หญิงชราคนหนึ่งเล่าให้ผมฟังว่า ท่านเลิกไปโบสถ์เพราะมีใครคนหนึ่งพูดบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้ท่านไม่พอใจเรื่องนี้เกิดเมื่ออย่างน้อย ๆ ก็ 40 ปีล่วงมาแล้ว เวลานาน 40 ปี ที่ท่านได้สูญเสียความสุขใจการอยู่กับพระเจ้าร่วมกับคนอื่น ๆ เวลา 40 ปีที่ท่านพลาดโอกาสนับไม่ถ้วนที่จะได้อยู่กับพระเจ้าซึ่งจะทำให้ชีวิตของท่านและผู้อื่นบริบูรณ์ขึ้น ท่านอาจจะลงโทษหรือไม่ได้ลงโทษคนที่ทำให้ท่านไม่พอใจแต่ที่แน่นอนก็คือ ท่านได้โทษตนเอง
พระเจ้ากำลังบอกว่า การที่เราจะโกรธ เป็นสิ่งที่สามารถโกรธได้ แต่อย่าให้การโกรธของเรานั้นนำไปสู่ความบาป หรือนำไปถึงสิ่งที่พระเจ้าไม่พอพระทัย เราควรแก้ไข้ความโกรธนั้นโดยการเปิดอกคุยกันกับคู่กรณีแต่ถ้าจะให้ถูกต้องตามน้ำพระทัยพระจริงๆ แล้วละก็ เราควรที่จะอยู่ให้ไกลจากสิ่งที่จะทำให้เราเกิดความโกรธเป็นดีที่สุด ตามพระคำพระเจ้าที่ว่า จงให้ใจขมขื่น และใจขัดเคือง และใจโกรธ และการทะเลาะเถียงกัน และการพูดให้ร้าย กับการคิดปองร้ายทุกอย่างอยู่ห่างไกลจากท่านเถิด ( อฟ 4:31 )
นักบุญเปาโลได้แนะนำเราถึงวิธีที่ดีกว่าในการจัดการกับความขัดแย้งต่าง ๆ ว่า
