Belong to the Truth Jesus Christ

ไม่ได้หายไปไหนนะคะ ไปตระเวณร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าที่จ.แพร่มาค่ะ เพิ่งกลับมาถึงเมื่อคืนตอนดึกๆ

เพิ่งเคยไปจ.แพร่ครั้งแรก และเป็นครั้งแรกอีกเช่นกันที่ไปกินแบบชาวบ้านจริงๆ
ปกติเป็นคนกินยาก แต่ก็สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะต้องไม่เรื่องมาก คริสตจักรที่โน่นก็ไม่ได้ร่ำรวย อุตส่าห์จัดอาหารมาเลี้ยง
แต่สำหรับคนไม่กินผักและไม่กินเผ็ด เจอข้าวนึ่งกับน้ำพริกผักพื้นเมืองทุกมื้อน่ะ ทรมานทรกรรมดีแท้
ปกติถ้ารู้ว่าต้องไปแบบนี้จะตุนสเบียงใส่กระเป๋าไปเยอะๆ จะไม่ได้ลำบากเรื่องกินอยู่
แตหนนี้็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะกินทุกอย่างที่มีคนยื่นให้  ไม่ว่าจะเป็นผักหน้าตาแปลกๆ น้ำพริกแปลกๆ (แปลกจริงๆ)
ผลไม้หน้าตาไม่คุ้น  ขนมไทยๆ ที่ไม่ชอบกิน และอื่นๆ อร่อยบ้างไม่อร่อยบ้างก็กลืนลงไปได้จนหมด... ขอบคุณพระเจ้า

ชาวแพร่น่ารักมากๆ และเป็นครั้งแรกที่ซึ้งถึงคำว่า "สิบลด" จริงๆ
ในกทม. เราถวายเป็นเงิน วันไหนไม่มีเงินก็ไม่ได้ถวาย
แต่ที่นั่นชาวบ้านไม่มีเงินเขาก็ยังถวายนะ เอาผักเอาหญ้ามาถวาย
มีคนถวายฟักทอง บวบ ผักหวาน กะหล่ำปลี ผักกาด มะพร้าว ส้ม มะขาม ข้าวใหม่ ข้าวกำ
ที่จ๊าบสุดๆ ก็มี ไม้กวาด(ทำเอง) ปลอกหมอน(เย็บเอง) ขวาน (ตีเอง) แชมพูสมุนไพร(ทำเอง)
มีดพร้า (ใช้หรือยังก็ไม่รู้) แล้วก็มีคนตัดไม้ไผ่มาถวาย 3 ต้นด้วย (ที่บ้านคงมี 30 ต้น)

โบสถ์นี้ใครอย่ามาปล้นเชียวนะ อาจารย์มีอาวุธครบมือ สมาชิกเอาขวาน เอามีดมาถวาย แถมมีไม้ไผ่ไว้จิ้มขโมยด้วย ^^

คือเขาน่ารักและสัตย์ซื่อมาก ไม่มีเงินก็ไปตัดต้นไผ่ที่บ้านมาถวายก็ยังดี ขอให้ได้ถวายพระเจ้า
แล้วสุดท้าย ของทั้งหมดที่อาจารย์ไม่ทราบว่าจะเอาไปทำอะไรดี ก็เลยเอามาประมูลกัน
โดยเงินที่ได้จากการประมูลก็จะเข้าโบสถ์ไปแทน จะได้ไม่เสียของ
เห็นแล้วอยากปลูกผักบ้าง จะได้เอาไปถวาย เวลาขนผักไปโบสถ์คงเท่ห์พิลึก
เราเอาผลแรกแห่งผืนดินมาถวายเชียวนะ เหมือนในพระคัมภีร์เดิมเลย

เห็นแล้วก็เออ แล้วพวกเราในกรุงเทพฯ ล่ะ สัตย์ซื่อในการถวายมากแค่ไหน
ถ้าคิดว่าไม่มีเงิน ไม่มี หรือ ไม่ให้ แล้วถ้าไม่มีเงินจะถวายอะไรแทน ถวายแรงกายไหม?
จะไปตัดต้นไผ่ที่บ้านมาถวายหรือเปล่า แบกมาก็ไม่ใช่ง่ายๆ แต่เขาก็ยังแบกมาถวายโบสถ์
แล้วเราล่ะ ทำอะไรให้พระบ้าง?

