เรื่องเล่าสนุกๆ เรื่องหนึ่ง จากคนที่ไปเที่ยวที่หลวงพระบาง ประเทศลาว
โพสต์แล้ว: อังคาร ก.ค. 04, 2006 3:06 am
เรื่องเล่าสนุกๆ เรื่องหนึ่ง จากคนที่ไปเที่ยวที่หลวงพระบาง ประเทศลาว มีอยู่
ว่า ...
ฉันได้ไปเที่ยวที่ลาว โดยมีไก๊สาวชาวลาวนำทาง ... การเดินทางสนุกสนาน รถเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ ระหว่างทางผ่าน ร้านแปงโมง (ร้านซ่อมนาฬิกา) ร้านจอดยาง (ร้านปะยาง) ร้านขายอุปกรณ์กีฬา มีทั้ง ลูกเตะบาน (ลูกฟุตบอล) ลูกบานบ่วง (ลูกบาสเก็ตบอล) และร้านแหกตา (ร้านถ่ายรูป) ...
ก่อนที่จะหยุดแวะปั๊มหอย (ปั๊มเชลล์) ให้ลูกทัวร์ได้คลายอิริยาบท ... ออกจากปั๊มหอย ดันติดไฟอำนาจ (ไฟแดง) เข้า ต้องจอดรถ รอจนไฟอิสระ (ไฟเขียว) สว่าง แล้วจึงขับต่อไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่ง ได้ยินชาวลาวบางคนสั่งเฝา (ก๋วยเตี๋ยว) ซึ่งต้องใช้ไม้ทู้ (ตะเกียบ) ทาน บางคนสั่งข้าวเปียก (ข้าวต้ม) อันนี้ใช้บ่วง (ช้อน) ทาน นั่งอยู่สักพัก เจ้าของร้านก็หยิบจอก (แก้วน้ำดื่ม) ใส่น้ำก้อน (น้ำแข็ง) พร้อมกับ แก้วน้ำบอริสุด (ขวดน้ำเปล่า) เจี๊ยอนามัย (กระดาษทิชชู) และ ไม้จิ้มขัว (ไม้จิ้มฟัน) มาวางบนโต๊ะ แต่ยังไม่ทันได้สั่งอาหาร คนขับรถทัวร์ชาวลาว ก็วิ่งมาบอกไกด์สาวว่า มีผู้หญิงถือพา(อุ้มท้อง) กำลังจะประสูติเด็ก ... นั่นทำให้ไก๊สาวต้องรีบขึ้นรถ เพื่อไปห้องประสูติ (ห้องทำคลอด) แน่นอน ต้องมี นางประสูติ (นางผดุงครรภ์) คอยช่วย นายแพด(แพทย์) ฝ่ายฉัน และเพื่อนก็นั่งงงเป็นไก่ตาแตก
และแล้วทางบริษัทก็เลยส่งไกด์หนุ่มมาแทน หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จแล้ว เราก็สั่งของหวานมา ดิฉันสั่งกะแลม (ไอศกรีม ส่วนเพื่อนทัวร์ข้างๆ ไม่เอาของหวาน แต่กลับสั่ง ซาหวานเย็น (ชาดำเย็น) ขวดใหญ่มาแทน เจ้าของร้านก็เลยหยิบ ท่อดูด (หลอดดูด) อันใหญ่มาเอาใจเขา
พอทานอาหารกันอิ่มปากอิ่มท้องเสร็จแล้ว เรียกเก็บเงิน เจ้าของร้ายหยิบ จักรคิดไล่ (เครื่องคิดเลข) ขึ้นมา พร้อมกับพึมพำ ซาว (ยี่สิบ) เบาๆ รถทัวร์ที่ไปโรงพยาบาลก็กลับมาพอดี ดิฉันรีบขึ้นรถ เพราะร้อนเหลือเกิน ไก๊ชายเหลือบเห็น จึงส่งผ้าอนามัย (ผ้าเย็น) มาให้เช็ดคลายร้อน ...
รถทัวร์เดินทางไป เดิ่นบิน (สนามบิน) พอถึงดิฉันและเพื่อน ทัวร์จัดแจงกันขึ้นยน (เครื่องบิน) นั่งถึงที่ สาวอากาศ (แอร์โฮสเตรด) เอาข้าวจี่ (ขนมปัง) มาเสิร์ฟ ได้ยินเสียงปิล็อต (นักบิน) พูดผ่านไมโครโฟน ยอกว่าเราจะถึงประเทศไทยในไม่ช้าดิฉันนั่ง โอ้ลม (พูดคุย) กับเพื่อนที่นั่งข้างๆข้างอยู่สักพัก หันไปมองท้องฟ้าข้างนอก ยามแลง (ตอนเย็น) ประเทศลาวก็งดงาม มิใช่น้อย เหมือนกับยามเซ่า (ยามเช้า) ตอนตาเวน (ตะวัน) ขึ้น
ว่า ...
