Belong to the Truth Jesus Christ

คือครั้งหนึ่งข้าพเจ้าได้ทำการฝึกสมาธิแบบหนึ่งเข้า ผลปรากฎว่า ขณะทำอยู่นั้น ข้าพเจ้ารู้สึกถึงกลุ่มไอความร้อนเหมือนน้ำเดือดอยู่ในตัวข้าพเจ้า แล้วมันก็กระจายไปทั่วกาย แทนที่ข้าพเจ้าจะร้อนจนเหงื่อออก แต่กลับรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก แล้วก็ติดใจฝึกบ่อยๆ แต่ทำได้ขั้นนั้นแค่ครั้งเดียว แล้วข้าพเจ้ามานั่งคิดว่านี่น่าจะเป็นการฝึกปราณมากกว่า

อยากถามว่า คริสตชนสามารถฝึกปราณได้ไหมครับ

ถ้าทำแล้วแค่รู้สึกสนุก  รู้สึกดี  หรือรู้สึกว่า  "เราดูศักดิ์สิทธิ์จัง"  ก็อย่าไปทำเลยค่ะ  ก็อาจจะเล่นได้นะ  แต่อย่าให้ติด  ไม่งั้นเราก็ไม่ต่างจากการติดเกมส์ หรือติดอย่างอื่นหรอก  จริงมั้ยคะ  และยิ่งเรารู้สึกว่า ศักดิ์สิทธิ์  ยิ่งไม่ดีใหญ่ เพราะมันจะเป็นการเพิ่ม spiritual ego ให้กับเรา  (เป็นอีโก้ทางจิตน่ะค่ะ)

เสริมเรื่องการอดในมหาพรตนะคะ  มีพ่อท่านนึงบอกว่า หลายครั้งเราอดเพื่อให้เรารู้สึกดี รู้สึกศักดิ์สิทธิ์  แบบนั้นจะเป็นผลกับวิญญาณน้อยมาก  ทั้งยังทำให้เกิดอีโก้ฝ่ายจิตด้วย  คุณพ่อเคยขออธิการพลีกรรมด้วยการไม่นอนหนุนหมอนตลอดมหาพรต  พ่อบอกว่า  ตอนนั้นรู้สึกทรมาน  รู้สึกพลีกรรม และรู้สึกศักดิ์สิทธิ์  แต่เมื่อชีวิตฝ่ายจิตเติบโตขึ้นก็มาเรียนรู้ว่า  ที่ทำไปนั่นน่ะ  มีผลกับจิตวิญญาณน้อย และไปเพิ่มอีโก้ฝ่ายจิตให้ตัวเองอีกต่างหาก    อันนี้ต้องการอธิบายให้เห็นภาพเรื่องอีโก้ฝ่ายจิตนะคะ 

แต่ถ้าฝึกแล้ว  ทำให้เราละเอียดอ่อนขึ้น  ฟังเสียงพระได้ดีขึ้น  มีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นกับพระเป็นเจ้าและเพื่อนมนุษย์  ก็ทำได้ค่ะ 

พระอวยพรนะคะ 

เป็นเคสเดียวกับการฝึกโยคะครับ

ถ้าเพื่อสุขภาพ ก็โอเค แตถ้าเพื่อประโยชน์ด้านจิตวิญญาณ คงไม่ครับ

จริงๆโยคะ  ก็มีผลดีกับจิตวิญญาณนะคะ นอกเหนือจากการมีสุขภาพกายที่ดีทำให้สุขภาพจิตดีไปด้วย  อีกแง่นึงคือ  ทำให้เราได้เห็นและตระหนักถึงพระพรที่พระให้เรามามากขึ้น  ได้ขอบคุณพระมากขึ้นว่า  พระองค์ให้เรามามากจริงๆ  ถ้าไม่ฝึกโยคะ น้อยคนที่จะรู้ถึงกล้ามเนื้อมัดที่เล็กที่สุดที่พระให้เรามา  ได้เห็นความมหัศจรรย์ของการสร้างของพระองค์  และที่สำคัญ  ได้ซาบซึ้งถึงคำพระที่ว่า  "พรใดที่ไม่ได้ใช้ จะถูกริบคืน"  กล้ามเนื้อหลายมัดที่เรามี  เราไม่ได้ใช้  หรือใช้ไม่เต็มที่  เราจะรู้เลยว่า  ทำไมเราขยับแบบนั้นไม่ได้อ่ะ  ทำไมครูเค้าขยับได้    หลายอย่างเลยที่พระให้เรามา  แล้วเรามองข้ามไป 

