Belong to the Truth Jesus Christ

จริง ๆ ว่าจะตั้งปลุกกระแสนานแล้ว  แต่ลืม...เหอ เหอ

บ่อยครั้ง เวลาเราไปมิสซา แล้วมองคนรอบ ๆ ข้าง
นอกเหนือจากการแต่งกายที่ไม่เหมาะสม / เปิดเครื่องมือสื่อสารทุกชนิดแล้ว
ยังมีอีกสิ่งหนึ่ง  ที่รู้สึก จึก ๆ ๆ อยู่ในหัวใจ

คือการเห็นคริสตชน ที่ร่วมมิสซาแบบ ปากไม่เปิดเลย ไม่ร้องเพลง ไม่โต้ตอบกับคุณพ่อ ไม่สวด
แต่ทำกริยาทุกอย่างตามพิธี และเดินออกไปรับศีลด้วย

เคยเห็นครอบครัวหนึ่ง มีลูกอายุน่าจะประมาณ 9 ขวบ
พ่อแม่ลูก เดินเข้ามาในวัด  เราก็มอง ๆ บ้าง เพราะนั่งอยุ่หน้าเรา

แต่ก็เริ่มสะดุดใจว่า ทำไมเขาเฉยกันทั้งบ้าน  ไม่ร้องเพลง ไม่โต้ตอบพ่อ ไม่เปิดหนังสือเพลง
เหมือนเขานั่งดูพ่อทำพิธีกันเฉย ๆ เขาบอกให้ลุก ก็ลุก  เขาบอกให้คุกเ่ข่า ก็คุกเ่ข่า
ปากปิดสนิทตั้งแต่ต้นมิสซา จนจบมิสซา  แม้แต่ตัวลูกสาวก็เป็นไปด้วย
ซึ่งปกติ ที่เคยเห็น  เด็ก ๆ จะชอบเปิดหนังสือเพลงบ้าง หรือ แม่จะเปิดให้ลูกอ่านบ้าง

จะบอกว่าเขาไม่ใช่คริสต์ก็ไม่ใช่ เพราะทำเดชะพระนามได้ ท่าทางต่าง ๆ
ในพิธีก็ทำได้หมด...  แต่... ใบ้

ทว่าพอมิสซาจบ... ลูกสาวก็พูดได้.. ว่าไปรึยัง... อืม... ไม่ได้ใบ้นิ

จึงทำให้คิดสงสัยในใจว่า เขาจะเรียกได้ว่าร่วมพิธีมิสซาจริง ๆ หรือ
ในเมื่อที่เขาทำ เหมือนมานั่งดูการแสดงอะไรสักอย่างแล้วกลับบ้าน

เขาจะเรียกได้ว่าร่วมพิธีมิสซาจริง ๆ หรือ
ในเมื่อ เขาขี้เกียจถึงขนาดจะอ้าปากพูด
พ่อแม่เป็นอย่างไร  ลูกก็เป็นแบบนั้น ทำเหมือนพ่อแม่เปี๊ยบ
แล้วเด็กคนนี้จะเติบโตขึ้นมาเป็นเด็กอย่างไร  ความเชื่อ ความศรัทธายังมีอยุ่ในหัวใจอีกมั๊ย?


และเมื่อลองมองรอบ ๆ ตัว.... ก็มีอยู่ไม่น้อยที่เป็นแบบนี้


แต่เชื่อไหมว่า... ในวัดเดียวกันนี่แหละ  มีผู้หญิงคนหนึ่ง  ซึ่งคิดว่า
คงไม่ปกติเท่าไหร่ อาจจะเป็นออทิสติก  แกจะตะโกนโต้ตอบจนสุดเสียง
ร้องเพลงก็ตะเบ่งสุด ๆ  คนที่อยุ่รอบ ๆ ก็แสดงอาการรำคาญบ้าง แอบหัวเราะบ้าง
แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ ยังคงใส่เต็มที่ สุดเสียงเช่นเดิม

เรากลับคิดว่า พวกที่หัวเราะน่ะ  ควรจะอายเขามากกว่า
พวกที่เป็นใบ้ทันทีที่เข้าวัด  ควรจะพิจารณาตัวเองมากกว่า



แล้วพี่ ๆ น้อง ๆ เราในบอร์ดนี้ละ  มีใครเป็นใบ้เมื่อเข้าวัดบ้างคะ?

