Belong to the Truth Jesus Christ

จงอยู่กับปัจจุบันเถิด (สารแม่พระ ฯ วันอาทิตย์ที่ 16 พฤศจิกายน 2008 เวลา 04:14-05:05 น.)



ขัอความสั้น ๆ ง่าย ๆ ที่ปฏิบัติแสนยาก

  ยากมากๆ เห็นด้วยครับ  เพราะชีวิตไม่ใช้การเพ้อฝัน อนาคตยังมาไม่ถึง อดีตก้ผ่านไปแล้ว แต่เราจะดำรงชีวิตอย่างไรหากปราสจากการวางแผ่นการดำรงชีวิต
  และจะมีค่าอะไรหากปราสจากความทรงจำ  แต่ผมคิดว่าเรา หวังได้ ฝันได้ วางแผนได้  ระลึกได้  แต่ต้องเป็นไปเพื่อประโยชน์ของปัจจุบัน ไม่หลงงมงาย  ไม่ยึดติด จงวางใจในพระเจ้าและความรักของพระก็พอ เพราะการมีชีวิตที่หวังมากไปก็เป็นทุกข์ทั้งที่บางที่สิ่งที่เราคิดอาจเกิดขึ้นหรือไม่ก็ได้  แต่การอยู่โดยไร้การวางแผนก็อาจทำให้หลักลอย ไร้แผนการและอาจไม่ประสบความสำเร็จ    แต่เราต้องมีชีวิตโดยเชื่อว่าไม่ว่าอยางไรพระไม่ทิ้งเราและทำสิ่งในปัจุบันให้ดีที่สุดก็พอแล้ว  ผมคิดเช่นนี้นะ 
          ไม่หมกมุ่น  ไม่คิดมาก  ไม่กำหนดอะไรให้มันตายตัวแต่ก้ใช้ว่าจะไม่คิดวางแผนอะไรเลย  และวางใจในพระเจ้าครับ

มนุษย์มักจะเพ้อฝันหาอนาคต...คร่ำครวญถึงอดีต...แต่พูดถึงปัจจุบัน

ปฏิบัติยาก แต่ ถ้าเก็บเอาไว้เตือนใจตัวเองนะครับ

Edwardius เขียน: .แต่พูดถึงปัจจุบัน

สิ่งที่เราพูดยังคงป็นอนาคตหรืออดีตอยู่ดี  สังเกตดูเถิด

เห็นด้วยกัน คุณ Sakda88 ครับ

มนุษย์มักบอกกับผู้อื่นว่า

ใช้อดีตเป็นบทเรียน ให้อยู่กับปัจจุบัน และมองไปยังอนาคต

แต่...

ดูเถิด...มนุษย์เท่าไหร่ มีชีวิตจมอยู่กับอดีต
        มนุษย์เท่าไหร่ ผลัดชีิวิตไปหาวันพรุ่งนี้
        มนุษย์เท่าไหร่ ไม่พอใจความเป็นตัวเองในปัจจุบัน
        มนุษย์เท่าไหร่ มองอนาคตของผู้อื่นจากโลกของตัวเอง
        มนุษย์เท่าไหร่ สมมติตัวเองในตัวตนของผู้อื่น
        มนุษย์เท่าไหร่ อยากมี อยากได้ อยากเป็น ในสิ่งที่มิใช่ของตนเอง

ดีเท่าไหร่แล้ว ที่พระเจ้าไม่อนุญาตให้มนุษย์เดินทางกลับไปกลับมาได้ในเวลา

ลิ้นมนุษย์เท่านั้น ที่ยังคงมีชีวิตเช่นนั้นให้คนทั่วไปได้เห็น ได้รู้

เฮ้อ! หิว

การยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นในแต่ละขณะ
รับรู้อารมณ์ในแต่ละขณะ
แยกแยะว่าอารมณ์นั้นมาจากอดีตหรืออนาคต
สิ่งสำคํญที่สุดคือ พิจารณาให้เห็นเถิดว่า
อารมณ์ทั้งหลายนั้นเราทำให้มันเกิด
ด้วยตัวเราเองทั้งสิ้น

ทดลองทำดูเถิด  แจ้งผลด้วยนะ

ความโกรธเกืยดชิงชังล้วนมาจากอดีต???????

ยากจิงแฮะ

วันนี้ผมสัมผัสถึงความโลภและความหวังในทรัพย์
ซึ่งเป็นสิ่งที่ผสมผสานของอดีตและอนาคต

การรู้ตัวสำคัญมาก

การอยู่กับปัจจุบัน
เป็นการฝึกที่ฝืนกระแส
และที่สำคัญทำในเราเห็นข้อมูลต่าง ๆ
ชัดเจนขึ้น

ห้วงเวลาแห่งการรู้จักตนเอง
พิจารณาตนเอง
เวลาที่จะสัมผัสกับความรัก

เมื่อคุณอยู่กับปัจจุบัน
คุณจะพบว่าคุณรักตัวเองมากขนาดไหน

ความรู้สึก  อารมณ์ทุกชนิด
มาจากการรักตัวเองของเราทั้งสิ้น

เห็นด้วยๆ
การไม่อยู่กับปัจจุบันมันมีผลต่อปัจจุบันจริงๆด้วยนิน่ะ

การที่ไม่อภัยแก่ตนเองและผู้อื่น
เป็นเหตุหนี่งที่เราไม่อยู่กับปัจจุบัน

การให้อภัย  ใครว่าเป็นเรื่องง่ายละ?
แม้กับตนเองก็ตาม  ไม่ง่ายเลย

พระวรสารนักบุญมัทธิว  มธ 6:25-34

25