พรที่ 7 แห่งสวรรค์

[kanya Muang-in]

เรื่อง พรที่ ๗ แห่งสวรรค์

พรทั้ง ๗ ประการเป็นสิ่งที่เล่าขานกันมาว่า ผู้ใดกระทำตนเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้า พระองค์ก็จะทรงให้พร ๑ ประการให้แก่ผู้นั้น ถ้าพระพรนั้นได้ถูกขอไปก็จะเกิดเครื่องหมาย คือ ท้องฟ้าทั่วทุกที่จะเป็นสีเหลืองสวยงาม แต่เป็นที่รู้กันมาจนถึงบัดนี้ว่ายังเหลือ พรพระประการที่ ๗ ที่ยังไม่มีผู้ใดได้ไป
ณ หมู่บ้าน สแตนติโน แถวๆชนบท มีบ้านหลังหนึ่งมียายชื่อ แมรี่ และหลานชายชื่อ เบอร์นาด อาศัยอยู่ด้วยกัน ๒ คน เบอร์นาดหลานชาย เขาเรียนอยู่ที่โรงเรียนอัลฟรังโซซึ่งเป็นโรงเรียนในชนบทแถวๆนั้น ปกติเบอร์นาดจะเป็นเด็กที่มีคุณธรรมสูงมาก เขาจะไม่ย่อมให้ตนเองตกในบาป และก็ไม่ยอมให้เพื่อนๆของเขาตกในสิ่งชั่วร้ายเช่นกัน ทุกๆปีเขามักจะได้รับรางวัลคุณธรรมดีเด่นเสมอ ทุกๆวันเบอร์นาดจะเดินทางไปโรงเรียนกับเพื่อนสนิทของเขาชื่อ อักแนส อีกทั้งเขาก็ไม่เคยเถลไถลไปไหนเลย

วันหนึ่ง เขาไปโรงเรียนครูที่โรงเรียนสอนวิชา เกี่ยวกับพระเจ้า และพรทั้ง ๗ ประการ ครูไม่ได้บอกรายละเอียดเกี่ยวกับพรทั้ง ๗ นั้น เมื่อเบอร์นาดได้ฟังก็เกิดความสนใจเรื่องพรนั้นขึ้นมาทันที แต่ตรงข้ามกับเพื่อนๆบางคนในห้องที่ไม่ค่อยสนใจสักเท่าใดเพราะรู้ว่าคงจะไม่ได้พรนั้นแน่ เบอร์นาดตื่นเต้นมาก เมื่อกลับถึงบ้านเขารีบทำกับข้าว ทำการบ้าน และอาบน้ำให้เสร็จแล้ววิ่งตรงมาที่คุณยาย ด้วยความตื่นเต้นใจ เบอร์นาดพูดขึ้นว่า
เบอร์นาด : คุณยาย! คุณยายครับ!! คุณยายรู้เรื่องเกี่ยวกับพรทั้ง ๗ ประการไหมครับ?
ยายแมรี่ : ….. ??? อ่อ จ๊ะ! ยายรู้ แล้วหลานถามทำไมเหรอจ๊ะ?
เบอร์นาด : ผมอยากรู้เกี่ยวกับพรทั้ง ๗ ประการครับ วันนี้ผมได้เรียนเกี่ยวกับพรนั้นมา แต่ครูไม่ได้บอกละเอียดครับว่าใครขออะไรบ้าง ครูบอกแค่ว่าคนที่พระเจ้าพอพระทัยเท่านั้นถึงจะได้พรนั้นไปและยังเหลือพรที่ ๗ อีกที่ยังไม่มีใครเคยได้ขอไป คุณยายช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยนะครับ นะครับคุณยาย
ยายแมรี่ : อืม ได้จ๊ะ ... แต่ก่อนที่จะเล่านั้น เราไปทานอาหารกันก่อน
เบอร์นาด : ได้เลยครับคุณยาย

[kanya Muang-in]

เบอร์นาดรีบไปจัดโต๊ะอาหารทันที ยายแมรี่และหลานชายเบอร์นาดนั่งก็ทานอาหารร่วมกันอย่างเอร็ดอร่อย พอทานทุกอย่างเสร็จ เบอร์นาดรีบล้างจาน แล้ววิ่งเร็วจี่ มาที่คุณยายแมรี่ทันที