ผม ครับ พี่จิง    อุย ไม่ใช่ๆ เเต่ผมก็ร้องเพลงนะ สรรเสริญพระเจ้า
เหมือนร้องเพลง ชาตินะละ รักชาติ รักพระเจ้า 

โอมก็อเคยเจอป้าคนหนึ่งในคริสตจักรนะครับ


น่ารักมาก เพราะป้าเข้าร้องเพลง แล้วเต้นด้วย ตอนแรกก็รู้สึกแปลกๆ แต่พแหลังๆ รู้สึกว่าเค้ารักพระเจ้าจริงๆ

อิอิ

ไม่ได้เป็นใบ้ค่า อิอิ 

ที่โบสถ์ที่เราไปมีน้องคนหนึ่งที่ดูจะมีความพิเศษในตัว
เวลาน้องร้องเพลง จะร้องดังมาก
น้องเค้าดูรักพระเจ้าอย่างบริสุทธิ์จริงๆ
เคยเห็นน้องเค้าอ่าน reading ในพิธีหนหนึ่ง
ปลื้มใจแทนคุณพ่อคุณแม่น้องมาก

อ่านที่พี่จิงเล่าแล้วเศร้า+หดหู่จังค่ะ

สงสัยเป็นคนต่างศาสนามั้งครับ อืม เวลาผมไปวัดไม่ค่อยมีคนร้องเพลงอ่ะ เราไปเหมือนเราไปร้องคนเดียว  :shocked: เราร้องเพลงจนจบพิธีถึงจะออก แต่คนอื่นกลับกันหมดซะแล้ว อยู่ร้องเพลงคนเดียวไปซะงั้น  :shocked:

บูเองพี่จิง เหอะๆ
ก้อไม่ได้ตั้งใจจะใบ้ แต่พอดีนานๆจะได้รับอนุญาิติให้ไปวัด ก้อเลย แบบว่า ยังไม่ค่อบรู้เรื่องอะไรกับเขา
แต่หนูก้อพยายามจะมีส่วนร่วมนะ 

555+  อิอิ วัดไอซ์มะค่อยมีอ่า ส่วนมาก มีก็ เพร่น้องไอซ์ ทั้งนั้นอ่า 55+

ไปสอนเค้า เราก็เด็ก


อิอิ แต่เราต้องเป็ง ตัวอย่าง อิอิ

เค้าก็ บอกว่าเว่อร์ 55+

เห็นบ่อยครับ

ยิ่งเวลาที่เราเป็นผู้อ่านแล้วอยู่ด้านหน้าน่ะ จะรู้เลยว่าใครร้องเพลงบ้าง สวดบ้าง

รู้สึกแย่นิดหน่อยครับเวลาไปมิสซาเย็นที่อาสนวิหารแล้วเห็นเรื่องอย่างงี้

ไอ่เราก็คาทอลิกหัดเดินเนอะ เพลงก็ไม่ค่อยรู้จัก พยายามร้อง

แต่ไหงคนเก่าๆ ที่ยังไม่แก่ถึงเหมือนหุ่นยนต์ไร้ปากก็ไม่รู้

แถมบางที หุ่นพวกนี้จะมีปากเวลาพระเทศน์ด้วย

เฮ้อ! อิดหนาระอาใจ

~@Little lamb@~ เขียน:

แต่เชื่อไหมว่า... ในวัดเดียวกันนี่แหละ  มีผู้หญิงคนหนึ่ง  ซึ่งคิดว่า
คงไม่ปกติเท่าไหร่ อาจจะเป็นออทิสติก  แกจะตะโกนโต้ตอบจนสุดเสียง
ร้องเพลงก็ตะเบ่งสุด ๆ  คนที่อยุ่รอบ ๆ ก็แสดงอาการรำคาญบ้าง แอบหัวเราะบ้าง
แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ ยังคงใส่เต็มที่ สุดเสียงเช่นเดิม

วัดเดียวกันรึเปล่าเอ่ย ,,

เคยเห็นพี่คนนี้เหมือนกัน ,,

ฟังเพลงที่พี่เค้าร้องไป ,, แทบจะร้องไห้ ,,

สัมผัสถึงความรักของพระได้เยอะขึ้นมาก ๆ ,,

อีกอย่างนึงก็คือตอนที่พระสงฆ์กล่าวว่า

" ให้เรามอบสันติสุขแก่กันและกัน "

ผมก็ยิ้มให้ทุกคนที่ไหว้ แต่ผลที่ได้คือหน้าตาแต่ละคนไม่ได้ให้สันติสุขกันเลย  ดูแล้วกลีบรู้สึกว่าเฮ้ย..เหมือนไหว้ส่งๆไปงั้น

น่าคิดนะครับ

พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ เขียน: อีกอย่างนึงก็คือตอนที่พระสงฆ์กล่าวว่า

" ให้เรามอบสันติสุขแก่กันและกัน "

ผมก็ยิ้มให้ทุกคนที่ไหว้ แต่ผลที่ได้คือหน้าตาแต่ละคนไม่ได้ให้สันติสุขกันเลย   ดูแล้วกลีบรู้สึกว่าเฮ้ย..เหมือนไหว้ส่งๆไปงั้น

จำได้ว่า พ่อสอนว่า เวลาเราไหว้ให้มองหน้าคนที่ไหว้ด้วย

แต่ก็...นะ...บางคนก็ไหว้แบบส่งๆ จริงๆ...ไม่ได้รู้ซึ้งถึงความหมายของพิธีกรรมเลยว่าที่เขาให้ไหว้นั้นมีจุดประสงค์อะไร

ไม่ใช่เวลไปแก้บาป ก็ใบ้อยู่ตู้แก้บาปเหรอ :shocked:

ไม่เป็นค่ะ ... 

