+ประตูสู่พระคริสต์อีกขั้นของขาพเจ้า+

[พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ]

วันนี้เป็นวันที่ผมเพิ่งจะออกจาก รพ.เซ็นต์หลุยส์ หลังจากป่วยและนอน รพ.มาเป็นเวลา 5 วันด้วยโรคใข้หวัดใหญ่ และมีอาการแทรกซ้อนคือหลอดลมอักเสบ(แต่ไม่ได้บอกใคร ยกเว้นน้องยศที่บังเอิญโทรมา) ไม่รอช้าตั้งแต่วันแรกที่เข้า ผมขอชั้น 24 ซึ่งเป็นชั้นที่มีวัดน้อยอยู่และผมก็ได้ไปทักทายและฝากสุขภาพใว้กับพระเยซูเจ้าหน้าตู้ศีลมหาสนิท "ขอให้เป็นไปกับขาพเจ้า ตามวาทะของท่าน" ผมพูดคำนี้ออกมา โดยนึกถึงคำพูดของแม่พระที่พูดตอนน้อมรับพระประสงค์ของพระเป็นเจ้า จิตใจผมเองตอนนี้ก็เช่นกันผมน้อมรับความเจ็บป่วยนี้และขอพลีกรรมเพื่อชดเชยบาปของผมและของคนอื่นๆรวมทั้งพี่น้องในไฟชำระ... แต่สิ่งที่น่าชื่นชมยินดีคือในทุกๆวินาทีที่ผมป่วยผมรู้สึกถึงการประทับอยู่ของพระเยซูเจ้าและของแม่พระรุนแรงแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ผมได้นำหนังสือพระพรยามเจ็บป่วยที่อยู่ในวัดน้อยมานั่งอ่านในห้องพัก นั่นทำให้ผมมีความสุขมาก ผมรู้สึกเหมือนพระเยซูกำลังคุยกับผมตรงนั้นผมกำลังนั่งอยู่บนตักพระองค์และพระองค์อ่านหนังสือให้ฟังพร้อมกับแม่พระด้วยจนผมมีความคิดแทรกเข้ามาว่า "ถ้าเราไม่ได้เจ็บป่วย เราไม่มีวันที่จะใด้ใกล้ชิดพระคริสต์ขนาดนี้" ไม่ทันไรผมก็เปิดหนังสือหน้าต่อไปและสายตาของผมก็ไม่หยุดอยู่ที่ประโยค "ความเจ็บป่วยนั้นอยู่บนหนทางของผู้ติดตามเรา" เป็นคำพูดของพระเยซูเจ้าที่พูดกับมัธธิวผู้ได้รับนิมิต ผมอ่านแล้วก็ โอ้..พระองค์พูดกับผมจริงๆด้วย! ดังนั้นคืนนี้ผมเลยตัดสินใจไปนั่งเฝ้าศีลมหาสนิทในวัดน้อย ตลอดเวลาที่เฝ้าศีลอยู่ผมไม่ได้สวดบทเฝ้าศีล หรือไม่ได้สวดบทภาวนาอะไรเลย ผมแค่นั่งมองตู้ศีลแล้วยิ้มเล็กยิ้มใหญ่อย่างมีความสุข "ผมรู้สึกเหมือนได้มานั่งเฝ้าเพื่อนผู้ขี้เหงาที่ผมรัก เพื่อนผู้รักเรามากและเราก็รักเขามากด้วย" ไม่มีบทสวดใดๆระหว่างผมกับพระเยซูเจ้ามีเพียงแต่บทสนทนาถึงปัญหาชีวิตและเรื่องขำขันจนบางครั้งผมก็หัวเราะออกมา ผมมีความสุขมากจริงๆคืนนั้นผมมีความรู้สึกว่าพระองค์อยากให้คนมาเฝ้าศีลบ่อยๆเพราะพระองค์เหงา(ผมรู้สึกว่าพระองค์มีความสุขมากระหว่างที่ผมกำลังเฝ้าศีลอยู่)ผมนึกภาพโบสถ์สวยงามที่ว่างไร้ผู้คนและมีตู้ศีลที่สุดแสนอลังการตระหง่านอยู่..แต่ความอลังการนั้นมิได้สร้างความประทับใจแม้แต่น้อย ผมรู้สึกเหงาและเดียวดายจริงๆที่นึกภาพนี้ขึ้นมา พระองค์ทรงเหงาน่าดูเลยที่ทรงรอลูกๆของพระองค์มาหาพระองค์ที่นี่ที่หน้าตู้ศีล พระองค์ทรงซ่อนพระองค์เองใว้ในคุก..คุกที่เป็นแผ่นกลมๆนี้เพราะความรักที่มีต่อเรา แต่เรากลับไม่ไปเยี่ยมพระองค์เพียงเพราะหน้าที่การงานของเราและข้ออ้างต่างๆนาๆ.... คืนนั้นผมรู้สึกง่วงก็เลยขอพระองค์ไปนอนและได้ชวนพระองค์และแม่พระไปนอนกับผมด้วยเพราะกลัวพระองค์เหงา(เพราะคืนก่อนเคยไปนอนในวัดน้อยแล้วพยาบาลมาปลุกบอกให้ไปนอนที่ห้อง - -) ก็เลยกลายเป็นว่าจากการป่วยไม่สบายของผมผมได้ใกล้ชิดพระเยซูเจ้าและสัมผัสความรู้สึกแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนและที่สำคัญผมรู้ว่าพระองค์ก็มาเยี่ยมผมและผมก็ไปเยี่ยมพระองค์สลับกันไป