...  และการที่เรารู้จักร่างกายเรา  ก็จะมีส่วนช่วยให้เรารู้จักวิญญาณตัวเอง  ให้เราได้ละเอียดขึ้นในการฟังเสียงพระ 

ขอให้ทำทุกอย่าง  เพื่อพระสิริมงคลของพระเจ้านะคะ 

Buddy เขียน:
จริงๆโยคะ  ก็มีผลดีกับจิตวิญญาณนะคะ นอกเหนือจากการมีสุขภาพกายที่ดีทำให้สุขภาพจิตดีไปด้วย  อีกแง่นึงคือ  ทำให้เราได้เห็นและตระหนักถึงพระพรที่พระให้เรามามากขึ้น  ได้ขอบคุณพระมากขึ้นว่า  พระองค์ให้เรามามากจริงๆ  ถ้าไม่ฝึกโยคะ น้อยคนที่จะรู้ถึงกล้ามเนื้อมัดที่เล็กที่สุดที่พระให้เรามา  ได้เห็นความมหัศจรรย์ของการสร้างของพระองค์  และที่สำคัญ  ได้ซาบซึ้งถึงคำพระที่ว่า  "พรใดที่ไม่ได้ใช้ จะถูกริบคืน"  กล้ามเนื้อหลายมัดที่เรามี  เราไม่ได้ใช้  หรือใช้ไม่เต็มที่  เราจะรู้เลยว่า  ทำไมเราขยับแบบนั้นไม่ได้อ่ะ  ทำไมครูเค้าขยับได้     หลายอย่างเลยที่พระให้เรามา  แล้วเรามองข้ามไป  

...  และการที่เรารู้จักร่างกายเรา  ก็จะมีส่วนช่วยให้เรารู้จักวิญญาณตัวเอง  ให้เราได้ละเอียดขึ้นในการฟังเสียงพระ 

ขอให้ทำทุกอย่าง  เพื่อพระสิริมงคลของพระเจ้านะคะ  

ตามมาขอบคุณน้องส้มในกระทู้นี้อีก... เตือนใจได้ดีจังคะ

ผมก็เคยฝึกครับ แต่เป็นแนวธิเบต ตอนนั้นเจ็บแขนมากๆ เลยลองใช้การทำสามธิแบบธิเบตคือ 1 สัมผัสและรับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้น คือเพ่งสัมผัสกับความเจ็บปวดนั้นให้รับรู้ความเจ็บปวดนั้นอย่างเดียว 2.รวมมันเป็นหนึ่งเดียวกับเรา ต้องไม่ต่อต้านความเจ็บปวดนั้น และยอมรับมันเป็นส่วนหนึ่งของเรา เปิดใจรับมัน 3. คือ ปล่อยมันไป และทำใจให้สบาย ปล่อยความเจ็บปวดนั้นไป ให้มันเป็นอิสระ

หลังทำไม่เกิน 10 นาที อาการปวดที่แขน หายปลิดทิ้งเลย อันนี้ผมยอมรับเลยว่าผมทึ่งกับผลที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง ชาวธิเบตเรียนรู้วิธีการรักษาแบบไม่ต้องใช้ยา แต่ใช้พลังในร่างกายหรือจิตรักษาตัวเองได้ ทำให้เราได้ค้นพบความอัศจรรย์ในร่างกายมนุษย์ที่พระเจ้าทรงสร้างไว้ บางทีในร่างกายเรา พระเจ้าอาจจะใส่ความสามารถให้กับเรามากกว่าที่เราเห็น เพียงแต่เราต้องเรียนรู้แล้วนำเอามาใช้ให้เป็นประโยชน์ครับ