เบอร์นาด : เล่าเลยครับคุณยาย
ยายแมรี่ : จ๊ะ พรแรกที่ยายจะเล่า เป็นชีวิตของ ชายยากจนคนหนึ่งเขามีครอบครัว ทุกๆวันสิ่งที่เขาต้องไปทำคือ เขาต้องไปรับเศษอาหารที่คนรวยกินเหลือเศษแล้วทิ้งให้สุนัข ตัวเขาก็ป่วยเป็นโรคที่มีแผลเต็มไปหมด ใครเห็นเขาก็รังเกียจบางครั้งเขาก็โดนคนเอาก้อนหินปา ทุกๆวันเขาต้องอยู่อย่างทรมาน แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาไปเคยทอดทิ้งคือการถวายพระพรแด่พระเจ้าและไม่เคยคิดที่จะทิ้งภรรยาและลูกๆของเขาไปเลย มีวันหนึ่ง ขณะที่เขาเดินไปรับเศษอาหารนั้น ท้องฟ้าเปิด มีเสียงหนึ่งดังมาจากฟากฟ้าว่า “ท่านคือคนที่เราพอใจ เราเห็นท่านทุกข์ทรมานมามากแล้ว เราจะให้ท่านขอพรประการแรกท่านจะขออะไร” เขาดีใจมากถวายสดุดีแด่พระเจ้า เขาไม่รอช้าเขาขอว่า ขอให้เขาและครอบครัวมีชีวิตที่ดีขึ้น จะได้ไม่ต้องทนทุกข์อีกต่อไป พระเจ้าทรงทำตามสัญญา เมื่อขอเสร็จ
ก็เกิดท้องฟ้าสีเหลืองสวยงามทั่วทุกที่เป็นเครื่องหมายว่า พรประการแรกได้ถูกขอไปแล้ว

เบอร์นาด : คุณยาย คุณยายครับชายยากจนนั้นสมที่จะไดรับพรประการแรกจริงๆครับ
ยายแมรี่ : จ๊ะ ยายก็เห็นด้วย พรที่ ๒ เป็นเรื่องราวของ หญิงยากจนคนหนึ่ง เธอเป็นคนศรัทธาในพระเจ้ามากเธอจะถวายพระพรแด่ทุกค่ำเช้าและอีกอย่างเธอก็เป็นคนใจบุญมากเช่นกัน วันหนึ่งเธอหาเงินทั้งหมดได้เพียง ๑ เหรียญและหามาได้ด้วยความสุจริต เธอตั้งใจจะไปทำบุญ เธอไม่รอช้าหยอดเงิน ๑ เหรียญนั้นลงในตู้ทำบุญ ซึ่งเท่ากับว่าเธอได้บริจาคเงินทั้งหมดที่เธอมีแด่พระเจ้าแล้ว ขณะที่เธอกำลังหันหลังกลับ ท้องฟ้าก็เปิดออก มีพระสุระเสียงดังมาจากฟากฟ้าว่า “เธอคือคนที่เราพอใจ เราจะให้พรประการที่ ๒ จงขอมาเถิดเราจะให้เจ้า” หญิงนั้นตื่นเต้นและดีใจ ถวายพรแด่พระเจ้า นางขอให้นางเป็นคนร่ำรวยเพื่อนางจะได้ช่วยเหลือผู้อื่น พระเจ้าทรงทำได้ให้สิ่งนั้นเป็นจริง ท้องฟ้าเกิดเป็นสีเหลืองสวยงามทั่วทุกที่เป็นเครื่องหมายว่า พรประการที่ ๒ได้ถูกขอไปแล้ว
เบอร์นาด : หญิงยากจนคนนั้นเธอบริจาคทุกสิ่งจริงๆครับยาย ใจบุญมากๆ

มาต่อพระพรประการที่สามกันเลยนะคะ่

[kanya Muang-in]

