พระเจ้าเป็นองค์ความรักค่ะ
อย่างที่นักบุญยอห์นได้กล่าวไว้เสมอๆว่า พระเยซูเจ้าสอนให้เรารักกันและกัน
ส่วนความเกลียดชัง ไม่ได้มาจากพระค่ะ
ยิ่งเป็นการเกลียดที่ดูไร้เหตุผลแล้วล่ะก็ ควรพิจารณามโนธรรมให้ดีค่ะ
ว่าเราปล่อยให้ตนเองตกเป็นเหยื่อของปีศาจในชั่วขณะหรือเปล่า
พิจารณาให้ดีว่าหลายครั้งที่เรารู้สึกเกลียดในการกระทำของใครสักคนหนึ่งนั้น
เราไม่ชอบตัวเค้า หรือเราไ่ม่ชอบการกระทำของเค้า
ซึ่งบางทีขัดกับความต้องการของเราหรือเปล่า เราจึงไม่ชอบ
เราเกลียดเค้า หรือ เราเกลียดบาป
แล้วเราเคยทำบาปมั้ย?
วิธีแก้ก็คงไม่มีอะไรมาก นั่นคือ การฝึกฝนที่จะรัก
พูดง่าย แต่เวลาทำจริงๆอาจจะยาก ^ ^
ตอนพระเยซูเจ้าทรงมาเกิดเป็นมนุษย์
เราสังเกตได้เสมอว่าพระองค์ทรงอยู่กับคนบาป ไม่ได้ถือตัวเหมือนพวกฟาริสีเลย
คนที่พระองค์ทรงไปพบ ไปช่วยเหลือเสมอๆก็คือคนบาป คนที่ทำตัวไม่ดี
ไม่ได้รับการต้องรับจากสังคม ไม่ว่าจะเป็นคนเก็บภาษี โสเภณี
หรือกระทั่งคนโรคเรื้อน ที่ทุกคนพากันรังเกียจ
ในฐานะที่เราเป็นคริสตชน ที่มีพระเยซูเจ้าเป็นศาสดา
ลองถามตัวเองดู ว่าเพราะอะไรพระเยซูเจ้า ถึงไปอยู่กับคนบาป...
คำตอบนั้น จะเป็นคำตอบเดียวกับกับความรู้สึกที่เราควรมีต่อคนที่เราคิดว่าเค้าทำตัวไม่ดี
แบบนี้พอจะนึกภาพออกบ้างมั๊ยค่ะ?