เรื่องดีๆจากหนังสือสรรสาระ ชุดที่ 22
โพสต์แล้ว: อังคาร ส.ค. 15, 2023 7:56 pm
มี4 ตอนจบ
ควันมรณะ ตอนที่ ( 1 )เรื่องจริงระทึกใจจากหนังสือสรรสาระฉบับเดือนพฤษภาคม 2540
โดย Chris Bohjalian รวบรวมโดย กอบกิจ ครุวรรณ
ตลอดคืนอันหนาวเหน็บ รอน ฟอร์ด (Ron Ford) ต้องอดหลับอดนอนทาสีภายในร้านซูเปอร์มาร์เก็ต
ที่เขาทำงานในเมืองลินคอล์น รัฐเนบราสกา (Nebraska) รุ่งเช้าจึงได้กลับบ้านไปนอนสักงีบก่อนจะ
กลับไปทาสีต่อจนเสร็จ ระหว่างนั้นภรรยาอยู่ที่บ้านกับลูกชายวัย 18 เดือน
“เมื่อคืนคุณทาสีที่ร้านจนไม่ได้กลับบ้านเลย” ดาเน่ภรรยาพูดขึ้น สีหน้าผิดหวัง
“พรุ่งนี้ก็วันปีใหม่แล้วนะ”
รอนถอนใจแล้วอุ้มลูกชายจากตักดาเน่มากอด เขาเข้าใจดีว่า ภรรยารู้สึกเหงา เธอกำลัง
ท้อง 6 เดือน และเขาก็เพิ่งไปทำงานหารายได้พิเศษเป็นผู้จัดการอพาร์ทเมนท์ที่พักอยู่ในเมืองโอมาฮา
(Omaha) จึงไม่ค่อยได้อยู่บ้าน
“ทำไงได้ล่ะ ผมจะรีบกลับมาแล้วกันนะจ๊ะ”
เขาพูดพลางคว้าแจ็กเก็ตมาสวม เพราะอากาศเย็นจัดอาจทำให้โรคหืดกำเริบขึ้นมาได้ ดูท่าว่า
อุณหภูมิวันนั้นคงลดต่ำใกล้ศูนย์องศาเซลเซียสเสียด้วย
รอนปิดประตูห้องพักในอพาร์ทเมนท์และเหลียวมองห้องใกล้เคียงซึ่งอยู่ชั้นสามด้วยกัน
เขานึกย้อนไปเมื่อครั้งที่พบกับ “เพ็ก แซนเดอร์”(Peck Sander) เพื่อนบ้านเป็นครั้งแรกเมื่อ 3 เดือน
ก่อน เพ็กพักอยู่ในอพาร์ทเมนท์ขนาดสองห้องนอนกับเอลิซาเบธแม่วัย 79 ปี ซึ่งนอนพักฟื้นหลังจาก
ล้มป่วยด้วยโรคลมปัจจุบันและกระดูกสะโพกหัก
ตอนนั้น รอนกำลังหาโซฟาที่เก็บไว้ในห้องเก็บของอพาร์ทเมนท์แต่ไม่พบ รอนจึงคิดว่าผู้เช่า
รายอื่นคงคิดว่าเขาทิ้งแล้วเลยเอาไปใช้ก็เป็นได้ จากนั้นรอนก็ลองเคาะประตูตามห้องต่าง ๆ ถามหา
โซฟา เมื่อมาถึงห้องของเพ็ก หญิงผิวขาวร่างเล็ก เธอแง้มประตูออกมามองอย่างระแวดระวัง
“เห็นโซฟาสีเขียวของผมมั้ย” เขาถามห้วน ๆ แล้วรู้สึกตัวว่าน้ำเสียงห้วนไปหน่อยแต่ก็สายไปเสียแล้ว
หญิงคนนั้นเปิดประตูกว้างแล้วพูดอย่างคนอารมณ์เสีย “เฟอร์นิเจอร์ของฉันมีเท่านี้
ฉันจ่ายเงินซื้อมาทุกชิ้นนะ” พูดจบก็ปิดประตูทันที
รอนพบโซฟาของเขาอยู่กับเจ้าของห้องอีกรายหลังจากนั้น แต่เขากับเพ็กก็มองหน้ากันไม่ติดเสียแล้ว
ก่อนไปทำงาน รอนรู้สึกอยากคุยกับใครสักคน จึงขับรถไปเยี่ยมวอร์เรน (Warren) น้องชาย
ซึ่งพักอยู่ที่ตึกใกล้กัน บันไดสำหรับใช้ทาสีพับมัดติดอยู่บนหลังคารถตู้ของรอนส่งเสียงโคล้งเคล้ง
ขณะเลี้ยวรถเข้าไปหาน้องชาย
ระหว่างที่กำลังคุยกับวอร์เรน โทรศัพท์ก็ดังขึ้น วอร์เรนรับโทรศัพท์แล้วหันมาทางรอน
“ดาเน่โทรฯมา ไฟไหม้ที่บ้านพี่ เธอกับลูกออกมาไม่ได้”
