เตือนภัย BTS ควรอ่านจ้า

[Maria Magdalena]

อย่าลืมเตือนลูกๆ หลานๆ นะจ๊ะ.สำหรับคนใช้บริการ BTS
>>บ่อยๆระวังไว้นะ...พอ
>> >>ดีมีเพื่อนส่งเมล์นี้ มาให้ล่ะ...เรื่องคร่าวๆ ก็คือ...
>>ผู้หญิงคนนึงต้องอ
>> >>ใช้บริการรถไฟฟ้าอยู่ทุกวันแล้วก็มักจะเห็นคนกลุ่มนึงมาคอยดักคนให้ช่วยตอบ
>> >>แบบสอบถาม ซึ่งเธอก็โดนเหมือนกัน
>>ด้วยความเห็นใจก็เลยยอมตอบคำถามโดยแรกๆคน
>> >>พวกนี้จะถามคำถามทั่วๆไป
>>แต่ก็ไปลงท้ายที่การถามข้อมูลบัตรเครดิตซึ่งเธอเอะ
>> >>ใจเลยไม่ตอบแล้วเดินหนีออกมา แต่เพื่อนร่วมงานของเธอ
>>ตกเป็นเหยื่อของคนพวกะ
>> >>นี้....เพื่อนของเธอคนนี้เจอคนกลุ่มเดียวกันที่สถานีชิดลม
>>เวลาประมาณ 6 โมง
>> >>ครึ่ง ช่วงเย็น โดยตอบคำถามไปเรื่อยๆ
>>แล้วอยู่ๆก็รู้สึกเหมือนถูกป้ายยาหรือ
>> >>อะไรสักอย่างจนเธอรู้สึกสะลึมสะลือแต่ไม่ถึงกับหมดสติ
>>เธอจำไม่ได้ว่าถูกือง
>> >>พาไปที่
>>ไหนแต่จำได้เหมือนว่าคนพวกนี้บังคับให้เซ็นอะไรสักอย่างเธอมารู้สึก
>> >>ตัวอีกทีที่สถานีชิดลม
>>ตอนเที่ยงคืนปรากฏว่าเธอเจอสลิปบัตรเครดิตของเธอ
>> >>ถูกรูดไป 20,000 บาทและพบใบ
>> >>สัญญาว่าเธอจะโอนเงิน 4,000 บาททุกเดือน เป็นเวลา 20
>> >>เดือนให้กับบริษัทที่ชื่อ Asia Travel
>>ซึ่งทุกครั้งที่เธอโทรไปยังบริษัทนี้
>> >>เธอจะพบแค่เครื่องรับฝากข้อความเท่านั้นและเมื่อเธอปรึกษาทนาย
>>ทนายก็บอกว่า
>> >>ใบสัญญาเป็น
>>ลายมือของเธอจริงและเป็นเรื่องที่ยากต่อการพิสูจน์หลักฐาน
>> >>ตอนนี้เธอได้แจ้งกับทาง BTS ให้จับตาดู
>>กลุ่มมิจฉาชีพกลุ่มนี้...และตอนนี้า
>> >>เธอกำลังกลุ้มใจมากๆเพราะยังไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะจบลงอย่างไร

[:+:Regina Pacis:+:]

. . . .คนเรานี่ก็เหลือเกินนะคะ..
ไม่หาอาชีพสุจริตทำ มาจ้องจะหากินทางโกงกับคนอื่น
..แหม๋มม ทำไปได้..ช่างคิดนักแผนหลอกชาวบ้านตาดำๆเนี่ย
แทนที่จะคิดอะไรสร้างสรรค์สังคม . .
((อ่าว..บ่นไปเรื่อยเลย :b ))

+ + + +

ยังไงขอบคุณนะคะที่นำข่าวนี้มาเตือน
..ต้องระวังตัวแล้วค่ะ
ใช้บริการ Bts อยู่ประปรายเหมือนกัน..
แถมชอบไปทักหนุ่มๆแปลกหน้าซะด้วยสิคะ คริๆ^___^ :P

[Junior Boy]

