“นี่คือวิธีอวยพรลูก “

ใครมาใหม่เชิญทางนี้ก่อน ทักทาย ทดลองโพส
ตอบกลับโพส
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

พุธ ก.ย. 14, 2022 8:22 pm

( 1 )

นี่คือวิธีอวยพรลูก
เป็นประเพณีดั้งเดิมที่ผู้ปกครองทำได้ทุกวัน

++++++++++

โดย Philip Kosloski

Aleteia 23 สิงหาคม 2017

ผู้ปกครองมีงานหนักในการนำลูกมาหาพระเจ้า หนังสือคำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก
อธิบายว่า “โดยพระหรรษทานของศีลสมรส บิดามารดาได้รับความรับผิดชอบและสิทธิพิเศษ
ที่จะประกาศข่าวดีแก่บุตรของตน เขาจะต้องนำบุตรตั้งแต่วัยเยาว์ให้เข้ามารู้จักพระธรรมล้ำลึก
แห่งความเชื่อที่เขาเองเป็น ‘ผู้ประกาศชุดแรก’ สำหรับบุตร” (CCC2225)

แน่นอนว่าไม่ใช่หน้าที่ง่ายๆ และบ่อยๆ ดูเหมือนไร้ผล บางครั้งเราไม่เคยรู้
จนกระทั่งหลายปีต่อมา เราจึงเห็นผลกับลูก

ส่วนสำคัญประการหนึ่งในการประกาศข่าวดีแก่ลูกๆ ของเราที่ธรรมดา และดั้งเดิมมาก
คือการอวยพรจากพ่อแม่” พ่อแม่ผู้ปกครองสามารถขอพรจากพระเจ้าแก่ลูกๆ ฐานะผู้ปกครอง
เรามีความรับผิดชอบ และหน้าที่มอบลูกๆ แด่พระเจ้า และการภาวนาของเรามีผลสองเท่าแก่ลูกๆ
พระเจ้าประทานลูกให้เรา มันจึงเป็นหน้าที่ของเราถวายพวกเขากลับไปหาพระองค์

แบบอย่างการอวยพรมีทั่วพันธสัญญาเดิม เช่น อีซาอัคอวยพรยาโคบลูกชาย (ดู ปฐก 27)
ด้วยเหตุนี้ พ่อแม่หลายคนจึงอวยพรลูก

การอวยพรแบบหนึ่งที่มีคนใช้บ่อยๆ จากหนังสือกันดารวิถี “ขอพระเจ้าทรงอวยพรท่าน
และพิทักษ์รักษาท่าน ขอพระเจ้าทรงสำแดงพระพักตร์แจ่มใสต่อท่าน และโปรดปรานท่าน
ขอพระเจ้าทรงผินพระพักตร์มายังท่านและประทานสันติแก่ท่านด้วยเทอญ” (กดว 6:24-26)

อีกตัวอย่างหนึ่งจากหนังสือโทบิต ที่โทบิตอวยพรโทบิยาห์ก่อนที่เขาออกเดินทาง
“ขอพระเจ้าผู้สถิตในสวรรค์ทรงพิทักษ์รักษาท่านให้ปลอดภัยจนถึงจุดหมาย แล้วทรงนำ
กลับมาหาข้าพเจ้าอย่างปลอดภัย ลูกเอ๋ยขอทูตสวรรค์ของพระองค์เดินทางไปกับท่าน
และคุ้มครองให้พ้นจากอันตรายเถิด” (โทบิต 5:17)

วิธีง่ายๆ เราอาจใช้น้ำเสก (ถ้าหาได้) และทำเครื่องหมายไม้กางเขนที่หน้าผากของลูก
(หรือวางมือของท่าน เหนือศีรษะของเขา) ระหว่างปกศีรษะ ท่านอาจภาวนา บทใดบทหนึ่ง
ข้างต้น หรือเพียงกล่าวว่า “ขอพระเจ้าอวยพรลูก ในนามของพระบิดา พระบุตร และพระจิต”

ผู้ปกครองอาจภาวนาจากใจ อวยพรลูกๆ สิ่งสำคัญคือ ต้องวอนขอพระพรของพระเจ้าแก่พวกเขา
โดยตระหนักถึงพลานุภาพของพระเจ้าประทานแก่ท่าน ในฐานะเป็นผู้ปกครองคนหนึ่ง

