Belong to the Truth Jesus Christ

หลายครั้งอดคิดไม่ได้เลย ว่าจริง ๆ พระองค์อาจไม่คิดจะมีปฏิสัมพันธ์กับคนแบบเราแล้วก็ได้ เพียงเพราะเราไม่ชาบูพระองค์อย่างจริงจังเท่าเมื่อก่อน

คนที่ปล่อยให้เราเปลี่ยนไปกลายเป็นแบบนี้ได้ หรือเผลอ ๆ อาจวางแผนไว้แต่แรกด้วยซ้ำ ไม่ใช่พระองค์หรอกรึไง

คนอย่างเรา หวังอะไรก็คงไม่มีวันได้ เผลอ ๆ ไม่ว่าพระเจ้าหรือปีศาจก็จะคอยสะดุดขาให้ล้มอยู่เสมอตั้งแต่เล็กจนโตจนไปตายแล้วล่ะมั้งงานนี้

ความรู้สึกลักษณะนี้

ผู้ศักดิ์สิทธิ์ทุกคนก็ต้องพบผ่านไปครับ


มนุษย์คือความอ่อนแอ ย่อมมีการเปลี่ยนแปลงเป็นธรรมดา
แต่พระเจ้าไม่เคยเปลี่ยน


ตราบที่เรายังมีลมหายใจ ไม่ว่าเราจะเป็นคนบาปสักแค่ไหน

หน้าที่ของเรา คือ การกลับใจและวอนขอพระเมตตาอยู่เรื่อยไปครับ

ขอให้มั่นใจว่า "พระเจ้ารักเธอไม่มีเปลี่ยนแปลง" ความคิดอื่นที่เข้ามาทำให้เธอสับสนไม่ได้มาจากพระองค์ เพราะถ้าพระองค์ทรงเปลี่ยนแปลงไปมา ก็คงจะไม่ทรงเป็นพระเจ้า ในพระคัมภีร์ก็เน้นประโยคนี้อยู่บ่อย ๆ ว่า "ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์" ในเมื่อพระองค์ทรงปักใจมั่นว่าจะรักเธอแล้ว พระองค์ก็จะรักเธอตลอดไป และที่สุดก็ทรงต้องการให้เธออยู่กับพระองค์และเป็นที่รักของพระองค์ตลอดไป

รู้สึกไปเองครับ :)

พระองค์สถิตย์อยู่กับเราเสมอ เราต้องการพระองค์และพระองค์จะไม่ทรงทอดทิ้งเรา นี่คือความจริงไม่ว่าเราจะรู้สึกอย่างไรก็ตามแต่ความจริงก็คือความจริงครับ :)

ผิดมั้ย(คงผิดแหงอยู่แล้วในสายตาทุกคนที่นี่) ที่อ่านแล้วได้ใจความทั้งจากพระคัมภีร์ ประวัติศาสตร์ เรื่องของนักบุญต่าง ๆ แล้วเข้าใจว่าพระเจ้าเป็นงั้นงี้ (ซึ่งหากมองในแง่ของตัวเองแล้ว แน่นอนว่าเป็นอะไรที่ไม่โสภาเท่าไหร่) และได้ยินว่า พระองค์ไม่เปลี่ยนแปลง = อะไรที่มันเป็นอยู่อย่างงี้ หากถูกใจรายนั้น ก็ยังคงเป็นต่อไปไม่มีวันเปลี่ยน (แล้วกรูจะอธิษฐานขอบางอย่างไปทำไม ในเมื่อทำแล้วมันไม่ได้มีอะไรเปลี่ยน)(ต่อให้เรามองว่าจำเป็น ถ้ารายนั้นคิดต่างไปมันก็ต้องไปตามที่รายนั้นคิด ไม่ใช่เรา)

แล้วมันทำให้ตัวเองจิตตกกว่าเดิม......

โทษที จะบอกว่าไม่ไหวแล้วกับอะไรหลาย ๆ อย่าง
(จะให้พระเจ้าไม่โดนลูกหลงจากความบ้าคลั่งของเราได้ไง ขนาดตัวเองยังโดนตัวเองตอกย้ำใส่ไปซะเต็มรักเลยนี่ฝ่า)

ไอ้ "กลับใจ" นี่ตกลงมันทำยังไงกันล่ะนั่น

"ถ่อมตน" ใช่ความหมายเดียวกับ "ยอมถูกเหยียบและรับสภาพอย่างหมดหวัง" ป่ะ?

