ช่วยด้วยครับ ผมว่าผมหลงทางมืดๆ
โพสต์แล้ว: จันทร์ ธ.ค. 02, 2013 4:26 pm
อันที่จริง ผมขาดวัด ขาดมิสซามา เกือบ 2 ปีแล้วครับ
แต่ผมจดจำได้ว่าผมเริ่มห่างอออกมาตั้งแต่วันไหน
ต้องแก้บาปครั้งที่เท่าไหร่ คุณพ่อคงเปลี่ยนคนแล้ว
น่าจะครบวาระคนเก่า (คือนานมากครับ ที่ผมขาดไป)
แล้วทีนี้ผมก้ไม่เคยสวดอีกต่างหาก รู้สึกเป็นที่ตัวเดียวครับ บาปตัวนี้รุนแรงมาก
หลังๆนี้ยิ่งรุนแรงเข้าไปใหญ่ มีผลกระทบไม่ใช่แค่ทางจิตวิญญาณ
แต่ทางด้านชีวิตประจำวัน และทางกายภาพด้วยครับ
บาปตัวนี้คือ sloth (ความขี้เกียจ)
มันเริ่มจาก เช้าวันอาทิตย์วันหนึ่ง ซึ่งผมทำงานดึกมาก
และนาฬิกาปลุกก็ดังขึ้น ผมตื่นขึ้นแต่แทบจะไม่อยากลุก
เพราะความง่วง ผมคิดว่า ขาดมิสซาสักอาทิตย์ก็คงดี
แล้วสวดอยู๋บ้านเอา แล้วก็ตื่นมาประมาณบ่าย 3
แต่เมื่อมันมีจุดเริ่มต้น มันก้จะหาจุดสิ้นสุด หรือไม่ก็ ไปต่อ
ไม่กี่อาทิตย์ต่อมา ผมเริ่มติดนิสัย ไม่อยากลุกมาวัดตอนเช้า
ด้วยความขี้เกียจ ปานตัวสล็อตกำลังเลื้อยไปที่ยอดกิ่งไม้
ด้วยอัตราเร็ว 1 นาทีไปได้ 10 เซนติเมตร
ผมสร้างนิสัยเสียด้วยการเลิกไปวัดวันอาทิตย์ และใช้เวลาส่วนใหญ่
ไปกับการนอนหลับ กินและเล่นเกมส์ ใช้เวลาไร้ค่าที่สุด!!
และหลักจาดนั้นผมก็ส้รางนิสัยเสียด้วยการเลิกสวดภาวนาทุกอย่างที่ทำประจำทุกคืน
แท่นสวดผมฝุ่นจับ และรกร้างน่ากลัวราวบ้านผีสิง
มันเริ่มที่ผมติดรายารโทรทัศน์จนทำให้กลับดึก
เมือ่ดึกก็ง่วง พอง่วงก็ขี้เกียจทำอะไรทั้งสิ้น และปกติที่สวดก่อนนอนก็เลิกเพราะขี้เกียจ
และไม่น่าเชื่อว่าผมปล่อยผ่านเวลาเหล่านี้กับการไปเรียน กิน นอน หลับ เล่นเกม
โดยไม่รู้สักนิดว่าผ่านมาแล้วเกือบ 2 ปี ที่ชีวิตฝ่ายจิตและร่างกาย เหลวไหล
มารู้ตัวอีกที ผมเหมือนตัวสล้อตกำลังพยายามหนีจากสิ่งน่ากลัวบางอย่าง
ซึ่งมันก็ทำๆไม่ได้ เพราะด้วยความขี้เกียจ เชื่องช้า ทำให้หนีไม่พ้นสักที
ตอนนี้ผมอยากวิวัฒนาการจากสล้อตขึ้นมาเป็นมนุษย์อีกครั้งหนึ่ง
ผมจะเริ่มจากวันนี้ จะกลับมาสวดอีกครั้ง จะตั้งใจ
จะไปมิสซา จะไปแก้บาป จะกลับไปหาพระเจ้า
--------------------------------