ท่านสามารถอวยพรลูกก่อนนอน ก่อนลูกไปโรงเรียน เดินทาง ให้ท่านรู้ว่าพระเจ้าสถิตกับเขา
ทูตสวรรค์อยู่ข้างเขา การเป็นผู้ปกครองไม่ง่ายที่ต้องสอนลูกให้มีความเชื่อ อย่างไรก็ดี
อาศัยพระเจ้าทรงช่วยทุกสิ่งเป็นไปได้

++++++++++

ฟ.วีระ อาภรณ์รัตน์ แปล

https://aleteia.org/2017/08/23/this-is- ... -children/
แก้ไขล่าสุดโดย rosa-lee เมื่อ เสาร์ ม.ค. 07, 2023 8:19 pm, แก้ไขไปแล้ว 2 ครั้ง.
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

พุธ ก.ย. 14, 2022 8:24 pm

( 2 )

วิธีง่ายๆ ที่พ่อแม่ให้เกราะด้านจิตวิญญาณ แก่ลูกๆ
Aleleia, 13 กันยายน 2565
นักบุญยอห์น คริสซอสโตม สอนพ่อแม่ให้ทำเครื่องหมายกางเขนบนหน้าผากของลูก
เป็นการปกป้องลูกจากปีศาจ
พ่อแม่มักกังวลถึงความผาสุกของลูก ทำทุกอย่างที่พวกเขาสามารถปกป้องลูกจาก
อันตรายฝ่ายโลก
นักบุญยอห์น คริสซอสโตม แนะนำผู้ปกครองให้ดูแลด้านจิตวิญญาณโดยปกป้อง
พวกเขาตั้งแต่เริ่มชีวิตจากบ่วงแร้วของปีศาจ
ท่านนักบุญได้อธิบายในบทเทศน์ถึงวิธีที่พ่อแม่ควรทำเครื่องหมายกางเขนคุ้มครองลูก
“ซึ่งให้ความมั่นคง...ตั้งแต่ลูกยังเล็กให้มีเกราะฝ่ายวิญญาณ และสอนเขาให้ทำเครื่องหมาย
กางเขนที่หน้าผาก ก่อนที่เขาจะสามารถทำเองได้ ท่านก็ประทับตราไม้กางเขน บนหน้าผากของลูก”
กางเขนเป็นเครื่องหมายทางจิตใจที่มีพลังที่สุดในศาสนาคริสต์ ที่พระเยซูทรงชนะซาตานอาศัย
ไม้กางเขนของพระองค์
ไม่ว่าท่านจะทำอะไร ขอให้ทำเครื่องหมายกางเขนคุ้มครองลูก เริ่มตั้งแต่ยังเป็นทารก
และสอนเขาเมื่อโตขึ้น ให้มีเกราะฝ่ายจิตวิญญาณ

ฟ.วีระ อาภรณ์รัตน์

:s005: :s005:

https://aleteia.org/2022/09/13/a-simple ... cebook.com
แก้ไขล่าสุดโดย rosa-lee เมื่อ เสาร์ ม.ค. 07, 2023 8:20 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

พฤหัสฯ. พ.ย. 03, 2022 9:02 pm

( 3 )

(#) อย่ารอคอย (#)

(#) อย่ารอคอยให้ได้รับรอยยิ้ม แล้วจึงทำดี...

(#) อย่ารอคอยให้มีคนรัก แล้วจึงมอบความรักแก่ผู้อื่น...

(#) อย่ารอคอยจนรู้สึกโดดเดี่ยว แล้วจึงยอมรับคุณค่าของเพื่อน....

(#)อย่ารอคอยให้มีมาก ๆ แล้วจึงเริ่มแบ่งปัน....

(#) อย่ารอคอยจนพบความล้มเหลว แล้งจึงจดจำคำแนะนำของผู้อื่น....

(#) อย่ารอคอยจนพบเนื้อคู่ แล้วจึงเชื่อในคำอธิษฐาน....

(#) อย่ารอคอยให้มีเวลา แล้วจึงทำประโยชน์......

