ประสบการณ์ส่วนตัวคนเปิดหมวกกับขอทาน
17 เมษายน ปี 2011วันอาทิตย์นี้ไม่ได้ไปวัด
เฮ้อ แย่มากเลย ในเวลาตอนบ่ายผมได้ไปเรียนไวโอลินเล่นเพลงได้ซะทีนึง ขากลับแวะตลาดนัดจตุจักรหน่อยดีกว่า 
กะว่าจะไปให้เงินช่วยเหลือคนเปิดหมวก 
วันนี้ไม่รู้เป็นอะไรคนเปิดหมวกและขอทานน้อยจังเลย 
พอเดินเล่นเดินออกทีนี้ล่ะ ตรงทางขึ้นรถไฟฟ้าเจอคนดีดพิณอีสานกับขอทานผมให้เงินคนดีดพิณไม่รู้เท่าไรลืม แต่คนดีดพิณไม่มีเงินเลยสักบาท เหมือนผมให้เงินคนแรกประมาณนั้น ทีนี้มาให้เงินขอทาน พอมาดูที่ขอทานข้างๆ โอ้โห เงินเพียบ 
แต่คนเปิดหมวกเพิ่งได้เงินจากเราไปเอง ทีนี้เดินเลยไปอีกเจอวันรุ่นสองคนเล่นมาราคัสกับกีตาร์ ให้เงินไป 3 บาท ทีนี้เดินไปอีก ตรงป้ายรถเมล์สวนกับลุงคนหนึ่งสะพายกีตาร์ ตอนแรกก็เดินผ่านไป เดินกลับมาดีกว่าจะนั่งรถเมล์กลับบ้านนั่งฝั่งตรงข้ามพบว่าลุงเขา กำลังจัดโน้ตผมรอลุงจัดให้เสร็จเล่นสักเพลงแล้วค่อยให้เงิน รอๆๆๆ เฮ้อ 
ให้ไป 3 บาท เดินกลับเจอวัยรุ่น 2 คน คนเดิมเขาทักผมด้วยคงเพราะผมสะพายไวโอลิน อาจดูคล้ายกีตาร์ หรือเหมือนคนเปิดหมวกอ่ะนะ ผมเลยให้เงินไป 5 บาท มองไปที่ถุงใส่กีตาร์ โหนอกจากเงินของผมแล้วไม่มีใครให้เงินเลย ให้ไปอีก 5 บาท รวม 8 บาท เผลอพูดอวยพรให้พระเจ้าอวยพรอีก ทีนี้เดินข้ามสะพานใช้สะพานบีทีเอสข้ามนี่แหละ คนดีดพิณอีสานได้เงินมาเพิ่มล่ะ เห็นเหรียญ 5 เหรียญ 10 ข้างๆ ขอทาน ให้ไป 25 สตางต์ ส่วนคนดีดพิณ ให้ไป 3 บาท อีกอย่างหนึ่งคนเปิดหมวกที่เขาเล่นดนตรีเขาไม่ใช่ขอทานนะครับอย่าเข้าใจผิด เพราคนไทยส่วนใหญ่เข้าใจผิดไปมาก 
ผมกว่าจะรู้ก็ตั้ง ม.5 ล่ะ ว่าเปิดหมวกกับขอทานไม่เหมือนกัน ครั้งหนึ่งผมเคยไปเปิดหมวก (น่าอายจัง 
) ไม่ได้เงินสักบาท คนเปิดหมวกคนจะให้เงินน้อยมากๆ หรือแทบไม่ได้เลยอ่ะ แต่ขอทานโอ้โห เงินเพียบ คนเปิดหมวก ไม่มีเงิน ถึงจะมีก็น้อยกว่าขอทานหรือเงินที่ผมเพิ่งให้แล้วผมเพิ่งกลับมามอง*** ที่ผมอยากให้เงินเปิดหมวกเพราะว่า พวกเขาได้เงินน้อยกว่าขอทานและต้องการเงินจำเป็นจริงๆ ขอทานวันนึงนี่ได้เงินมากกเกินพอล่ะ (คิดผิดไปไหมนี่
)