แต่มักจะโดนขัดจังหวะตอนช่วงร้องเพลง จากลูกชายที่กระหนาบซ้ายขวา

ที่ต้องให้ลูกชายยืนข้างซ้ายกับขวาคนละข้าง เพราะถ้ายืนคู่กัน เขาจะเอาแต่หยอกกันเล่นกันในวัด แล้วสามีก็...เฉย

มีดิฉันคนเดียวที่คอยดุลูก เลยต้องอยู่คั่นกลางระหว่างลูกชาย2คนไม่ให้เขาหยอกเล่นกันเอง จะได้ร่วมมิสซาอย่างสงบสุข

แล้วพอแม่เริ่มร้องเพลง ลูกๆก็จะมีคำถามที่อยากจะถามขึ้นมาในทันทีทันใด

แหม... ไอ้เรารึ ก็ร้องเพลงแสนจะเพราะ(มั่นใจมาก) ทำไม๊ ลูกๆชอบขัดจังหวะแม่อยู่เรื่อย

แล้วการที่โดนขัดจังหวะนี่ มันทำให้เราหมดอารมณ์ร้องเพลง พอเราหยุดร้องเพลง ลูกๆก็หมดคำถาม ไม่ถามอะไรต่ออีก  เฮ้อ.อ..อ...

Viridian เขียน:

พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ เขียน: อีกอย่างนึงก็คือตอนที่พระสงฆ์กล่าวว่า

" ให้เรามอบสันติสุขแก่กันและกัน "

ผมก็ยิ้มให้ทุกคนที่ไหว้ แต่ผลที่ได้คือหน้าตาแต่ละคนไม่ได้ให้สันติสุขกันเลย   ดูแล้วกลีบรู้สึกว่าเฮ้ย..เหมือนไหว้ส่งๆไปงั้น

จำได้ว่า พ่อสอนว่า เวลาเราไหว้ให้มองหน้าคนที่ไหว้ด้วย

แต่ก็...นะ...บางคนก็ไหว้แบบส่งๆ จริงๆ...ไม่ได้รู้ซึ้งถึงความหมายของพิธีกรรมเลยว่าที่เขาให้ไหว้นั้นมีจุดประสงค์อะไร

กรณีตอนไหว้กันนี้  ทำให้ผมนึกไปถึงสมัยตอนที่ผมเรียนอยู่ที่อังกฤษ  ที่นั่นเวลาช่วงนี้  เขาจะจับมือกันและกัน (ในขณะที่ก็จะมองหน้ากันด้วย-ยิ้มบ้าง) และพูด peace be with you
บางคนที่สนิทกันมากๆ ก็อาจจะหอมแก้มกันหรือกอดกัน (แต่เห็นน้อย  ส่วนมากจะเป็นการจับมือ) 

ผมเองเลยติด เมื่อกลับมาอยู่ไทย  เวลาไหว้  ผมจะรู้สึกเหมือนกับว่าไม่ได้มีความรู้สึกถึงความใกล้ชิดแบบที่พบในอังกฤษ  จะรู้สึกเหมือนเหินห่าง (ทั้งที่ก่อนไปเรียนก็เคยชินกับการไหว้มาตลอด)
ปัจจุบันผมเลยมักจะพูดด้วยว่า "สันติสุข"  ให้ผู้ที่ผมไหว้ด้วย  ไม่ว่าเขาจะได้ยินหรือไม่ก็ตาม

thanwa เขียน:
กรณีตอนไหว้กันนี้  ทำให้ผมนึกไปถึงสมัยตอนที่ผมเรียนอยู่ที่อังกฤษ  ที่นั่นเวลาช่วงนี้  เขาจะจับมือกันและกัน (ในขณะที่ก็จะมองหน้ากันด้วย-ยิ้มบ้าง) และพูด peace be with you
บางคนที่สนิทกันมากๆ ก็อาจจะหอมแก้มกันหรือกอดกัน (แต่เห็นน้อย  ส่วนมากจะเป็นการจับมือ) 