ปรกติโบสถ์ต่างจังหวัดไกลๆเป็นแบบนี้อยู่แล้วครับ ชาวบ้านบางคนยังชอบทำกับข้าวให้คุณพ่อกินด้วย เขาคิดแบบศาสนาเก่าเขาที่ถวายข้าวพระสงฆ์แล้วได้บุญ

น่ารักดีอ่ะ

ความจริงสิบลดแบบนี้ เป้นสิบลดแบบที่ถูกต้องตามแบบดั่งเดิมนะครับ



(จาก สารานุกรม พระคริสตธรรมคัมภีร์ โดยดอนเฟล็มมิ่ง หน้า 590-592 ตีพิมพ์โดยคริสเตียนศึกษา แบ๊ปติสต์ 1991)



สิบลด

TITHES

ธรรมเนียมโบราณ

ดูเหมือนว่าการถวายทศางค์ (ที่นิยมเรียกว่า สิบลด คือสิบลดหนึ่งหรือสิบชักหนึ่ง) เป็นธรรมเนียมที่เขาปฎิบัติกันตั้งแต่สมัยปฐมกาลมาแล้ว คือการยกหนึ่งในสิบจากทรัพย์สินของที่มีอยู่ไปถวายพระเจ้า เป็นทั้งการนมัสการและการขอบพระคุณพระองค์ ที่พระองค์เป็นผู้สูงสุดผู้จัดการทุกอย่างในชีวิตมนุษย์ และเป็นผู้ประทานทุกสิ่งทุกอย่างให้ การถวายสิบลดนี้ เป็นสิ่งที่ต้องทำด้วยความสมัครใจตั้งแต่สมัยปฐมกาล ซึ่งในสมัยนั้น พระเจ้ายังไม่ได้ประทานธรรมบัญญัติให้อิสราเอลโดยทางโมเสส

ตัวอย่างการถวายสิบลดในสมัยดึกดำบรรพ์นั้นมีสองเรื่องคือ

ครั้งหนึ่งอับราฮัมได้รับชัยชนะต่อศัตรูในแผ่นดินที่พระเจ้าทรงสัญญาให้ท่าน ท่านจึงชักหนึ่งในสิบจากของที่ริบในสงครามนั้น นำไปถวายพระเจ้า โดยเมลคีเซเดค ปุโรหิตของพระเจ้าเป็นผู้รับของถวายแทนพระองค์ (ปฐก. 14:17-24;  ฮบ. 7:4-10)

ตัวอย่างที่สองคือ ยาโคบ เมื่อท่านกำลังหนีไปแผ่นดินอื่นเพื่อเอาชีวิตรอด ท่านบนตัวกับพระเจ้าไว้ว่า ถ้าพระองค์ทรงนำตัวท่านกลับมาอยู่บ้านเมืองเดิมอย่างปลอดภัย ท่านจะยกหนึ่งในสิบจากททรัพย์สมบัติของท่านถวายพระเจ้า (ปฐก. 28:20-22)

การถวายสิบลดทั้งสองเรื่องเป็นการแสดงความขอบพระคุณที่พระเจ้าเป็นผู้ควบคุมเหตุการณ์ในชีวิตมนุษย์ และเป็นผู้ประทานสิ่งของให้เขาทุกอย่าง

