เรื่องประหลาด......
โพสต์แล้ว: พฤหัสฯ. พ.ย. 24, 2011 9:24 am
เรื่องมันยาวมากแต่ไป ๆ มา ๆ ก็ฟังดูงี่เง่า และมันผิดพลาดมาจากความงี่เง่าของตัวเองที่ตัวเองยังไม่อยากเชื่อ ทั้งที่ถ้าตั้งสติดี ๆ ก็คงผ่านได้สบายแหละ แต่นี่ตัวเองยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นอะไรไปในตอนนั้น
แต่จริง ๆ ก็ไม่ใช่ครั้งแรกนี่นะ ที่เราทำอะไรไม่ถูกทั้ง ๆ ที่ไม่น่าจะพลาด
เราเจ็บใจและเสียหน้ามากแม้คนในบริษัทยังไม่รับรู้ (ตอนนั้นเราเฝ้าออฟฟิศคนเดียว ก่อนอื่นต้องเข้าใจว่าออฟฟิศเปิดใหม่คนมันน้อย) รู้สึกละอายจนอยากจะลาออก เลยเขียนช็อตโน้ตอธิบายสถานการณ์คร่าว ๆ และขอลาออกแบบทื่อๆ ตรงนั้นเลย และก็คิดจะไม่กลับมาออฟฟิศอีกแล้ว เผื่ออะไร ๆ อาจจะดีขึ้นก็ได้
แต่ต่อมาได้ยินจากเพื่อนร่วมงานโทรศัพท์มา เขาบอกว่า ไม่เห็นใบโน้ตขอลาออกอะไรนั่นเลย และเค้าก็ขอให้เรากลับมาทำต่อ และถือว่าเรื่องนี้รู้กัน 2 คนเพราะคนอื่นไม่ได้เห็น
.....แปลกมาก เราว่าเราล็อคออฟฟิศแล้วนะ แต่ถึงจะลืมเพราะจิตตกยังไง เงินลูกค้าที่วางบนโต๊ะน่าจะหายไปสิ ตั้งพันกว่า ถ้าโจรเข้ามา แต่นี่ไม่เป็นเช่นนั้น มีแค่ใบโน้ตเราที่หายไป สอบถามแล้วไม่น่าจะมีใครเห็นมันด้วยซ้ำ ทั้งที่วางไว้บนโต๊ะโทง ๆ ซะขนาดนั้น
........ใครบางคนแอบมาเอามันไปเพื่อไม่ให้เราด่วนคิดสั้นงั้นรึ แต่ใครล่ะ
ถ้าไม่ใช่ "มนุษย์" ล่ะ เป็นใคร พระเจ้า หรือ เจ้าที่(ก่อนกลับบ้านเมื่อวาน เราหันไปพูดกับศาลพระภูมิว่า "พอใจแล้วสินะ" ตามนิสัยของเรานั่นแหละ)
แล้วเราจะรู้ได้อย่างไร จะได้ขอบคุณถูก (อย่าเพิ่งเข้าใจผิด พระเจ้าเป็นพระเจ้าของเราก็จริง แต่เรื่องการขอบคุณมันเป็นอีกเรื่องนึง อย่างเช่นต่อให้เรานับถือพุทธอยู่ แต่พระเยซูเป็นคนช่วยเรา ถึงยังไม่เป็นคริสต์ คนที่เราจะขอบคุณก็คือพระเยซูเจ้าอยู่ดีนั่นแหละ)
ปัญหาอยู่ตรงนี้แหละ "เราจะรู้ได้อย่างไร" (ดูแล้วในออฟฟิศ เห็นบอกว่าไม่มีใครเห็นมันเลยสักคนเดียว คนที่รู้เรื่องเราก็มีแต่เพื่อนร่วมงานคนที่ว่าเท่านั้น)
แต่จริง ๆ ก็ไม่ใช่ครั้งแรกนี่นะ ที่เราทำอะไรไม่ถูกทั้ง ๆ ที่ไม่น่าจะพลาด
เราเจ็บใจและเสียหน้ามากแม้คนในบริษัทยังไม่รับรู้ (ตอนนั้นเราเฝ้าออฟฟิศคนเดียว ก่อนอื่นต้องเข้าใจว่าออฟฟิศเปิดใหม่คนมันน้อย) รู้สึกละอายจนอยากจะลาออก เลยเขียนช็อตโน้ตอธิบายสถานการณ์คร่าว ๆ และขอลาออกแบบทื่อๆ ตรงนั้นเลย และก็คิดจะไม่กลับมาออฟฟิศอีกแล้ว เผื่ออะไร ๆ อาจจะดีขึ้นก็ได้
แต่ต่อมาได้ยินจากเพื่อนร่วมงานโทรศัพท์มา เขาบอกว่า ไม่เห็นใบโน้ตขอลาออกอะไรนั่นเลย และเค้าก็ขอให้เรากลับมาทำต่อ และถือว่าเรื่องนี้รู้กัน 2 คนเพราะคนอื่นไม่ได้เห็น
.....แปลกมาก เราว่าเราล็อคออฟฟิศแล้วนะ แต่ถึงจะลืมเพราะจิตตกยังไง เงินลูกค้าที่วางบนโต๊ะน่าจะหายไปสิ ตั้งพันกว่า ถ้าโจรเข้ามา แต่นี่ไม่เป็นเช่นนั้น มีแค่ใบโน้ตเราที่หายไป สอบถามแล้วไม่น่าจะมีใครเห็นมันด้วยซ้ำ ทั้งที่วางไว้บนโต๊ะโทง ๆ ซะขนาดนั้น
........ใครบางคนแอบมาเอามันไปเพื่อไม่ให้เราด่วนคิดสั้นงั้นรึ แต่ใครล่ะ
ถ้าไม่ใช่ "มนุษย์" ล่ะ เป็นใคร พระเจ้า หรือ เจ้าที่(ก่อนกลับบ้านเมื่อวาน เราหันไปพูดกับศาลพระภูมิว่า "พอใจแล้วสินะ" ตามนิสัยของเรานั่นแหละ)
แล้วเราจะรู้ได้อย่างไร จะได้ขอบคุณถูก (อย่าเพิ่งเข้าใจผิด พระเจ้าเป็นพระเจ้าของเราก็จริง แต่เรื่องการขอบคุณมันเป็นอีกเรื่องนึง อย่างเช่นต่อให้เรานับถือพุทธอยู่ แต่พระเยซูเป็นคนช่วยเรา ถึงยังไม่เป็นคริสต์ คนที่เราจะขอบคุณก็คือพระเยซูเจ้าอยู่ดีนั่นแหละ)
ปัญหาอยู่ตรงนี้แหละ "เราจะรู้ได้อย่างไร" (ดูแล้วในออฟฟิศ เห็นบอกว่าไม่มีใครเห็นมันเลยสักคนเดียว คนที่รู้เรื่องเราก็มีแต่เพื่อนร่วมงานคนที่ว่าเท่านั้น)