(#) อย่ารอคอยให้คนอื่นเจ็บปวดเสียก่อน แล้วจึงขอโทษ.....

รวบรวมโดย : กอบกิจ ครุวรรณ
แก้ไขล่าสุดโดย rosa-lee เมื่อ เสาร์ ม.ค. 07, 2023 8:20 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

ศุกร์ ธ.ค. 02, 2022 9:18 pm

( 4 )

"จำ" คือ...ฉลาด
"ลืม" คือ...ปัญญา
...ลืม...
"ลืม" ความรุ่งเรืองในอดีตได้ นี่คือ...การยอมรับ
"ลืม" ความล้มเหลวในอดีตได้ นี่คือ...ความกล้าหาญ
"ลืม" บาดแผลที่ใครๆ ฝากไว้ได้ นี่คือ...ความอภัย
"ลืม" ความผิดพลาดของคนอื่นในอดีตได้ นี่คือ...ความสำนึกคุณ
"ลืม" ความไม่ใส่ใจที่มิตรสหายมีต่อเราได้ นี่คือ...ความใจกว้าง
"ลืม" ความแค้นชิงชังที่ผู้อื่นมีต่อเราได้ นี่คือ....ความรักอันยิ่งใหญ่
"ลืม" ยากกว่า "จำ" มากมายหลายเท่านัก
..จำ...
คนที่ใจกว้าง มัก "จำ" ความดีของคนอื่น
คนที่ใจแคบ "มักจำ"ความไม่ดี ของคนอื่น
คนที่ "จำ" ความดีของคนอื่นไม่ได้ ยากที่จะมีจิตสำนึกคุณ
คนที่เอาแต่ "จำ" ความไม่ดีของคนอื่น .... ชีวิตยากที่มีความสงบสุข

Kimhant Kim
ปรัชญาชีวิต
แก้ไขล่าสุดโดย rosa-lee เมื่อ เสาร์ ม.ค. 07, 2023 8:21 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

ศุกร์ ธ.ค. 02, 2022 9:21 pm

( 5 )

ต̲ล̲อ̲ด̲ชีวิต̲ข̲อ̲ง̲ค̲น̲เ̲ร̲า̲ผ่านไปอีกไม่กี่ปี พวกเราล้วนต้องจากไป หากจะพูดถึงโลกนี้
พวกเราล้วนไม่มีความหมายเราต่อสู้ดิ้นรนมาทั้งชีวิต เอาอะไรไปไม่ได้
เรายึดมั่นมาทั้งชีวิต ล้วนไม่อาจนำติดตัวไป.