แล้วผิดเรอะ ที่บางครั้งเราจะโกรธหรือระแวงว่า พระองค์จะไม่เล่นงานหรือลงโทษเราตรง ๆ แต่จะลงโทษโดยไปลงที่คนอื่นที่เรารัก แบบที่มันเคยถูกกล่าวถึงในพระคัมภีร์เก่า

พูดก็พูดนะ ยิ่งรู้ตัวว่าตัวเองงี่เง่าแค่ไหน ก็ยิ่งเกลียดและยิ่งอยากเปลี่ยนชีวิตตัวเองใหม่ตั้งแต่ต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้ตัวว่าถ้าเริ่มเปลี่ยนจากตรงนี้ ให้ตายก็ไม่มีวันดีขึ้นไปกว่าเดิมอยู่ดี เหมือนเล่นเกมแล้วเลยช่วงแยกของเส้นทางฉากจบมาแล้วย้อนไปไม่ได้ตราบที่ไม่กดปุ่มรีเซตยังไงยังงั้น และใครจะรู้สึกเฟลที่สุดเมื่อตัวเราเป็นเช่นนี้ "ก็ตัวกรูเองน่ะแหละ แต่ทำไงได้ มันเป็นไปแล้วนี่ฟะ"

อยากระบายมากกว่านี้ แต่รอไว้ระบายเต็มขั้นต่อหน้ารายนั้นอีกทีดีกว่าหากได้เจอ (อาจจะต้องม่องเท่งไปก่อนล่ะมั้งวะ แต่เผลอ ๆ อาจไม่ได้เจออยู่ดีก็เป็นได้)

จะให้พี่น้องในบอร์ดพูดยังไงหล่ะครับ เมื่อคุณมีคำตอบให้กับตัวคุณเองไปแล้ว
ผมเชื่อว่า พี่น้องในบอร์ดนี้ อยากให้กำลังใจคุณ อยากให้คุณลองมองอีกแง่นึง
แต่ผลที่กลับมา คือ คุณเลือกที่จะตอบตัวเองไปแล้วตั้งแต่ต้น

ผมต้องยอมรับว่า ตั้งแต่คุณตั้งกระทู้มา หลังจากที่ผมให้กำลังใจคุณไปแล้วในกระทู้ก่อน
กระทู้นี้ ผมอ่านเฉย ๆ จริง ๆ เพราะผมไม่รู้จะช่วยคุณยังไง
เพราะอย่างที่เห็น คุณก็พรรณาถึงความเจ็บปวดที่คุณมีเสมอ
พูดตรง ๆ นะครับ ไม่มีใครช่วยคุณได้เลยจริง ๆ
สุดท้าย คุณก็ใช้เวบบอร์ดนี้ เพื่อระบายชีวิตของคุณ ไม่จบไม่สิ้น

คุณต้องการอะไรจากที่นี่หรือครับ?
คุณคิดว่า การที่คุณเป็นแบบนี้แล้ว พระเจ้าจะเสด็จลงมาหาคุณหรือครับ?
คุณคิดว่า การที่คุณทำตัวแบบนี้ พี่น้องในบอร์ดจะช่วยอะไรคุณได้มั๊ยครับ?

หรือว่า

คุณแค่บ่นให้ฟัง ไม่ได้ต้องการคำปลอบโยนใด
แค่บ่นให้ฟัง เพราะคิดว่า ยังไงพระเจ้าก็ไม่ฟังคุณ
แค่บ่นให้ฟัง เพราะชีวิตจริงไม่มีใครฟังคุณ
แค่บ่นให้ฟัง หวังว่าพระเจ้าจะเสด็จมาหาคุณ

อะไรกันแน่ที่คุณต้องการครับ?