จิตใจขาพเจ้าก็เป็นสุขทุกกรณี เพราะขาพเจ้าจะเป็นสุขก็ต่อเมื่อเป็นไปตามพระประสงค์ของพระองค์ อัลเลลูยา~

[Batholomew]

อ้าว ไม่สบายหรอครับ
เป็นยังไงบ้าง แต่ที่เห็นก็หายดีแล้วนี่เนอะ ได้อยู่ใกล้พระอีกต่างหาก
แอบอิจฉา

[พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ]

อิอิ พี่บ๊าตตอบเร็วทันใจมาก... ตอนนี้กลับบ้านแล้วครับแต่ยังไม่หาย เราทุกคนอยู่ใกล้พระฮะพี่บ๊าต ขึ้นอยู่กับว่าเราจะรู้หรือเปล่าวว่าพระองค์อยู่ใกล้ๆเรานี่เอง ;D

[Prod Pran]

ขอให้หายสนิท เร็วๆ จ้า

ดีใจที่น้องปั้มได้เห็นพระพรที่ซ่อนอยู่ค่ะ

[Batholomew]

ก็ขอให้หายไว ๆ แล้วกันนะครับ :)

[King Zadin]

ขอให้หายเร็ว ๆ นะครับพี่

[:+: seraphim :+:]

;D ;D ให้เจ๊ทาหายเร็วๆนะจ๊ะ

[Junior Boy]

ขอให้หายไวๆนะครับ

[chawannat]

หายไวไวนะค่า ดีจังเลยค่ะ ที่พระเยซูและแม่พระอยู่เป็นเพื่อน ;D

[Andreas]

เชื่อว่าไม่ว่าเวลาป่วยหรือเวลาสบายพระเจ้าก็ทรงอยู่กับเราเสมอ แต่เรามักลืมพระองค์เวลาที่เราสบาย และคิดถึงพระองค์ในเวลามีทุกข์ ขอพระองค์ทรงช่วยให้เราชิดสนิทกับพระองค์เสมอไม่ว่าจะอยู่ในช่วงเวลาใดก็ตาม

[-Rei-]

ช่ายยย ในเวลาที่เราสบายดี เรามักจะลืมนึกถึงพระ บางทีลำบากเสียบ้างก็เป็นพระพร
แต่ก็ขอให้หายไวไวนะคะ

[~@Little lamb@~]

เยี่ยมไปเลยปั๊มๆ

พี่ยังไม่เคยไปนั่งเล่าเรื่องตลกให้พระฟังที่ตู้ศีลเลย :o