คือ ต้องเข้าใจว่า คนไทยจะไม่เหมือนกับชาวต่างชาติน่ะค่ะ
เพราะโดยธรรมชาติแล้วคนไทยจะ ขี้อายและก็ ไม่ค่อยจะเปิดรับอะไรที่ ยังไม่เป็นที่ยอมรับน่ะค่ะ
มิซซาภาษาไทยก็จะแค่ ไหว้ๆแล้วก็หลบสายตากัน แต่ก็คิดในใจได้ว่าขอพระอวยพรพวกเค้า
คนไทยก็เลยทำตามกันมาโดยการหลบตาอยู่ตลอดเวลา เพราะเกรงว่า ถ้ามองไปแล้ว ใครเค้าจะมองกลับไหม จะเก้อไหมอะไรอย่างนี้อ่ะค่ะ
แต่ก็มีบางท่านนะคะที่หันไปไหว้และก็ยิ้มให้กันอย่างนั้นก็ น่ารักค่ะ ....
แต่ว่าคนไทยก็ยังไม่ชินกับการโปรยยิ้มอยู่ดี
แต่หากว่า เมื่อไหร่ที่มิซซาไทย อยากทำให้ คนไทย อินเทรนดฺ เปลี่ยนจากไหว้มาเป็น จับมือ เงยหน้าแล้วยิ้ม ก็คงต้องฝึกกันไปเรื่อยๆค่ะ
เพราะถ้าทุกคนทั้งวัดทำ ก็ต้องตามๆกันไปอยู่แล้ว..
แต่ถ้าโดยส่วนตัวเรายิ้มให้กับคนอื่นอยู่แล้ว ก็เป็นเรื่องดีนะคะ อย่าเสียใจถ้าไม่มีคนยิ้มตอบหรือ เค้าทำหน้าบึ้งใส่ให้
เราก็พยายามยิ้มต่อไปค่ะ เพราะรอยยิ้มเรามีค่า พอที่จะสามารถเปลี่ยนจากคนที่ไม่เคยยิ้ม อาจจะยิ้มให้เราสักวัน
เพราะ ถ้าเราอยากยิ้มให้แต่คนที่ยิ้มให้เรา .....
แล้วจะได้ บำเหน็จ อะไร