ผมว่า ถ้าบอร์ดนี้ ช่วยอะไรคุณไม่ได้ คุณควรพิจารณาพื้นที่อื่นมั๊ยครับ ที่เค้าอาจจะสามารถเยียวยาคุณได้? ผมไม่ได้ไล่นะครับ แต่ผมแค่แนะให้คุณลองดู

ใจเย็นๆนะ คุณริว

จากเรื่องราวๆต่างคุณเล่ามา จนถึงตอนนี้

ผมมองว่า คุณมองพระอาณาจักรของพระเจ้าโดยใส่แว่นดำอยู่
แม้คุณมองท้องฟ้าที่สดใส แต่เข้าใจว่ามันคือฟ้าที่มืดมน

การถ่อมตน ไม่ใช่การหมดหวังอย่างแน่นอน
เพราะ ความเชื่อ ความหวัง และความรัก คือสิ่งที่เติมเต็มชีวิตของคริสตชน (1 คร 13:13)

อีกอย่าง ชีวิตคริสตชนแท้ เราไม่เคยระแวง ว่าพระเจ้าจะลงโทษเราเมื่อไหร่นะครับ

"
เรารู้และเชื่อในความรักที่พระเจ้าทรงมีต่อเรา
พระเจ้าทรงเป็นความรัก
ผู้ใดดำรงอยู่ในความรัก ย่อมดำรงอยู่ในพระเจ้า
และพระเจ้าย่อมทรงดำรงอยู่ในเขา
ความรักสมบูรณ์อยู่ในเรา
เพื่อให้เรามีความมั่นใจในวันพิพากษา
เพราะพระองค์ทรงเป็นอย่างไร
เราในโลกนี้ย่อมเป็นอย่างนั้นด้วย
ไม่มีความกลัวในความรัก
ความรักที่สมบูรณ์ย่อมขจัดความกลัว
เพราะความกลัว คือความคาดหมายว่าจะถูกลงโทษ
ความรักของผู้มีความกลัวจึงยังไม่สมบูรณ์"
1 ยน 4:16-18

ตัวผมไม่ใช่คนเพอร์เฟคไม่เคยผิดพลาด
ชีวิตของผมเองก็มีความผิดพลาด และแน่นอนพระองค์ย่อมตีสอน
แต่ที่สุดผมก็ยอมรับ เพราะผมรู้ว่า "พระองค์ตีผมด้วยความรัก"

ผมว่าคุณไปหาอะไรผ่อนคลายอาการจิตตกของคุณเถอะ
แล้วก็รำพึง เรียนรู้น้ำพระทัยพระองค์เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่พระองค์ทรงอนุญาตเกิดขึ้น
และพยายามอยู่กับ ปัจจุบัน (เพราะปัจจุบันคือของขวัญจากพระเจ้า )

อย่ามานั่งเอาแต่ผูกจิตอาฆาตพระองค์ แล้วอั้นความแค้น
จนต้องระบายใส่ที่ต่างๆ มันไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นหรอกครับ

Valkyrie Zero Number เขียน:ผิดมั้ย(คงผิดแหงอยู่แล้วในสายตาทุกคนที่นี่) ที่อ่านแล้วได้ใจความทั้งจากพระคัมภีร์ ประวัติศาสตร์ เรื่องของนักบุญต่าง ๆ แล้วเข้าใจว่าพระเจ้าเป็นงั้นงี้ (ซึ่งหากมองในแง่ของตัวเองแล้ว แน่นอนว่าเป็นอะไรที่ไม่โสภาเท่าไหร่) และได้ยินว่า พระองค์ไม่เปลี่ยนแปลง = อะไรที่มันเป็นอยู่อย่างงี้ หากถูกใจรายนั้น ก็ยังคงเป็นต่อไปไม่มีวันเปลี่ยน (แล้วกรูจะอธิษฐานขอบางอย่างไปทำไม ในเมื่อทำแล้วมันไม่ได้มีอะไรเปลี่ยน)(ต่อให้เรามองว่าจำเป็น ถ้ารายนั้นคิดต่างไปมันก็ต้องไปตามที่รายนั้นคิด ไม่ใช่เรา)

แล้วมันทำให้ตัวเองจิตตกกว่าเดิม......