เกิดมาชาตินี้ ไม่ว่ายากดีมีจน ล้วนต้องเดินมาจนถึง สุดท้าย... เมื่อตายจากไป
หันกลับมามอง ตลอดชีวิตของเราล้วนเป็นความว่างเปล่าดังนั้น นับแต่บัดนี้
เราต้องตั้งใจใช้ชีวิต มีความสุขกายสบายใจในทุกวัน เจริญรุ่งเรืองเท่าไหร่ชั่วพริบตาเดียว
ต่างล้วนจากไปหาประโยชน์ไม่ได้
...จ̲งทำดีต่อทุก̲ๆ̲ค̲น̲
ชีวิตหนึ่งสั้นนัก คนเคยสัญญากันไว้ว่าจะอยู่ร่วมกันตลอดไป แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปเหลือ
เป็นเพียงอดีต
สัญญากันไว้ว่าจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป เดี๋ยวเดียวกลับกลายเป็นคนแปลกหน้าที่คุ้นเคย
บางคนนัดกันไว้ว่าพรุ่งนี้พบกัน แต่พอตื่นขึ้นมาพบว่าอยู่กันคนละโลก
ดังนั้นเมื่อเรายังมีชีวิตอยู่ อย่าพลาดโอกาสในการที่จะได้พบปะกับคนรัก
เพื่อนที่ร่วมสู้กันมา เพื่อนนักเรียน หรือเพื่อนร่วมงาน รักกันเมื่อยังมีโอกาส
โอบกอดกันเมื่อยังทำได้
อย่าปล่อยมือที่จูงกันมา ไปเที่ยวเล่นเมื่อยังสามารถอยากกินอะไรกิน ดูแลเอาใจใส่คนรอบกาย
อย่าโกรธกันอย่างง่ายๆโดยไม่มีเหตุผล
ความเข้าใจกันคือความสัมพันธ์ที่ดีที่สุด อย่าปล่อยให้ชีวิตเต็มไปด้วยข้อสงสัย
อย่าละเลยกับคนที่คุณรัก
ไม่มีคนที่โง่ที่สุด มีแต่คนที่แกล้งโง่เพื่อคุณ ให้อภัยคุณ เพราะไม่ต้องการเสียคุณไป
ความซื่อสัตย์จึงอยู่ด้วยกันยาวนาน รู้จักทะนุถนอมจึงสมควรที่จะได้รับ
เมื่อได้ประโยชน์จงอย่าลืมที่จะเปิดโอกาสให้ผู้อื่น เมื่อมีเหตุผล อย่าลืมที่จะให้อภัยคนอื่น
เมื่อเก่งกว่าอย่าหัวเราะเยาะคนอื่น เก่งเกินไปมีแต่คนรังเกียจ จู้จี้จุกจิกเกินไปมีแต่คนรำคาญ.
เย่อหยิ่งเกินไปมีแต่คนหลีกหนี
เราเกิดมาในโลกนี้ล้วนแต่ว่างเปล่า ทำไมจึงต้องหมกมุ่นกับทุกสิ่งทุกเรื่อง ไม่อาจปล่อยวาง
พูดมากไปทำร้ายคนอื่น เคียดแค้นเกินไปทำร้ายจิตใจ ไม่ทำร้ายผู้อื่นไม่ทำร้ายจิตใจ นั่นคือ
การปล่อยวาง
✔️ ชั่วชีวิตนี้ ขอเพียงรู้จักปล่อยวาง เป็นตัวของตัวเอง ไม่ทำเรื่องละอายใจ
✔️ โลกนี้ล้วนมีเหตุขัดแย้งมากมาย เอาชนะแล้ว สูญเสียศรัทธาผู้คน
✔️ ผลประโยชน์บนโลกนี้มากมาย พอเพียงก็พอ อย่าเห็นผลประโยชน์มีค่ามากกว่าความสัมพันธ์
✔️ ใจเป็นสุข วันเวลาก็ผ่อนคลาย เป็นตัวของตัวเอง ชีวิตนี้จึงมีค่า!
คิดมากไปทำให้กังวล ใส่ใจมากไป ความคิดก็จะถูกครอบงำ มุ่งหวังมากไป ก็จะเป็นทุกข์
ดูแลทะนุถนอมคนที่อยู่ข้างกาย เพราะเราไม่รู้ว่าจะได้พบกันอีกหรือไม่ในชาติหน้า
รู้จักหาความสุขกับปัจจุบัน เพราะเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะตาย
เ̲รียนรู้ที่จะมีค̲ว̲า̲ม̲สุขใ̲น̲ทุกๆวัน


ขอมอบแด่คนในครอบครัว เพื่อนร่วมงาน พวกพ้องน้องพี่ทั้งหญิงชาย คนที่รักผมและคนที่ผมรัก

ท่านที่ได้อ่านแล้ว ผมเชื่อว่าท่านจะได้สัมผัสกับความจริงแห่งชีวิตด้วยตนเอง

ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งส่งมาให้อ่านอ่านแล้วซาบซึ้งอยากส่งต่อให่เพื่อนที่รัก
แก้ไขล่าสุดโดย rosa-lee เมื่อ เสาร์ ม.ค. 07, 2023 8:21 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

ศุกร์ ธ.ค. 02, 2022 9:24 pm

( 6 )

November 30, 2022
"เตือนตน ก่อนโกรธ และหงุดหงิด.. ในเรื่องไม่สำคัญ"

คุณยายวัยเก้าสิบนั่งอยู่บนรถประจำทาง ผู้หญิงทำงานออฟฟิศดูแข็งกร้าวคนหนึ่งสะพาย
กระเป๋าใบโตเดินขึ้นมาบนรถ ขณะทรุดตัวลงนั่งข้างคุณยาย กระเป๋าของเธอกระแทก
ใบหน้าคุณยาย!

