รวมเรื่องสั้น คติสอนใจ (ชุดที่4 )
โพสต์แล้ว: อังคาร ม.ค. 16, 2024 11:03 pm
( 1 )
(@)เรื่องสั้น -----> กินอาหารเย็นกับพ่อ
Moral stories จาก Google เรื่อง Evening Dinner with a Father --
แปลและเรียบเรียงโดย กอบกิจ ครุวรรณ
ลูกชายคนหนึ่งพาคุณพ่อวัยชราไปกินข้าวมื้อเย็นที่ภัตตาคารแห่งหนึ่ง เนื่องจากผู้เป็นพ่อชรามาก
และแทบไม่มีแรงเดิน ขณะกินข้าว ท่านจึงทำอาหารหกเลอะเทอะทั้งที่เสื้อและกางเกง จึงไม่แปลกที่ผู้คน
โดยรอบชำเลืองมองไปที่ชายชราผู้นี้ด้วยความรังเกียจ อย่างไรก็ตาม ลูกชายของชายชรายังคงนั่งกิน
อาหารกับพ่อต่อไปอย่างเงียบๆ โดยไม่สนใจกับสายตาของแขกคนอื่นที่นั่น
หลังจากทั้งสองกินอาหารเสร็จ ลูกชายก็ยังคงทำตัวเป็นปรกติและไม่ได้แสดงอาการเคอะเขินอายแม้แต่น้อย
เขาจูงคุณพ่อไปที่ห้องน้ำอย่างเงียบๆ จัดการเช็ดเศษอาหารที่ติดอยู่ตามใบหน้าและเสื้อผ้าของพ่อ หวีผม
และจัดแว่นตาให้กระชับก่อนจะจูงท่านออกจากห้องน้ำ ผู้คนทั้งร้านอาหารต่างนิ่งเงียบเฝ้าดูทั้งสอง พวกเขา
คิดไม่ถึงว่ายังมีหนุ่มฉกรรจ์หน้าตาดีกล้าทำสิ่งที่น่าอายในที่สาธารณะเช่นนั้นได้ ลูกชายพาพ่อเดินต่อไป
เพื่อชำระค่าอาหารและเริ่มจูงพ่อเดินออกไปจากภัตตาคาร แต่ก่อนที่ทั้งสองจะออกไปพ้นทางออก ทันใดนั้น
ชายชราอีกคนหนึ่งที่กำลังกินอาหารอยู่ที่นั่นเช่นกันส่งเสียงเรียกชายหนุ่มคนนั้นและถามเขาว่า
“คุณไม่คิดว่าคุณได้ให้อะไรกับทุกคนที่นี่บ้างหรือ ?”
ชายหนุ่มตอบเรียบๆ ว่า “เปล่าครับ ผมไม่ได้ให้อะไรกับใครเลย”
ชายชราจึงพูดต่อไปว่า “คุณคิดผิดแล้วรู้ไหม! คุณได้ให้บทเรียนสุดยอดกับผู้ที่เป็นลูกชายทุกคนและทำให้
ผู้เป็นพ่อทุกคนมีความหวังที่ดีกับอนาคตของท่าน”
คติพจน์ : การได้ดูแลผู้ที่เคยเลี้ยงดูเรามาก่อน ถือเป็นเกียรติสูงสุดอย่างหนึ่ง เราทุกคนรู้ดีว่าพ่อแม่ของเรา
เคยเลี้ยงดูเอาใจใส่เราด้วยความรักไม่ว่าเรื่องนั้นจะเล็กใหญ่เพียงใดมาก่อน
ฉะนั้นเมื่อเราเริ่มเป็นผู้ใหญ่ ก็ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องรัก เคารพและดูแลท่านเป็นอย่างดี
ตอบแทนท่านบ้าง มิใช่หรือ?
*******************
จบบริบูรณ์
(@)เรื่องสั้น -----> กินอาหารเย็นกับพ่อ
Moral stories จาก Google เรื่อง Evening Dinner with a Father --
แปลและเรียบเรียงโดย กอบกิจ ครุวรรณ
ลูกชายคนหนึ่งพาคุณพ่อวัยชราไปกินข้าวมื้อเย็นที่ภัตตาคารแห่งหนึ่ง เนื่องจากผู้เป็นพ่อชรามาก
และแทบไม่มีแรงเดิน ขณะกินข้าว ท่านจึงทำอาหารหกเลอะเทอะทั้งที่เสื้อและกางเกง จึงไม่แปลกที่ผู้คน
โดยรอบชำเลืองมองไปที่ชายชราผู้นี้ด้วยความรังเกียจ อย่างไรก็ตาม ลูกชายของชายชรายังคงนั่งกิน
อาหารกับพ่อต่อไปอย่างเงียบๆ โดยไม่สนใจกับสายตาของแขกคนอื่นที่นั่น
หลังจากทั้งสองกินอาหารเสร็จ ลูกชายก็ยังคงทำตัวเป็นปรกติและไม่ได้แสดงอาการเคอะเขินอายแม้แต่น้อย
เขาจูงคุณพ่อไปที่ห้องน้ำอย่างเงียบๆ จัดการเช็ดเศษอาหารที่ติดอยู่ตามใบหน้าและเสื้อผ้าของพ่อ หวีผม
และจัดแว่นตาให้กระชับก่อนจะจูงท่านออกจากห้องน้ำ ผู้คนทั้งร้านอาหารต่างนิ่งเงียบเฝ้าดูทั้งสอง พวกเขา
คิดไม่ถึงว่ายังมีหนุ่มฉกรรจ์หน้าตาดีกล้าทำสิ่งที่น่าอายในที่สาธารณะเช่นนั้นได้ ลูกชายพาพ่อเดินต่อไป
เพื่อชำระค่าอาหารและเริ่มจูงพ่อเดินออกไปจากภัตตาคาร แต่ก่อนที่ทั้งสองจะออกไปพ้นทางออก ทันใดนั้น
ชายชราอีกคนหนึ่งที่กำลังกินอาหารอยู่ที่นั่นเช่นกันส่งเสียงเรียกชายหนุ่มคนนั้นและถามเขาว่า
“คุณไม่คิดว่าคุณได้ให้อะไรกับทุกคนที่นี่บ้างหรือ ?”
ชายหนุ่มตอบเรียบๆ ว่า “เปล่าครับ ผมไม่ได้ให้อะไรกับใครเลย”
ชายชราจึงพูดต่อไปว่า “คุณคิดผิดแล้วรู้ไหม! คุณได้ให้บทเรียนสุดยอดกับผู้ที่เป็นลูกชายทุกคนและทำให้
ผู้เป็นพ่อทุกคนมีความหวังที่ดีกับอนาคตของท่าน”
คติพจน์ : การได้ดูแลผู้ที่เคยเลี้ยงดูเรามาก่อน ถือเป็นเกียรติสูงสุดอย่างหนึ่ง เราทุกคนรู้ดีว่าพ่อแม่ของเรา
เคยเลี้ยงดูเอาใจใส่เราด้วยความรักไม่ว่าเรื่องนั้นจะเล็กใหญ่เพียงใดมาก่อน
ฉะนั้นเมื่อเราเริ่มเป็นผู้ใหญ่ ก็ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องรัก เคารพและดูแลท่านเป็นอย่างดี
ตอบแทนท่านบ้าง มิใช่หรือ?
*******************
จบบริบูรณ์