จริงๆก่อนที่ผมจะมาเป็นคริสต์นั้น ผมได้ประสบการณ์หลายอย่างจากสามธิมากมาย เป็นประสบการณ์ส่วนตัว เช่น ทำสมาธิจนถึงระดับหนึ่ง(ไม่ขอบอกนะครับว่าระดับไหน เดี๋ยวจะเหมือนอวดตัวเอง) ใช้เวลา 2ชั่วโมง(ก่อนทำดูนาฬิกา ทำเสร็จแล้วมาคิดทีหลัง ผมนั้งไม่กระดุกกระดิก2ชั่วโมง ทำได้ไงวะเนี่ยเรา ครั้งแรกในชิวิต) เนื่องจากตัวผมเองเป็นคนที่คิดโน้นคิดนี่ไม่หยุด ควบคุมไม่ได้ นอนก็ไม่ค่อยจะหลับ เซ็งมากๆ เลยต้องใช้สมาธิมาช่วย ตอนนี้ก็ทำสมาธิแบบคริสต์ที่โพสไว้ที่นี่บ่อยๆ ไม่ทำเดี๋ยวหลับยากครับ ยอมรับว่าประสาทตัวเองแข็งมาก ขณะหลับยังรู้ตัวเลยว่าหลับไม่สนิท ตื่นก็รู้สึกเพลีย เซ็งๆๆๆ

คล้ายๆเหมือนเห็นในกระทู้ที่บอร์ด พลังจิต ป่าว?

...เหมือนที่ข้างบนบอก ถ้าฝึกแบบโยคะไรประมาณนั้น ก็ดีต่อสุภาพค่ะ ดีมากๆ 

...แต่ถ้าฝึกเพื่อประโยชน์ด้านจิตวิญญาณ หรือเท่าที่จำได้ ถ้าฝึกเพราะอยากพบพระองค์ ดิฉันว่าไม่ต้องดิ้นรนหรอกค่ะ

...เราพบพระองค์อยู่เสมอทุกเมื่อเชื่อวันอยู่แล้ว พระองค์สัมผัสคุณอยู่แล้ว เพียงแต่คุณจะรู้สึก   : emo038 :


พระอวยพรค่ะ 

อ่านที่น้องส้มแบ่งปันเกี่ยวกับเกมส์ก็เลยอยากแบ่งบันบ้าง ศาสนาพุทธเขาบอกว่าอบายมุขคือสิ่งที่เรากระทำไปแล้วนำไปสู่ความเสื่อมลงในชีวิต ถ้าพูดถึงเกมส์ เกมส์เป็นตัวทำใหเราเสื่อมลงในด้านเวลา ด้านการเสียเวลาไปโดยเปลาประโยชน์ ด้านการติดแล้วเล่นเลยเวลา แล้วถ้าเล่นตามร้านเกมส์ก็เปลืองเงินเปลืองทอง นอกจากนั้นเกมส์หลายๆ เกมมส์ยังฝึกให้เรามีความรุ่นแรก การฆ่ากัน การต่อสู้ แล้วถ้าเป็นเกมส์ออกไลน์ก็เกิดอารมณ์ไม่พอใจกับเพื่อนที่เล่นกันได้ หรือด่ากันเพื่อนในเกมส์ ร้านเกมส์น้องชายพี่เคยเปิดยังมีคนเอาปืนมายิ่งกันที่ร้านกระจกเป็นรูทะลุหมดลูกค้าต้องวิ่งหลบข้างเก้าอี้กัน ค่ากระจกเราก็ต้องออกเอง แต่เกมส์ดีๆ ที่สร้างสรรค์ก็มี ปกติพี่ไม่ได้เล่นเกมส์หรือชอบเล่นอะไรพวกนี้เลย รู้สึกว่ามันทำให้เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ แต่ว่ามาเจอเกมส์พวกนี้ ซึ่งเคยเล่นนานแล้วรู้สึกว่าเป็นเกมส์ที่ดีมากเลยยกมาให้ดู

เกมส์ที่สร้างสรรค์ก็มีเท่าที่พี่เจอ เช่น เกมส์ Boku No Natsuyasumi



เกมส์นี้เป็นเกมส์ที่ฝึกให้เรามีใจรักธรรมชาติมีจิตใจที่อ่อนโยน ทั้งเล่นสนุก

เกมส์ Harvest Moon



เป็นเกมส์ที่ฝึกให้เรารู้จักหาเงินหาทองมีรายได้ฝึกให้รู้จักฉลาด และวางแผนในการทำมาหากิน

