Belong to the Truth Jesus Christ

สวัสดีครับตอนนี้ผมเป็รคาทอลิกอยู่แต่ก่อนหน้ามี่ผมจาป็นผมเคยเรียนคำสอนของคริสเตียนมาเข้าโบสถ์คริสเตียนทุกวันอาทิตย์ ความรู้สึงที่มีต่อพระเจ้าในตอนนั้นปราบปลื้มมาก รู้สึกตื้นตันใจแบบว่าแน่นๆหน้าอกจะน้ำตาจะไหลไม่ใช่เพราะความเจ็บแต่เป็นเพราะความสุขจากอะไรซักอย่างครับ ไปเข้าวัดก็ไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยผมก็รู้สึกเฉยๆ ตอนนี้หลังจากผมเป็นคาทอลิกแรกๆผมก็รู้สึงศัทธาไปวัดบ่อยๆหลังๆไม่ได้ไปเพราะแม่ไม่ให้ไป(ที่บ้านผมทั้งบ้านต่อต้าน)ผมรู้สึกว่าความศัธทาของผมมันลดน้อยลง ไม่ค่อยเห็นความสำคัญของพระเจ้า ทำอะไรผลัดวันประกันพรุ่ง จนเมื่อวานตอนเช้าตี 5 ผมจะรอดูรายการแสงธรรมแต่พอดีไม่มี มีรายการคำตอบชีวิตแทน ผมก็ดูแล้วก็นึกถึงความรู้สึกเก่าๆ ผมเริ่มตื้นตันอีกครั้งถึงเกือบจะร้องไห้เลยนะครับ(ผมไม่ได้โกหกนะครับ)อยากทราบว่ามันเกิดจากอะไร อธิบายทีครับ ขอบคุณครับ

not เขียน: สวัสดีครับตอนนี้ผมเป็รคาทอลิกอยู่แต่ก่อนหน้ามี่ผมจาป็นผมเคยเรียนคำสอนของคริสเตียนมาเข้าโบสถ์คริสเตียนทุกวันอาทิตย์ ความรู้สึงที่มีต่อพระเจ้าในตอนนั้นปราบปลื้มมาก รู้สึกตื้นตันใจแบบว่าแน่นๆหน้าอกจะน้ำตาจะไหลไม่ใช่เพราะความเจ็บแต่เป็นเพราะความสุขจากอะไรซักอย่างครับ ไปเข้าวัดก็ไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยผมก็รู้สึกเฉยๆ ตอนนี้หลังจากผมเป็นคาทอลิกแรกๆผมก็รู้สึงศัทธาไปวัดบ่อยๆหลังๆไม่ได้ไปเพราะแม่ไม่ให้ไป(ที่บ้านผมทั้งบ้านต่อต้าน)ผมรู้สึกว่าความศัธทาของผมมันลดน้อยลง ไม่ค่อยเห็นความสำคัญของพระเจ้า ทำอะไรผลัดวันประกันพรุ่ง จนเมื่อวานตอนเช้าตี 5 ผมจะรอดูรายการแสงธรรมแต่พอดีไม่มี มีรายการคำตอบชีวิตแทน ผมก็ดูแล้วก็นึกถึงความรู้สึกเก่าๆ ผมเริ่มตื้นตันอีกครั้งถึงเกือบจะร้องไห้เลยนะครับ(ผมไม่ได้โกหกนะครับ)อยากทราบว่ามันเกิดจากอะไร อธิบายทีครับ ขอบคุณครับ

เจี๊ยบ คิดว่า คุณอาจจะ เหมาะกับกรอบของคริสเตียน ก็ได้

ส่วนการที่คุณไม่รู้สึกซาบซึ้งเหมือนเมื่อก่อน เพราะว่าการไม่ได้ ไปมิสซา ร่วมสามัคคีธรรมกับพระเจ้าบ่อยๆ
ทำให้ความสัมพันธ์ของคุณกับพระองค์ห่างเหินไป นานๆเข้าเหมือนกับเป็นคนแปลกหน้า

ดังนั้น อีกสาเหตุ หนึ่ง ที่คริสเตียน หนุนใจ ท้าทาย ท้าชวน ให้ไปโบสถ์สม่ำเสมอ มีการสามัคคีธรรมกับพี่น้องคริสเตียน เพื่อเป็นการเสริมศรัทธา กัน และพบกัน คบกันที่โบสถ์บ่อยๆ ทำให้พี่น้องสัมพันธ์สนิทเป็นมิ่งมิตรช่วยเหลือกันทางวิญญาณจิต ฮับ

วัดของคาทอลิก ในความรู้สึกของ เจี๊ยบ ไม่ได้มีรายการ หรือชุมชนให้ หนุ่มสาว ได้พบปะ เป็นกลุ่มก้อน เพื่อช่วยกันเสริมศรัทธา ยังไม่ค่อยมี การนำกลุ่ม โดยมีคุณพ่อ คุณพี่ (บราเด้อร์ ) เป็นผู้ดูแล ดังนั้น เยาวชนจึงกระจัดกระจาย
ทางใครทางมัน ยิ่งถ้าไม่ค่อยไปวัด ทำให้ห่างวัด แทบจะต่อไม่ติด ห่างจนเคยชินพอไปวัดกลับเป็นเรื่องยาขม

