Belong to the Truth Jesus Christ

...เอามาแบ่งปันค่ะ...เมื่อวันอังคาร ได้ไปร่วมมิสซาที่วัดพระจิต ในโรงพยาบาลเซนต์หลุยส์
คุณพ่อภาคภูมิ วรพรทัศนาได้เทศน์ถึงคุณพ่อมิชชันนารี่คนไทยคนหนึ่ง ซึ่งเสียสละไปทำงานที่ประเทศกัมพูชา ชื่อ คุณพ่อวีระชัย ศรีประมงค์ เป็นธรรมฑูต คุณพ่อเทศน์ว่า วันหนึ่งคุณพ่อวีระชัย
จะต้องนั่งเรือไปเกาะกง เพื่อไปสอนคำสอนชาวบ้านฝั่งโน้น ก็มีคนจุงผู้หญิงตาบอดมาหา และบอกคุณพ่อรักษาตาให้ที ตามองไม่เห็นมา ตั้งแต่อายุ3-4ขวบแล้ว คุณพ่อก็จะรีบไปสอนคำสอน
เพราะเย็นแล้วเหลือเรือเที่ยวสุดท้าย กลัวไม่ทันไม่มีเวลาคุย เลยเขียนจ.ม.ให้คุณพ่ออีกคนหนึ่ง
ที่อยู่ที่พนมเปน ว่าช่วยดูแลหญิงตาบอดคนนี้ด้วย และให้หญิงตาบอดถือจ.ม.นี้ไปหาคุณพ่อท่านนี้
ที่พนมเปน แล้วคุณพ่อวีระชัยก็ไปทำงานตามปกติของท่าน ผ่านมา3-4เดือน คุณพ่อลืมเรื่องหญิงตาบอดสนิทเลย
....วันนึงมีผู้หญิงคนหนึ่งมาถามหาคุณพ่อเจ้าวัด และคุณพ่อวีระชัยบอกว่าเป็นพ่อเอง ผู้หญิงคนนั้น
นัั่่่งลงไปที่พื้นกราบคุณพ่อใหญ่ และบอกว่าพระเยซูรักษาตาฉัน ตาฉันเห็นแล้ว และหญิงคนนี้เธอ
ก็ประกาศไปทั่วหมู่บ้านนั้นว่า พระเยซูรักษาตาเธอหายบอดแล้ว เธอได้เชิญคุณพ่อ และพระสังฆราช
ไปที่หมู่บ้านที่เธออยู่ และเธอยังประกาศให้คนในหมู่บ้านว่าพระเยซูรักษาตาเธอหายบอด เธอได้
ยกบ้านของเธอ ให้เป็นวัดน้อยในหมู่บ้านด้วย
.....คุณพ่อมารู้ภายหลังว่า วันนั้นที่หญิงคนนี้ถือจ.ม.ไปพนมเปนพบคุณพ่อ มีหน่วยจักษุแพตย์มารักษาตาที่พนมเปนพอดี และหญิงตาบอดคนนี้โชคดีที่ได้รับเลือก ให้ผ่าตัดรักษาจนหาย
มองเห็นปกติ เป็นพระพรจริงๆ จะเรียกว่าอัศจรรย์หรือบังเอิญ ทำไมเหตุการณ์มันประจวบเหมาะกันเหลือเกิน เป็นพระญานสอดส่องจริงๆ
..... .....

