เรื่องดีๆจากหนังสือสรรสาระ (ชุดที่17)
โพสต์แล้ว: พุธ มี.ค. 29, 2023 10:44 pm
ฝันร้ายบนทางหลวง ตอนที่ ( 1 )
จากหนังสือสรรสาระ ฉบับเดือนเมษายน 2541
โดย Jim Hutchison
รวบรวมโดย กอบกิจ ครุวรรณ
ทันทีที่กระโดดข้ามกำแพงคุกในรัฐเท็กซัสไปได้ เจมส์ บูล วัย 23 ก็วิ่งตรงไปยังรถซึ่งดาร์ลา
เพื่อนสาววัย 19 รอพาหนี เจมส์ถูกจับข้อหาลักทรัพย์และคดียังอยู่ในชั้นศาล ทั้งสองมุ่งหน้าไป
ทางเหนือโดยมีปืนลูกโม่ 2 กระบอกและปืนลูกซอง 1 กระบอกเป็นอาวุธติดตัว
2 สัปดาห์ต่อมา ตอนบ่ายวันที่ 10 สิงหาคม 2539 ทั้งคู่จอดรถที่จุดแวะพักข้างทางหลวงสาย 90
รัฐไวโอมิง (Wyoming) เจมส์นั่งงุดซ่อนร่างล่ำสันสูงเกือบ 180 เซนติเมตรอยู่ในรถเก๋งสีดำ
พลางจับตามองรถที่ผ่านไปมาทางกระจกหลัง ส่วนดาร์ลาหมอบอยู่ข้าง ๆ เพื่อรอจังหวะเหมาะ
เนื่องจากไม่มีอาหาร, น้ำมันรถ และเงิน แต่ยังไม่ล้มเลิกแผนการขับรถหนีต่อไปยังเขตเทือกเขา
ในรัฐมอนตานา
“เราหยุดกินแซนด์วิชที่นี่ก็แล้วกันนะ” เจอรี่ วัย 64 บอกโรส ภรรยาร่างเล็กแต่ยังกระฉับกระเฉง
วัย 69 ปี เจอรี่ชะลอความเร็วรถกระบะซึ่งลากรถพ่วงยาว 10 เมตรเพื่อเข้าจอดบริเวณที่พักข้างทาง
สองสามีภรรยากลับจากเยี่ยมลูกชาย 3 คนในรัฐเนบราสกา (Nebraska) และกำลังมุ่งหน้าไป
ยังรัฐไวโอมิง เจอรี่เกษียณจากงานเมื่อ 4 ปีก่อน จากนั้นก็ท่องเที่ยวอย่างมีความสุขไปทั่วสหรัฐฯ
และแคนาดาพร้อมกับภรรยา
เมื่อรถเข้าจอด โรสสังเกตเห็นรถสีดำมีคนอยู่ในรถ 2 คน
“สงสัยกำลังหลับ” เจอรี่บอกขณะจอดรถห่างออกไปเพื่อไม่ให้รบกวนคนในรถคันนั้น
ขณะกำลังกินแซนด์วิชอยู่ในรถพ่วง โรสได้ยินเสียงฝีเท้าข้างนอก เจอรี่จึงลุกขึ้นเพื่อไปดูที่ประตู
แต่ประตูกลับเปิดออก ผู้ชายคนหนึ่งจ่อปืนขนาด .38 มาที่หน้าเจอรี่และสั่งว่า “ถอยไป” พร้อมกับ
ต้อนเจอรี่เข้ามุม ท่าทางเครียด หน้าตาไม่บอกความรู้สึกของเจมส์ทำให้โรสกลัวพอ ๆ กับปืนที่เห็น
แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า “ต้องทำอะไรสักอย่าง”
“คุณอยากกินแซนด์วิชไหม” โรสถามชายคนนั้นอย่างใจเย็น
“ฉันจะทำให้”
มือปืนประหลาดใจจนนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ “ไม่เอา” เขาพูดพึมพำ ไม่คิดว่าโรสจะเป็นมิตรถึงเพียงนี้
อาจเป็นเพราะเหตุนี้ก็ได้ที่ทำให้เขาไม่ลั่นไกปืนออกไป เจมส์คิดว่าจะหาทางจัดการกับคนแก่
ทั้งสองทีหลัง
“คุณต้องการอะไรจากเรา” โรสถาม
“อยากให้ช่วยพาออกไปจากรัฐนี้” และข้ามพรมแดนไปอีก 2-3 รัฐ เจมส์ตอบ แล้วถามเจอรี่ว่า
มีน้ำมันเต็มถังหรือไม่ พร้อมทั้งถามถึงวิธีบังคับรถพ่วง เพราะตั้งใจจะขับรถกระบะโดยลาก
รถพ่วงไปด้วย
เมื่อดาร์ลาเดินเข้ามาสมทบ เจมส์จึงบอกสองสามีภรรยาว่า
“นั่งบนเก้าอี้นั่น”
เจอรี่จับเก้าอี้ครัวซึ่งคว่ำลงอยู่ให้ตั้งขึ้น โรสเห็นตะปูควงตัวหนึ่งหล่นอยู่บนพื้น จึงแอบหยิบมากำ
ไว้ในมือขณะนั่งลงบนเก้าอี้อีกตัว
“ดาร์ลา เฝ้าสองคนนี่ไว้นะ ฉันจะไปดูรถ” เจมส์พูดกับเพื่อนสาว
“มีปืนหรือยัง”
“มีแล้ว” ดาร์ลาตอบ แล้วดึงปืนลูกโม่ออกมาจากกางเกงยีนส์ พอเจมส์ออกไป เธอก็ยืนค้ำเจอรี่กั
