ช่วยไม่ได้ เอาอย่างนี้ละกัน

[Valkyrie Zero Number]

เราจะไปจากบอร์ดนี้ละกัน โอเค?

จะได้ไม่ต้องมีใครมาปวดหัวหรือเดือดร้อนกับคนอย่างเราอีก ทุกคนจะได้มีเวลาให้พระเจ้าเต็มที่กว่านี้

.......เราเองก็ใช่ว่าจะชอบตัวเองที่เป็นอยู่หรอกนะ

และก็เหมือนที่นี่จะพอมีคำตอบอยู่บ้าง แต่เหมือนจะยังไม่ใช่คำตอบที่เพียงพอให้เรายอมจำนนบางเรื่องได้

จริง ๆ ก็รู้สึกผิดเหมือนกันแหละที่ทำให้คนที่นี่รู้สึกไม่ดี แต่ดูเหมือนเราจะถูกครอบงำมากไปหน่อยแล้ว อยู่ที่นี่ต่อไปก็อาจเป็นตัวถ่วง

ส่วนเรื่องศาสนาและการนับถือ ก็อาจจะยังเป็นแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้ต่อไป แต่จะเป็นไงต่อเราเองก็ยังไม่รู้

จะจูนติดหรือไม่ติด จะได้เจอกันอีกในโลกหน้ารึเปล่าก็ไม่รู้ (แต่อาจจะไม่ก็ได้)

เอาเป็นว่า ในฐานะที่ถือว่า คริสตชนทุกคนเป็นพี่น้องและพวกพ้องที่รักเช่นกัน

เราจะขอตัวไปจากที่นี่เอง

แต่ถ้ามีสิ่งหนึ่งที่อยากรบกวนจริง ๆ ก็คงจะเป็น
"ฝากอธิษฐานเผื่อคนที่เรารักและได้พบพานทั้งหลายให้หน่อย ทั้งแฟน ทั้งพี่น้องทั้งร่วมสายเลือดและไม่ได้ร่วมสายเลือดใด ๆ "

.....แค่นั้นแหละ

ขอพระเจ้าอวยพรทุกคน

อาเมน

[Jeab Agape]

อ้าวลาอีก หรือ ลาหลายรอบแล้ว นี่

ที่เราแสดงความคิดเห็น เพราะสงสารคุณมีแต่เรื่องทุกข์ ท้อ แท้ ก้าวไม่ผ่านเสียที

งั้นสบายใจ ก็กลับมาละกัน

ขอพระเจ้าโปรดเมตตา อวยพรคุณเสมอ

[Batholomew]

ขอพระเจ้าและแม่พระทรงอวยพรและนำทางเสมอครับ

[rosa-lee]

จะไปไหนคะ อยู่ก่อนค่ะ ทุกอย่างที่น้องแบ่งปันก็เป็นพระพร แชร์ความคิดเห็นต่างกันบ้างเป็น
เรื่องธรรมดา หนักบ้างเบาบ้าง ถูกใจบ้างไม่ถูกใจบ้าง แล้วแต่ความคิดของแต่ละบุคคล
อาหารก็ยังมีหลายรส ดอกไม้ก็มีหลายสี แต่ทุกอย่างก็ยังคงเป็นอยู่เหมือนเดิมเสมอ...........
สู้ ...สู้ๆๆๆๆๆๆ

[กรอกสมบูรณ์]

ช่วยได้ เอาอย่างนี้ละกัน

ถ้า น้อง Valkyrie Zero Number ต้องการ"เพื่อน" ทุกท่านในนิวมานายินดีเป็นเพื่อน กับน้องเสมอค่ะ
แต่ ถ้า น้อง ต้องการ"ศัตรู" ที่นี่ไม่มีให้ค่ะ