ฉันได้ไปเที่ยวที่ลาว โดยมีไก๊สาวชาวลาวนำทาง ... การเดินทางสนุกสนาน รถเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ ระหว่างทางผ่าน ร้านแปงโมง (ร้านซ่อมนาฬิกา) ร้านจอดยาง (ร้านปะยาง) ร้านขายอุปกรณ์กีฬา มีทั้ง ลูกเตะบาน (ลูกฟุตบอล) ลูกบานบ่วง (ลูกบาสเก็ตบอล) และร้านแหกตา (ร้านถ่ายรูป) ...
ก่อนที่จะหยุดแวะปั๊มหอย (ปั๊มเชลล์) ให้ลูกทัวร์ได้คลายอิริยาบท ... ออกจากปั๊มหอย ดันติดไฟอำนาจ (ไฟแดง) เข้า ต้องจอดรถ รอจนไฟอิสระ (ไฟเขียว) สว่าง แล้วจึงขับต่อไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่ง ได้ยินชาวลาวบางคนสั่งเฝา (ก๋วยเตี๋ยว) ซึ่งต้องใช้ไม้ทู้ (ตะเกียบ) ทาน บางคนสั่งข้าวเปียก (ข้าวต้ม) อันนี้ใช้บ่วง (ช้อน) ทาน นั่งอยู่สักพัก เจ้าของร้านก็หยิบจอก (แก้วน้ำดื่ม) ใส่น้ำก้อน (น้ำแข็ง) พร้อมกับ แก้วน้ำบอริสุด (ขวดน้ำเปล่า) เจี๊ยอนามัย (กระดาษทิชชู) และ ไม้จิ้มขัว (ไม้จิ้มฟัน) มาวางบนโต๊ะ แต่ยังไม่ทันได้สั่งอาหาร คนขับรถทัวร์ชาวลาว ก็วิ่งมาบอกไกด์สาวว่า มีผู้หญิงถือพา(อุ้มท้อง) กำลังจะประสูติเด็ก ... นั่นทำให้ไก๊สาวต้องรีบขึ้นรถ เพื่อไปห้องประสูติ (ห้องทำคลอด) แน่นอน ต้องมี นางประสูติ (นางผดุงครรภ์) คอยช่วย นายแพด(แพทย์) ฝ่ายฉัน และเพื่อนก็นั่งงงเป็นไก่ตาแตก
และแล้วทางบริษัทก็เลยส่งไกด์หนุ่มมาแทน หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จแล้ว เราก็สั่งของหวานมา ดิฉันสั่งกะแลม (ไอศกรีม ส่วนเพื่อนทัวร์ข้างๆ ไม่เอาของหวาน แต่กลับสั่ง ซาหวานเย็น (ชาดำเย็น) ขวดใหญ่มาแทน เจ้าของร้านก็เลยหยิบ ท่อดูด (หลอดดูด) อันใหญ่มาเอาใจเขา
พอทานอาหารกันอิ่มปากอิ่มท้องเสร็จแล้ว เรียกเก็บเงิน เจ้าของร้ายหยิบ จักรคิดไล่ (เครื่องคิดเลข) ขึ้นมา พร้อมกับพึมพำ ซาว (ยี่สิบ) เบาๆ รถทัวร์ที่ไปโรงพยาบาลก็กลับมาพอดี ดิฉันรีบขึ้นรถ เพราะร้อนเหลือเกิน ไก๊ชายเหลือบเห็น จึงส่งผ้าอนามัย (ผ้าเย็น) มาให้เช็ดคลายร้อน ...
รถทัวร์เดินทางไป เดิ่นบิน (สนามบิน) พอถึงดิฉันและเพื่อน ทัวร์จัดแจงกันขึ้นยน (เครื่องบิน) นั่งถึงที่ สาวอากาศ (แอร์โฮสเตรด) เอาข้าวจี่ (ขนมปัง) มาเสิร์ฟ ได้ยินเสียงปิล็อต (นักบิน) พูดผ่านไมโครโฟน ยอกว่าเราจะถึงประเทศไทยในไม่ช้าดิฉันนั่ง โอ้ลม (พูดคุย) กับเพื่อนที่นั่งข้างๆข้างอยู่สักพัก หันไปมองท้องฟ้าข้างนอก ยามแลง (ตอนเย็น) ประเทศลาวก็งดงาม มิใช่น้อย เหมือนกับยามเซ่า (ยามเช้า) ตอนตาเวน (ตะวัน) ขึ้น