ผมเองเลยติด เมื่อกลับมาอยู่ไทย  เวลาไหว้  ผมจะรู้สึกเหมือนกับว่าไม่ได้มีความรู้สึกถึงความใกล้ชิดแบบที่พบในอังกฤษ  จะรู้สึกเหมือนเหินห่าง (ทั้งที่ก่อนไปเรียนก็เคยชินกับการไหว้มาตลอด)
ปัจจุบันผมเลยมักจะพูดด้วยว่า "สันติสุข"   ให้ผู้ที่ผมไหว้ด้วย  ไม่ว่าเขาจะได้ยินหรือไม่ก็ตาม

ขอบคุณครับพี่ธันวา ที่แบ่งปันไออุ่นธรรมเนียมขนมปัง กับเนยของชาวอังกฤษ

เจี๊ยบชอบแบบไทยมากๆ คือไหว้ ตามหลักการแพทย์แล้ว ถือว่าดีต่อสุขอนามัยครับ ไม่ต้องแพร่เชื้อโรคให้กัน 555 :cheesy:

เจี๊ยบเคยโดนฝรั่ง กอดบ้าง จับมือบ้าง เขินงับ และคิดต่อว่า เขาจะได้กลิ่นเหงื่อเราเปล่าฟ่ะ
หรือมือที่จับกัน มือเขาสะอาดหรือเปล่านี่ เข้าห้องน้ำมาล้างมือหรือยังนะ พอโดนบ้างคนหอม จะแอบหน้าแดงครับ พี่น้อง

Jeab Agape เขียน: ขอบคุณครับพี่ธันวา ที่แบ่งปันไออุ่นธรรมเนียมขนมปัง กับเนยของชาวอังกฤษ

เจี๊ยบชอบแบบไทยมากๆ คือไหว้ ตามหลักการแพทย์แล้ว ถือว่าดีต่อสุขอนามัยครับ ไม่ต้องแพร่เชื้อโรคให้กัน 555 :cheesy:

เจี๊ยบเคยโดนฝรั่ง กอดบ้าง จับมือบ้าง เขินงับ และคิดต่อว่า เขาจะได้กลิ่นเหงื่อเราเปล่าฟ่ะ
หรือมือที่จับกัน มือเขาสะอาดหรือเปล่านี่ เข้าห้องน้ำมาล้างมือหรือยังนะ พอโดนบ้างคนหอม จะแอบหน้าแดงครับ พี่น้อง

อิอิ... นั่นดิครับ....  ตอนจะจับมือกัน  ผมจะแอบเอามือถูกางเกงก่อน เพราะบางทีมือเปียกเหงื่ออยู่ 

ที่เคยโดนหอมแก้มครั้งแรกตอนอยู่ต่างประเทศ  จะเป็นคุณแม่ของเพื่อนฝรั่งครับ (อายุมากแล้ว)  ตอนเราไปเที่ยวบ้านเค้า  แล้วระหว่างทางที่สถานีรถไฟ ผม
เห็นกระเช้าดอกไม้   เลยซื้อไปฝากครอบครัวเขา  พอดีแม่เขามาเยี่ยม   แล้วเพื่อนฝรั่งก็เลยใส่ไข่ต่อ  ว่าผมซื้อมาฝากเค้า   เลยถูกหอมแก้ม
ตอบแทน

สังเกตเห็นว่าผู้ใหญ่(โดยเฉพาะคนชรา) ในอังกฤษมักจะหอมแก้มทักทายคนที่อ่อนวัยกว่าที่เขาให้ความสนิทสนมครับ

ปล. แถมนิดหน่อยครับ  เวลาจับมือในช่วงพิธีดังกล่าว  ปกติถ้าเป็นผู้ชาย  เขามักจะจับแบบกระชับเต็มมือเลยครับ  (แบบกำแน่นๆ) แต่กับผู้หญิงก็จะเบามือหน่อย
ผมเลยติดนิสัย เวลาจับมือทักทายกับผู้หญิงที่อังกฤษ มักจะจับแบบหลวมๆ และไม่เต็มมือครับ 

กรอกสมบูรณ์ เขียน: ไม่เป็นค่ะ ... 

แต่มักจะโดนขัดจังหวะตอนช่วงร้องเพลง จากลูกชายที่กระหนาบซ้ายขวา

ที่ต้องให้ลูกชายยืนข้างซ้ายกับขวาคนละข้าง เพราะถ้ายืนคู่กัน เขาจะเอาแต่หยอกกันเล่นกันในวัด แล้วสามีก็...เฉย

มีดิฉันคนเดียวที่คอยดุลูก เลยต้องอยู่คั่นกลางระหว่างลูกชาย2คนไม่ให้เขาหยอกเล่นกันเอง จะได้ร่วมมิสซาอย่างสงบสุข

แล้วพอแม่เริ่มร้องเพลง ลูกๆก็จะมีคำถามที่อยากจะถามขึ้นมาในทันทีทันใด

แหม... ไอ้เรารึ ก็ร้องเพลงแสนจะเพราะ(มั่นใจมาก) ทำไม๊ ลูกๆชอบขัดจังหวะแม่อยู่เรื่อย

แล้วการที่โดนขัดจังหวะนี่ มันทำให้เราหมดอารมณ์ร้องเพลง พอเราหยุดร้องเพลง ลูกๆก็หมดคำถาม ไม่ถามอะไรต่ออีก   เฮ้อ.อ..อ...