โทษที จะบอกว่าไม่ไหวแล้วกับอะไรหลาย ๆ อย่าง
(จะให้พระเจ้าไม่โดนลูกหลงจากความบ้าคลั่งของเราได้ไง ขนาดตัวเองยังโดนตัวเองตอกย้ำใส่ไปซะเต็มรักเลยนี่ฝ่า)

ไอ้ "กลับใจ" นี่ตกลงมันทำยังไงกันล่ะนั่น

"ถ่อมตน" ใช่ความหมายเดียวกับ "ยอมถูกเหยียบและรับสภาพอย่างหมดหวัง" ป่ะ?

แล้วผิดเรอะ ที่บางครั้งเราจะโกรธหรือระแวงว่า พระองค์จะไม่เล่นงานหรือลงโทษเราตรง ๆ แต่จะลงโทษโดยไปลงที่คนอื่นที่เรารัก แบบที่มันเคยถูกกล่าวถึงในพระคัมภีร์เก่า

พูดก็พูดนะ ยิ่งรู้ตัวว่าตัวเองงี่เง่าแค่ไหน ก็ยิ่งเกลียดและยิ่งอยากเปลี่ยนชีวิตตัวเองใหม่ตั้งแต่ต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้ตัวว่าถ้าเริ่มเปลี่ยนจากตรงนี้ ให้ตายก็ไม่มีวันดีขึ้นไปกว่าเดิมอยู่ดี เหมือนเล่นเกมแล้วเลยช่วงแยกของเส้นทางฉากจบมาแล้วย้อนไปไม่ได้ตราบที่ไม่กดปุ่มรีเซตยังไงยังงั้น และใครจะรู้สึกเฟลที่สุดเมื่อตัวเราเป็นเช่นนี้ "ก็ตัวกรูเองน่ะแหละ แต่ทำไงได้ มันเป็นไปแล้วนี่ฟะ"

อยากระบายมากกว่านี้ แต่รอไว้ระบายเต็มขั้นต่อหน้ารายนั้นอีกทีดีกว่าหากได้เจอ (อาจจะต้องม่องเท่งไปก่อนล่ะมั้งวะ แต่เผลอ ๆ อาจไม่ได้เจออยู่ดีก็เป็นได้)

ชีวิตบัดซบกว่าคุณยังมีอีกเยอะ และเขาก็ไม่ได้คิดแบบคุณ บางคนยังพอใจในชีวิตธรรมดาๆที่เขาเป็น ผมก็ยังยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเป็น แม้ผมขอพระเจ้ามาเป็นกี่ปีแล้วก็ไม่รู้แต่พระเจ้าไม่เคยให้ ผมก็ยอมรับน้ำพระทัยนี้ แม้ในใจหวังเล็กๆว่าพระเจ้าจะให้ แต่ผมก็รู้ตัวว่าถ้าพระเจ้าให้ ตัวผมอาจจะนอกลู่นอกทางมากกว่านี้ บางครั้งผมยังคิดเลยว่า พระเจ้าไม่ให้ตามที่ขอดีแล้ว ถ้าให้ผมอาจจะเสียคนก็ได้

แต่คนอย่างคุณคงคิดได้แค่นี้ ทำไงได้ ไม่มีใครเปลี่ยนทัศนะคุณได้ ไม่มีใครให้คุณยอมรับได้เพราะว่าคุณไม่ได้รับตามที่ขอ ฉันต้องได้อย่างนั้น ฉันเห็นว่าดีสำหรับฉันและคนอื่น พระเจ้าก็ต้องเห็นดีด้วยเพราะฉันคิดรอบคอบแล้วว่ามันดี และพระเจ้าก็ควรจะคิดแบบเดียวกับคุณและสมควรจะให้ ......บรา บรา บรา

สงสัยต้องให้พระเจ้ามาชาบูคุณมั้ง

แถมให้

8 เพราะความคิดของเราไม่เป็นความคิดของเจ้า ทั้งทางของเจ้าไม่เป็นวิถีของเรา" พระเยโฮวาห์ตรัสดังนี้

9 เพราะฟ้าสวรรค์สูงกว่าแผ่นดินโลกฉันใด วิถีของเราสูงกว่าทางของเจ้า และความคิดของเราก็สูงกว่าความคิดของเจ้าฉันนั้น

