ในวันก่อนวันคริสมาสต์ เมื่อพอลออกจากสำนักงาน เด็กท่าทางมอมแมมคนหนึ่ง
กำลังเดินดูรอบๆรถใหม่เอี่ยมอ่องของเขาอย่างชื่นชม
"นี่รถของคุณหรือครับ" เขาถาม
พอลพยักหน้า "พี่ชายของฉันให้เป็นของขวัญคริสมาสต์"
เด็กชายทำท่าแปลกใจ "โอ้โฮ ผมอยาก...." เขาลังเล แน่นอน พอลรู้ว่าเขาอยากอะไร เขาคงอยากมีพี่ชายแบบนี้บ้างหน่ะสิ
แต่สิ่งที่เด็กคนนี้พูดมา ทำให้พอลสั่นไปถึงเท้า "ผมอยาก" เด็กชายพูดต่อ "เป็นพี่ชายอย่างนี้บ้าง"
พอลรู้สึกประหลาดใจ เขาบอกเด็กชาย "ไปนั่งรถเล่นกันเถอะ”
หลังจากนั่งรถไปครู่หนึ่ง เด็กชายหันมาด้วยดวงตาเป็นประกาย และพูดว่า
“คุณช่วยจอดที่บันไดสองขั้นนั่นได้ไหมครับ”
เขาวิ่งขึ้นบันได ในไม่ช้าพอลได้ยินเสียงเขากลับมา แต่ไม่ได้รีบร้อนอีกแล้ว
เขาอุ้มน้องชายพิการตัวเล็กๆมาด้วย เขาวางน้องที่บันไดขั้นล่างและนั่งเบียดชิดน้อง
พลางชี้ไปที่รถ
“นั่นไงหล่ะ บัดดี้ อย่างที่พี่บอกข้างบนไง พี่ชายของเขาให้เป็นของขวัญคริสมาสต์
และเขาไม่ต้องจ่ายเงินเลย วันหนึ่งพี่จะให้น้องคันหนึ่ง เหมือนคันนี้เลย
คราวนี้น้องจะได้เห็นไฟสวยๆที่ประดับต้นคริสมาสต์ที่พี่เล่าให้ฟัง ด้วยตัวน้องเอง”
พอลลงจากรถ และอุ้มเด็กชายไปนั่งหน้ารถ พี่ชายปีนขึ้นมานั่งข้างๆ ดวงตาเป็นประกาย
จากนั้น ทั้งสามก็เริ่มขับรถชมเมืองในช่วงเทศกาลที่พวกเขาจะไม่มีวันลืมเลย
คืนนั้น พอลได้เรียนรู้ว่า พระเยซูหมายถึงอะไร เมื่อพระองค์ตรัสว่า “การให้บันดาลสุขที่มากกว่า....”
++++++++++++++++++++++++++++
แม้จะเลยคริสตมาส เข้าเทศกาลมหาพรตแล้ว
แต่เผอิญเห็นบทความนี้แล้วอยากแบ่งปันค่ะ