การที่เราจะคบหรือรู้จักใครเป็นเพื่อน เราก็ต้องยอมรับในข้อดีและข้อเสียของเพื่อนคนนั้นด้วย
เช่นเดียวกัน เพื่อนคนนั้นก็ต้องยอมรับในข้อดีและข้อเสียของเราด้วยเช่นกัน
ไม่มีใครดีพร้อมในทุกเรื่อง แต่ละบุคคลก็เช่นเดียวกัน ทุกคนมีข้อดีและข้อเสียในตัว อยู่ตรงที่ว่า เราจะเปิดใจรับเขาได้ไหม? หากทำได้เราก็ได้"เพื่อน"

ทุกคนมีความสามารถพิเศษเฉพาะตัวกันทุกคน โดยเฉพาะในเรื่อง การปรับตัว การมีน้ำใจที่ดีให้แก่กัน การรับฟังซึ่งกันและกัน รับฟังทั้งในเรื่องสุข เรื่องทุกข์ เรื่องปัญหาต่างๆ

ในการดำเนินชีวิต ทุกคนย่อมต้องเจอกับปัญหาด้วยกันทุกคน แต่ต่างกันตรงที่ มองปัญหากันอย่างไร?
มองว่าเป็นความทุกข์ ชีวิตก็มีแต่เรื่องทุกข์
มองว่าเป็นความเข้มแข็ง ชีวิตก็มีแต่ความเข้มแข็ง
มองว่าเป็นเรื่องสนุก ชีวิตก็เป็นเรื่องสนุก

มองปัญหาต่างๆ ในชีวิต เป็นขั้นบันได ดูซิค่ะ เราจะได้เยียบเพื่อก้าวขึ้นไปสู่ชีวิตที่ดีขึ้นเรื่อยๆ
เอาปัญหามาเป็นขั้นบันไดให้ชีวิตของเรา เพื่อก้าวเดินไปแนบสนิทใกล้ชิดกับพระมากยิ่ง ๆขึ้น

ขอพระอวยพรนะคะ

[Holy]

สิ่งที่แม่อยากจะฝากบอกไปยังลูกๆ ทั้งหลายของแม่ที่ไม่มีโอกาสได้อยู่ที่นี่กับแม่ในคืนนี้ก็คือ การภาวนาจากจิตใจอันแท้จริงของลูกเป็นสิ่งที่จำเป็นมากแล้ว สำหรับโลกในยุคปัจจุบันนี้ จงกลับคืนสู่ความเรียบง่ายเวลาลูกอยู่เฉพาะพระพักตร์ของพระบิดาเจ้าสวรรค์ เถิด

จงภาวนาด้วยความรักอย่างแท้จริงของลูกเพื่อเพื่อนพี่น้องทั้งหลายของลูก ไม่ว่าเขาจะเป็นที่ขัดเคืองน้ำใจของลูกก็ตาม ความรักอันแท้จริงนั้นต้องไม่เห็นแก่ตัว ปรารถนาจะให้แต่สิ่งที่ดีๆแก่ผู้อื่น โดยที่ลูกไม่ได้คาดหวังในกำไรหรือสิ่งใดๆเป็นการตอบแทน

หากลูกทำได้เยี่ยงนี้ความสงบและสันติสุขก็จะบังเกิดขึ้นในดวงใจของลูกอย่าง แน่นอน อย่างที่วันนี้แม่ได้สอนลูกหลายๆคนว่า ลูกจะเปลี่ยนคนทั้งโลกให้เขาทำตามที่ลูกพอใจนั้นไม่ได้ แต่สิ่งที่ลูกทำได้ง่ายกว่าคือการเปลี่ยนที่ตัวของลูกเอง รู้จักยอมรับความเป็นจริงและมีใจที่เที่ยงธรรมต่างหากที่จะทำให้ลูกเป็น สุขอย่างแท้จริงได้