เกมส์ the sims



เป็นเกมส์ที่ฝึกฝนเราให้รู้จักเข้าสังคม เกมส์ที่พี่ยกมาทั้งสามเกมส์ถ้าเล่นแล้วมีแต่สร้างให้เรามีศักยภาพมากขึ้นมีคุณภาพมากขึ้น ถ้าว่ากันตามเนื้อหาของเกมส์ 3 เกมส์นี้แล้วไม่ถือว่าเป็นอบายมุขแต่อย่างใดเพราะไม่ได้พาไปสู่จุดเสื่อมแต่พาไปสู่จุดสร้าง แต่มันก็กลายเป็นอบายมุขได้ถ้าคนเล่น เล่นติด เล่นแบบไม่แบ่งเวลา เล่นจนเสียเวลาเรียน เสียเวลาทำการทำงาน มันก็กลายเป็นอบายมุขไป

แบงปันเรื่องลมปราญบ้าง แต่ถ้าเราฝึกลมปราณฝึกแล้วจิตเราสงบแก้โรคจิดฟุ้งซ่านได้ก็ถือว่าดี พี่ไม่รู้ว่าการฝึกลมปรามเป็นการฝึกชนิดเดียวกับกำลังภายในหรือเปล่า ถ้าเป็นอย่างเดียวกันมันก็ไม่น่าทำให้เราเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์อะไร มันก็แค่การนั่งสมาธิแล้วให้ความรู้สึกว่าลมไหลไปตามจุดต่างๆ เหมือนกันว่าให้จิตเราอยู่นิ่งในจุดนั้นให้ความรู้สึกเราอยู่ที่จุดนั้นแล้วก็หายใจเข้าออกโดยให้ลมหายใจเราไหลไปยังจุดนั้น มันจะไปจริงหรือไม่ก็ไม่รู้แต่เชื่อว่ามันน่าจะเป็นการสะกดจิตตัวเอง ถ้านั่งได้นานๆ แล้วสุขภาพดี จิตใจดี อะไรที่มันทำแล้วเกิดการบวกกับชีวิตเรา สิ่งนั้นก็เป็นสิ่งที่ดี แต่อะไรที่ทำไปแล้วเป็นผลลบแก่ชีวิตเราสิ่งนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่ดี ส่วนเรื่องเสียเวลา การดูทีวีก็เสียเวลาเหมือนกันแต่ว่าเราก็ควรแบ่งเวลาในการฝึกลมปราณ ไม่ใช่ฝึกมันจนเสียการเสียงาน เสียเรื่องการเรียน อย่างนี้การฝึกลมปราญตามตามคำสอนของทางศาสนาพุทธก็เข้ากับคำว่าอบายมุขเช่นกัน เพราะไม่ได้สร้างสรรค์แต่ทำให้เราไปถึงจุดเสื่อม

การรำมวยจึนไท้เก็กก็ดีนะครับอยากแนะนำช่วยรักษาสุภาพเราให้แข็งแรงด้วย โยคะถ้าทำแล้วดีก็น่าจะทำเพราะถ้าทำแล้วมันสร้างสรรค์ประโยชน์ให้กับตัวเราเป็นผลบวกมากกว่าลบละก็ดีทั้งนั้นครับ

ปล.ที่พี่ใช้คำของชาวพุทธคำว่า อบายมุข พี่เห็นว่ามันตรงกับความหมายดีก็เลยยกมา

sasuke เขียน: จะบอกว่านักบุญหลายๆองค์เค้าก็ฝึกกันนะเอ้อ   ::017::

ฝึกอะไรเหรอ 

Florian เขียน:

sasuke เขียน: จะบอกว่านักบุญหลายๆองค์เค้าก็ฝึกกันนะเอ้อ   ::017::

ฝึกอะไรเหรอ   ::001::

ฝึกจิตครับ เช่น นักบุญยอห์นแห่งไม้กางเขน เป็นต้น