ธรรมบัญญัติของโมเสส

ตามบัญญัติที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้โดยโมเสสนั้น ชาวอิสราเอลทุกคนต้องถวายหนึ่งในสิบของผลจากไร่นาและฝูงสัตว์ การชักส่วนหนึ่งนี้เขาต้องทำอย่างซื่อสัตย์และยุติธรรม ไม่ใช่เลือกเอาสิ่งที่เลวหรือที่ตนเองไม่ต้องการมาถวาย

ตัวอย่างการเลือกหนึ่งในสิบของฝูงสัตว์เขาต้องทำดังนี้คือ เขายืนนับสัตว์กำลังเข้าคอก และคัดเอาทุกตัวที่สิบไม่ว่าดีหรือไม่ดี เพื่อนำไปถวายพระเจ้า ถ้าคนอยากจะถวายเงินแทนพืชผลหรือสัตว์เลี้ยงของเขา ก็ทำตามราคาที่ปุโรหิตคำนวณไว้ และเขาต้องเพิ่มเงินอีกหนึ่งในห้าของราคานั้นเป็นค่าปรับ เพราะเขาได้เอาสิ่งที่มอบถวายพระเจ้าแล้วกลับมาใช้เอง (ลนต. 27:30-33)

ทศางค์ที่ถวายพระเจ้าเหล่านี้ ประชาชนนำไปถวายให้พวกเลวี เหมือนดังเป็นรายได้ของพวกเลวี เพราะพวกเขาไม่มีโอกาสทำมาหากินเหมือนอย่างคนอื่น จึงต้องอาศัยการอุดหนุนจุนเจือจากพี่น้องชาวอิสราเอล พวกเขารับใช้พี่น้องร่วมชาติในศาสนกิจต่าง ๆ และเสี่ยงชีวิตแทนประชาชน เพราะถ้าเขาปฎิบัติพิธีต่าง ๆ เกี่ยวกับพลับพลาโดยท่าทีที่ไม่สมควรต่อพระเจ้า เขาต้องหายนะแน่นอน ดังนั้นทศางค์ที่พวกเขาได้รับจากประชาชนนับว่าเป็นบำเหน็จที่สมควร

อีกอย่างหนึ่งเผ่าเลวีไม่ได้รับส่วนแบ่งเขตที่ดินในคานาอัน แต่ได้กระจัดกระจายไปทั่วแผ่นดินเพื่อปฎิบัติกิจการทางศาสนา แต่การรับทศางค์จากอีก 11 เผ่าก็นับว่าเป็นการทดแทนเพียงพอที่เขาไม่ได้รับเขตที่ดิน (กดว. 18:21-24)

เมื่อได้รับทศางค์เป็นรายได้แล้ว คนเลวีเองก็ต้องถวายทศางค์เข่นกัน เขาถวายหนึ่งในสิบของรายได้ให้พวกปุโรหิตอีกทีหนึ่ง ถึงแม้ของถวายนั้นเป็นของคนอื่น แต่พระเจ้าทรงโปรดรับเหมือนกับเป็นของคนเลวีเอง ทั้งทรงโปรดให้เขาใช้ของที่เหลือเหมือนกับเป็นของจากไร่นาและฝูงสัตว์ของเขา (กดว. 18:25-32)

พิธีถวายทศางค์หรือสิบลดนี้ ประชาชนนำของไปที่พลับพลา (หรือพระวิหารในสมัยต่อมา) และร่วมในการกินเลี้ยงกับพวกเลวีเพื่อแสดงสามัคคีธรรมด้วยกัน  ไม่ใช่แต่หัวหน้าบ้านเท่านั้นที่ร่วมการกินเลี้ยง ทุกคนในบ้านของเขาก็ร่วมด้วย รวมทั้งภรรยา บุตรหลาน และลูกจ้าง (ฉธบ. 12:5-7;  17-19) ถ้าบ้านของผู้ถวายอยู่ห่างจากพลับพลามาก ทำให้ขนของลำบาก เขาก็ขายของนั้นในตำบลของตนได้ และนำเงินมาถวายแทน (ฉธบ. 14:22-27)