ขอเสนอแนะจากสมองอันน้อยนิด พี่เจ้าของกระทู้ ต้องหาเวลาไปร่วมมิสซาบ่อยๆ เท่าที่จะทำได้ อ่านไบเบิ้ลไดอารี่
( เล่มละ 110 ตอนนี้อาจจะเหลือ 100 ก็ได้ ) สวดสายประคำภาวนาสม่ำเสมอ เข้าบอร์ดนิวมานาบ่อยๆ เพื่ออ่านบทความเสริมศรัทธา ฟังเพลงคริสต์ ฯลฯ

ใช่แล้วทางคาทอลิกไปแล้วก็กลับครับ :P

ยังไงก็แล้วแต่ สวดขอความเชื่ออันมั่นคงและเข้มแข็งอยู่กับเราเสมอครับ
สวดมาก ๆ รักพระองค์ให้มาก ๆ

ผมเคยมีอาการแบบคุณครับ

หลายครั้งในมิซซา

โดยเฉพาะเวลารับศีลมหาสนิท ที่พระเยซูเจ้าพระองค์เองจริงๆ ได้เข้ามาอยู่ในหัวใจของคนต่ำต้อยและเลวทรามอย่างผม

องค์ความรัก ทรงโอบกอดวิญญาณของลูกในศีลมหาสนิทของพระองค์ ในเวลานั้นราวกับทั้งโลก มีเพียงลูก และพระองค์เท่านั้น ลูกไม่ขาดสิ่งใด น้ำตาของลูกหลั่งไหลไม่ใช่เพราะความทุกข์ แต่เพราะ"ความรัก" วิญญาณของลูกสรรเสริญความรักยิ่งใหญ่ของพระเจ้า เพราะพระองค์ถ่อมพระกายลงมา ขังตัวเองในปัง เพื่อจะได้เข้ามาชิดสนิทกับวิญญาณลูก

มนุษย์เป็นใครหนอ จึงสมควรได้รับพระเมตตา และความรักถึงเพียงนี้

ขณะที่พิมพ์อยู่นี้ ผมก็ร้องไห้แล้ว

ขอพระนามของพระเจ้าได้รับการสรรเสริญ นิจนิรันดร์

พระแม่มารีอา มารดาพระเจ้า มารดาของลูก ลูกได้เข้าใจเศษเสี้ยวของความปลื้มปิติยินดีของแม่ เมื่อรับศีลมหาสนิท เมื่อพระแม่ มีพระบิดา พระบุตร พระจิต อยู่ในร่างกายของแม่นาน9เดือน แม่จะปลาบปลื้มเพียงใด สมที่คนทุกสมัยจะกล่าวว่า พระแม่ได้รับพระพรยิ่งกว่าหญิงใดๆ ลูกได้สัมผัสสันติสุขนี้ในระยะเวลาสั้นๆ เมื่อพระกายของพระบุตร รวมพระบิดาและพระจิตทั้งครบ เข้ามาสนิทในหัวใจลูกเมื่อรับศีลมหาสนิท (ร้องไห้อีกแล้ว)

พระเยซูเจ้า พระองค์ได้ยอมให้ลูกซบพระอุระของพระองค์ เหมือนที่ยอห์น ศิษย์ที่พระองค์ทรงรักเคยกระทำ ทั้งที่ลูกเป็นศิษย์ที่แย่จริงๆ เนื้อจากหัวใจของพระองค์ แนบกับวิญญาณของลูก โปรดเถิดพระเจ้า โปรดถมที่ว่างของวิญญาณลูกในเต็ม ให้พระกายของพระองค์ส่องสว่างในร่างกายที่ต่ำต้อยของลูก ให้บาปและความน่าเกลียดของลูกถูกชำระเมื่อแสงสว่างแห่งพระกายศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ลงมาสนิทในหัวใจของลูก

อาเมน อาเมน อาเมน

(ผม อาจ งงๆกับคุณนิดหน่อยนะครับ อ่านคำผิดแล้วไม่เก็ต :P)

แต่ดีใจเหลือเกิน ซึ่งพระเจ้าดีใจ ยิ่งกว่า ที่คุณรู้สึกถึงพระองค์

พระองค์ มิได้สถิตย์ที่ อิฐปูน สิ่งสร้าง ในวิหารเลย

พระองค์ สถิตย์ กับเรา สิ่งสร้างของพระองค์เอง :D

ด้วยรัก พระองค์จึงสถิตย์กับเรา ดุจ สามีภรรยาเป็นหนึ่งเดียวกัน

:-[ โอ้ พระสวามีเจ้าข้า รักของพระองค์ช่างหวานละมุน หาใดเปรียบปาน :-*

ร้อง อัลเลลูยา แด่พระเจ้า :D

ตัวผมเองยังไม่ได้รับศีลล้างบาปครับ ยังเป็นพุทธอยู่ เวลาไปในโบสถ์ (คาทอลิค) ทุกครั้งที่ได้ร้องเพลง ผมรู้สึกคล้ายๆกับคุณนะ(ดีใจที่มีคนรู้สึกเหมือนกัน นึกว่าเป็นคนเดียว) แต่ผมไม่ได้รับศีล คือรู้สึกตื้นตัน(มั้ง อธิบายไม่ถูก) แต่น้ำตามันจะคลอๆ