ยายแมรี่ : จ๊ะใจบุญมากทีเดียว พระเจ้าไม่ได้พอพระทัยในเงินมากเงินน้อยแต่พระองค์พอพระทัยในสิ่งที่ออกมาจากใจต่างหาก อ่ะ พรที่๓ เป็นชีวิตของ นักบวชคนหนึ่งท่านเป็นคนดีมาก เมื่อมีใครหิวทานก็จะให้อาหารแก่เขา เมื่อใครเจ็บท่านก็จะรักษาเขาให้หาย เมื่อมีใครป่วยท่านก็จะไปเยี่ยมและอื่นๆอีกมากมายที่ท่านได้ทำเพื่อเพื่อนมนุษย์ แต่แล้ววันหนึ่ง เมื่อท่านทำงานร่วมกับนักบวชคนอื่นๆ เสียงปืนก็ดังขึ้น “ปั้ง” นักบวชทุกคนเห็นท่านถูกยิ่ง รีบพยุงท่านขึ้น ท่านเสียเลือดมากใกล้จะสิ้นใจ ขณะที่นักบวชทุกคนต่างร้องไห้เสียใจกันนั้น ท้องฟ้าก็เปิดออก มีเสียงหนึ่งดังมาจากสวรรค์ว่า “เราเห็นท่านรับใช้เพื่อนมนุษย์มากมายเราจะให้พร ประการ ที่ ๓ แก่ ท่าน ท่านจะขออะไรเมื่อท่านกำลังจะสิ้นใจ” ท่านนักบวชดีใจขอบคุณพระเจ้าแล้วขอ ขอให้ตนนั้นมีชีวิตเพื่อจะได้รับใช้เพื่อนพี่น้องต่อไป พระเจ้าทรงพอพระทัยทรงให้พรนั้นเป็นจริง ท่านนักบวชก็หายเป็นปกตินักบวชคนอื่นๆต่างอัศจรรย์ใจกล่าวถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า ทันใดนั้นเอง ท้องฟ้าก็เกิดเป็นสีเหลืองสวยงามทั่วทุกที่เป็นเครื่องหมายว่า พรประการที่ ๓ ได้ถูกขอไปแล้วสักครู่หนึ่ง เบอร์นาด นิ่งเงียบสงบ ในใจเขารำพึงถึงชีวิตของท่านนักบวชด้วยความลึกซึ่งในชีวิตของท่านโดยไม่ได้พูดอะไร ยายแมรี่ท่านก็เริ่มเรื่องต่อไป

ยายแมรี่ : เอาล่ะต่อไปคือพรที่ ๔ที่ยายจะเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องที่แตกต่างจากเรื่องอื่นๆอย่างมาก ตั้งใจฟังให้ดีๆนะ เรื่องก็มีอยู่ว่า มีหญิงคนหนึ่งเธอได้แต่งงานกับชายต่างศาสนา แล้วทั้งสองก็มีลูกชายด้วยกัน ๑ คน ทั้งลูกและสามีของเธอต่างมีอารมณ์โมโหร้าย ลูกชายของเธอได้หนีออกจากบ้าน ไปเกเรเสเพ ทำบาปทุกๆอย่าง พูดคือ ไม่มีบาปใดเลยที่เขาไม่เคยทำ เธอจึงได้อุทิศตนเป็นเวลาถึง ๑๖ ปีในการสวดภาวนาเพื่อสามีและลูกของเธอให้กลับใจ ในวันสุดท้ายของชีวิตเธอก็มาถึง เมื่อเธอป่วยหนักใกล้จะตายเธอก็ยังสวดอยู่ ทันใดนั้นเอง นภาก็เปิดกว้างออก มีเสียงขององค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับเธอว่า “เราซึ่งอยู่บนสวรรค์ได้ยินคำ ภาวนาของเธอ เราพอใจในความอดทนและความรักของเธอที่มีต่อสามีและลูก เราจะให้เธอขอพรประการที่ ๔ จากเรา เธอจะขออะไร” เธอนั้น ตื้นตันใจอย่างมาก เธอขอพระองค์ด้วยใจรัก เธอขอให้สามีและลูกของเธอกลับใจเป็นคนดีพระองค์ทรงทำ ตามที่เธอขอ จากนั้นเธอก็สิ้นใจ ท้องฟ้าทั่วทุกที่เกิดสีเหลืองสวยงามเป็นเครื่องหมายว่า พรประการที่ ๔ ได้ถูกขอไปแล้ว แล้วบังเกิดผล สามีและลูกชายของเธอกลับใจ ลูกชายของเธอเลิกทำความชั่วทุกอย่าง เขาได้แจกจ่ายความรักของพระจ้าให้เพื่อนมนุษย์ และช่วยเหลือคนที่ขัดสน เขาเดินทางไปประกาศพระนามของพระเจ้าในทุกๆที่ที่เขาไป และแน่นอนว่า ต้องมีกลุ่มคนที่ไม่พอใจในการประกาศข่าวดีของเขา วันหนึ่งขณะที่เขาเดินทางอยู่นั้น ก็มีกลุ่มคนคิร้ายโผล่เข้าจับตัวเขา นำไปทรมานและก่อกองผืนมัดเขาติดกับเสาเตรียมเผาเขาทั้งเป็น แล้วก็จุดไฟเผาเขาทันที เปลวไฟเริ่มเผาผลาญเขา แทนที่เขาจะร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาน เขากลับสรรเสริญ พระเจ้า ทันใดนั้นเอง ท้องฟ้าเบิกออกพระสุระเสียงของพระเจ้าดังขึ้นว่า “ท่านทำให้เราพอใจมาก ท่านยอมตายแทนเราเพราะรักเรา เราจะให้ท่านขอพรประการที่ ๖ ท่านจะอะไร เราก็จะให้ท่าน” เขายิ้มด้วยความปลื้มปิตียีนดี พลางขอพร เขาขอให้พระองค์อภัยความผิดบาปของพวกเขาเหล่านั้น พวกเขาไม่รู้ว่าพวกเขาทำอะไร ลงไป พระเจ้าทรงทำตามคำขอของเขา พระองค์ทรง ให้อภัย ความผิดบาปของพวกเขาเหล่านี้ พอชายผู้นี้พูดเสร็จเขาก็สิ้นใจ ท้องฟ้าเกิดเป็นสีเหลืองสวยงามทั่วทุกที่เป็นเครื่องบอกว่า พรประการที่ ๕ ได้ถูกขอไปแล้ว กลุ่มคนคิดร้ายเหล่านั้นเมื่อเห็นเหตุการณ์ ก็ร้องไห้ค่ำครวญถึงการกระทำของตน แล้วกลับใจตนเองทั้งสิ้น

