน ลูกแกะของพระองค์ พระองค์มิเคยทำร้ายเราเลย....และรักเราเสมอ...

พรทรงอวยพรครับผม

ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะ
พระเจ้ารอคุณเสมอ