แบ่งปันประสบการณ์ไปเยี่ยมเด็กชาวเขาที่ ศูนย์แม่ปอน มีรูปแล้ว
โพสต์แล้ว: พุธ พ.ย. 17, 2010 2:30 pm
ต้นเดือนกันยายนที่ผ่านมาดิฉันมีเพื่อนคนไทยมาจากอเมริกาพร้อมลูกชายวัยรุ่น อายุ 18 ปี ชื่อน้องท๊อป เพิ่งเรียนจบไฮสคูล ตอนนี้ปิดเทอมที่USA น้องท๊อป เป็นผู้ช่วยกลุ่ม Youth Group เป็นกลุ่มกิจกรรมดูแลเด็กอายุ 13-21 ปี โดย 1 เดือนจะมาประชุมกัน 1 ครั้ง หมุนเวียนกันไปตามบ้าน จะร้องเพลง อ่านพระคัมภีร์ แบ่งปันประสบการณ์ หรือมีปัญหาต่างๆ เช่นจากการที่ไม่มีเพื่อนหรือเพื่อนๆไม่ยอมรับ ทุกคนจะให้กำลังใจ อธิฐานภาวนาร่วมกันทำให้กลุ่มเด็กๆ เหล่านี้มีการเปลี่ยนแปลง กล้าแสดงออก มีการยอมรับจากเพื่อนๆ มีความสุขมากขึ้น ศรัทธามากขึ้น เด็กๆเหล่านี้จะสมัครร้องเพลงในวัด ช่วยมิสซา อื่นๆอีก และเป็นคนชวนพ่อแม่มาวัด จากที่พ่อแม่ไม่สนใจเข้าวัดก็จะมากันเป็นครอบครัวและชวนเด็กอื่นๆ มาร่วมกิจกรรมด้วย เริ่มจาก 1 รัฐ เดี๋ยวนี้มีแพร่ไป 10 กว่ารัฐแล้ว น้องท๊อปแบ่งปันให้ฟัง น้องท๊อปอยากเป็นพระสงฆ์ จึงกลับมาหากระแสเรียก มีคนแนะนำให้ขึ้นไปที่แม่ปอน จ.เชียงใหม่ ไปสัมผัสชีวิตอีกแบบหนึ่ง ดิฉันและเพื่อนๆ 6 คนจึงได้นัดกันไป ก็ได้ติดต่อคุณพ่อชาญชัย เต็มอรุณรุ้ง พระสงฆ์คณะเบธารามช่วยจัดหารถและที่พักให้
พวกเรามาถึงสนามบินเชียงใหม่ คุณพ่อก็จัดรถตู้มารับ คุณพ่อน่ารักมาก เป็นชาวเขา พูดภาษาไทยไม่ชัดนิดหน่อย หลังจากแนะนำตัวแล้วพวกเราก็ขึ้นดอย การเดินทางสะดวกสบายมาก มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เป็นดินลูกรัง เรามาถึงแม่ปอนเห็นเด็กๆชาวเขามากมาย น่ารัก วิ่งเล่นกันอยู่ ทุกคนเมื่อเห็นพวกเรา จะเข้ามาสวัสดี คุณพ่อชาญชัยบอกว่ามีเด็กชาวเขาประมาณ 230 คน เป็นเด็กกำพร้าบ้าง ยากจนสุดๆบ้าง คุณพ่อจะนำมาอยู่ที่นี่ ให้การศึกษา อบรมให้เป็นคนดีต่อไป และเด็กๆ เหล่านี้คือต้นกล้าของพระศาสนาจักร เพราะบางคนได้บวชเป็นพระสงฆ์ ซิสเตอร์ ครูคำสอน พยาบาลมากมาย มีคณะนักบวชต่างๆ มาคัดตัวเด็กๆเหล่านี้เมื่อเรียนจบไปเข้าอารามของตัวเอง ตามจิตตารมณ์ที่ได้บอกไว้ เด็กๆ ก็จะสมัครตามคณะที่ชอบ ทั้งเด็กชาย เด็กหญิง มีบ้านคณะซิสเตอร์แม่ปอนอยู่ที่นั่น(คณะแม่พระปฎิสนธินิรมล แม่ปอน) ซิสเตอร์จะช่วยดูแลเด็กๆ เรื่องอาหาร การอยู่อาศัยของเด็กๆ ที่นี่เรียกศูนย์อบรมเด็กชาวไทยภูเขา เป็นโรงเรียนศาสนาร่วมกับรัฐบาล คือโรงเรียนเป็นของวัดแต่มีคุณครูของรัฐบาลมาช่วยสอน