เรามาต่อ พระพรที่ 6 กัน

[kanya Muang-in]

ยายแมรี่ : เบอร์นาดหลานรักจ๊ะ พระเจ้าทรงพระทัยดีเสมอ ทรงอภัยความผิดบาปของมนุษย์โดยง่าย เพียงแค่ว่าเขาจะเปิดใจรับพระเมตตาไหม ต่อไปพรประการที่ ๖ เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อราวๆ ๔๐๐ปีมานี้ เป็นเรื่องของหญิงสาวพรหมจรรย์คนหนึ่ง เธอมีหน้าตาที่สวยงามมากจริงๆ แน่นอนว่าต้องเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มทั้งหลาย แม้แต่พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ ๑๑ ของอังกฤษ ยังหมายปองเธอ พระองค์ทรงส่งรัชสาส์น ขออภิเษกกับเธอ แต่กลับถูกเธอปฏิเสธ เธอตอบพระเอ็ดเวิร์ดที่ ๑๑ ว่าเธอจะไม่ครองชายใดๆ จะถวายพรหมจรรย์และความบริสุทธิ์แด่พระเจ้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น แต่ถึงอย่างไร พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดก็ไม่ทรงล่ะความพยายามพระองค์จับตัวเธอมาขังไว้ในคุก จนกว่าเธอจะยอมแต่งงานกับพระองค์ แต่แล้วความพยายามก็ไร้ผล ไม่มีสิ่งใดที่จะมาพรากเธอจากรักของพระเป็นเจ้าได้ ความพยายามของพระเจ้าเอดเวิร์ดกลายเป็นความโมโหร้าย พระองค์ทรงสั่งทหารไปจับตัวนางออกมา แล้วให้ตัดเต้านมทั้งสองข้างของนางเสีย และแล้วนางก็ถูกตัดเต้านมทั้งสอง แล้วทหารก็นำเธอเข้าไปขังไว้เช่นเดิม เธอสุดแสนจะทรมาน ในคืนนั้นเอง พระเจ้าทรงส่งทูตสวรรค์องค์หนึ่งมารักษาเธอ นำเต้านมต่อกลับเข้าที่เดิม พระองค์ทรงตรัสกับเธอผ่านทางพระสุระเสียงว่า “เราได้เห็นถึงความรักของเจ้าที่มีต่อเรา เราพอใจมากที่จะให้พรประการที่ ๖แก่เจ้า จงขอเถิดเราจะให้” นางได้ยินดังนั้นถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความยินดี แล้วทูลขอพระองค์ว่าขอทรงรับตัวนางไปอยู่ในสวรรค์กับพระองค์ พอพูดเสร็จ
ตัวนางก็ถูกรับขึ้นไปทันที เกิดอัศจรรย์ ท้องฟ้าทั่วทุกที่มีสีเหลืองสวยงาม เป็นเครื่องหมายว่า พรประการที่ ๖ ได้ถูกขอไปแล้ว