ลูกน่ารักนะครับ 

กรอกสมบูรณ์ เขียน: ไม่เป็นค่ะ ... 

แต่มักจะโดนขัดจังหวะตอนช่วงร้องเพลง จากลูกชายที่กระหนาบซ้ายขวา

ที่ต้องให้ลูกชายยืนข้างซ้ายกับขวาคนละข้าง เพราะถ้ายืนคู่กัน เขาจะเอาแต่หยอกกันเล่นกันในวัด แล้วสามีก็...เฉย

มีดิฉันคนเดียวที่คอยดุลูก เลยต้องอยู่คั่นกลางระหว่างลูกชาย2คนไม่ให้เขาหยอกเล่นกันเอง จะได้ร่วมมิสซาอย่างสงบสุข

แล้วพอแม่เริ่มร้องเพลง ลูกๆก็จะมีคำถามที่อยากจะถามขึ้นมาในทันทีทันใด

แหม... ไอ้เรารึ ก็ร้องเพลงแสนจะเพราะ(มั่นใจมาก) ทำไม๊ ลูกๆชอบขัดจังหวะแม่อยู่เรื่อย

แล้วการที่โดนขัดจังหวะนี่ มันทำให้เราหมดอารมณ์ร้องเพลง พอเราหยุดร้องเพลง ลูกๆก็หมดคำถาม ไม่ถามอะไรต่ออีก   เฮ้อ.อ..อ...

แนะนำว่า บอกลูก ๆ ว่า อยุ่ในวัดห้ามคุยกันลูก
เวลาลูกคุยกะคุณในวัด  ให้เราจุ๊ ๆ แล้วไม่ตอบแกค่ะ
เดี๋ยวแกจะเข้าใจเองว่า เวลาแม่อยุ่ในวัด  แม่จะไม่ตอบ
แล้วก็หยิบหนังสือเพลงให้ลูก ๆ อ่านตาม 

เคยเห็นบ่อยครับ บ้างคนแก้บาปแล้วออกมานั้งเล่นกันตลอด  บางคนเป็นใบ้ไม่ตอบไม่สวดแต่ทำท่าได้  แต่คนที่สติไม่ดีกลับร้องเต็มเสียง ส่วนผมใบ้ไม่ได้เป็นนักขับร้องใบ้เมื่อไหร่มีหลังไมล์ บางคนหลับขณะพ่อเทศน่าตบหัวนักเอาให้อายคนในวัด  กำบาปอีกแล้ว

thanwa เขียน:
ที่เคยโดนหอมแก้มครั้งแรกตอนอยู่ต่างประเทศ  จะเป็นคุณแม่ของเพื่อนฝรั่งครับ (อายุมากแล้ว)  ตอนเราไปเที่ยวบ้านเค้า  แล้วระหว่างทางที่สถานีรถไฟ ผม
เห็นกระเช้าดอกไม้   เลยซื้อไปฝากครอบครัวเขา  พอดีแม่เขามาเยี่ยม   แล้วเพื่อนฝรั่งก็เลยใส่ไข่ต่อ  ว่าผมซื้อมาฝากเค้า   เลยถูกหอมแก้ม
ตอบแทน

สังเกตเห็นว่าผู้ใหญ่(โดยเฉพาะคนชรา) ในอังกฤษมักจะหอมแก้มทักทายคนที่อ่อนวัยกว่าที่เขาให้ความสนิทสนมครับ

ปล. แถมนิดหน่อยครับ  เวลาจับมือในช่วงพิธีดังกล่าว  ปกติถ้าเป็นผู้ชาย  เขามักจะจับแบบกระชับเต็มมือเลยครับ  (แบบกำแน่นๆ) แต่กับผู้หญิงก็จะเบามือหน่อยผมเลยติดนิสัย เวลาจับมือทักทายกับผู้หญิงที่อังกฤษ มักจะจับแบบหลวมๆ และไม่เต็มมือครับ 

Oh!!!no!!! น่าจะเป็นน้องสาวเพื่อนมากกว่าที่ kiss อิอิ (แทนจะเป็นคุณแม่ )

