(แต่คงไม่มีหรอกไม่อยากมีลูก)ผมชอบมิสซาตรงที่ ได้ร้องเพลง ส่วนนึงล่ะ อีกส่วนมันทำให้เราได้ฟังในสิ่งที่คุณพ่อพูด เข้าใจในความรักและความยิ่งใหญ่ของพระเป็นเจ้า ผมชอบไปมิสซามาก ผมเริ่มไปมิสซาอย่างจริงจัง ช่วงต้นปี 2008 ตอนแรกไปที่วัดเซนต์หลุยส์ทุกวันเสาร์ แต่ว่าต่อมา ก็มีขาดๆ หายๆ เพระว่าไปมิสซาหลังเรียนพิเศษ ทำให้ต้องไปไม่ทันหรือ ไปสาย ผมไม่ชอบไปมิสซาสาย หากว่ารู้ว่าตนต้องไปสายแน่นอน ก็อยากจะไม่ไปเลย หากดูรอบเวลาแล้ว มันต้องไปจริงๆ ก็ต้องไปนะ
ใน วันที่ 14 ก.พ. 2009 ผมเริ่มไปวัดนักบุญยอแซฟ ตรอกจันทน์ ใกล้บ้าน และเริ่มที่จะไปร่วมมิสซาในวันอาทิตย์ และพยายามที่จะไม่ขาดมิสซาในสัปดาห์นั้น ยกเว้นไม่สบายจะไปไม่ได้ หากเสาร์ไม่ว่าง (ส่วนใหญ่วันเสาร์จะไปวัดสาย เลยไม่อยากไป) ก็วันอาทิตย์ หากวันอาทิตย์ไม่ได้ ก็รอบกลางคืน
สรุปที่ผมคิดกับมิสซาคือ
- ผมโปรดปรานมิสซา
- ชอบที่ได้ร้องเพลง สนุกดีว่าง่ายๆ
- ชอบที่จะไม่มามิสซาสาย หากสายไม่ขอร่วมเลยดีกว่า และชอบสวดสายประคำหมู่ด้วย แต่ว่าไปสายตอนสวดเลยไม่อยากจะสวด
- ผมไม่อยากขาดมิสซาเลยทุกสัปดาห์
- ก่อนมิสซาผมก็ภาวนาว่า ขอให้มิสซานี้ของลูกอุทิศไปให้แก่วิญญาณผู้ล่วงลับและวิญาญาณในไฟชำระทุกดวง และขออุทิศให้เทวดาประจำตัวของลูก อันนี้แค่ภาวนาในใจอ่ะนะครับ
*** หลังมิสซา 10.30 น. ของวัดนักบุญยอแซฟ ตรอกจันทน์ มีขนมฟรีมากมาย แต่ไม่อยากกินมาก เหมือนไปแย่งคนอื่นกิน
เลยไปก่อนดีกว่าทุกๆ ครั้ง