เบอร์นาด : ยายครับ หลานรับรู้ได้ถึงความรักที่นางมีต่อพระเป็นเจ้า เป็นรักที่ลึกซึ่งมาก เป็นรักที่มีเพื่อพระองค์ผู้เดียว
ยายแมรี่ : จ๊ะ ยายก็รับรู้เช่นเดียวกัน พระพรทั้ง ๖ ประการนี้เป็นพระพรอันศักดิ์สิทธิ์ ที่คนศักดิ์สิทธิ์และคนบาปกลับใจสมควรจะได้รับไปวันนี้ก็ดึกมากแล้วเราขึ้นไปนอน เพื่อพรุ่งนี้เราจะได้มีแรงรับใช้พระองค์ต่อไป โดยทำหน้าที่ประจำวันของเราให้ดีที่สุดนะ
เบอร์นาด : ครับคุณยาย ผมจะทำตามนั้นอย่างดีที่สุดเพื่อพระองค์


ยังไม่จบนะค่ะ ยังเหลือ พระพรประการที่ 7 ลุ้นกันว่าใครจะได้ไป

[kanya Muang-in]

ทั้งสองก็ขึ้นไปนอน คืนนั้นเอง เบอร์นาด คุ้นคิด ปรารถนา ร้อนรน ด้วยไฟแห่งความรัก หวังที่อยากได้พระพรประการที่ ๗ และแล้ว ความเหนื่อยหล้าของวันนี้ ก็ทำให้เขาหลับไป

เช้าวันรุ่งขึ้น เบอร์นาดก็เดินทางไปโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนสนิทที่ชื่อ อักแนส เมื่ออักแนสเจอเบอร์นาดก็กล่าวทักทายว่า

อักแนส : สวัสดีเบอร์นาด!! นายเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าตาเป็นคนนอนดึก ?
เบอร์นาด : สวัสดีอักแนส! อ๋อ! เปล่าหรอกเมื่อคือ คุณยาย เล่าเรื่องพรทั้ง ๗ ประการให้ฟังเป็นเรื่องที่ลึกซึ้งมาก
อักแนส : แล้วเรื่องราวเป็นไงหรอ? เล่าให้ฟ้งหน่อยซิ
เบอร์นาด : ได้ฉันจะเล่าให้เธอฟัง

ทั้งสองก็เดินทางไปโรงเรียนอัลฟรังโซ และพร้อมกับเล่าเรื่องระหว่างนั้นด้วย พอเบอร์นาดเล่าถึงพรประการที่ ๖ เขาทั้งสองก็มาถึงหน้าโรงเรียนพอดี และแล้วเขาทั้งสองก็ต้องตกใจที่เห็น คนร้องตะโกนขอความช่วยเหลือดังมาจากอาคารชั้นสองของโรงเรียน และเห็นคนวิ่งวุ่นวายกันไปทั่ว พร้อมทั้งเห็นครัวไฟขนาดใหญ่ลอยขึ้นท้องฟ้า ทันใดนั้นเอง ภารโรงก็วิ่งมาบอกให้เด็กๆทุกคนให้รีบวิ่งหนีออกมาจากอาคารนั้น เพราะเกิดอัคคีภัย ครูใหญ่ของโรงเรียนได้แจ้งเจ้าหน้าที่ดับเพลิงไปแล้ว ไม่นานนักดับเพลิงจะมาถึง เบอร์นาดและอักแนส เห็นเพื่อนๆของพวกเขาติดอยู่ในอาคารนั้น ออกมาไม่ได้ กำลังร้องขอความช่วยเหลือด้วยความกลัว และตกใจ อักแนสหันมาบอกเบอร์นาดว่า
อักแนส : เบอร์นาด!!! เบอร์นาด!!! ทำอย่างไรดี เราจะช่วยพวกเพื่อนๆอย่างไรดี!!! พอเบอร์นาดตั้งสติได้ ไม่รอช้า เขาคุกเข่าลงตรงหน้าโรงเรียน เริ่มสวดภาวนา ทันใดนั้นเองท้องฟ้าเบิกออกมี พระสุระเสียงจากพระเจ้าตรัสกับเด็กชายเบอร์นาดว่า “เบอร์นาดเราได้ยินคำภาวนาของเธอ ที่สวดอ้อนวอนต่อเรา เราพอใจในกิจการดีทั้งหลายของเธอ เธอจะได้ขอพรประการที่ ๗ นี้ เธอจะขออะไร เราก็จะให้” เบอร์นาดด้วยความดีใจที่พระองค์รับฟังคำของเขา เขารีบขอทันทีโดยไม่รอช้าว่า

