บางครั้งเราคิดถึงอดีตกับอนาคตจนเกินเหตุ....
ทำให้กังวลต่างๆ จึงเอามาแบ่งปันให้เพื่อนๆได้อ่านกัน.....(อาจจะไม่ค่อยชัดจ้า...)
ใคร "รักเรามากยิ่งนัก"
-
reccanohono
- โพสต์: 1045
- ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ ส.ค. 03, 2008 7:06 pm
- ที่อยู่: thailand
"รักเรามากยิ่งนัก"
ถ้าจำรูปพระเยซูเจ้าแบกกางเขน ขณะกำลังเดินขึ้นเขากัลวารีโอ
และคิดว่าพระองค์คือพระผู้ไถ่มนุษยชาติ แต่อย่าคิดไกลหรือกว้างขนาดนั้น
คิดเพียงแค่พระองค์กับฉันเท่านั้น ยังไม่ต้องคิดถึงคนอื่นเลย
พระองค์กำลังก้าวขึ้นเขา ซึ่งทอดยาวไปไกล และตามหลักเหตุผล
ทุกก้าวที่ขึ้นไป ปลายกางเขนก็จะกระดอน ส่วนบนก็จะตีไหล่ของพระองค์
และทำให้เกิดความเจ็บปดในร่างของพระองค์ ที่บอบช้ำมาจากการถูกเฆี่ยนตี
จงมองดูพระองค์ พระองค์ไม่ได้มองไปทางข้างหน้าที่ยาวไกล
แต่พระองค์สนใจอยู่กับทางเดินที่พระองค์ยืนอยู่
บ่อยครั้ง เราเสียพละกำลังในการมองดูอดีต ซึ่งเราไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีก
และเช่นกัน เราสูญเสียพลังอีกมากมายในการมองดูอนาคต ซึ่งบางทีไม่อาจเกิดขึ้นกับเรา
ทำให้ปัจจุบันของเราไม่ดีเท่าที่ควร
เห็นไหมว่า พระองค์กำลังพยายามก้าวเดินอย่างดี
และสุดท้าย ขอให้ดูที่พระหัตถ์ของพระองค์ พระองค์ทรงจับกางเขนอย่างแน่นหนา
ราวกับว่า กลัวกางเขนจะหลุดไปจากพระองค์ และทั้งๆ ที่ทรงรู้ว่านั่นคือ
เครื่องหมายทรมานพระองค์ และพระองค์ต้องถูกตรึงบนนั้น
ที่พระองค์ทำเช่นนี้ก็คงเพียงอยากบอกว่า "รักเรามากยิ่งนัก"
จาก : หนังสือแม่พระยุคใหม่
แกะมาให้เพื่อนๆอ่านอีกที เผื่อมองลำบากนะคะ
ถ้าจำรูปพระเยซูเจ้าแบกกางเขน ขณะกำลังเดินขึ้นเขากัลวารีโอ
และคิดว่าพระองค์คือพระผู้ไถ่มนุษยชาติ แต่อย่าคิดไกลหรือกว้างขนาดนั้น
คิดเพียงแค่พระองค์กับฉันเท่านั้น ยังไม่ต้องคิดถึงคนอื่นเลย
พระองค์กำลังก้าวขึ้นเขา ซึ่งทอดยาวไปไกล และตามหลักเหตุผล
ทุกก้าวที่ขึ้นไป ปลายกางเขนก็จะกระดอน ส่วนบนก็จะตีไหล่ของพระองค์
และทำให้เกิดความเจ็บปดในร่างของพระองค์ ที่บอบช้ำมาจากการถูกเฆี่ยนตี
จงมองดูพระองค์ พระองค์ไม่ได้มองไปทางข้างหน้าที่ยาวไกล
แต่พระองค์สนใจอยู่กับทางเดินที่พระองค์ยืนอยู่
บ่อยครั้ง เราเสียพละกำลังในการมองดูอดีต ซึ่งเราไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีก
และเช่นกัน เราสูญเสียพลังอีกมากมายในการมองดูอนาคต ซึ่งบางทีไม่อาจเกิดขึ้นกับเรา
ทำให้ปัจจุบันของเราไม่ดีเท่าที่ควร
เห็นไหมว่า พระองค์กำลังพยายามก้าวเดินอย่างดี
และสุดท้าย ขอให้ดูที่พระหัตถ์ของพระองค์ พระองค์ทรงจับกางเขนอย่างแน่นหนา
ราวกับว่า กลัวกางเขนจะหลุดไปจากพระองค์ และทั้งๆ ที่ทรงรู้ว่านั่นคือ
เครื่องหมายทรมานพระองค์ และพระองค์ต้องถูกตรึงบนนั้น
ที่พระองค์ทำเช่นนี้ก็คงเพียงอยากบอกว่า "รักเรามากยิ่งนัก"
จาก : หนังสือแม่พระยุคใหม่
แกะมาให้เพื่อนๆอ่านอีกที เผื่อมองลำบากนะคะ
