มีอัศจรรย์เล็ก ๆ มาแบ่งปันอีกแล้ว
โพสต์แล้ว: จันทร์ ต.ค. 31, 2011 1:26 am
เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว LLอยู่ที่สะพานเหล็ก
จู่ ๆ พนักงานในตึกก็เดินประกาศจะปิดตึก เพราะน้ำท่วมมาถึงบางลำพูแล้ว
LL ก็เกิดอาการตื่นตระหนกรีบออกจากตึกที่อยู่
พร้อมเรียกแท็กซี่จะกลับบ้านทันที เพราะกลัวจะหารถกลับบ้านไม่ได้
แล้วก็เป็นดังคาดจริง ๆ ด้วย คือ เรียกแท็กซี่ไม่ได้เลย
ในช่วงน้ำท่วม แท็กซี่ก็หายากอยุ่แล้ว ยิ่งน้ำท่วมใกล้ขนาดนี้ จะมีแท็กซี่เหลือให้เราหรือ
ที่วิ่งผ่านมาก็มีคนนั่ง ที่ว่างก็ไม่ยอมจอด
คนอื่น ๆ ก็เริ่มออกจากตึกมาเรียกแท็กซี่บ้าง เราก็ โอ๊ย... แท็กซี่น้อยแล้วยังมีคู่แข่งอีก
ในใจตอนนั้นสวดขอพระให้ช่วยเลย พูดในใจว่า
"พระเจ้าข้า แม่จ้า ขอรถให้หนูสักคันเถอะ พี่สาวเทวดา หารถให้หนูคันนึง"
สักประมาณ 15 นาที ก็มีแท็กซี่ที่ขึ้นไฟว่างวิ่งมา
เราโบกแบบความหวังริบหรี่เพราะดูท่าเหมือนจะไม่จอดเหมือนค้นก่อน ๆ
คนอื่น ๆ ก็มาแย่งโบก... เราก็แอบใจแป้วแล้ว
แต่จู่ ๆ รถก็มาจอดตรงหน้าเราพอดี มองเห็นคนขับมีอายุ ยิ้มแห้ง ๆ ผ่านกระจกออกมา
เขาก็ถามเราว่าจะไปไหน ก็ตอนไปว่า รถไฟฟ้ามาบุญครอง
เขาก็โอเคเลยรีบโดดขึ้นรถเลย ขอบคุณพระในใจทันที ดีใจที่ออกจากสะพานเหล็กได้แล้ว
เสียงประกาศจากวิทยุสื่อสารก็ดังเป็นระยะ ๆ ว่า จะปิดสถานีตั้งแต่เย็นวันนั้น
ถึงวันอาทิตย์ ยกเลิกรับผู้โดยสาร ฯลฯ
ระหว่างทางก็คุยกับแท็กซี่ แท็กซี่ก็บ่นเรื่องน้ำท่วม บอกว่าก่อนหน้านี้ลูกค้าเยอะมาก
เพราะเอารถไปจอดหนีน้ำกันหมด แต่วันนี้แย่ ต้องรีบกลับ ไม่กล้ารับผู้โดยสารเลย
กลัวไปที่น้ำท่วม เขาบอกว่า ต้องขอให้ผู้โดยสารลงกลางทางด้วยซ้ำ
เพราะ ไม่กล้าลุยน้ำ กลัวเครื่องดับ ฯลฯ
แล้วก็พูดต่อว่า "เมื่อกี้ ในเยาวราช ผมไม่รับใครเลย ผู้โดยสารเยอะนะครับ
แต่ผมไม่กล้ารับ พวกคันอื่น ๆ ก็ขับผ่านหมด บางทีจอดรับแล้วเราไปไม่ได้
ผู้โดยสารก็เสียความรู้สึก เลยไม่รับดีกว่า นี่ผมก็จะกลับแล้ว"
LLก็ยิ้ม "อ้าว ถ้าจะกลับแล้ว งั้นทำไมถึงหยุดรับฉันล่ะ?"
แท็กซี่ "นั่นสิ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงหยุดรับ จริง ๆ นะ ไม่รู้ทำไม
ผมคิดว่าผ่านมาตั้งหลายคนแล้ว ลองถามดูหน่อยแล้วกัน เผื่อไปได้"
LL "?!?"
