Belong to the Truth Jesus Christ

อะไรก็ตามที่ได้มาด้วยการรอคอย มันย่อมมีค่าเสมอ 

ถ้าถามถึงระยะเวลาในการเสาะหาไม้มาใช้งาน เรามักจะนึกถึงเวลาที่ใช้ในการตัดและแปรรูปไม้เพียงไม่กี่นาที
มากกว่าที่จะไปนึกถึงวันเดือนปีกว่าที่ต้นไม้จะโตพอให้ตัดได้ ต้นไม้อายุหลายร้อยปีจบชีวิตลงด้วยคมเลื่อยไฟฟ้า
ภายในเวลาไม่กี่นาที ยังคงเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าแทบทุกวัน 

ถ้ามีกฎว่า เราสามารถใช้ไม้ได้เฉพาะที่ปลูกเอง อยากใช้ก็ต้องรู้จักปลูก ดูแล และรอคอยด้วยตัวเอง
เราก็น่าจะเห็นค่าของต้นไม้มากกว่านี้เยอะ 

คริสโตเฟอร์ แคทเทิล อาจารย์ด้านการออกแบบเฟอร์นิเจอร์ของมหาวิทยาลัยบักกิ้งแฮมเชียร์ ในเวลล์
กำลังทำโครงการที่คล้ายๆกับแนวคิดนี้ คือ ไม่ว่าเราอยากได้เฟอร์นิเจอร์ไม้ใดๆ เขาก็จะปลูกมันขึ้นมาให้
แถมยังไม่ใช่การปลูกแล้วตัดไม้มาแปรรูป เขาปลูกโต๊ะ ปลูกเก้าอี้ขึ้นมาเลย!!  

ขั้นตอนก็แค่ หว่านเมล็ดพันธุ์ลงไปในดิน เมื่อต้นอ่อนเติบโตขึ้นมามันจะถูกต่อตัดดัดพันให้กลายเป็นรูปทรงของ
เฟอร์นิเจอร์ที่เราต้องการ วิธีการบังคับต้นไม้ให้มีรูปทรงที่ต้องการเพื่อเอาไปใช้ทำวัสดุอุปกรณ์ต่างๆ นี้
ไม่ใช่เรื่องใหม่ เพราะเขาทำกันมาตั้งแต่ยุคอียิปต์โบราณแล้ว

นักปลูกเฟอร์นิเจอร์นี้ยืนยันว่า สิ่งที่เขาทำมันไม่ได้ช่วยพิทักษ์โลก แต่แสดงให้เห็นว่าเราสามารถผลิตสิ่งของสิ่งหนึ่งขึ้นมา
ได้โดยไม่ทิ้งมลพิษอะไรไว้ให้กับโลกเลย เพราะเฟอร์นิเจอร์ของเขาไม่มีการใช้ตะปู สว่าน กาว หรือเครื่องมือใดๆ ทั้งนั้น
สิ่งเดียวที่เฟอร์นิเจอร์พวกนี้ต้องการคือ "เมล็ด" และ "การรอคอย" 4 ปี สำหรับเก้าอี้ไม่มีพนัก  6 ปี สำหรับเก้าอี้ใหญ่
ถ้าเป็นโต๊ะกินข้าวก็น่าจะนานกว่านั้นหน่อย 

ลองปลูกเก้าอี้ดูสักตัว แล้วเราจะรู้ค่าของต้นไม้ขึ้นอีกเยอะ 

เพื่อเพิ่มรสชาติของการรอคอย เลือกใช้อินเตอร์เนตจากเครื่องที่ช้าที่สุด
คลิกเข้าไปชมแปลงปลูกเฟอร์นิเจอร์ที่ www.grown-furniture.co.uk

ที่มา : หนังสือ ต้นไม้ใต้โลก 100 ความคิดคันๆ ของคนอยากเปลี่ยนโลก

หนังสือดีๆที่แนะนำให้อ่านค่า เค้าจะมีไอเดียมากมายที่คุณแทบจะไม่เคยรู้เลย รวบรวมไว้อยู่ค่ะ
นี่แค่หนึ่งตัวอย่างดีๆเท่านั้นค่า 

ขอบคุณมากเลยจ้า
จริงๆ ก็น่าสนใจดีนะ แต่เฟอร์นิเจอร์แบบนี้ ชิ้นหนึ่งคงราคาแพงน่าดูเลย

แต่ตัวพี่ พี่ก็ไม่รู้ว่าตัวพี่เป็นส่วนหนึ่งของการผลาญป่าไม้รึเปล่านะ
เพราะจนป่านนี้ พี่ยังใช้ดินสอไม้อยู่เลย (ไม่ชอบใช้ดินสอกดน่ะ)

reccanohono เขียน: เพื่อเพิ่มรสชาติของการรอคอย เลือกใช้อินเตอร์เนตจากเครื่องที่ช้าที่สุด

เป็นคำขอที่พี่ไม่อาจทำได้ค่ะ หุหุ

reccanohono เขียน: อะไรก็ตามที่ได้มาด้วยการรอคอย มันย่อมมีค่าเสมอ 

อันนี้จริงนะ

ขอบคุณที่แบ่งปันครับ

ขอบคุณค่าๆ

ขอบคุณมากๆคะ  เรื่องดีๆแบบนี้หนูตา ชอบอ่านมากคะ  ขอบคุณมากๆนะคะ คุณ reccanohono

ยินดีค่า หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ดีจริงๆค่ะ 
ไว้จะคัดเรื่องที่ไม่ยาวมากมาลงให้อ่านอีกค่า

ขอพระอวยพรทุกท่านค่ะ 

เป็นเรื่องที่ดีจิงๆค่ะ

ขอบคุนที่นำมาแบ่งปัน

^_^

ขอบคุณครับ

โต๋ (เลียงเสียงคำว่า "โถ" ซึ่งมาจากคำว่าพุทโธ แต่เราเป็นคริสต์ จึงตัดเหลือแค่ "โต๋" )
เห็นหัวกระทู้เมื่อตอนบ่ายๆ ก็ไม่ได้เปิดเข้ามาดู เพราะคิดว่า เดี๋ยวน้องเล็กโนเซารัส ไดโนเสาร์อเนกัตถประโยชน์ของคณะ คงพิมพ์อะไรยังไม่เสร็จ เลยตั้งหัวข้อไว้ว่า กรุณารอสักครู่ กะว่าเดี๋ยวโพสต์เสร็จ ขึ้นหัวกระทู้ใหม่ให้เรียบร้อยแล้วค่อยเข้ามาดู เลยอ่านข้ามไปข้ามมาไม่ได้แวะเข้ามาดู โต๋ โต๋ โต๋ ที่แท้ไดโนเสาร์อเนกัตถประโยชน์ของเรา........

โต๋ โต๋ โต๋

ข้าพจ้อยพิมพ์เสร็จตั้งแต่เมื่อคืนแล้วเจ้าค่า ท่านเจ้าคณะ 
เข้าใจผิดซะ...

โต๋ โต๋ โต๋ (เอามั่ง  )

อะไรที่ได้มาโดยการรอคอย มีค่าเสมอ

โดนครับ