(แม่รู้ว่าลูกอาจจะยังไม่เข้าใจในตอนนี้ หากกลับไปคิดทบทวนดูให้ดีแล้วสักวันหนึ่งลูกก็จะเข้าใจเองว่า ด้วยความเป็นจริงแล้วการที่ลูกเรียกหาสันติสุขจากผู้อื่นนั้นเป็นการมองที่ ปลายเหตุ สันติสุขอันแท้จริงนั้นจะต้องเริ่มที่ตัวของลูกเองก่อน แล้วตัวของลูกเองนั่นแหละที่จะแผ่สันติสุขนี้ให้ออกไปยังคนที่อยู่รอบข้าง)

วันนี้ ลูกอาจจะยังไม่เข้าใจที่แม่พูด แต่จงกลับไปตรองดูเถิด แล้วลูกจะรู้ว่าความสงบและสันติสุขอันแท้จริงนั้นเริ่มต้นที่หัวใจของลูก เองก่อนเป็นอันดับแรก แล้วความสงบและสันติสุขจะค่อยๆแผ่ออกจากลูกไปยังผู้ที่ลูกใกล้ชิดทั้งหลาย

(แม่ รู้ว่าในสภาวะแวดล้อมปัจจุบันนี้ลูกมีเรื่องเดือดร้อนมากมายอยู่แล้ว หากจิตใจลูกไม่สงบแล้วลูก
จะอยู่ในสังคมนี้ได้อย่างไร ลูกจึงต้องกลับมาพิจาณาที่ตัวของลูกเองก่อนเป็นหลักแทนการไปเสียเวลาอย่างมากกับการหาวิธีแก้ไขที่ปลายเหตุที่จะให้ผู้อื่นทำตามน้ำใจของลูกอย่างที่ทำ อยู่ทุกวันนี้ เมื่อไม่สามารถแก้ไขได้ก็เป็นทุกข์ แม่จึงสอนให้ลูกได้รู้จักข้อดีของการภาวนาที่ลูกได้มองข้ามไป)

ในสภาวะปัจจุบันนี้ ลูกมีเรื่องเดือดร้อนใจอยู่มากมาย หากใจลูกไม่สงบแล้วลูกจะอยู่ในสังคมเช่นนี้ได้อย่างไร? จงภาวนาเถิด เพื่อว่าลูกจะได้รู้จักตัวตนของลูกเองมากขึ้น จงภาวนาเถิดเพื่อลูกจะได้รู้จักการแผ่ความรักความเมตตา จงภาวนาเถิดเพื่อลูกจะได้มีจิตใจที่เข้มแข็งและเข้าใจถึงพื้นฐานของปัญหาทั้งหลาย ลูกที่รักทั้งหลายด้วยเพียงคำภาวนาสั้นๆที่ออกมาจากหัวใจของลูกมีค่ามากมาย ถึงเพียงนี้แล้ว ใยลูกๆจึงประหยัดเวลาที่ลูกๆ จะภาวนาเหลือเกิน แต่ลูกกลับมีเวลาสำหรับสิ่งต่างๆที่จะทำให้ลูกต้องเป็นทุกข์ใจ

(แม่ รู้ว่าถ้าแม่พูดอะไรไปมากนัก ลูกๆก็จะสับสนและจำสาระสำคัญไม่ได้ แม่จึงพูดกับลูกเท่าที่
สติปัญญาของลูกจะรับได้ในวันนี้ แม่เป็นแม่ของลูก แม่จึงเข้าใจสภาวะจิตใจลูกๆของแม่เป็น
อย่างดีทุกคน แม่จึงอยากเตือนให้ลูกได้รู้ว่าสันติสุขอันแท้จริงนั้นเริ่มจากที่ตัวของลูก เองนั่นแหละ ไม่ต้องไปแสวงหาจากที่ใด)

วันนี้แม่คงกล่าวกับลูกเพียงเท่านี้ ขอสันติสุขจงเป็นของลูกที่รักทั้งหลาย จากแม่ ของลูก มารดาผู้เห็นอกเห็นใจของลูกๆทุกคน”

---สารแม่พระผู้เห็นอกเห็นใจฯ
วันอาทิตย์ที่ 26 กรกฎาคม ค.ศ. 2009 เวลา 03:04-03:48 น.