นั่นสิครับ อาชีพมีมากมายทำไมไม่ทำ

[Maria Magdalena]

บูดิ ขึ้นทุกวัน ไปและกลับจากโรงเรียนอ่า

[Batholomew]

อันตรายจังครับ

ยังไง ๆ ก็ระวังตัวกันนะครับทุกคน

[มายด์]

ฉันก็มี :shocked:

[วอ]

นัวกล้า น่ากลัว 

[myth]

ต้องระวังตัวหน่อยแระเรา เดี๋ยวนี้ภัยรอบตัวเลยแฮะ

[Like a Heaven]

ระวังกันหน่อยนะครับ

[Nicolas.Not]

พระบิดาเจ้าข้า โปรดนำคนชั่วเหล่านี้เข้าชมนรกและให้อยู่ในนั้นด้วยเถิดพระเจ้าข้า อาแมน

[Zion]

พระบิดาเจ้าข้า โปรดนำคนชั่วเหล่านี้เข้าชมนรกและให้อยู่ในนั้นด้วยเถิดพระเจ้าข้า อาแมน

แรงไปมั้ง


พระบิดาเจ้าข้า โปรดให้เขากลับใจเทอญ

[Batholomew]

พระบิดาเจ้าข้า โปรดนำคนชั่วเหล่านี้เข้าชมนรกและให้อยู่ในนั้นด้วยเถิดพระเจ้าข้า อาแมน

เราต้องสวดภาวนาให้เค้านะครับ

[Viridian]

พระบิดาเจ้าข้า โปรดนำคนชั่วเหล่านี้เข้าชมนรกและให้อยู่ในนั้นด้วยเถิดพระเจ้าข้า อาแมน

อย่าไปสาปแช่งเขาเลย อย่าลืมสิว่าเราทุกคนก็เป็นคนบาปกันทั้งนั้นแหละ
จะเล่านิทานเปรียบเทียบให้ฟังนะ....

คนวิ่งหนี 100 ก้าว หัวเราะคนวิ่งหนี 50 ก้าว
(五十步笑百步)

ในยุคจั้นกว๋อ เวยกว๋อ (วุยก๊ก) ถือตนว่าเป็นแคว้นที่แข็งแร่งเกรียงไกร จึงมักท้ารบกับเจ้าผู้ครองแคว้นอื่นเสมอ อยุ่มาวันหนึ่ง กษัตริย์เวยหวางตรัสกับเมิ่งจื่อที่มาเข้าเฝ้าต่อหน้าพระพักตร์ของพระองค์ว่า "ข้าปกครองประเทศอย่างสุดกำลังความสามารถแล้ว เมื่อเหอเน่ย (ปัจจุบันคือพื้นทีบริเวณอำเภอจี้เอวี๋ยน มณฑลเหอหนาน) เกิดภัยพิบัติ ข้าก็อพยพราษฎรที่ประสบภัยพิบัติบางส่วนไปยังเหอตง (ปัจจุบันคือพื้นที่บริเวณอำเภออานเจ๋อ มณฑลซีอาน) ขณะเดียวกันก็ขนย้ายเสบียงอาหารของเหอตงไปช่วยชีวิตราษฎรที่ประสบภัยที่เหอเน่ย เมื่อเหอตงประสบภัยพิบัติความอดอยากแร้นแค้น ข้าก็ใช้วิธีเดียวกัน ข้าเคยพิจารณาดูแคว้นที่อยู่ข้างเคียง ไม่มีกษัตริย์แคว้นใดเอาใจใส่และเป็นทุกข์แทนราษฎรอย่างที่ข้าเป็น แต่ราษฎรของแคว้นที่อยู่ข้างเคียงก็มิได้มีจำนวนลดลงไปแต่อย่างใด ราษฎรในแคว้นของข้าก็หาได้เพิ่มขึ้นไม่ เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้?"