สรรเสริญพระเจ้า พระองค์ผู้ทรงเมตตา

อีก 1 เรื่อง...นานมาแ้ล้ว
อันนี้เกิดกับตัวเอง คืนก่อนฉลองวัดซิสเตอร์วิภาได้โทรมาคุยเรื่องการฉลองวัดในวันรุ่งขึ้น
ก็มีเสียงดัง ปัง ตกใส่หลังคา เราตกใจก็ร้องออกมาดังๆว่า ตาเถรตก ซิสเตอร์ก็ถามว่าเป็นอะไร
เราบอกว่า มะม่วงตกใส่หลังคา ซิสเตอรถามใหญ่ มีมะม่วงดิบไหม เราบอกว่าเป็นมะม่วง
3ฤดูออกลูกตลอดเต็มต้น มีทั้งดิบทั้งสุก ซิสเตอร์ดีใจมาก ซิสเตอร์บอกว่าให้เด็กไปตลาดทุกวัน
เพื่อหาซื้อมะม่วงดิบ ก็ไม่มี ให้เด็กนั่งรถไปหาที่ปากคลองตลาดก็ไม่มี จะเอามายำปลาสลิดเลี้ยง
พระคาร์ดินัลพระสงฆ์ ซิสเตอร์ที่มาร่วมฉลองวัด คิดว่าถ้าหามะม่วงใส่ไม่ได้ยำปลาสลิดคงจะอร่อย
ไม่เท่าที่ควร
ซิสเตอร์บอกพรุ่งนี้เช้าให้รีบเอามาให้ซิสเตอร์ด้วย พอตอนเช้าเราเลยสอยมะม่วงดิบไปให้
1 ตะกร้าใหญ่
.....ถึงแม้นเป็นเรื่องเล็กน้อย พระองค์ก็พระทัยดี ทำไมมะม่วงเผอิญต้องมาตกตอนโทรศัพย์ด้วย
ซึ่งซิสเตอร์กำลังต้องการมะม่วงพอดี ขอบคุณพระองค์ที่พระทัยดีเสมอ.....
.... .....

พระญาณสอดส่องของพระมีให้เราเสมอครับ
อ่านแล้วรู้สึกดีใจไปกับคนที่ถูกรักษาให้หายด้วยครับ
หลายๆครั้งในชีวิต แม้เพียงเรื่องเล็กน้อยในชีวิต
เราชอบคิดว่าเรื่องนี้ก็บังเอิญ เรื่องนั้นก็บังเอิญ
ไม่ได้บังเอิญหรอกครับ พระองค์ทรงใส่ใจเรา
แม้แต่ในเรื่องเล็กน้อยจนถึงเรื่องใหญ่ๆ
เป็นพระญาณสอดส่องของพระเจ้า ที่มีให้เราและคอยช่วยเราอยู่เสมอครับ

อ่านแล้วรู้สึกเป็นปลื้มจังครับ

พระองค์ไม่ทอดทิ้งมนุษย์ซักคนเดียว อาแมน

เรื่ิองหญิงตาบอด เมื่อศุกร์ต้นเดือนช่วงมิสซาคุณพ่อก็เทศน์เรื่องนี้เหมือนกัน

คุณพ่ออยู่ที่ไหนอ่ะคับจะให้ท่านรักษาโรคให้มั่งครับ

win_comeback เขียน:คุณพ่ออยู่ที่ไหนอ่ะคับจะให้ท่านรักษาโรคให้มั่งครับ

หลายพ่อนะ คุณพ่อวิจิตร ก็ได้ พ่อศิริชัย ของพระมหาไถ่ก็ดีนะครับ

โลกนี้ไม่มีคำว่า "บังเอิญ" ครับ เพราะความรู้และความเข้าใจอันจำกัดของเรา เลยทำให้เรานึกว่ามันบังเอิญ พระองค์ทรงดูแลพวกเราอยู่ตลอดเวลา เพราะเราเป็นลูกของพระองค์นั่นเอง

คำเดียว สั้น ๆ


ฮาเล ลูยา ^^

อ่านแล้วขนลุกเลยครับ บ้านผมก็เคยเจอทำนองนี้เหมือนกัน พ่อผมเป็นพุทธมาครึ่งชีวิตครับ ตอนหลังรับศีลล้างบาป แต่พ่อก็ยังคิดว่าเขาเป็นพุทธอยู่ตลอด ปีที่แล้วคุณพ่อผมป่วยหนักครับ (หลังจากที่ป่วยเป็นอัมพฤกษ์อัมพาฒต่อเนื่องมาหลายปี) คนที่บ้านก็ไม่ค่อยได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา เพราะลูกๆก็ไปทำงานกัน เหลือแต่คุณแม่คอยดูแลคุณพ่ออยู่ที่บ้าน (แม่ผมชอบสวดและร้องเพลงเทเซ่ให้พ่อฟัง) พ่อพูดไม่ได้ ทานอาหารเองไม่ได้แล้วครับ ต้องใส่สาย feed