ในทุกสามปี แทนที่จะนำทศางค์ไปพลับพลา ก็แจกจ่ายในตำบลของตน เพื่อคนยากจนจะรับส่วนแบ่งจากพวกเลวีด้วย ในโอกาสนั้น เมื่อทำพิธีถวายเสร็จแล้ว ผู้ถวายต้องขึ้นไปยังพลับพลา และให้คำสัตย์สาบานต่อพระเจ้าว่า กระทำหน้าที่สำเร็จทุกอย่างลุล่วงไปตามพระบัญญัติของพระองค์เรียบร้อยแล้ว (ฉธบ. 14:28,  29;  26:12-15)

นอกจากการถวายสิบลด ยังมีการถวายอื่นๆ ด้วย ซึ่งบางอย่างเป็นข้อบังคับตามบัญญัติ บางอย่างก็เป็นการถวายด้วยความสมัครใจ (2  พศด.  31:5-6; นหม.  10:37-38;  12:44;  มลค.  3:8-10)

---------------------------------

สมัยพระคัมภีร์ใหม่

ศตวรรษต่อ ๆ มา พวกธรรมาจารย์ชาวยิวได้เพิ่มเติมข้อปฎิบัติและข้อห้ามมากมายในธรรมบัญญัติ ซึ่งส่วนมากเป็นเรื่องจุกจิก เขาทำอย่างนี้เรื่องมาจนถึงสมัยพระเยซู ธรรมบัญญัติเกี่ยวกับทศางค์และธรรมเนียมอื่น ๆ ก็กลายเป็นภาระหนักที่ชาวยิวแบกแทบไม่ไหว พวกอาจารย์สอนประชาชนว่า เขาต้องรักษาบัญญัติเหล่านี้อย่างเข้มงวดละเอียดละออ พระเจ้าจึงจะพอพระทัยพวกเขา

แต่พระเยซูกลับสอนว่า ถึงแม้คนจะเคร่งครัดทางขนบธรรมเนียประเพณีก็ตาม แต่ถ้าพวกเขาขาดความรัก ความเมตตา ความยุติธรรม หรือความเชื่อ พระเจ้าไม่พอพระทัยเขาเลย ตรงกันข้าม พระองค์จะลงโทษด้วย (มธ.  23:4,  23;  ลก.  11:42,  46;  18:12)

ไม่มีบัญญัติในพระคัมภีร์ใหม่ที่บังคับคริสเตียนให้ถวายสิบลดเหมือนชาวยิว แต่ก็ยังมีหลักปฎิบัติไว้ว่า ควรจะถวายส่วนหนึ่งของรายได้ตามแต่มีมากหรือน้อย (1คร.  16:2;  2คร.  8:12-14) พระเจ้าประสงค์ให้คริสเตียนถวายอย่างเต็มใจและสุดความสามารถ ไม่ใช่ถวายด้วยนึกเสียดาย หรือด้วยความฝืนใจ (2คร. 8:3;  9:7) พระองค์ทรงสัญญาไว้ว่า คนที่ถวายมากไม่ต้องกลัวขัดสน เพราะพระองค์ผู้ทรงเป็นเจ้าของสรรพสิ่งทั้งปวง จะทรงพิทักษ์รักษาจัดเตรียมไว้ให้พอสำหรับตัวเสมอ และจะทรงเพิ่มเติมให้อีกด้วย เป็นพระพรที่ผู้ถวายคาดไม่ถึงเลย (2คร.  9:8-10)

