..............................................................................................
หลายสัปดาห์ก่อน ผมเคยเขียนเกี่ยวกับตารางพิธีและกิจกรรมอย่างเป็นทางการโอกาสปีแห่งความเชื่อไปแล้ว ตารางดังกล่าวเป็นสิ่งที่พระสันตะปาปาจะเข้าร่วม มาวันนี้ มีโปรแกรมพิเศษถูกแจ้งมาจากวาติกัน นั่นคือ “การจาริกโอกาสปีแห่งความเชื่อของบรรดาผู้ศรัทธาในมิสซาจารีตลาติน” (THE TRIDENTINE MASS) โดยพวกเขาได้รับเชิญจากสมณกระทรวงหลักความเชื่อ หน่วยงานสำคัญสุดของวาติกันที่มีหน้าที่รับผิดชอบเรื่องมิสซาลาตินด้วยนั่นเอง
หลังจากที่ปี 2007 สมเด็จพระสันตะปาปา เบเนดิกต์ ที่ 16 ทรงออกกฤษฏีกาอนุญาตให้ถวายมิสซาลาติน (SUMMORUM PONTIFICUM) เพื่อให้คาทอลิกที่ยังรักและศรัทธากับการร่วมมิสซารูปแบบเก่า (พระสงฆ์หันหลังให้สัตบุรุษและใช้ภาษาลาตินในการถวายมิสซา) ได้ร่วมพิธีแบบนี้อีกครั้ง แรกๆ ทุกคนดูตื่นเต้นที่จะได้ร่วมพิธีรูปแบบนี้ แต่พอเอาเข้าจริง นับถึงปัจจุบันก็ 5 ปีแล้ว มิสซาลาตินมีให้เห็นน้อยมากในทุกภาคส่วนของโลก เนื่องจากทั้งพระสงฆ์และสัตบุรุษต่างหลงๆลืมๆภาษาลาตินกันไปหมดแล้ว นั่นจึงเป็นที่มาว่า ทำไมสันตะสำนักต้องออกคำสั่งให้บ้านเณรคาทอลิกรื้อฟื้นการสอนภาษาลาตินและขับบทเพลงลาตินให้กลับมามีชีวิตชีวา เพื่อจะได้ตอบโจทย์การอภิบาลในอนาคตได้อย่างตรงจุด
มาในปีแห่งความเชื่อ ซึ่งเป็นปีที่ครบรอบ 50 ปีแห่งการเปิดสังคายนาวาติกัน ที่ 2 วาติกันยังไม่ลืมบรรดาผู้ที่รักและศรัทธามิสซาจารีตโบราณ จึงได้ออกจดหมายเชิญพวกเขาให้มาแสวงบุญที่กรุงโรม พร้อมร่วมมิสซาลาตินซึ่งจะจัดในมหาวิหารนักบุญเปโตร วาติกัน ในวันเสาร์ที่ 3 พฤศจิกายน 2012 นอกจากนี้ อาจมีโบนัสพิเศษคือการได้เข้าเฝ้าพระสันตะปาปาด้วย (พระสันตะปาปายังไม่ได้ตอบรับว่าจะออกมาพบพวกเขาหรือไม่ แต่คาดว่า พระองค์น่าจะออกมาพบและให้โอวาทอย่างแน่นอน)
สำหรับเหตุผลที่วาติกันเชิญบรรดาผู้ศรัทธาในมิสซาลาตินให้มาที่กรุงโรมนั้น มีว่า “เพื่อเป็นการพบปะและชุมนุมกันของสัตบุรุษทั่วโลกที่รักในมิสซาลาติน เราเชิญทุกคนให้มาร่วมเป็นหนึ่งเดียวกัน ภายใต้ความรักและนบนอบต่อพระสันตะปาปาผู้ทรงอนุญาตให้ถวายมิสซาจารีตนี้ได้อีกครั้ง”
พูดถึงการถวายมิสซาลาติน สันตะสำนักเปิดเผยว่า จากการติดตามผลของกฤษฎีกามิสซาลาตินอย่างใกล้ชิด มิสซาลาตินจะได้รับการถวายในประเทศที่วัฒนธรรมความเชื่อคาทอลิกยังคงเข้มแข็งและมีบทบาทในสังคม อาทิ อิตาลี, สเปน, ฝรั่งเศส, โปรตุเกส, ไอร์แลนด์, สวิตเซอร์แลนด์, สาธารณรัฐเช็ก, เยอรมนี, อังกฤษ, สกอตแลนด์, เวลส์, เนเธอร์แลนด์, ฮังการี, ออสเตรีย, ออสเตรเลีย, อเมริกา, แคนาดา, เม็กซิโก, บราซิล, อาร์เจนติน่า, ชิลี, ,โคลอมเบีย, อินเดีย, ฟิลิปปินส์, นิวซีแลนด์, แอฟริกาใต้, กาบอง และไนจีเรีย ส่วนประเทศที่ไม่อยู่ในรายชื่อเหล่านี้ แทบไม่มีการถวายมิสซาลาตินตามกฤษฎีกาที่พระสันตะปาปาทรงประกาศไปเมื่อปี 2007 (สมณทูตจะเป็นผู้ส่งรายงานกลับไปยังพระสันตะปาปาว่า มีการตอบสนองต่อกฤษฎีกามิสซาลาตินในท้องถิ่นต่างๆหรือไม่)
ในส่วนของสถิติที่เจาะลึกกว่านี้ หลังจากปี 2007 ที่พระสันตะปาปาอนุญาตให้ถวายมิสซาลาตินได้อีกครั้ง มิสซาลาตินได้รับการถวายอยู่ใน 1,444 สังฆมณฑลทั่วโลก เจาะลึกลงไปอีก พบว่า 340 สังฆมณฑล ถวายมิสซาลาตินสัปดาห์ละ 1 ครั้ง, 313 สังฆมณฑล ถวายมิสซาลาตินบ้างในบางสัปดาห์, 324 สังฆมณฑล ถวายมิสซาลาตินอาทิตย์ละ 1 ครั้ง แต่ไม่ได้ถวายในช่วงเวลาที่คนมาร่วมมิสซาเยอะ อาทิ มิสซาวันอาทิตย์รอบ 9 โมง และสุดท้าย 467 สังฆมณฑล ถวายมิสซาลาตินทุกวันอาทิตย์ (รวมตัวเลขทั้งหมดแล้ว จะได้ 1,444 สังฆมณฑลพอดี)
ที่กล่าวมาทั้งหมด ก็สะท้อนให้เห็นว่า พระสันตะปาปาและสันตะสำนักไม่ลืมจะให้ความสำคัญกับมิสซาจารีตก่อนสังคายนาวาติกัน ที่ 2 แม้ว่ามิสซารูปแบบนี้จะห่างหายไปจากชีวิตคาทอลิกเกือบ 50 ปี แม้สังคายนาวาติกัน ที่ 2 จะเป็นจุดเปลี่ยนให้เราเปลี่ยนรูปแบบมิสซาเป็นแบบสมัยปัจจุบัน แต่ปีแห่งความเชื่อก็เป็นโอกาสอันดีให้เรากลับมาทบทวนมรดกล้ำค่าของพระศาสนจักร ทบทวนความเชื่อที่มีต่อพระเจ้าว่า แท้จริงแล้ว พวกเราร่วมเป็นหนึ่งเดียวในความเชื่อ ผ่านทางพิธีกรรมต่างๆนั่นเอง
AVE MARIA
จาก ฟาติมาสาร www.popereport.com