เด็กๆที่นี่รัฐบาลช่วยค่าอาหารกลางวันหัวละ 3 บาทเท่านั้น นอกนั้นคุณพ่อต้องหาเอง ได้รับจากมิสซังที่กรุงเทพฯบ้าง ที่มิสซังเชียงใหม่บ้าง และผู้ใจบุญมาบริจาคบ้าง แต่ก็ไม่พอ เด็กๆ กำลังกินกำลังโต 230 กว่าชีวิต วันละ3 มื้อ กินข้าวสาร 9 วัน 14 กระสอบ มีชั้นเรียน ป.1 – ป.6 และเมื่อเรียนจบจะมีชั้นเรียนพระคัมภีร์เพื่อเตรียมตัวมีกระแสเรียก คุณพ่อพาดูตามห้องเรียนต่างๆ เด็กๆ จะเรียนหนังสือเป็นภาษา ปากะยอบ้าง ภาษาไทยบ้าง แล้วแต่วิชา บางห้องสอนพระคัมภีร์อย่างเดียว เด็กๆ จะอ่านพระคัมภีร์เป็นภาษาปากะยอ มีครูคำสอนสอนอยู่และถามตอบคำถามต่างๆ กับเด็กๆ ที่ห้องเรียนและห้องพักของเด็กๆ คับแคบ เวลานอนเรียงตัวกันเลย คุณพ่อบอกว่ากำลังหาทุนสร้างโรงเรียนให้เด็กๆ และห้องเรียนเก่าจะทำเป็นที่พักของเด็กนักเรียนหญิง
ตอนบ่ายแก่ๆ พวกเราลงมาจากดอยไปตลาด ไปซื้ออาหารเพื่อมาทำเลี้ยงเด็กๆ ในวันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันที่ 8 กันยายน เป็นวันฉลองวันเกิดแม่พระ เรามีลุงสานพ่อครัวเอกไปด้วย ลุงได้ทำพะโล้ขาหมูเพื่อเลี้ยงเด็กในตอนเช้า ก๋วยเตี๋ยวน่องไก่ในตอนกลางวันและเลี้ยงไอติมด้วย เด็กๆ จะช่วยกันล้าง ทำกับข้าวกัน เตรียมกันไว้ ที่นี่กระทะใหญ่มาก ทำอาหารอย่างเดียวเลี้ยงเด็กๆ ส่วนมากจะเป็นหน่อไม้ต้มใส่เกลือ ใส่พริก ถ้ามีปลากระป๋องก็ใส่ไป 5-6 กระป๋อง เพื่อให้มีกลิ่นหอมๆ อย่างมาม่าพวกเราจะทานเป็นอาหารอิ่มไปเลย แต่ที่นี่มาม่าต้มใส่ผักตามแต่จะหามาได้บนดอย ทำเป็นกับข้าวใส่ 1 ชามแบ่งกัน กลุ่มละ 4 คน ข้าวคนละ 1 ชาม ที่นี่ไม่มีเด็กอ้วนเลย ตัวเล็กๆแข็งแรง แต่คุณพ่อจะให้ทานจนอิ่มเพิ่มได้เป็นบางมื้อ วันนี้พวกเราทำอาหารเลี้ยง เด็กๆ ดีใจมาก ก่อนทานอาหารเด็กๆ จะมาเข้าแถว คุณพ่อจะตรวจดูความสะอาด เด็กๆจะยื่นนิ้วให้คุณพ่อตรวจก่อนทุกครั้ง เด็กๆเหล่านี้จะเดินแถวมาที่โรงอาหาร เมื่อนั่งเรียบร้อยแล้วจะสวดและร้องเพลงเป็นภาษาปากะยอขอบคุณพระก่อนอาหาร บางครั้งคุณพ่อจะให้เด็กๆ ท่องสุภาษิตเป็นภาษาอังกฤษ เมื่อทานข้าวเสร็จแล้วทุกคนจะไปล้างชามของตัวเอง วันนั้นพวกเรามีความสุขมากๆ ได้แจกข้าวเด็กๆ ได้สัมผัสกับชีวิตของพวกเขาแล้ว แตกต่างจากเด็กๆ ข้างล่างชาวเรามากมาย พวกเรานอนบนดอย ตี 5 ได้ยินเสียงระฆัง สักพักก็ได้ยินเสียงเด็กๆ ตื่นล้างหน้า แต่งตัว มายืนเข้าแถวหน้าวัด