โปรดติดตามตอนที่ ( 2 )ในวันพรุ่งนี้
ควันมรณะ ตอนที่ ( 1 )เรื่องจริงระทึกใจจากหนังสือสรรสาระฉบับเดือนพฤษภาคม 2540
โดย Chris Bohjalian รวบรวมโดย กอบกิจ ครุวรรณ
ตลอดคืนอันหนาวเหน็บ รอน ฟอร์ด (Ron Ford) ต้องอดหลับอดนอนทาสีภายในร้านซูเปอร์มาร์เก็ต
ที่เขาทำงานในเมืองลินคอล์น รัฐเนบราสกา (Nebraska) รุ่งเช้าจึงได้กลับบ้านไปนอนสักงีบก่อนจะ
กลับไปทาสีต่อจนเสร็จ ระหว่างนั้นภรรยาอยู่ที่บ้านกับลูกชายวัย 18 เดือน
“เมื่อคืนคุณทาสีที่ร้านจนไม่ได้กลับบ้านเลย” ดาเน่ภรรยาพูดขึ้น สีหน้าผิดหวัง
“พรุ่งนี้ก็วันปีใหม่แล้วนะ”
รอนถอนใจแล้วอุ้มลูกชายจากตักดาเน่มากอด เขาเข้าใจดีว่า ภรรยารู้สึกเหงา เธอกำลัง
ท้อง 6 เดือน และเขาก็เพิ่งไปทำงานหารายได้พิเศษเป็นผู้จัดการอพาร์ทเมนท์ที่พักอยู่ในเมืองโอมาฮา
(Omaha) จึงไม่ค่อยได้อยู่บ้าน
“ทำไงได้ล่ะ ผมจะรีบกลับมาแล้วกันนะจ๊ะ”
เขาพูดพลางคว้าแจ็กเก็ตมาสวม เพราะอากาศเย็นจัดอาจทำให้โรคหืดกำเริบขึ้นมาได้ ดูท่าว่า
อุณหภูมิวันนั้นคงลดต่ำใกล้ศูนย์องศาเซลเซียสเสียด้วย
รอนปิดประตูห้องพักในอพาร์ทเมนท์และเหลียวมองห้องใกล้เคียงซึ่งอยู่ชั้นสามด้วยกัน
เขานึกย้อนไปเมื่อครั้งที่พบกับ “เพ็ก แซนเดอร์”(Peck Sander) เพื่อนบ้านเป็นครั้งแรกเมื่อ 3 เดือน
ก่อน เพ็กพักอยู่ในอพาร์ทเมนท์ขนาดสองห้องนอนกับเอลิซาเบธแม่วัย 79 ปี ซึ่งนอนพักฟื้นหลังจาก
ล้มป่วยด้วยโรคลมปัจจุบันและกระดูกสะโพกหัก
ตอนนั้น รอนกำลังหาโซฟาที่เก็บไว้ในห้องเก็บของอพาร์ทเมนท์แต่ไม่พบ รอนจึงคิดว่าผู้เช่า
รายอื่นคงคิดว่าเขาทิ้งแล้วเลยเอาไปใช้ก็เป็นได้ จากนั้นรอนก็ลองเคาะประตูตามห้องต่าง ๆ ถามหา
โซฟา เมื่อมาถึงห้องของเพ็ก หญิงผิวขาวร่างเล็ก เธอแง้มประตูออกมามองอย่างระแวดระวัง
“เห็นโซฟาสีเขียวของผมมั้ย” เขาถามห้วน ๆ แล้วรู้สึกตัวว่าน้ำเสียงห้วนไปหน่อยแต่ก็สายไปเสียแล้ว
หญิงคนนั้นเปิดประตูกว้างแล้วพูดอย่างคนอารมณ์เสีย “เฟอร์นิเจอร์ของฉันมีเท่านี้
ฉันจ่ายเงินซื้อมาทุกชิ้นนะ” พูดจบก็ปิดประตูทันที
รอนพบโซฟาของเขาอยู่กับเจ้าของห้องอีกรายหลังจากนั้น แต่เขากับเพ็กก็มองหน้ากันไม่ติดเสียแล้ว
ก่อนไปทำงาน รอนรู้สึกอยากคุยกับใครสักคน จึงขับรถไปเยี่ยมวอร์เรน (Warren) น้องชาย
ซึ่งพักอยู่ที่ตึกใกล้กัน บันไดสำหรับใช้ทาสีพับมัดติดอยู่บนหลังคารถตู้ของรอนส่งเสียงโคล้งเคล้ง
ขณะเลี้ยวรถเข้าไปหาน้องชาย
ระหว่างที่กำลังคุยกับวอร์เรน โทรศัพท์ก็ดังขึ้น วอร์เรนรับโทรศัพท์แล้วหันมาทางรอน
“ดาเน่โทรฯมา ไฟไหม้ที่บ้านพี่ เธอกับลูกออกมาไม่ได้”
โปรดติดตามตอนที่ ( 2 )ในวันพรุ่งนี้