บโรสไว้ นิ้วสอดอยู่ที่ไกปืน
โปรดติดตามตอนที่ ( 2 )ในวันพรุ่งนี้
จากหนังสือสรรสาระ ฉบับเดือนเมษายน 2541
โดย Jim Hutchison
รวบรวมโดย กอบกิจ ครุวรรณ
ทันทีที่กระโดดข้ามกำแพงคุกในรัฐเท็กซัสไปได้ เจมส์ บูล วัย 23 ก็วิ่งตรงไปยังรถซึ่งดาร์ลา
เพื่อนสาววัย 19 รอพาหนี เจมส์ถูกจับข้อหาลักทรัพย์และคดียังอยู่ในชั้นศาล ทั้งสองมุ่งหน้าไป
ทางเหนือโดยมีปืนลูกโม่ 2 กระบอกและปืนลูกซอง 1 กระบอกเป็นอาวุธติดตัว
2 สัปดาห์ต่อมา ตอนบ่ายวันที่ 10 สิงหาคม 2539 ทั้งคู่จอดรถที่จุดแวะพักข้างทางหลวงสาย 90
รัฐไวโอมิง (Wyoming) เจมส์นั่งงุดซ่อนร่างล่ำสันสูงเกือบ 180 เซนติเมตรอยู่ในรถเก๋งสีดำ
พลางจับตามองรถที่ผ่านไปมาทางกระจกหลัง ส่วนดาร์ลาหมอบอยู่ข้าง ๆ เพื่อรอจังหวะเหมาะ
เนื่องจากไม่มีอาหาร, น้ำมันรถ และเงิน แต่ยังไม่ล้มเลิกแผนการขับรถหนีต่อไปยังเขตเทือกเขา
ในรัฐมอนตานา
“เราหยุดกินแซนด์วิชที่นี่ก็แล้วกันนะ” เจอรี่ วัย 64 บอกโรส ภรรยาร่างเล็กแต่ยังกระฉับกระเฉง
วัย 69 ปี เจอรี่ชะลอความเร็วรถกระบะซึ่งลากรถพ่วงยาว 10 เมตรเพื่อเข้าจอดบริเวณที่พักข้างทาง
สองสามีภรรยากลับจากเยี่ยมลูกชาย 3 คนในรัฐเนบราสกา (Nebraska) และกำลังมุ่งหน้าไป
ยังรัฐไวโอมิง เจอรี่เกษียณจากงานเมื่อ 4 ปีก่อน จากนั้นก็ท่องเที่ยวอย่างมีความสุขไปทั่วสหรัฐฯ
และแคนาดาพร้อมกับภรรยา
เมื่อรถเข้าจอด โรสสังเกตเห็นรถสีดำมีคนอยู่ในรถ 2 คน
“สงสัยกำลังหลับ” เจอรี่บอกขณะจอดรถห่างออกไปเพื่อไม่ให้รบกวนคนในรถคันนั้น
ขณะกำลังกินแซนด์วิชอยู่ในรถพ่วง โรสได้ยินเสียงฝีเท้าข้างนอก เจอรี่จึงลุกขึ้นเพื่อไปดูที่ประตู
แต่ประตูกลับเปิดออก ผู้ชายคนหนึ่งจ่อปืนขนาด .38 มาที่หน้าเจอรี่และสั่งว่า “ถอยไป” พร้อมกับ
ต้อนเจอรี่เข้ามุม ท่าทางเครียด หน้าตาไม่บอกความรู้สึกของเจมส์ทำให้โรสกลัวพอ ๆ กับปืนที่เห็น
แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า “ต้องทำอะไรสักอย่าง”
“คุณอยากกินแซนด์วิชไหม” โรสถามชายคนนั้นอย่างใจเย็น
“ฉันจะทำให้”
มือปืนประหลาดใจจนนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ “ไม่เอา” เขาพูดพึมพำ ไม่คิดว่าโรสจะเป็นมิตรถึงเพียงนี้
อาจเป็นเพราะเหตุนี้ก็ได้ที่ทำให้เขาไม่ลั่นไกปืนออกไป เจมส์คิดว่าจะหาทางจัดการกับคนแก่
ทั้งสองทีหลัง
“คุณต้องการอะไรจากเรา” โรสถาม
“อยากให้ช่วยพาออกไปจากรัฐนี้” และข้ามพรมแดนไปอีก 2-3 รัฐ เจมส์ตอบ แล้วถามเจอรี่ว่า
มีน้ำมันเต็มถังหรือไม่ พร้อมทั้งถามถึงวิธีบังคับรถพ่วง เพราะตั้งใจจะขับรถกระบะโดยลาก
รถพ่วงไปด้วย
เมื่อดาร์ลาเดินเข้ามาสมทบ เจมส์จึงบอกสองสามีภรรยาว่า
“นั่งบนเก้าอี้นั่น”
เจอรี่จับเก้าอี้ครัวซึ่งคว่ำลงอยู่ให้ตั้งขึ้น โรสเห็นตะปูควงตัวหนึ่งหล่นอยู่บนพื้น จึงแอบหยิบมากำ
ไว้ในมือขณะนั่งลงบนเก้าอี้อีกตัว
“ดาร์ลา เฝ้าสองคนนี่ไว้นะ ฉันจะไปดูรถ” เจมส์พูดกับเพื่อนสาว
“มีปืนหรือยัง”
“มีแล้ว” ดาร์ลาตอบ แล้วดึงปืนลูกโม่ออกมาจากกางเกงยีนส์ พอเจมส์ออกไป เธอก็ยืนค้ำเจอรี่กั
บโรสไว้ นิ้วสอดอยู่ที่ไกปืน
โปรดติดตามตอนที่ ( 2 )ในวันพรุ่งนี้