เจี๊ยบชอบธรรมเนียมเกาหลี กับ ญี่ปุ่น นะฮะ โค้งแล้วโค้งอีก ไม่ต้องจับมือ

ธรรมเนียมของตะออกกลาง และอัฟริกัน ก็มีการแลกแก้ม นะฮะ

วันหลัง เจี๊ยบเจอพี่พอทักทายกัน จะกระชับมือยื่นศอกให้เลย ฮะ :cheesy:

ผมร้องเฉพาะท่อนที่เป็นสร้อยเฉยๆ ครับ ท่อนที่ไม่เป็นสร้อยก็วายน้ำเอาแบบดำผุด ดำโผล่ แหละครับ เหอๆ

thanwa เขียน:

Viridian เขียน:

พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ เขียน: อีกอย่างนึงก็คือตอนที่พระสงฆ์กล่าวว่า

" ให้เรามอบสันติสุขแก่กันและกัน "

ผมก็ยิ้มให้ทุกคนที่ไหว้ แต่ผลที่ได้คือหน้าตาแต่ละคนไม่ได้ให้สันติสุขกันเลย   ดูแล้วกลีบรู้สึกว่าเฮ้ย..เหมือนไหว้ส่งๆไปงั้น

จำได้ว่า พ่อสอนว่า เวลาเราไหว้ให้มองหน้าคนที่ไหว้ด้วย

แต่ก็...นะ...บางคนก็ไหว้แบบส่งๆ จริงๆ...ไม่ได้รู้ซึ้งถึงความหมายของพิธีกรรมเลยว่าที่เขาให้ไหว้นั้นมีจุดประสงค์อะไร

กรณีตอนไหว้กันนี้  ทำให้ผมนึกไปถึงสมัยตอนที่ผมเรียนอยู่ที่อังกฤษ  ที่นั่นเวลาช่วงนี้  เขาจะจับมือกันและกัน (ในขณะที่ก็จะมองหน้ากันด้วย-ยิ้มบ้าง) และพูด peace be with you
บางคนที่สนิทกันมากๆ ก็อาจจะหอมแก้มกันหรือกอดกัน (แต่เห็นน้อย  ส่วนมากจะเป็นการจับมือ) 

ผมเองเลยติด เมื่อกลับมาอยู่ไทย  เวลาไหว้  ผมจะรู้สึกเหมือนกับว่าไม่ได้มีความรู้สึกถึงความใกล้ชิดแบบที่พบในอังกฤษ  จะรู้สึกเหมือนเหินห่าง (ทั้งที่ก่อนไปเรียนก็เคยชินกับการไหว้มาตลอด)
ปัจจุบันผมเลยมักจะพูดด้วยว่า "สันติสุข"   ให้ผู้ที่ผมไหว้ด้วย  ไม่ว่าเขาจะได้ยินหรือไม่ก็ตาม

Jeab Agape เขียน: เจี๊ยบชอบธรรมเนียมเกาหลี กับ ญี่ปุ่น นะฮะ โค้งแล้วโค้งอีก ไม่ต้องจับมือ

ธรรมเนียมของตะออกกลาง และอัฟริกัน ก็มีการแลกแก้ม นะฮะ

วันหลัง เจี๊ยบเจอพี่พอทักทายกัน จะกระชับมือยื่นศอกให้เลย ฮะ :cheesy:

แต่ละประเทศก็มีวัฒนธรรมการมอบสันติสุขในแบบของตัวเอง น่ารักดีจังนะคะ

แต่บางทีไหว้ก็ทำให้รู้สึกห่างเหินจริงๆ นะคะ ส่วนหนึ่งก็เพราะการไหว้แบบ "งั้นๆ" นั่นแหละ...
ยิ่งถ้าใครเคยไปฟังมิสซาทางประเทศทางตะวันตก (ส่วนตัวเคยฟังมิสซาไปครั้งหนึ่งที่ฝรั่งเศส ซึ่งใช้ธรรมเนียมเดียวกับที่ประเทศอังกฤษ) จะยิ่งรู้สึกมาก...
แต่จะให้เมืองไทยไปทำแบบตะวันตกเขา...ก็ดูยังไงๆ อยู่...
คงต้องแก้ที่ตัวบุคคลแหละเนาะ

ป.ล. ขอแบ่งปันนิดนึงนะคะ ตอนที่ไปฟังมิสซาที่ฝรั่งเศส ตอนนั้นก็แทบจะใบ้กินเหมือนกัน เพราะฟังภาษาฝรั่งเศสไม่รู้เรื่องเลย
ยังดีที่พอจำขั้นตอนของพิธีมิสซาได้บ้าง ตรงบทโต้ตอบก็พยายามคิดเป็นภาษาไทย...
และโชคดีอีกอย่างคือ ที่วัดเขาแจกเป็นชีทเพลง ก็เลยพออ่านเนื้อตามได้บ้างไปตามประสาคนที่ไม่รู้ภาษา...
แต่เพลงที่ร้องได้ชัดถ้อยชัดคำ เสียงดังเต็มเสียงที่สุดคือเพลง Alleluia ค่ะ อิอิ