เดาได้เลยว่า คุณก็ยัง.....บรา บรา บรา ต่อไป คงคิดได้แค่นี้

Valkyrie Zero Number เขียน:หลายครั้งอดคิดไม่ได้เลย ว่าจริง ๆ พระองค์อาจไม่คิดจะมีปฏิสัมพันธ์กับคนแบบเราแล้วก็ได้ เพียงเพราะเราไม่ชาบูพระองค์อย่างจริงจังเท่าเมื่อก่อน

คนที่ปล่อยให้เราเปลี่ยนไปกลายเป็นแบบนี้ได้ หรือเผลอ ๆ อาจวางแผนไว้แต่แรกด้วยซ้ำ ไม่ใช่พระองค์หรอกรึไง

คนอย่างเรา หวังอะไรก็คงไม่มีวันได้ เผลอ ๆ ไม่ว่าพระเจ้าหรือปีศาจก็จะคอยสะดุดขาให้ล้มอยู่เสมอตั้งแต่เล็กจนโตจนไปตายแล้วล่ะมั้งงานนี้

ชีวิตนี้กรูโทษพระเจ้าลูกเดียว แม้ตัวเองทำตัวสมเพชเอง และรู้สึกสมเพชตัวเอง แต่ก็โทษพระเจ้าลูกเดียว ไม่โทษตัวเอง เพราะมองว่าพระเจ้าทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้ แต่ไม่เคยมองว่าตัวเองเลือกอย่างนั้นเองทำตัวเองให้สมเพชเอง

เคยได้ดูข่าวฝรั่งคนหนึ่งไหม แขนขาโดนตัดหมดชีวิตเขาสมเพชอาภัพแค่ไหน เป็นคนอื่นหรืออย่างคุณก็คงทำตัวสมเพชๆตามชีวิตคุณและก็โทษพระเจ้าที่ทำให้ชีวิตเป็นแบบนี้ แต่ฝรั่งคนนั้นเขาก็ไม่ได้เลือกที่จะทำตัวสมเพชตามชีวิตที่สมเพชของเขา เขาเลือกที่จะยอมรับชีวิตนั้นและเลือกที่จะทำให้ตัวเองมีคุณค่า ทุกวันนี้เขากลายเป็นยังไงก็รู้ๆกันอยู่ คนเราน่ะแม้ชีวิตมันจะสมเพชยังไงมันก็มีทางเลือกเสมอแล้วแต่ตัวเองจะเลือกทางไหน ไม่ใช่ตัวเองเลือกทางที่จะทำตัวเองให้สมเพชเองแล้วก็โทษพระเจ้า ตัวเองเลือกเองไม่เคยคิดโทษตัวเอง ตัวเองรู้สึกสมเพชตัวเองแต่ก็โทษพระเจ้าที่ทำให้ตัวเองเลือกทางนั้น เคยโทษตัวเองบ้างไหม แล้วทำไมชีวิตคนอื่นสมเพชกว่าตัวเองแต่เขากลับเลือกทำตัวเองให้มีคุณค่า? เคยมองลองคิดบ้างไหม คงคิดไม่ได้ล่ะสิ ชีวิตนี้คิดได้แค่นี้คือ พระเจ้าผิด กรูถูก หรือก็ได้แค่ประชดประชัน บรา บรา บรา ไปวันๆก็เท่านั้น

เท่าที่สังเกตดู ในปีนี้ คุณน้อง Valkyrie Zero Number ตั้งกระทู้ประชดประชันแบบนี้ประมาณ 9-10 กระทู้ ก็ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้น มันก็ยังวนกลับมาที่เดิม น้องValkyrie Zero Number คงต้องพิจารณาตัวเองแล้ว ว่าจำเป็นต้องได้รับการบำบัดทางการแพทย์หรือไม่ จะไปสาขาจิตเวช หรือสาขาศัลยกรรมความงาม ก็แล้วแต่ว่าสาขาไหนจะแก้ปัญหาของน้องได้ หรือไปทั้ง 2 สาขาก็ได้ครับ เผื่อชีวิตจะดีขึ้น

ฟังเพลงรอยเท้าบนพื้นทรายบ่อยๆ.... นะคะ ไม่ว่าจะอย่างไรโปรดจำไว้ว่า
พระเจ้ารักคุณและต้องการคุณเสมอ คุณเป็นลูกที่พระองค์ห่วงใยที่สุด...

