ทำไมต้องไปเลี้ยงรุ่นที่ ภัตตาคาร"ดีเลิศ" ทุกทีเลยอ่ะ เพื่อน
#ฮาทุก10 ปี
เพื่อนนักเรียนกลุ่มหนึ่ง ตกลงกันว่า ทุก 10 ปี จะมาสังสรรค์กันครั้งหนึ่ง
.
ครั้งแรกจัดตอนอายุ 40 นัดกันที่ภัตตาคาร "ดีเลิศ" เหตุผลที่เลือกที่นี่คือ พนักงานเสิร์ฟสาวหุ่นดี
นุ่งน้อยห่มน้อย
.
10 ปีผ่านไป พวกเขาก็นัดกันอีก ตอนนี้อายุ 50 สถานที่คือ ภัตตาคาร "ดีเลิศ" เหตุผลที่เลือกคือ
รายการอาหารที่นี่ ตัวหนังสือใหญ่ดี อ่านง่าย
.
ผ่านไปอีก 10 ปี พวกเขาก็นัดกันอีก ตอนนี้อายุ 60 วัยเกษียณ สถานที่คือ ภัตตาคาร "ดีเลิศ"
เหตุผลคือ ที่นี่มีรายการอาหารเพื่อสุขภาพ
.
ผ่านไปอีก 10 ปี พวกเขาก็นัดกันอีก ตอนนี้อายุ 70 แล้วสิ สถานที่คือ ภัตตาคาร "ดีเลิศ" อีกนั่นแหละ
เหตุผลเพราะ ที่นี่มีบริการรถเข็น
.
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว อีก 10 ปี ต่อมา ตอนนี้อายุ 80 ปีแล้ว สถานที่คือ ภัตตาคาร "ดีเลิศ" อีกแล้ว
เพื่อนทุกคนไม่มีใครคัดค้านเลย เหตุผลคือ .. "ไม่เคยไปกินมาก่อน"
.
เห็นได้ว่า โรคความจำเสื่อม นี่มันร้ายแรงมาก ที่แน่ไปกว่านั้นคือ เพื่อนมากัน 3 โต๊ะ แต่ตอนจ่ายตังค์
ต้องจ่าย 6 โต๊ะ อีก 3 โต๊ะคือ เหล่าพยาบาลติดตามดูแล
.
ชีวิตไม่ได้ยาวหรือสั้นตามที่คุณคิด ขอให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แบบเรียบง่าย และร่างกายแข็งแรง
.
คลับคล้ายคลับคลาว่า เคยโพสต์เรื่องนี้แล้วแต่..ไม่แน่ใจ จำได้ลางๆ โอยย .. เริ่มเสื่อม
ขำขัน
ผมไปช่วยเพื่อนซึ่งตั้งโต๊ะขายของริมถนนหน้าไร่ของเขาเอง
วันหนึ่ง มีผู้ชายจอดรถลงมาถามว่า ไข่ราคาเท่าไร
“ฟองเล็ก 3.00 บาท ฟองกลาง 3.50 บาท ฟองใหญ่ 4.00 บาท และฟองที่แตกหน่อย 1 บาท”
ผมตอบ
“งั้นช่วยทุบฟองใหญ่ให้แตกก่อน ผมเหมาหมดเลย” ชายคนนั้นสั่ง
(ฉบับ พ.ย. 2549)
ขำขัน
บ๊ายบาย ครับแม่
สมชาย กำลังเดินชอปปิ้ง อยู่ในซูเปอร์มาเก็ต แห่งหนึ่ง สักพักเขารู้สึกตัวว่า มีหญิงชราคนหนึ่ง
เข็นรถ ตามเขามาสักพักใหญ่แล้ว
เขาเดินไปมุมไหน เธอก็เดินตาม เขาหยุด เธอก็หยุด วนเวียนอยู่แบบนี้ และยังจ้อง
มาที่สมชาย ตลอดเวลาอีกด้วย
ก่อนถึง แคชเชียร์ จ่ายเงิน หญิงชรา ได้เข็นรถแซง สมชายไปทันที แต่เธอยังหันกลับมาพูดกับ
สมชายว่า “หวังว่าจะไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกไม่ดีนะ คือ ว่าเธอเหมือนลูกชาย ที่เสียไปแล้ว
ของฉันมาก ๆ เลยน่ะ” เมื่อสมชาย รู้เหตุผลของหญิงชรา ก็หายคาใจ “อ๋อ ไม่เป็นไรครับ”
หญิงชรา พูดต่อ “แล้วก็...ถ้าเธอ ช่วยพูดกับฉันว่า บ๊ายบายครับแม่ ฉันจะดีใจ มาก ๆ เลย
ลูกชาย ของฉันเคยพูดกับฉันทุกครั้งที่ ฉันกำลังจะออกจากบ้าน”
สมชาย อึ้งไปนิดนึง มันก็ไม่ใช่เรื่องที่หนักหนาอะไร แต่ก็ออกจะรู้สึก เขิน ๆ แปลก ๆ
ระหว่างนั้น หญิงชรา ก็เข็นรถออกจาก แคชเชียร์ไปที่ประตู สมชาย ตัดสินใจ พูดเสียงดัง
ตามเธอไป “บ๊ายบาย ครับแม่!”
หญิงชรา หันกลับมาโบกมือยิ้มกว้างให้สมชาย แล้วก็เข็นรถเดินออกจาก ประตูไป
สมชาย รู้สึกอิ่มใจ ขึ้นมาทันที แค่คำพูดเดียว ของเขาช่วยสร้างความสุข ให้กับหญิงชรา
คนนั้น เขาอมยิ้ม เดินเข้าแคชเชียร์ ไปชำระค่าสินค้า
ของตนเอง
“3,815 บาท ค่ะ” แคชเชียร์ บอกจำนวนเงิน ที่เขาต้องจ่าย สมชาย ตกใจมาก
“เฮ้ย ผมซื้อของแค่ 3 ชิ้น นะครับ ทำไมแพงจัง”
“ใช่ค่ะ แต่แม่คุณ บอกว่าให้เก็บเงินที่คุณ นี่คะ”
. 
