พรที่ 7 แห่งสวรรค์
โพสต์แล้ว: พฤหัสฯ. มี.ค. 27, 2014 10:53 am
เรื่อง พรที่ ๗ แห่งสวรรค์
พรทั้ง ๗ ประการเป็นสิ่งที่เล่าขานกันมาว่า ผู้ใดกระทำตนเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้า พระองค์ก็จะทรงให้พร ๑ ประการให้แก่ผู้นั้น ถ้าพระพรนั้นได้ถูกขอไปก็จะเกิดเครื่องหมาย คือ ท้องฟ้าทั่วทุกที่จะเป็นสีเหลืองสวยงาม แต่เป็นที่รู้กันมาจนถึงบัดนี้ว่ายังเหลือ พรพระประการที่ ๗ ที่ยังไม่มีผู้ใดได้ไป
ณ หมู่บ้าน สแตนติโน แถวๆชนบท มีบ้านหลังหนึ่งมียายชื่อ แมรี่ และหลานชายชื่อ เบอร์นาด อาศัยอยู่ด้วยกัน ๒ คน เบอร์นาดหลานชาย เขาเรียนอยู่ที่โรงเรียนอัลฟรังโซซึ่งเป็นโรงเรียนในชนบทแถวๆนั้น ปกติเบอร์นาดจะเป็นเด็กที่มีคุณธรรมสูงมาก เขาจะไม่ย่อมให้ตนเองตกในบาป และก็ไม่ยอมให้เพื่อนๆของเขาตกในสิ่งชั่วร้ายเช่นกัน ทุกๆปีเขามักจะได้รับรางวัลคุณธรรมดีเด่นเสมอ ทุกๆวันเบอร์นาดจะเดินทางไปโรงเรียนกับเพื่อนสนิทของเขาชื่อ อักแนส อีกทั้งเขาก็ไม่เคยเถลไถลไปไหนเลย
วันหนึ่ง เขาไปโรงเรียนครูที่โรงเรียนสอนวิชา เกี่ยวกับพระเจ้า และพรทั้ง ๗ ประการ ครูไม่ได้บอกรายละเอียดเกี่ยวกับพรทั้ง ๗ นั้น เมื่อเบอร์นาดได้ฟังก็เกิดความสนใจเรื่องพรนั้นขึ้นมาทันที แต่ตรงข้ามกับเพื่อนๆบางคนในห้องที่ไม่ค่อยสนใจสักเท่าใดเพราะรู้ว่าคงจะไม่ได้พรนั้นแน่ เบอร์นาดตื่นเต้นมาก เมื่อกลับถึงบ้านเขารีบทำกับข้าว ทำการบ้าน และอาบน้ำให้เสร็จแล้ววิ่งตรงมาที่คุณยาย ด้วยความตื่นเต้นใจ เบอร์นาดพูดขึ้นว่า
เบอร์นาด : คุณยาย! คุณยายครับ!! คุณยายรู้เรื่องเกี่ยวกับพรทั้ง ๗ ประการไหมครับ?
ยายแมรี่ : ….. ??? อ่อ จ๊ะ! ยายรู้ แล้วหลานถามทำไมเหรอจ๊ะ?
เบอร์นาด : ผมอยากรู้เกี่ยวกับพรทั้ง ๗ ประการครับ วันนี้ผมได้เรียนเกี่ยวกับพรนั้นมา แต่ครูไม่ได้บอกละเอียดครับว่าใครขออะไรบ้าง ครูบอกแค่ว่าคนที่พระเจ้าพอพระทัยเท่านั้นถึงจะได้พรนั้นไปและยังเหลือพรที่ ๗ อีกที่ยังไม่มีใครเคยได้ขอไป คุณยายช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยนะครับ นะครับคุณยาย
ยายแมรี่ : อืม ได้จ๊ะ ... แต่ก่อนที่จะเล่านั้น เราไปทานอาหารกันก่อน
เบอร์นาด : ได้เลยครับคุณยาย
พรทั้ง ๗ ประการเป็นสิ่งที่เล่าขานกันมาว่า ผู้ใดกระทำตนเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้า พระองค์ก็จะทรงให้พร ๑ ประการให้แก่ผู้นั้น ถ้าพระพรนั้นได้ถูกขอไปก็จะเกิดเครื่องหมาย คือ ท้องฟ้าทั่วทุกที่จะเป็นสีเหลืองสวยงาม แต่เป็นที่รู้กันมาจนถึงบัดนี้ว่ายังเหลือ พรพระประการที่ ๗ ที่ยังไม่มีผู้ใดได้ไป
ณ หมู่บ้าน สแตนติโน แถวๆชนบท มีบ้านหลังหนึ่งมียายชื่อ แมรี่ และหลานชายชื่อ เบอร์นาด อาศัยอยู่ด้วยกัน ๒ คน เบอร์นาดหลานชาย เขาเรียนอยู่ที่โรงเรียนอัลฟรังโซซึ่งเป็นโรงเรียนในชนบทแถวๆนั้น ปกติเบอร์นาดจะเป็นเด็กที่มีคุณธรรมสูงมาก เขาจะไม่ย่อมให้ตนเองตกในบาป และก็ไม่ยอมให้เพื่อนๆของเขาตกในสิ่งชั่วร้ายเช่นกัน ทุกๆปีเขามักจะได้รับรางวัลคุณธรรมดีเด่นเสมอ ทุกๆวันเบอร์นาดจะเดินทางไปโรงเรียนกับเพื่อนสนิทของเขาชื่อ อักแนส อีกทั้งเขาก็ไม่เคยเถลไถลไปไหนเลย
วันหนึ่ง เขาไปโรงเรียนครูที่โรงเรียนสอนวิชา เกี่ยวกับพระเจ้า และพรทั้ง ๗ ประการ ครูไม่ได้บอกรายละเอียดเกี่ยวกับพรทั้ง ๗ นั้น เมื่อเบอร์นาดได้ฟังก็เกิดความสนใจเรื่องพรนั้นขึ้นมาทันที แต่ตรงข้ามกับเพื่อนๆบางคนในห้องที่ไม่ค่อยสนใจสักเท่าใดเพราะรู้ว่าคงจะไม่ได้พรนั้นแน่ เบอร์นาดตื่นเต้นมาก เมื่อกลับถึงบ้านเขารีบทำกับข้าว ทำการบ้าน และอาบน้ำให้เสร็จแล้ววิ่งตรงมาที่คุณยาย ด้วยความตื่นเต้นใจ เบอร์นาดพูดขึ้นว่า
เบอร์นาด : คุณยาย! คุณยายครับ!! คุณยายรู้เรื่องเกี่ยวกับพรทั้ง ๗ ประการไหมครับ?
ยายแมรี่ : ….. ??? อ่อ จ๊ะ! ยายรู้ แล้วหลานถามทำไมเหรอจ๊ะ?
เบอร์นาด : ผมอยากรู้เกี่ยวกับพรทั้ง ๗ ประการครับ วันนี้ผมได้เรียนเกี่ยวกับพรนั้นมา แต่ครูไม่ได้บอกละเอียดครับว่าใครขออะไรบ้าง ครูบอกแค่ว่าคนที่พระเจ้าพอพระทัยเท่านั้นถึงจะได้พรนั้นไปและยังเหลือพรที่ ๗ อีกที่ยังไม่มีใครเคยได้ขอไป คุณยายช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยนะครับ นะครับคุณยาย
ยายแมรี่ : อืม ได้จ๊ะ ... แต่ก่อนที่จะเล่านั้น เราไปทานอาหารกันก่อน
เบอร์นาด : ได้เลยครับคุณยาย