ปล.สำหรับใครที่ไม่รู้จักตัวสล็อต
ผมรู้แล้ว ทำไมบาป ขี้เกียจ ถึงเรียก Sloth
แต่ผมจดจำได้ว่าผมเริ่มห่างอออกมาตั้งแต่วันไหน
ต้องแก้บาปครั้งที่เท่าไหร่ คุณพ่อคงเปลี่ยนคนแล้ว
น่าจะครบวาระคนเก่า (คือนานมากครับ ที่ผมขาดไป)
แล้วทีนี้ผมก้ไม่เคยสวดอีกต่างหาก รู้สึกเป็นที่ตัวเดียวครับ บาปตัวนี้รุนแรงมาก
หลังๆนี้ยิ่งรุนแรงเข้าไปใหญ่ มีผลกระทบไม่ใช่แค่ทางจิตวิญญาณ
แต่ทางด้านชีวิตประจำวัน และทางกายภาพด้วยครับ
บาปตัวนี้คือ sloth (ความขี้เกียจ)
มันเริ่มจาก เช้าวันอาทิตย์วันหนึ่ง ซึ่งผมทำงานดึกมาก
และนาฬิกาปลุกก็ดังขึ้น ผมตื่นขึ้นแต่แทบจะไม่อยากลุก
เพราะความง่วง ผมคิดว่า ขาดมิสซาสักอาทิตย์ก็คงดี
แล้วสวดอยู๋บ้านเอา แล้วก็ตื่นมาประมาณบ่าย 3
แต่เมื่อมันมีจุดเริ่มต้น มันก้จะหาจุดสิ้นสุด หรือไม่ก็ ไปต่อ
ไม่กี่อาทิตย์ต่อมา ผมเริ่มติดนิสัย ไม่อยากลุกมาวัดตอนเช้า
ด้วยความขี้เกียจ ปานตัวสล็อตกำลังเลื้อยไปที่ยอดกิ่งไม้
ด้วยอัตราเร็ว 1 นาทีไปได้ 10 เซนติเมตร
ผมสร้างนิสัยเสียด้วยการเลิกไปวัดวันอาทิตย์ และใช้เวลาส่วนใหญ่
ไปกับการนอนหลับ กินและเล่นเกมส์ ใช้เวลาไร้ค่าที่สุด!!
และหลักจาดนั้นผมก็ส้รางนิสัยเสียด้วยการเลิกสวดภาวนาทุกอย่างที่ทำประจำทุกคืน
แท่นสวดผมฝุ่นจับ และรกร้างน่ากลัวราวบ้านผีสิง
มันเริ่มที่ผมติดรายารโทรทัศน์จนทำให้กลับดึก
เมือ่ดึกก็ง่วง พอง่วงก็ขี้เกียจทำอะไรทั้งสิ้น และปกติที่สวดก่อนนอนก็เลิกเพราะขี้เกียจ
และไม่น่าเชื่อว่าผมปล่อยผ่านเวลาเหล่านี้กับการไปเรียน กิน นอน หลับ เล่นเกม
โดยไม่รู้สักนิดว่าผ่านมาแล้วเกือบ 2 ปี ที่ชีวิตฝ่ายจิตและร่างกาย เหลวไหล
มารู้ตัวอีกที ผมเหมือนตัวสล้อตกำลังพยายามหนีจากสิ่งน่ากลัวบางอย่าง
ซึ่งมันก็ทำๆไม่ได้ เพราะด้วยความขี้เกียจ เชื่องช้า ทำให้หนีไม่พ้นสักที
ตอนนี้ผมอยากวิวัฒนาการจากสล้อตขึ้นมาเป็นมนุษย์อีกครั้งหนึ่ง
ผมจะเริ่มจากวันนี้ จะกลับมาสวดอีกครั้ง จะตั้งใจ
จะไปมิสซา จะไปแก้บาป จะกลับไปหาพระเจ้า
--------------------------------
ปล.สำหรับใครที่ไม่รู้จักตัวสล็อต
ผมรู้แล้ว ทำไมบาป ขี้เกียจ ถึงเรียก Sloth