เมิ่งจื่อตอบว่า "ในเมื่อพระองค์พิสมัยสงคราม กระหม่อมจะขออธิบายโดยเปรียบเทียบการทำสงครามก็แล้วกัน เมื่อเสียงกลองศึกลั่นดัง ดาบต่อดาบมาปะทะ ทหารบางคนกลัวตายถอดเสื้อเกราะทิ้งอาวุธแล้ววิ่งหนีไป ในจำนวนทหารเหล่านั้นบ้างก็วิ่งไปได้ 100 ก้าว บ้างก็วิ่งไปได้ 50 ก้าว แล้วก็หยุด ทหารที่วิ่งหนีไปได้ 50 ก้าว หัวเราะเยาะพวกที่วิ่งหนีไปได้ 100 ก้าว โดยหาว่าพวกเขาขี้ขลาดตาขาว พระองค์คิดว่าการกระทำเช่นนี้ถูกต้องหรือไม่?"

เวยหวางตอบว่า "ไม่ถูกต้องแน่นอน การวิ่งหนีไปได้ 50 ก้าว ก็ถือว่าเป็นการวิ่งหนีเหมือนกัน เพียงแต่ไม่ได้วิ่งไปจนถึง 100 ก้าวเท่านั้น"

เมิ่งจื่อกล่าวว่า "หากพระองค์รู้แจ้งและเข้าใจในเหตุผลดังกล่าวก็จะไม่ตัดพ้อว่าเหตุใดราษฎรของเวยกว๋อจึงไม่เพิ่มขึ้น ถึงแม้พระองค์จะประกอบราชกิจช่วยเหลือผู้ประสบภัยพิบัติทั้งหลาย แต่กลับไม่ได้แก้ไขที่ต้นเหตุปากท้องของชาวบ้าน โดยมักจะสั่งเกณฑ์ทหารระดมกำลังในช่วงฤดูกาลเพาะปลูกและเก็บเกี่ยวของชาวไร่ชาวนา ทำให้ช่วงเวลาของการทำไร่ทำนาผิดพลาดคลาดเคลื่อนไป ท้องนาท้องไร่ถูกทิ้งร้างว่างเปล่า พวกเศรษฐีกดขี่ขูดรีดชาวบ้าน พระองค์ก็ไม่ห้ามปราม ตามท้องถนนมีคนอดตาย แต่พระองค์ก็ไม่เคยเหลียวแล หากพระองค์คิดจะทำให้ประเทศเข้มแข็งเกรียงไกรจริงๆ ก็ต้องไม่ก่อสงครามขึ้นอีก แต่พระองค์ต้องหันไปดูแลเอาใจใส่และพัฒนาการเพิ่มพูนผลผลิต ทำให้ราษฎรกินอยู่อย่างมีความสุขแล้ว พสกนิกรทั่วหล้านี้ ก็ต้องพากันมาอยู่กับพระองค์อย่างแน่นอน"

(ที่มา: จุไรรัตน์ อารยะกิตติพงศ์, "คนวิ่งหนี 100 ก้าว หัวเราะคนวิ่งหนี 50 ก้าว," ใน สนุกกับสุภาษิตจีน (กรุงเทพฯ : เคล็ดไทย, 2544), 58-59.)

"อย่าตัดสินเขา และท่านจะไม่ถูกพระเจ้าตัดสิน ท่านตัดสินเขาอย่างไร พระเจ้าจะทรงตัดสินท่านอย่างนั้น ท่านใช้ทะนานใดตวงให้เขา พระเจ้าจะทรงใช้ทะนานนั้นตวงให้ท่าน ทำไมท่านจึงมองดูเศษฟางในดวงตาของพี่น้อง แต่ไม่สังเกตเห็นท่อนซุงในดวงตาของตนเลย ท่านจะกล่าวแก่พี่น้องได้อย่างไรว่า 'ปล่อยให้ฉันเขี่ยเศษฟางออกจากดวงตาของท่านเถิด' ขณะที่มีท่อนซุงอยู่ในดวงตาของท่าน ท่านคนหน้าซื่อใจคดเอ๋ย จงเอาท่อนซุงออกจากดวงตาของท่านก่อนเถิด แล้วจะได้เห็นชัดก่อนไปเขี่ยเศษฟางออกจากดวงตาของพี่น้อง"

(มัทธิว 7:1-5)