นั่งได้สักพัก เธอก็ล้วงกระเป๋าพยายามค้นหาอะไรสักอย่าง กระเป๋าใบโตนั้นสะกิดแขนคุณยาย
ตลอดเวลา ครู่ต่อมาเธอตัดสินใจลุกพรวด กระเป๋าเกือบจะเหวี่ยงโดนคุณยายอีก คราวนี้คุณยาย
เอามือป้องใบหน้าไว้ทัน ผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง พยายามตะโกนบอกว่า ระวังกระเป๋าคุณหน่อย
โดนผู้โดยสารคนอื่น..

เธอหันมามองแว่บหนึ่ง สีหน้านิ่งเรียบ มิเพียงไม่ใส่ใจ ไม่เอ่ยขอโทษ กลับเดินตรงไปด้านหลังรถ
ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น..

ชายคนนั้นถามคุณยายว่า ทำไมทนนั่งนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรครับ?

คุณยายยิ้มใจดี ตอบว่า

“..มันไม่มีความจำเป็นใดที่จะต้องเสียเวลาพูดเรื่องไม่สำคัญ ซึ่งอาจกลายเป็นถกเถียง ทะเลาะ
หยาบคายใส่กันด้วยเรื่องเล็กน้อยแบบนี้.. ถ้าเราปล่อยมันก็ผ่านไป ไม่ทันถึงคืนนี้ ฉันก็ลืมแล้ว
แต่ถ้าเรายึดไว้ มันก็ทำให้เสียอารมณ์ไปตลอดวัน.. ไม่ว่าฉัน เธอ หรือใคร บนรถประจำทางคันนี้
เราต่างเดินทางร่วมกันแค่ช่วงสั้นๆ เท่านั้น เดี๋ยวฉันก็จะลงป้ายหน้าแล้ว...”

จริงอย่างที่คุณยายพูด เราทุกคนต่างโดยสารบนโลกนี้แค่ช่วงเวลาสั้นๆ จะมามัวเสียอารมณ์กับ
เรื่องไม่ใช่เรื่องให้หัวใจมืดหม่นทำไม เราจะมาโต้เถียงเอาชนะ อิจฉา ริษยา กลั่นแกล้ง เอาเปรียบกัน
ไปถึงไหน เพราะอีกไม่นาน เราก็ต้องลงจากรถประจำทางบนถนนสายชีวิตนี้ด้วยกันทั้งนั้น..

นักปรัชญาแจ็คสัน คิดดาร์ด เคยกล่าวไว้ว่า - -

..สิ่งใดที่ทำให้คุณรำคาญ กำลังสอนให้คุณรู้จักอดทน
..ใครที่ทิ้งคุณไป กำลังสอนให้คุณลุกยืนด้วยตัวเอง
..สิ่งใดที่ทำให้คุณโกรธ กำลังสอนคุณให้อภัยและเห็นอกเห็นใจ
..สิ่งใดที่มีอำนาจเหนือคุณ กำลังสอนวิธีให้คุณเอาอำนาจของคุณกลับคืนมา
..สิ่งใดที่คุณเกลียด กำลังสอนคุณเรื่องของความรักไร้เงื่อนไข
..สิ่งใดที่คุณกลัว กำลังสอนคุณให้กล้าเอาชนะความกลัวนั้น
..สิ่งใดที่คุณควบคุมไม่ได้ กำลังสอนให้คุณรู้จักปล่อยมันไป

ฉะนั้น ก่อนจะโกรธ เกลียด หงุดหงิดครั้งต่อไป เตือนตน บอกตัวเองเสมอว่า ทุกสิ่งกำลังสอนอะไร
บางอย่างแก่เรา และ.. “เดี๋ยวฉันก็จะลงป้ายหน้าแล้ว...”