เบอร์นาด : พระเจ้าข้า ข้าพเจ้าเป็นผู้รับใช้ที่ต่ำต้อยของพระองค์ ขอพระองค์ทรงโปรดพระเมตตา ช่วยเหลือเพื่อนๆของลูกที่กำลังตกอยู่ในอันตรายครั้งนี้ด้วยเถิด พอเขาพูดเสร็จ พระเจ้าก็ดลบันดาลให้ไฟดับ แล้วทรงรักษาพวกเพื่อนๆของเขาทุกคนให้หาย ทุกคนในที่นั้นต่างเห็นเหตุการณ์ทั้งปวง ต่างก็ดีใจก้มกราบขอบพระคุณพระเป็นเจ้าในความเมตตากรุณาและขอบคุณเบอร์นาดอย่างมากที่ช่วยชีวิตพวกเขาไว้ แล้วเกิดอัศจรรย์ ท้องฟ้าทั่วทุกที่เกิดเป็นสีเหลืองสวยงาม เป็นสิ่งที่บ่งบอกว่าพรประการสุดท้ายได้ถูกขอไปแล้ว

เบอร์นาดเด็กชายทรงคุณธรรมได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ เขาได้ช่วยชีวิตคนหลายๆคนเอาไว้แน่นอน เรื่องราวของเขาก็เป็นที่จดจำของผู้คนตลอดไป…


……….จบบริบูรณ์……….