น่ารักดีอ่ะค่ะ เห็นแล้วอยากปลูกผักบ้าง
เอาไปถวายโบสถ์ทำข้าวให้พี่น้องกิน ^^

สิบลดโมเสสตั้งไว้เพื่อนเลี้ยงดูคนเลวี เพราะคนเผ่าเลวีจะทำงานไม่ได้นอกจากถวายบูชาพระเจ้าอย่างเดียวเป็นตัวแทนของชนอิสราเอลในการเข้าหาพระเจ้า ดูๆ แล้วก็คล้ายๆ พระสงฆ์ของศาสนาพุทธคือทำงานหาเลียงชีพไม่ได้ขาวของที่ได้ก็มาจากการถวายของชาวบ้าน ก็คล้ายๆ กันแหละครับ ชายยิวจะเอาผลแรกถวายให้พระเจ้าก่อนแล้วเราค่อยรับผลที่สองก็แสงดได้ถึงความจริงใจให้พระเจ้าก่อน ชายจีนเวลาไหว้เจ้าเขายังเอาของใหม่ๆ ไปไหว้เจ้าก่อนเลยเหลือแล้วค่อยกินไปกินก่อนแล้วไหว้ไมได้ ส้มซื้อมาถ้าเอาไปกินก่อนลูกหนึ่งก็ไหว้ไม่ได้แล้วต้องไหว้เจ้าก่อนแล้วถึงเอามากินได้ ก็มีบางส่วนที่คล้ายกัน

      วัดแถวบ้าบผมก็มีถวายอย่างนี้เหมือนกันคับ บางคนเขาก็ทำอาหารใส่ปิ่นโต มาถวายพระสงฆ์ตอนภาคถวายด้วย.....เมื่ออาทิตย์ก่อน ผมไปร่วมมิสซาที่วัดบ้านโพนสูง พอดีมีคนขอมิสซาให้ผู้ล่วงลับ ตอนภาคถวาย ญาติพี่น้องก็จะนำหมอน นำผ้าห่ม ไปถวายพระสงฆ์ด้วย  และตอนภาคถวายนั้น ผมรู้สึกว่าแถวจะยาวมากๆ ด้วยคับ ดูแล้วรู้สึกชื่นชมยังไงก็ไม่รู้




แล้วตอนวันฉลองวัด ก่อนมิสซา ก็จะมีเสกกองข้าวด้วย ซึ่งชาวบ้านจะนำข้าวเปลือกที่เก็บเกี่ยวได้ มาถวายวัด เพื่อให้พระสงฆ์อวยพร และขอพรพระให้ ข้าวปลาอาหารอุดมสมบูรณ์ และเป็นการขอบคุณพระที่ได้อวยพรแก่การเพาะปลูกด้วย

lovejesus(cap) เขียน:       วัดแถวบ้าบผมก็มีถวายอย่างนี้เหมือนกันคับ บางคนเขาก็ทำอาหารใส่ปิ่นโต มาถวายพระสงฆ์ตอนภาคถวายด้วย.....เมื่ออาทิตย์ก่อน ผมไปร่วมมิสซาที่วัดบ้านโพนสูง พอดีมีคนขอมิสซาให้ผู้ล่วงลับ ตอนภาคถวาย ญาติพี่น้องก็จะนำหมอน นำผ้าห่ม ไปถวายพระสงฆ์ด้วย  และตอนภาคถวายนั้น ผมรู้สึกว่าแถวจะยาวมากๆ ด้วยคับ ดูแล้วรู้สึกชื่นชมยังไงก็ไม่รู้




แล้วตอนวันฉลองวัด ก่อนมิสซา ก็จะมีเสกกองข้าวด้วย ซึ่งชาวบ้านจะนำข้าวเปลือกที่เก็บเกี่ยวได้ มาถวายวัด เพื่อให้พระสงฆ์อวยพร และขอพรพระให้ ข้าวปลาอาหารอุดมสมบูรณ์ และเป็นการขอบคุณพระที่ได้อวยพรแก่การเพาะปลูกด้วย

มีแบบนี้ด้วยหรือครับ ฮ่า..

เพิ่งเคยเห็นอ่า..

โอ้ว ดีจังเลย เห็นแล้วนึกถึงบ้านจัง