ปกติผมอยู่อพาร์ทเม้นต์ใกล้ที่ทำงานครับ แต่สังหรณ์ใจยังไงไม่รุ เลยตัดสินใจกลับไปอยู่บ้าน แล้วก็บังเอิญน้องสาวที่แต่งงานออกเรือนไปแล้ว บ้านเค้าน้ำท่วม เลยกลับมารวมอยู่ที่บ้านเดียวกัน คนในครอบครัวจึงได้อยู่พร้อมหน้ากัน วันที่แม่ดีใจที่สุดคือวันที่พ่อยอมแก้บาปและได้รับศีลอย่างดี หลังจากที่อยู่กันพร้อมหน้าได้เพียง 1-2 เดือน คุณพ่อก็จากไป ผมเชื่อว่าพระเจ้าเมตตาและรับฟังคำภาวนาของคุณแม่ คุณพ่อจึงได้เตรียมตัวอย่างดี และจากไปขณะที่ลูกหลานได้อยู่พร้อมหน้ากัน สำหรับคนอื่นอาจคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญธรรมดาๆ แต่สำหรับผม ผมขอขอบคุณพระเจ้าจริงๆ เพราะถ้าผมยังอยู่อพาร์ทเม้นต์ ไม่ได้กลับบ้านมาใช้เวลาช่วงสุดท้ายอยู่กับคุณพ่อ ผมคงเสียใจไปชั่วชีวิต

Bird_Apichart เขียน:อ่านแล้วขนลุกเลยครับ บ้านผมก็เคยเจอทำนองนี้เหมือนกัน พ่อผมเป็นพุทธมาครึ่งชีวิตครับ ตอนหลังรับศีลล้างบาป แต่พ่อก็ยังคิดว่าเขาเป็นพุทธอยู่ตลอด ปีที่แล้วคุณพ่อผมป่วยหนักครับ (หลังจากที่ป่วยเป็นอัมพฤกษ์อัมพาฒต่อเนื่องมาหลายปี) คนที่บ้านก็ไม่ค่อยได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา เพราะลูกๆก็ไปทำงานกัน เหลือแต่คุณแม่คอยดูแลคุณพ่ออยู่ที่บ้าน (แม่ผมชอบสวดและร้องเพลงเทเซ่ให้พ่อฟัง) พ่อพูดไม่ได้ ทานอาหารเองไม่ได้แล้วครับ ต้องใส่สาย feed

ปกติผมอยู่อพาร์ทเม้นต์ใกล้ที่ทำงานครับ แต่สังหรณ์ใจยังไงไม่รุ เลยตัดสินใจกลับไปอยู่บ้าน แล้วก็บังเอิญน้องสาวที่แต่งงานออกเรือนไปแล้ว บ้านเค้าน้ำท่วม เลยกลับมารวมอยู่ที่บ้านเดียวกัน คนในครอบครัวจึงได้อยู่พร้อมหน้ากัน วันที่แม่ดีใจที่สุดคือวันที่พ่อยอมแก้บาปและได้รับศีลอย่างดี หลังจากที่อยู่กันพร้อมหน้าได้เพียง 1-2 เดือน คุณพ่อก็จากไป ผมเชื่อว่าพระเจ้าเมตตาและรับฟังคำภาวนาของคุณแม่ คุณพ่อจึงได้เตรียมตัวอย่างดี และจากไปขณะที่ลูกหลานได้อยู่พร้อมหน้ากัน สำหรับคนอื่นอาจคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญธรรมดาๆ แต่สำหรับผม ผมขอขอบคุณพระเจ้าจริงๆ เพราะถ้าผมยังอยู่อพาร์ทเม้นต์ ไม่ได้กลับบ้านมาใช้เวลาช่วงสุดท้ายอยู่กับคุณพ่อ ผมคงเสียใจไปชั่วชีวิต

ขอบคุณพระเจ้าครับ