เป็นไงบ้างค่ะ เรื่องสั้นแต่งเองตอนที่ดิฉันอยู่ชั้น ม. 6 วิชาภาษาไทย อยากเอามาแบ่งปัน ให้อ่านเพลินๆ ในตอนบ้างตอนก้เอาตัวแบบของทั้งสองก็ขึ้นไปนอน คืนนั้นเอง เบอร์นาด คุ้นคิด ปรารถนา ร้อนรน ด้วยไฟแห่งความรัก หวังที่อยากได้พระพรประการที่ ๗ และแล้ว ความเหนื่อยหล้าของวันนี้ ก็ทำให้เขาหลับไป
เช้าวันรุ่งขึ้น เบอร์นาดก็เดินทางไปโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนสนิทที่ชื่อ อักแนส เมื่ออักแนสเจอเบอร์นาดก็กล่าวทักทายว่า
อักแนส : สวัสดีเบอร์นาด!! นายเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าตาเป็นคนนอนดึก ?
เบอร์นาด : สวัสดีอักแนส! อ๋อ! เปล่าหรอกเมื่อคือ คุณยาย เล่าเรื่องพรทั้ง ๗ ประการให้ฟังเป็นเรื่องที่ลึกซึ้งมาก
อักแนส : แล้วเรื่องราวเป็นไงหรอ? เล่าให้ฟ้งหน่อยซิ
เบอร์นาด : ได้ฉันจะเล่าให้เธอฟัง
ทั้งสองก็เดินทางไปโรงเรียนอัลฟรังโซ และพร้อมกับเล่าเรื่องระหว่างนั้นด้วย พอเบอร์นาดเล่าถึงพรประการที่ ๖ เขาทั้งสองก็มาถึงหน้าโรงเรียนพอดี และแล้วเขาทั้งสองก็ต้องตกใจที่เห็น คนร้องตะโกนขอความช่วยเหลือดังมาจากอาคารชั้นสองของโรงเรียน และเห็นคนวิ่งวุ่นวายกันไปทั่ว พร้อมทั้งเห็นครัวไฟขนาดใหญ่ลอยขึ้นท้องฟ้า ทันใดนั้นเอง ภารโรงก็วิ่งมาบอกให้เด็กๆทุกคนให้รีบวิ่งหนีออกมาจากอาคารนั้น เพราะเกิดอัคคีภัย ครูใหญ่ของโรงเรียนได้แจ้งเจ้าหน้าที่ดับเพลิงไปแล้ว ไม่นานนักดับเพลิงจะมาถึง เบอร์นาดและอักแนส เห็นเพื่อนๆของพวกเขาติดอยู่ในอาคารนั้น ออกมาไม่ได้ กำลังร้องขอความช่วยเหลือด้วยความกลัว และตกใจ อักแนสหันมาบอกเบอร์นาดว่า
อักแนส : เบอร์นาด!!! เบอร์นาด!!! ทำอย่างไรดี เราจะช่วยพวกเพื่อนๆอย่างไรดี!!!
พอเบอร์นาดตั้งสติได้ ไม่รอช้า เขาคุกเข่าลงตรงหน้าโรงเรียน เริ่มสวดภาวนา ทันใดนั้นเองท้องฟ้าเบิกออกมี พระสุระเสียงจากพระเจ้าตรัสกับเด็กชายเบอร์นาดว่า “เบอร์นาดเราได้ยินคำภาวนาของเธอ ที่สวดอ้อนวอนต่อเรา เราพอใจในกิจการดีทั้งหลายของเธอ เธอจะได้ขอพรประการที่ ๗ นี้ เธอจะขออะไร เราก็จะให้” เบอร์นาดด้วยความดีใจที่พระองค์รับฟังคำของเขา เขารีบขอทันทีโดยไม่รอช้าว่า
เบอร์นาด : พระเจ้าข้า ข้าพเจ้าเป็นผู้รับใช้ที่ต่ำต้อยของพระองค์ ขอพระองค์ทรงโปรดพระเมตตา ช่วยเหลือเพื่อนๆของ
ลูกที่กำลังตกอยู่ในอันตรายครั้งนี้ด้วยเถิด
พอเขาพูดเสร็จ พระเจ้าก็ดลบันดาลให้ไฟดับ แล้วทรงรักษาพวกเพื่อนๆของเขาทุกคนให้หาย ทุกคนในที่นั้นต่างเห็นเหตุการณ์ทั้งปวง ต่างก็ดีใจก้มกราบขอบพระคุณพระเป็นเจ้าในความเมตตากรุณาและขอบคุณเบอร์นาดอย่างมากที่ช่วยชีวิตพวกเขาไว้ แล้วเกิดอัศจรรย์ ท้องฟ้าทั่วทุกที่เกิดเป็นสีเหลืองสวยงาม เป็นสิ่งที่บ่งบอกว่าพรประการสุดท้ายได้ถูกขอไปแล้ว
เบอร์นาดเด็กชายทรงคุณธรรมได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ เขาได้ช่วยชีวิตคนหลายๆคนเอาไว้แน่นอน เรื่องราวของเขาก็เป็นที่จดจำของผู้คนตลอดไป…


……….จบบริบูรณ์……….


ก็จบลงไปแล้วนะคะ่ สำหรับเรื่องสั้นแต่งเองตอนที่ อยู่ ม.6 วิชาภาษาไทยให้แต่งค่ะ เห็นว่า สนุกก็เลยอยากเอามาแบ่งปันค่ะ

พี่ๆน้องๆ พอจะ เดาได้ไหมค่ะว่า พระพรประการแรก จนถึงพระพรประการสุดท้าย ตัวละครในเรื่องคล้ายกับ บุคคลใดในพระคัมภีร์ หรือคล้ายกับนักบุญองค์

[rosa-lee]

เข้าใจแต่งค่ะ ในเนื้อเรื่องจูงใจเป็นสิ่งที่ทุกคนย่อมทำได้.......
..... คงได้คะแนนเต็มแน่ๆ

[kanya Muang-in]

ขอบคุณค่ะ ที่ชม
พระเจ้าอวยพรค่ะ

[siritawatss]

เก่งจังเลยครับ

[sunofgod]

สุดยอดด พระเจ้าอวยพรคร้าบ

[kanya Muang-in]

ค่ะ ขอบคุณทุกท่านนะค่ะ