เมื่อเรียบร้อยแล้วทุกคนจะเดินแถวเข้าวัดและเริ่มสวด คุณพ่อทำมิสซาเป็นภาษา ปากะยอ ฟังเสียงสวดเด็กๆ ใส เสียงดัง ประทับใจมาก พวกเราฟังแล้วน้ำตาซึมว่ายังมีเด็กๆที่ศรัทธา รักพระ อยู่ที่นี่พระอวยพรเด็กๆเหล่านี้มาก เด็กๆเหล่านี้เป็นเมล็ดพันธุ์ของศาสนา อยากให้พวกเราช่วยสนับสนุนเด็กๆ เหล่านี้ เพราะบนดอยมีการกลับใจมากมาย คุณพ่อคนหนึ่งดูแลวัด 20 -30 วัด คุณพ่อก็ลำบาก เงินค่าใช้จ่ายก็ไม่ค่อยมี คนขอมิสซาก็ไม่ค่อยมี เก็บถุงทานก็ได้น้อย เพราะทุกคนก็ยากจน พวกเราถ้าจะทำบุญก็ช่วยดูแลเด็กชาวเขาเหล่านี้ด้วย ซึ่งมีอยู่มากมายและมีคุณพ่อ มิชชันนารี ครูคำสอนที่เสียสละชีวิตส่วนตัวขึ้นดอยเพื่อช่วยชาวเขาต่างๆในทางภาคเหนือให้มารู้จักพระเป็นเจ้า
ได้พบคุณพ่อกาโรส โรดีเกรส อายุ 77 ปี เป็นคุณพ่อปู่ของเด็กๆ ชาวเขา คุณพ่อเป็นสงฆ์คณะ เบธาราม ได้มาเป็นมิชชันนารีที่เชียงใหม่ ทำให้ชาวเขากลับใจมากมายและคุณพ่อชาญชัย คุณพ่อหลายองค์ก็มาจากการแพร่ธรรมของคุณพ่อ พวกเราได้คุยกับคุณพ่อปู่ คุณพ่อปู่เล่าเรื่องต่างๆ ที่ทำงานอยู่บนดอยให้ฟัง น่าสนใจมาก คุณพ่อเป็นสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ เราบอกคุณพ่อปู่ว่าถ้าคุณพ่อไปอยู่สวรรค์ช่วยพวกเราด้วยนะ คุณพ่อปู่บอกว่าได้ แต่ตอนนี้ช่วยพ่อก่อนนะ
ดิฉันประทับใจเด็กๆ ที่ใสซื่อบริสุทธิ์ ศรัทธา น่ารัก และคุณพ่อชาญชัยที่เหน็ดเหนื่อย เสียสละเป็นนายชุมบาลที่ดีดูแลฝูงแกะน้อยของพระองค์ รวมถึงบรรยากาศที่บริสุทธิ์ของที่นี่โดยเฉพาะในเวลากลางคืนดึกๆ ได้แหงนหน้ามองบนท้องฟ้าจะเห็นดวงดาวเป็นร้อยเป็นพันระยิบระยับลอยอยู่ตรงหน้าซึ่งหาดูได้ยาก ยังมีเรื่องอีกมากมายบนดอย อยากให้ท่านได้ลองสัมผัสด้วยตัวเองหรืออยากช่วยเหลือเด็กๆ สนใจติดต่อคุณพ่อชาญชัยได้ที่เบอร์ 081-8834559 โทรติดยากหน่อย ไม่ค่อยมีสัญญาณ หรือ CHANSHAISCJ@HOTMAIL.COM
พวกเรามาถึงสนามบินเชียงใหม่ คุณพ่อก็จัดรถตู้มารับ คุณพ่อน่ารักมาก เป็นชาวเขา พูดภาษาไทยไม่ชัดนิดหน่อย หลังจากแนะนำตัวแล้วพวกเราก็ขึ้นดอย การเดินทางสะดวกสบายมาก มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เป็นดินลูกรัง เรามาถึงแม่ปอนเห็นเด็กๆชาวเขามากมาย น่ารัก วิ่งเล่นกันอยู่ ทุกคนเมื่อเห็นพวกเรา จะเข้ามาสวัสดี คุณพ่อชาญชัยบอกว่ามีเด็กชาวเขาประมาณ 230 คน เป็นเด็กกำพร้าบ้าง ยากจนสุดๆบ้าง คุณพ่อจะนำมาอยู่ที่นี่ ให้การศึกษา อบรมให้เป็นคนดีต่อไป และเด็กๆ เหล่านี้คือต้นกล้าของพระศาสนาจักร เพราะบางคนได้บวชเป็นพระสงฆ์ ซิสเตอร์ ครูคำสอน พยาบาลมากมาย มีคณะนักบวชต่างๆ มาคัดตัวเด็กๆเหล่านี้เมื่อเรียนจบไปเข้าอารามของตัวเอง ตามจิตตารมณ์ที่ได้บอกไว้ เด็กๆ ก็จะสมัครตามคณะที่ชอบ ทั้งเด็กชาย เด็กหญิง มีบ้านคณะซิสเตอร์แม่ปอนอยู่ที่นั่น(คณะแม่พระปฎิสนธินิรมล แม่ปอน) ซิสเตอร์จะช่วยดูแลเด็กๆ เรื่องอาหาร การอยู่อาศัยของเด็กๆ ที่นี่เรียกศูนย์อบรมเด็กชาวไทยภูเขา เป็นโรงเรียนศาสนาร่วมกับรัฐบาล คือโรงเรียนเป็นของวัดแต่มีคุณครูของรัฐบาลมาช่วยสอน เด็กๆที่นี่รัฐบาลช่วยค่าอาหารกลางวันหัวละ 3 บาทเท่านั้น นอกนั้นคุณพ่อต้องหาเอง ได้รับจากมิสซังที่กรุงเทพฯบ้าง ที่มิสซังเชียงใหม่บ้าง และผู้ใจบุญมาบริจาคบ้าง แต่ก็ไม่พอ เด็กๆ กำลังกินกำลังโต 230 กว่าชีวิต วันละ3 มื้อ กินข้าวสาร 9 วัน 14 กระสอบ มีชั้นเรียน ป.1 – ป.6 และเมื่อเรียนจบจะมีชั้นเรียนพระคัมภีร์เพื่อเตรียมตัวมีกระแสเรียก คุณพ่อพาดูตามห้องเรียนต่างๆ เด็กๆ จะเรียนหนังสือเป็นภาษา ปากะยอบ้าง ภาษาไทยบ้าง แล้วแต่วิชา บางห้องสอนพระคัมภีร์อย่างเดียว เด็กๆ จะอ่านพระคัมภีร์เป็นภาษาปากะยอ มีครูคำสอนสอนอยู่และถามตอบคำถามต่างๆ กับเด็กๆ ที่ห้องเรียนและห้องพักของเด็กๆ คับแคบ เวลานอนเรียงตัวกันเลย คุณพ่อบอกว่ากำลังหาทุนสร้างโรงเรียนให้เด็กๆ และห้องเรียนเก่าจะทำเป็นที่พักของเด็กนักเรียนหญิง
ตอนบ่ายแก่ๆ พวกเราลงมาจากดอยไปตลาด ไปซื้ออาหารเพื่อมาทำเลี้ยงเด็กๆ ในวันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันที่ 8 กันยายน เป็นวันฉลองวันเกิดแม่พระ เรามีลุงสานพ่อครัวเอกไปด้วย ลุงได้ทำพะโล้ขาหมูเพื่อเลี้ยงเด็กในตอนเช้า ก๋วยเตี๋ยวน่องไก่ในตอนกลางวันและเลี้ยงไอติมด้วย เด็กๆ จะช่วยกันล้าง ทำกับข้าวกัน เตรียมกันไว้ ที่นี่กระทะใหญ่มาก ทำอาหารอย่างเดียวเลี้ยงเด็กๆ ส่วนมากจะเป็นหน่อไม้ต้มใส่เกลือ ใส่พริก ถ้ามีปลากระป๋องก็ใส่ไป 5-6 กระป๋อง เพื่อให้มีกลิ่นหอมๆ อย่างมาม่าพวกเราจะทานเป็นอาหารอิ่มไปเลย แต่ที่นี่มาม่าต้มใส่ผักตามแต่จะหามาได้บนดอย ทำเป็นกับข้าวใส่ 1 ชามแบ่งกัน กลุ่มละ 4 คน ข้าวคนละ 1 ชาม ที่นี่ไม่มีเด็กอ้วนเลย ตัวเล็กๆแข็งแรง แต่คุณพ่อจะให้ทานจนอิ่มเพิ่มได้เป็นบางมื้อ วันนี้พวกเราทำอาหารเลี้ยง เด็กๆ ดีใจมาก ก่อนทานอาหารเด็กๆ จะมาเข้าแถว คุณพ่อจะตรวจดูความสะอาด เด็กๆจะยื่นนิ้วให้คุณพ่อตรวจก่อนทุกครั้ง