ก็ได้ จะเลิกตั้งเพิ่มละ

จะลองเชื่อดู "นิดนึง" ว่า "เพราะเวลายังไม่ถึง พระองค์ก็เลยยังไม่ตอบ"

เมื่อวานยอมรับว่า โดนกดดันจนแทบบ้าจากที่ทำงาน แล้วมันทำให้หวนนึกถึงสิ่งที่มันยังสะสมและปล่อยออกไม่ได้มานานจนจิตตกอีกครั้ง

........จนตอนนี้ เราก็ยังไม่คิดที่จะตัดใจจากความต้องการบางข้อที่ดูไร้สาระ (แต่เรารู้ว่าจริง ๆ มันเป็นไปได้ถ้ารายนั้นยอมจนได้) อย่าง "ย้อนเวลาไปเกิดและแก้ไขทุกอย่างแต่ต้น" หรือ เกิดเป็น "(ทุกคนรู้กันว่าเราต้องการอะไร)"

แค่ช่วงนี้ก็พยายามลด ๆ การคิดถึงเรื่องพวกนั้นบ้างแล้ว แต่บางอย่างพอมันมีแรงกระตุ้นก็รุนแรงขึ้นมาทุกที
(บางอย่างมันก็ก้ำกึ่ง เช่น ต่อให้ต้องการแค่ไหน แต่เราก็ไม่กล้าจะหันไปขอจากพวกชั่ว ๆ จอมหลอกลวงอย่างซาตาน ในเมื่อรู้ดีว่ามันไม่ได้คิดจะให้จริง ๆ แต่แรกอยู่ดี + ด้วยศักดิ์ศรีที่พอเหลืออยู่บ้าง แต่ก็แอบเจ็บปวดถ้ารู้ว่า ถึงจะปฏิเสธซาตานไป ก็ใช่ว่าพระเจ้าจะเห็นใจยอมให้อยู่ดี เผลอ ๆ เราอาจจะทนได้ไม่นานซึ่งเราก็ยอมรับว่ากลัวเหมือนกันถ้าต้องทิ้งศักดิ์ศรีเพียงน้อยนิดนี้ไปจนได้)

จริง ๆ ไม่จำเป็นต้องได้ทุกอย่างก็ได้ เราแค่ต้องการ "บางข้อ" จริง ๆ เท่านั้นแหละ

(แต่็ก็ใช่ว่าจะไม่มีเรื่องให้ขอบคุณอยู่นะ เรื่องดี ๆ อย่างน้อยก็เช่น เรายังมีแฟนที่แม้อยู่ไกลแต่ได้โทรคุยหรือคุยเอ็มกันบ่อย ๆ มีพวกเพื่อนที่คุยได้(เพียงแต่มันก็ยังมี "กำแพง" ที่อยากผ่านไปอยู่แต่ผ่านไปไม่ได้เพราะเหตุผลบางข้อ (และเราคิดว่าถ้าไม่เกิดเป็นอย่างที่เป็นตอนนี้ ก็คงผ่านกำแพงนั้นได้ + กล้าสู้หน้าพวกเขามากขึ้นกว่านี้)))

ขอโทษทีที่พล่ามมากไป เอาเป็นว่าขอโทษละกันที่เผลอสติแตกไปอีกจนได้ ถึงมันจะสายเกินจะขอโทษไปแล้วก็เถอะนะ

ปล.ท่าน rosa-lee เพลงที่ว่า ไว้กลับบ้านแล้วจะลองฟังดู เผอิญคอมประจำตัวที่ office ไม่มีลำโพงน่ะ

ผมว่าทุกคนคงมีปัญหาต่างกันไป ผมเองก็มีปัญหาในแบบของผม คุณก็มีปัญหาในแบบของคุณ พระเจ้าไม่เคยทิ้งเรา มีแต่เราเองหรือเปล่าที่คิดว่าพระเจ้าทอดทิ้งเราไปแล้ว