Jeab Agape เขียน: Oh!!!no!!! น่าจะเป็นน้องสาวเพื่อนมากกว่าที่ kiss อิอิ (แทนจะเป็นคุณแม่ )

พอดีเพื่อนเป็นคนสุดท้องน่ะครับ  มีแต่พี่สาวแก่กว่า 

Viridian เขียน: ป.ล. ขอแบ่งปันนิดนึงนะคะ ตอนที่ไปฟังมิสซาที่ฝรั่งเศส ตอนนั้นก็แทบจะใบ้กินเหมือนกัน เพราะฟังภาษาฝรั่งเศสไม่รู้เรื่องเลย
ยังดีที่พอจำขั้นตอนของพิธีมิสซาได้บ้าง ตรงบทโต้ตอบก็พยายามคิดเป็นภาษาไทย...
และโชคดีอีกอย่างคือ ที่วัดเขาแจกเป็นชีทเพลง ก็เลยพออ่านเนื้อตามได้บ้างไปตามประสาคนที่ไม่รู้ภาษา...
แต่เพลงที่ร้องได้ชัดถ้อยชัดคำ เสียงดังเต็มเสียงที่สุดคือเพลง Alleluia ค่ะ อิอิ

ตอนที่ผมไปเรียนที่อังกฤษ  สิ่งแรกที่ผมทำเลยคือ  ไปหาหนังสือบทสวดภาษาอังกฤษมาเก็บไว้เลยครับ  แล้วก็นั่งท่อง  โชคดีว่า
ตอนอยู่เมืองไทย ช่วงหนึ่งในชีวิตเคยได้ผ่านช่วงที่ได้มีโอกาสฝึกและทำมิสซาภาษาอังกฤษบ้าง   และเมื่ออยู่ที่อังกฤษ  ช่วงแรกๆ
ที่ไปวัดเขา  ผมจะเปิดหนังสือบทสวดตามไปด้วย   พอไปๆ แล้วก็ค่อยๆ เริ่มจำได้ (ตอนนี้ลืมหมดแล้ว  )

ปล. อยากแบ่งปันเพิ่มอีกนิดหน่อยคือ  ที่อังกฤษนั้น  โรมันคาทอลิคมีคนนับถือน้อยครับ  ส่วนมากจะเป็น Church of England ที่มี
วัดกระจายอยู่ทุกที่ (เป็น Parish church ประจำแต่ละ town  เมืองใหญ่ๆ ก็จะมี Cathedral เด่นเป็นสง่าเลย  เช่นที่ Guildford ที่ผม
เคยไปอยู่ในปีแรก เป็นต้น)

ดังนั้น เวลาเราไปโบสถ์ครั้งแรก  ด้วยสีผิวและรูปร่างของเรา  เขาเห็นก็รู้ว่าเราเป็นคนใหม่   พอมิสซาเลิก  ก็จะมีการพากันเดินออกมาไปยัง
อีกห้องหนึ่งซึ่งมีขนม น้ำ  เลี้ยงกัน  พอเราออกมาจากตัวโบสถ์  ก็จะมีคนเข้ามาแนะนำตัว ถามไถ่เลยครับ และก็ชวนเราไปยังห้องที่จัด
ขนม น้ำ เอาไว้  และก็คุยกัน  กรณีของผมเขาก็แนะนำให้รู้จักกับนักศึกษาชาวเอเชียอีก  ก็เลยได้คนรู้จักมากขึ้น

พอไปๆ เขาก็ชวนเราไปช่วยในพิธี  เช่นชวนไปร้องเพลง (แต่ผมไม่ได้ไปร่วมเพราะต้องมีเวลาฝึกพิเศษ) ที่ผมรับก็คือ ไปเก็บถุึงทาน  ซึ่ง
ที่วัดที่ Guildford เขาให้นับหัวผู้มาร่วมพิธีด้วย แล้วก็นำไปรวมกันที่ด้านหลังว่าวันนี้มาร่วมมิสซากันกี่คน...