ในใจตอนนั้น ร้อง ฮาเลลูยาx2 เลยค่ะ ขนลุกขึ้นมาเลย
ถ้าไม่ใช่พระองค์ดลใจเขาให้จอดรถ แล้วจะเรียกว่าอะไร
เจ้าตัวยังไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าจอดรถทำไม
ประทับใจสุด ๆ จนอยากจะเล่า... พระเจ้าทรงพระทัยดีเหลือเกิน
จู่ ๆ พนักงานในตึกก็เดินประกาศจะปิดตึก เพราะน้ำท่วมมาถึงบางลำพูแล้ว
LL ก็เกิดอาการตื่นตระหนกรีบออกจากตึกที่อยู่
พร้อมเรียกแท็กซี่จะกลับบ้านทันที เพราะกลัวจะหารถกลับบ้านไม่ได้
แล้วก็เป็นดังคาดจริง ๆ ด้วย คือ เรียกแท็กซี่ไม่ได้เลย
ในช่วงน้ำท่วม แท็กซี่ก็หายากอยุ่แล้ว ยิ่งน้ำท่วมใกล้ขนาดนี้ จะมีแท็กซี่เหลือให้เราหรือ
ที่วิ่งผ่านมาก็มีคนนั่ง ที่ว่างก็ไม่ยอมจอด
คนอื่น ๆ ก็เริ่มออกจากตึกมาเรียกแท็กซี่บ้าง เราก็ โอ๊ย... แท็กซี่น้อยแล้วยังมีคู่แข่งอีก
ในใจตอนนั้นสวดขอพระให้ช่วยเลย พูดในใจว่า
"พระเจ้าข้า แม่จ้า ขอรถให้หนูสักคันเถอะ พี่สาวเทวดา หารถให้หนูคันนึง"
สักประมาณ 15 นาที ก็มีแท็กซี่ที่ขึ้นไฟว่างวิ่งมา
เราโบกแบบความหวังริบหรี่เพราะดูท่าเหมือนจะไม่จอดเหมือนค้นก่อน ๆ
คนอื่น ๆ ก็มาแย่งโบก... เราก็แอบใจแป้วแล้ว
แต่จู่ ๆ รถก็มาจอดตรงหน้าเราพอดี มองเห็นคนขับมีอายุ ยิ้มแห้ง ๆ ผ่านกระจกออกมา
เขาก็ถามเราว่าจะไปไหน ก็ตอนไปว่า รถไฟฟ้ามาบุญครอง
เขาก็โอเคเลยรีบโดดขึ้นรถเลย ขอบคุณพระในใจทันที ดีใจที่ออกจากสะพานเหล็กได้แล้ว
เสียงประกาศจากวิทยุสื่อสารก็ดังเป็นระยะ ๆ ว่า จะปิดสถานีตั้งแต่เย็นวันนั้น
ถึงวันอาทิตย์ ยกเลิกรับผู้โดยสาร ฯลฯ
ระหว่างทางก็คุยกับแท็กซี่ แท็กซี่ก็บ่นเรื่องน้ำท่วม บอกว่าก่อนหน้านี้ลูกค้าเยอะมาก
เพราะเอารถไปจอดหนีน้ำกันหมด แต่วันนี้แย่ ต้องรีบกลับ ไม่กล้ารับผู้โดยสารเลย
กลัวไปที่น้ำท่วม เขาบอกว่า ต้องขอให้ผู้โดยสารลงกลางทางด้วยซ้ำ
เพราะ ไม่กล้าลุยน้ำ กลัวเครื่องดับ ฯลฯ
แล้วก็พูดต่อว่า "เมื่อกี้ ในเยาวราช ผมไม่รับใครเลย ผู้โดยสารเยอะนะครับ
แต่ผมไม่กล้ารับ พวกคันอื่น ๆ ก็ขับผ่านหมด บางทีจอดรับแล้วเราไปไม่ได้
ผู้โดยสารก็เสียความรู้สึก เลยไม่รับดีกว่า นี่ผมก็จะกลับแล้ว"
LLก็ยิ้ม "อ้าว ถ้าจะกลับแล้ว งั้นทำไมถึงหยุดรับฉันล่ะ?"
แท็กซี่ "นั่นสิ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงหยุดรับ จริง ๆ นะ ไม่รู้ทำไม
ผมคิดว่าผ่านมาตั้งหลายคนแล้ว ลองถามดูหน่อยแล้วกัน เผื่อไปได้"
LL "?!?"
ในใจตอนนั้น ร้อง ฮาเลลูยาx2 เลยค่ะ ขนลุกขึ้นมาเลย
ถ้าไม่ใช่พระองค์ดลใจเขาให้จอดรถ แล้วจะเรียกว่าอะไร
เจ้าตัวยังไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าจอดรถทำไม
ประทับใจสุด ๆ จนอยากจะเล่า... พระเจ้าทรงพระทัยดีเหลือเกิน
