sunofgod เขียน:เป็นการช่วยมิสซาครั้งแรกของชีวิต ครั้งแรก็หน้าแตกเลย

อายไปเจ็ดชั่วโครต ใครพอจะแนะนำ พิธีกรรมขั้นตอนแบบละเอียด บ้างครับ ขอกำลัง

ด้วย

สวัสดีครับ น้อง
sunofgod
จริง ๆ ไม่มีอะไรหน้าอายหรอกครับ การทำความดี การทำเพื่อพระ ถ้าเราทำจากใจ
ถึงผิดพลาดบ้างทั้ง
พระ และ
สัตบุรุษ ต้องให้อภัยเราแน่นอนครับ
ที่สำคัญที่สุดคือ เราต้องตั้งใจและเตรียมตัวและใจให้พร้อม คือ เราต้องรู้พิธีกรรม
ในโบสถ์
ภาคพิธี และ
ภาคถวาย ซึ่งโดยรายละเอียดจะคล้ายกัน
ส่วนที่เด็กช่วยมิสซาจะทำงานหนัก คือ
ช่วงภาคถวาย คือ การเตรียมอุปกรณ์ต่าง ๆ
ให้พระสงฆ์(คุณพ่อ) ที่ทำพิธี...บางโบสถ์ใช้เครื่องกำยาน เราก็ต้องหัดเขย่ากำยาน
(เมื่อก่อนกำยานจะไม่มีใครเตรียมให้ เด็กช่วยมิสซาต้องเตรียมด้วยตนเอง จะสนุก
มาก อิๆ เพราะเวลาเตรียมข้างหลัง จะมีแม่ไม้การโชว์ต่าง ๆ จากรุ่นพี่ประดุจโชว์
ควงกระบองไฟ)
เมื่อเราแน่นพิธีกรรม การทำงานก็จะเป็นไปด้วยความเป็นระบบ อาจจะมีการแก้
ปัญหาเฉพาะหน้า ซึ่งต้องใช้
ไหวพริบปฏิภาณ ในการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า
ซึ่งในยุคปัจจุัับันเครื่องมือ เครื่องใช้พร้อม กระบวนการช่วยมิสซาเป็นไปแบบ
Routine
สมัยก่อนจะมีเรื่องให้ต้องแก้ไขปัญหาเยอะ เช่น ชุดเด็กช่วยมิสซา บางทีกระดุมก็
หลุด ขาดบ้าง หรือกระดิ่งที่ใช้เขย่าสรรเสริญ บางทีไม่สมบูรณ์ บางทีเขย่าทีกระเด็น
ลงไปข้างล่างแท่นบูชา...จนเป็นที่อับอาย แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยหรรษทานของพระเจ้า
กุศโลบายสูงสุดของการช่วยมิสซา คือ การดึงเด็กคนนั้น ๆ ให้เข้าใกล้พระ ให้มี
กิจกรรมเพื่อรับใช้พระเจ้า เป็นการสร้างสมาธิ เพื่อเป็นบ่อเิกิดแห่งปัญญาณ และ
กระแสเรียก ทั้งในทางโลก และทางพระ เพื่อรับใช้พระศาสนจักร และมวลมนุษยชาติ
ผลผลิตจากการช่วยมิสซา จะเป็น
กระแสเรียก ให้เรามีใช้ชีวิตเพื่อรับใช้พระ
ไม่ว่าทางโลก หรือ ทางธรรม เมื่อเราโตเป็นผู้ใหญ่
เพื่อนรุ่นเดียวกับผม เดี๋ยวนี้รับใช้พระศาสนจักรไทย คือ
คุณพ่อ ประสิทธิ์ ดิมู
นี่แหละครับ คือ ผลผลิตสูงสุดของเด็กช่วยมิสซา
มี Link นึงเป็นของน้อง
เมจิ & มินิคเค้าเขียนเรื่องเป็นเด็กช่วยมิสซาครั้งแรก
(เข้าไปอ่านได้นะครับ)
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id ... 4&gblog=62
โดย : ฟรังซิสโก ณัฐวุฒิ เดินทางทุกที่ ๆ มีพระองค์