ภาพของคุณตอนนี้คือเด็กน้อยเอาแต่ใจครับ เด็กมักเข้าใจผิดคิดว่าพ่อแม่ไม่รักเมื่อพ่อแม่ไม่ตามใจไม่ซื้อของเล่นให้แล้วก็ลงไปดิ้นพราดๆกับพื้นเพื่อเรียกร้องความสนใจ.. ถามจริงเหอะอายุเท่าไหร่แล้วเนี๊ยะครับยังจะทำนิสัยแบบนี้อยู่อีกหรอ? แต่ก็ยังดีที่คุณยังรักพระ(ไม่งั้นคงไม่น้อยใจพระแบบนี้)แต่การกระทำแบบนี้ของคุณมันจะตอกย้ำให้คุณเข้าใจพระองค์แบบผิดๆมากขึ้น ก็ขอให้พระเจ้าอวยพรให้คุณมีความอดทนพอที่จะแสวงหาความจริงและก็รักพระเจ้า พระเจ้าอวยพรครับ

คุณ Valkyrie Zero Number ผมก็สังเกตุคุณมานานแล้วเหมือนกัน รู้สึกเหมือนว่าคุณกำลังสูญสิ้นศรัทธา เหมือนกับว่าคุณต้องการเรียกร้องบางอย่าง ตามหาบางอย่าง หรือจะให้พูดตรงๆคือ เหมือนเด็กที่เรียกร้องความสนใจอ่ะครับ บางครั้งคุณควรจะเริ่มต้นโดยการหันมามองตัวเองก่อน ว่าคุณได้นับถือพระเจ้าเพียงพระองค์เดียวอย่างสุดจิตสุดใจแล้วหรือไม่ คุณยังศรัทธาในพระองค์อยู่หรือไม่ก่อนที่คุณจะมาตีโพยตีพายถือโทษโกรธต่อพระองค์เห็นหลายๆกระทู้ของคุณที่ฟาดงวงฟาดงาคล้ายกับว่าจะหาแพะซักตัวมาบูชายัญโทสะของคุณ อยากถามว่าตอนนี้คุณอายุเท่าไหร่ครับโตพอที่จะแยกแยะอะไรต่อมิอะไรหรือยัง แต่จากการที่คุณบอกเล่าเดาเอาว่าคงทำงานทำการแล้ว เพราะฉนั้นคงบอกได้คำเดียว ว่าคุณเพี้ยนครับ ขอพระเจ้าอวยพร

ขอแถมอีกนิดนึง ที่คุณนับถือพระเจ้าเพียงเพราะแค่เอาไว้ขอโน่นนี่นั่นตามที่คุณต้องการเหรอครับ ถ้างั้นผมขอแนะนำให้คุณไปเซเว่นครับ มีทุกอย่างที่คุณต้องการตลอด24ชม.ครับ ด้วยจิตคารวะ

พี่อย่างอนพระเจ้าเลย พระองค์ย่อมหาสิ่งที่ดีที่สุดมาให้เสมอ อย่าต่อว่าพระเจ้าเลย พระเจ้ารักคุณ แม้จะเป็นคำพูดที่ง่าย แต่ผมคิดว่ามันคงมีความหมายที่ดี คุณเป็นคริสต์ใช่ไหม ผมว่าพระเจ้าคงไม่เห็นคุณเป็นดอกไม้ธรรมดาที่จะเด็ดขึ้นมาชมแล้วทิ้งไปหรอก

อย่าไปยึดติดเอาจิงเอาจังอะไรมากกับชีวิตในโลกชั่วคราวนี้เลยครับ คุณรักพระเจ้าเพราะเหตุใด คุณมีความเชื่อมากพอหรือไม่ ถ้ามีพอคุณก็คงรู้ดีว่าโลกใบนี้คือโลกชั่วคราว คุณต้องการแค่จะเป็นคนของโลกนี้เท่านั่นหรือ ทำไมไม่แสวงหาหนทางของพระเจ้า จะมัวทูลขอรางวัลในโลกนี้อยู่ทำไมให้วุ่นวาย พอไม่ได้แล้วก็สบถต่อพระองค์ มันไม่สมควรครับ คุณไม่รู้หรอกหรือ ว่าพระองค์ได้เตรียมรางวัลอันมีค่าหาค่าเทียบเท่าไม่ได้ไว้ในโลกหน้าแล้ว
ที่คุณมีชีวิตอยู่ในโลกทุกวันนี้ มีอาหารกินครบ 3 มื้อ มีเสื้อผ้าอาภรใส่ มีบ้านไว้อาศัย มีแล้วก็มีทั้งหลายแหล่ สิ่งเหล่านี้คือน้ำพระทัยของพระเป็นเจ้าที่มอบให้คุณในทุกๆวัน สิ่งเหล่านี้คุณเคยขอบพระคุณพระองค์จากใจจริงบ้างหรือไม่