ตอนมาอยู่ที่ลอนดอน  ได้ไปร่วมมิสซาที่ chapel (หรือวัดน้อย) ของหอพักคาทอลิกของมหาวิทยาลัย (ผมไปเจอทีหลัง หลังจากผมมี
ที่พักเป็นกิจลักษณะแล้ว  เลยไม่ได้พักที่นั่น)  ซึ่งที่นี้ผมได้เข้าไปช่วยเล่นกีตาร์
ประกอบพิธีกรรมจนกระทั่งผมจบการศึกษา (จริงๆ แล้วที่นั่นเขามีเปียโนไฟฟ้าที่เล่นเสียงออร์แกนได้เป็นเครื่องดนเตรีหลัก  แต่ผมเล่นไม่ถนัด
เพราะคุ้นแต่แบบมี pedalboard)

ปปล.  เล่าอีกนิดหนึ่งครับ ติดลมซะแล้ว 

สำหรับหนังสือเพลงนั้น  ที่วัดน้อยของหอพักคาทอลิค ที่ผมไปร่วม  เขาจะใช้วิธีถ่ายเอกสารมาทำเป็นแผ่นพับแจกให้สัตบุรุษ (ซึ่งนอกจาก
นักศึกษาที่อยู่ในหอพัก ก็จะมีบุคคลทั่วไปแถวนั้นไปร่วมด้วย  ซึ่งมีคนราวๆ สามสิบถึงสี่สิบคน) ผมเลยไปที่ Highstreet เจอร้านศาสนภัณฑ์
และซื้อหนังสือเพลงที่มีโน้ตประกอบมาทั้งหมดห้าเล่ม (น่าเสียดายว่ามีเล่มหนึ่งผมให้คนยืมไปถ่ายเอกสาร แล้วเขาไม่ยอมคืนจนถึงทุกวันนี้)  ผมเลยได้ฝึก
ร้องเพลงเป็นกิจลักษณะ  โดยในแต่ละครั้งหลังจากพิธี  ผมจะถือโอกาสถ่ายเอกสารโน้ตเพลงที่ใช้มาเก็บไว้  โดยเฉพาะเพลงช่วงศักดิ์สิทธิ์ หรือพระชุมพา
ที่มีโอกาสใช้ซ้ำบ่อย  ผมก็จะมีโน้ตและคอร์ดไว้เล่นกีตาร์ได้สะดวก  (จริงๆ แล้วในแต่ละครั้งคุณพ่อก็จะเตรียมโน้ตไว้ให้แล้วเหมือนกันครับ  แต่บางที
ถ่ายเอกสารมาไม่ชัด หรือตัวเล็ก)

ขอบคุณพี่ธันวาที่มาแบ่งปันประสบการณ์ค่ะ

จะบอกว่า เห็นบ่อยมากครับ ไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไง

เป็นเหมือนอย่างที่พี่บอกด้วยครับ พ่อเป็น ลูกก็เป็น

~@Little lamb@~ เขียน: แนะนำว่า บอกลูก ๆ ว่า อยุ่ในวัดห้ามคุยกันลูก
เวลาลูกคุยกะคุณในวัด  ให้เราจุ๊ ๆ แล้วไม่ตอบแกค่ะ
เดี๋ยวแกจะเข้าใจเองว่า เวลาแม่อยุ่ในวัด  แม่จะไม่ตอบ
แล้วก็หยิบหนังสือเพลงให้ลูก ๆ อ่านตาม 

ขอบคุณค่ะ 

แต่ ดิฉัน จุ๊ ๆ ๆ ๆ ... จนเป็นจิ้งจกในวัดแล้วหน่ะค่ะ 

มีวัดใหญ่วัดหนึ่งในต่างจังหวัด(ไม่ใช่ภูเก็ต) พ่อถึงกับต้องบอกในวัดเลยว่าอย่าเงียบเกินไป จำเนียรกาลผ่านไปผมแวะไปร่วมมิซซาที่วัดนั้นอีก พ่อเปลี่ยนแต่คนไม่เปลี่ยน ยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม ไม่รู้ว่าวัดกว้างเกินไปหรือเปล่าทำให้เสียงมันกระจายหายไปหมด แต่ที่แน่ๆมันเงียบจนน่ากลัว เสร็จมิซซาผมลงจากวัดแล้วพอดีเห็นแม่พระประจักษ์เมืองลูร์ดอยู่ที่ถ้ำแม่พระ แม่พระสวยมาก แต่ปากแม่พระเล็กแล้วก็ดูแม่พระไม่ช่างพูด ผมเลยฉุกคิดขึ้นได้ว่า เออหนอ ความเงียบเป็นฤทธิ์กุศลอันหนึ่งนี่หว่า แสดงว่าวัดนี่พี่น้องคงตามฤทธิ์กุศลของแม่พระกันหมดแน่เลย คิดแล้วก็ ฮาฮาฮา ในใจ

คริคริ มีเหตุจำเป็นให้ใบ้ไม่ได้อ่าค่ะ เเต่ตอนพ่อเทศน์ อยากได้พระพรในการเป็นใบ้เป็นพิเศษ

ป.ล. พระสงฆ์องค์หนึ่งเคยบอกว่า จะรู้สึกชื่นใจ+ประทับใจ หากเวลาอ่านบทโต้ตอบ เเล้วสัตบุรุษตอบดังสนั่นวัด