นิทานข้อคิดดีๆ นำมาแบ่งปันครับ

[s.gabriel]

มีเด็กชายคนหนึ่งอายุ5ขวบเดินหลงทางกำลังหิวมากและอากาศก็หนาว เลยเดินเข้าไปที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง และก็มีบ้านอยู่สองหลังที่อยู่ติดกัน เด็กชายคนนั้นก็เดินไปเคาะประตูบ้านแรกและบอกว่ามีใครอยู่ไหม ช่วยผมหน่อยผมหลงทางและหิวมาก แต่บ้านหลังแรกนั้นตอบกลับออกมาว่าเราช่วยเหลืออะไรท่านไม่ได้มืดมากแล้วเรากำลังจะเข้านอนแล้ว เด็กชายคนนั้นก็เลยเดินไปที่บ้านหลังที่สองและก็บอกเหมือนที่บอกกับบ้านหลังแรก บ้านหลังนี้ได้เปิดประตูและก็รับเด็กคนนั้นเข้าไปในบ้านมีป้าคนหนึ่งที่ฐานนะก็ไม่ค่อยดีนักได้เอาเสื้อกันหนาวและนำนมหนึ่งแก้วมาให้เด็กคนนั้นดื่มจนอิ่มและก็ให้ที่หลับนอนแก่เด็กคนนั้นเมื่อถึงตอนเช้าเด็กคนนั้นก็ขอบคุณและก็ได้เดินหาทางกับบ้านไป เวลาได้ผ่านไปประมาณ20ปีป้าคนที่เคยช่วยเหลือเด็กคนนั้นได้ป่วยด้วยโรคเส้นเลือดในสมองแตกได้เข้าโรงพยาบาลต้องผ่าตัดสมองแต่ด้วยในฐานนะที่ยากจน ป้าก็เลยบอกกับคุณหมอว่าป้าไม่มีค่ารักษาพยาบาลนะ คุณหมอได้บอกกับคุณป้าว่าไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องค่ารักษาพยาบาลนะ และคุณป้าก็ได้รับการผ่าตัดสมองจนอาการดีขึ้นมาก เมื่อคุณหมอมาตรวจอาการประจำวันของคุณป้า คุณป้ายังเป็นห่วงเรื่องค่ารักษาพยาบาล เลยถามถึงเรื่องค่ารักษาพยาบาลกับคุณหมอว่าค่ารักษาเท่าไหร่ ป้าจะต้องจ่ายค่ารักษาเท่าไหร่ คุณหมอตอบคุณป้าด้วยความสุดซึ้งว่า คุณป้าครับเมื่อ20ปีก่อนคุณป้าได้จ่ายค่ารักษาด้วยนม1แก้ว กับเด็กชายคนนั้นมาแล้วเด็กชายคนนั้นก็คือหมอคนนี้ไงครับคุณป้า
นิทานเรื่องนี้สอนถึงความเมตตา การเอื้อเฟื้อซึ่งกันและกันดังเช่นที่ พระองค์ทรงได้สั่งสอนอยู่เสมอ

[billa-bong]

ขอบคุณครับ

[rosa-lee]

อ่าน2-3รอบแล้วชอบมาก สอนใจดี เรียกว่าทำบุญเห็นผลในชาตินี้เลย....
ถึงแม้นจะรอนานหน่อย...จนเกือบแก่.........