ขอขอบคุณข้อความดีๆ นี้จากคุณสุพจน์ จงเตือนตนก่อนโกรธ หรือหงุดหงิดว่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไป..
และไม่นาน ก็จะถึงจุดหมายที่ฉันจะลงแล้วครับ

เฮียคุง
แก้ไขล่าสุดโดย rosa-lee เมื่อ เสาร์ ม.ค. 07, 2023 8:22 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

ศุกร์ ธ.ค. 02, 2022 9:27 pm

( 7 )

ภาพชายผู้หนึ่งคอยแจกดอกไม้ให้ทุกคนที่เดินผ่านไปมา เป็นภาพสวยงามมากภาพหนึ่ง
แต่น่าเสียดายที่มีรายละเอียดสั้น ๆ ประกอบภาพ บอกเพียงว่า เขาเป็นคนไร้บ้าน!
.
ทุกเช้าชายคนนี้จะเดินไปตลาดขอดอกไม้ที่เริ่มเหี่ยวจากพ่อค้าแม่ค้าซึ่งเขากำลังจะทิ้ง
เพราะขายไม่ได้แล้วมาหอบโต เพื่อนำมาแจกให้คนที่กำลังเร่งรีบไปทำงาน เขาให้เหตุผล
ที่ทำเช่นนั้นว่า - - แค่ต้องการให้พวกเขายิ้มและมีความสุข!
. . . . . .
.
เชอรี่เล่าว่า เธอเติบโตมาจากครอบครัวยากจน ตอนเด็ก ๆ คุณแม่ชอบส่งเธอไปตามงานวันเกิด
ของใครต่อใคร โดยไม่มีของขวัญติดมือไปด้วย เพียงเพื่อว่าเธอจะได้ไปกินอาหารในงาน เมื่อถึง
วัยที่โตพอจะเข้าใจ เธอรู้สึกอับอายมาก
.
ตอนเรียนชั้นประถม คุณแม่ของเพื่อนคนหนึ่งได้ชวนเชอรี่ไปนอนค้างที่บ้านคืนก่อนงานปาร์ตี้วันเกิด
เมื่อเพื่อนไปอาบน้ำ คุณแม่ของเพื่อนได้เอาของเล่นที่ท่านซื้อมา(เป็นของขวัญ)ให้ลูกสาวออกมา
วางเรียงให้เชอรี่เลือกหนึ่งชิ้น เพื่อห่อของขวัญแล้วใส่ชื่อเชอรี่! นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอมีของขวัญ
ให้เพื่อนในงานวันเกิด!
.
ตอนนี้ เชอรี่ อายุ 37 แล้ว เธอยังรู้สึกขอบคุณคุณแม่คนนั้นอยู่ในใจตลอดมา เพียงหนึ่งการกระทำ
ด้วยเมตตาของท่านในวันนั้นได้ส่งผลกระทบต่อความคิด/ความรู้สึกของเชอรี่ ทำให้เธอเรียนรู้ว่า
พยายามใจดีกับผู้อื่นเสมอ...
. . . . .
.
ถ้าคุณเห็นใครตามไม่ทัน ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง คอยเดินอยู่เคียงข้างเขา
ถ้าใครถูกเมินเฉย โดนแยกออกจากกลุ่ม หาทางดึงเขาเข้ามาร่วม
ถ้าใครอ่อนแอ แพ้พ่าย หมดแรง ช่วยเชิดชูใจเขาให้มีหวัง กระตุ้นเตือนให้เขาเห็นคุณค่าในตัวเองเสมอ...
.
เพราะแค่หนึ่งการกระทำด้วยเมตตา อาจเป็นทั้งโลกสำหรับใครบางคน
.
จงเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้อื่น ไม่ว่าจะด้วยดอกไม้หนึ่งดอก, รอยยิ้มสดใส, คำพูดเสริมกำลัง หรือการกระทำ
เพียงเล็กน้อยด้วยเมตตา ก็อาจทำให้เขาฝ่ามรสุมชีวิตมาได้...
.
แล้ววันหนึ่ง คุณอาจได้ยินคำพูดนี้ว่า “เป็นเพราะคุณ... ฉันจึงไม่ยอมแพ้!”
.
ปะการัง
.
[ ขอพระเจ้าอวยพรให้เราได้เชิดชูใจใครสักคนในทุกวัน ]
.

..
ฝากติดตามเพจ
https://www.facebook.com/pakarangWriter/
ตอบกลับโพส