เด็กๆเหล่านี้จะเดินแถวมาที่โรงอาหาร เมื่อนั่งเรียบร้อยแล้วจะสวดและร้องเพลงเป็นภาษาปากะยอขอบคุณพระก่อนอาหาร บางครั้งคุณพ่อจะให้เด็กๆ ท่องสุภาษิตเป็นภาษาอังกฤษ เมื่อทานข้าวเสร็จแล้วทุกคนจะไปล้างชามของตัวเอง วันนั้นพวกเรามีความสุขมากๆ ได้แจกข้าวเด็กๆ ได้สัมผัสกับชีวิตของพวกเขาแล้ว แตกต่างจากเด็กๆ ข้างล่างชาวเรามากมาย พวกเรานอนบนดอย ตี 5 ได้ยินเสียงระฆัง สักพักก็ได้ยินเสียงเด็กๆ ตื่นล้างหน้า แต่งตัว มายืนเข้าแถวหน้าวัด เมื่อเรียบร้อยแล้วทุกคนจะเดินแถวเข้าวัดและเริ่มสวด คุณพ่อทำมิสซาเป็นภาษา ปากะยอ ฟังเสียงสวดเด็กๆ ใส เสียงดัง ประทับใจมาก พวกเราฟังแล้วน้ำตาซึมว่ายังมีเด็กๆที่ศรัทธา รักพระ อยู่ที่นี่พระอวยพรเด็กๆเหล่านี้มาก เด็กๆเหล่านี้เป็นเมล็ดพันธุ์ของศาสนา อยากให้พวกเราช่วยสนับสนุนเด็กๆ เหล่านี้ เพราะบนดอยมีการกลับใจมากมาย คุณพ่อคนหนึ่งดูแลวัด 20 -30 วัด คุณพ่อก็ลำบาก เงินค่าใช้จ่ายก็ไม่ค่อยมี คนขอมิสซาก็ไม่ค่อยมี เก็บถุงทานก็ได้น้อย เพราะทุกคนก็ยากจน พวกเราถ้าจะทำบุญก็ช่วยดูแลเด็กชาวเขาเหล่านี้ด้วย ซึ่งมีอยู่มากมายและมีคุณพ่อ มิชชันนารี ครูคำสอนที่เสียสละชีวิตส่วนตัวขึ้นดอยเพื่อช่วยชาวเขาต่างๆในทางภาคเหนือให้มารู้จักพระเป็นเจ้า
ได้พบคุณพ่อกาโรส โรดีเกรส อายุ 77 ปี เป็นคุณพ่อปู่ของเด็กๆ ชาวเขา คุณพ่อเป็นสงฆ์คณะ เบธาราม ได้มาเป็นมิชชันนารีที่เชียงใหม่ ทำให้ชาวเขากลับใจมากมายและคุณพ่อชาญชัย คุณพ่อหลายองค์ก็มาจากการแพร่ธรรมของคุณพ่อ พวกเราได้คุยกับคุณพ่อปู่ คุณพ่อปู่เล่าเรื่องต่างๆ ที่ทำงานอยู่บนดอยให้ฟัง น่าสนใจมาก คุณพ่อเป็นสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ เราบอกคุณพ่อปู่ว่าถ้าคุณพ่อไปอยู่สวรรค์ช่วยพวกเราด้วยนะ คุณพ่อปู่บอกว่าได้ แต่ตอนนี้ช่วยพ่อก่อนนะ
ดิฉันประทับใจเด็กๆ ที่ใสซื่อบริสุทธิ์ ศรัทธา น่ารัก และคุณพ่อชาญชัยที่เหน็ดเหนื่อย เสียสละเป็นนายชุมบาลที่ดีดูแลฝูงแกะน้อยของพระองค์ รวมถึงบรรยากาศที่บริสุทธิ์ของที่นี่โดยเฉพาะในเวลากลางคืนดึกๆ ได้แหงนหน้ามองบนท้องฟ้าจะเห็นดวงดาวเป็นร้อยเป็นพันระยิบระยับลอยอยู่ตรงหน้าซึ่งหาดูได้ยาก ยังมีเรื่องอีกมากมายบนดอย อยากให้ท่านได้ลองสัมผัสด้วยตัวเองหรืออยากช่วยเหลือเด็กๆ สนใจติดต่อคุณพ่อชาญชัยได้ที่เบอร์ 081-8834559 โทรติดยากหน่อย ไม่ค่อยมีสัญญาณ หรือ CHANSHAISCJ@HOTMAIL.COM