อย่าเสียเวลาพร่ำบ่นอยู่เลย เอาเวลาไปคิดในสิ่งที่ดีกว่านี้ไม่ดีกว่าหรือ
มนุษย์เราไม่มีใครสมบูรณ์แบบหรอกนะครับ บางทีคนที่กำลังนั่งพิมพ์อยู่นี่อาจมีความทุกข์มากกว่าคุณในตอนนี้ก็ได้

อ่านคัมภีร์เยอะๆนะครับ
มีอยู่บทนึงผมนำมาฝาก
(ลก. 12:22-31)
และพระองค์ตรัสกับเหล่าสาวกของพระองค์ว่า "เหตุฉะนั้นเราบอกท่านทั้งหลายว่า อย่ากระวนกระวายถึงชีวิตของตนว่าจะเอาอะไรกิน และอย่ากระวนกระวายถึงร่างกายของตนว่าจะเอาอะไรนุ่งห่ม
เพราะว่าชีวิตสำคัญยิ่งกว่าอาหาร และร่างกายสำคัญยิ่งกว่าเครื่องนุ่งห่ม
จงพิจารณาดูอีกา มันมิได้หว่าน มิได้เกี่ยว และมิได้มียุ้งหรือฉาง แต่พระเจ้ายังทรงเลี้ยงมันไว้ ท่านทั้งหลายก็ประเสริฐกว่านกมากทีเดียว มีใครในพวกท่าน โดยความกระวนกระวาย อาจต่อความสูงให้ยาวออกไปอีกศอกหนึ่งได้หรือ เหตุฉะนั้น ถ้าสิ่งเล็กน้อยที่สุดยังทำไม่ได้ ท่านยังจะกระวนกระวายถึงสิ่งอื่นทำไมอีกเล่า จงพิจารณาดอกลิลลีว่ามันงอกเจริญขึ้นอย่างไร มันไม่ทำงาน มันไม่ปั่นด้าย แต่เราบอกท่านทั้งหลายว่า ซาโลมอนเมื่อบริบูรณ์ด้วยสง่าราศี ก็มิได้ทรงเครื่องงามเท่าดอกไม้นี้ดอกหนึ่ง แม้ว่าพระเจ้าทรงตกแต่งหญ้าที่ทุ่งนาอย่างนั้น ซึ่งเป็นอยู่วันนี้และรุ่งขึ้นต้องทิ้งในเตาไฟ โอ ผู้ที่มีความเชื่อน้อย พระองค์จะทรงตกแต่งท่านมากยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด ท่านทั้งหลายอย่าเสาะหาว่าจะกินอะไรดีหรือจะดื่มอะไรและอย่ามีใจสงสัยเลย
เพราะว่าคนทุกประเทศทั่วโลกเสาะหาสิ่งของทั้งปวงนี้ แต่ว่าพระบิดาของท่านทั้งหลายทรงทราบแล้วว่าท่านต้องการสิ่งเหล่านี้
แต่ท่านทั้งหลายจงแสวงหาอาณาจักรของพระเจ้า แล้วจะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ให้แก่ท่าน

เราคิดว่าพระเจ้าทรงส่งบททดสอบเรื่องความอดทนในการจะกระทำความดี
พระเจ้าไม่สามารถอุ้มชูเราทุกคนได้ตลอดหรอก
เหมือนกับพ่อที่โอ๋ลูกมากเกินไปแล้วลูกจะเสียคน หนูคิดว่า

พระเจ้าสร้างอุปสรรค
เพื่อให้คุณเอาชนะมันให้ได้ และไม่มีเหตุผลที่คุณจะพ่ายแพ้
ถ้าคุณเป็นคนชอบธรรม เพราะความรอดมาจากพระเจ้า