Belong to the Truth Jesus Christ

1.ความหิว
2.อำนาจ
3.นมัสการพระเจ้าของเจ้าเพียงผู้เดียว
ช่วยอธิบายลายละเอียดให้ฟังหน่อยสิครับ

มธ 4:1-11  พระเยซูเจ้าทรงถูกทดลองในถิ่นทุรกันดาร

(1)เวลานั้น พระจิตเจ้าทรงนำพระเยซูเจ้าไปในถิ่นทุรกันดาร เพื่อให้ปีศาจมาผจญพระองค์
(2)เมื่อทรงอดอาหารสี่สิบวันสี่สิบคืนแล้ว ทรงหิว  (3)ปีศาจผู้ผจญจึงเข้ามาใกล้  ทูลว่า
“ถ้าท่านเป็นบุตรพระเจ้า จงสั่งก้อนหินเหล่านี้ให้กลายเป็นขนมปังเถิด”  (4)แต่พระองค์ตรัสตอบว่า
“มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่ามนุษย์มิได้ดำรงชีวิตด้วยอาหารเท่านั้น
แต่ดำรงชีวิตด้วยพระวาจาทุกคำที่ออกจากพระโอษฐ์ของพระเจ้า”
(5)ต่อจากนั้น ปีศาจอุ้มพระองค์ไปยังนครศักดิ์สิทธิ์ วางพระองค์ลงที่ยอดพระวิหาร แล้วทูลว่า 
(6)”ถ้าท่านเป็นบุตรพระเจ้า จงกระโดดลงไปเบื้องล่างเถิด เพราะมีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า
พระเจ้าทรงสั่งทูตสวรรค์เกี่ยวกับท่านให้คอยพยุงท่านไว้มิให้เท้ากระทบหิน”
(7)พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า “ในพระคัมภีร์ยังมีเขียนไว้ด้วยว่า
อย่าทดลององค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านเลย”
(8)อีกครั้งหนึ่งปีศาจนำพระองค์ไปบนยอดเขาสูงมาก ชี้ให้พระองค์ทอด
พระเนตรอาณาจักรรุ่งเรืองต่าง ๆ ของโลก  (9)แล้วทูลว่า “เราจะให้ทุกสิ่งนี้แก่ท่าน
ถ้าท่านกราบนมัสการเรา”  (10)พระเยซูเจ้าจึงตรัสว่า “เจ้าซาตาน จงไปให้พ้น
ยังมีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่าจงกราบนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน
และรับใช้พระองค์แต่ผู้เดียวเท่านั้น”
(11)ปีศาจจึงได้ละพระองค์ไป แล้วทูตสวรรค์ก็เข้ามาปรนนิบัติรับใช้พระองค์

เอาเชิงอรรถ ฉบับคาทอลิกมาฝากครับ

4 a พระจิตเจ้าทรงนำพระเยซูเจ้าไปในถิ่นทุรกันดารเป็นเวลาสี่สิบวันเพื่อถูกทดลอง เช่นเดียวกับที่ชาวอิสราเอลอยู่ในถิ่นทุรกันดารสี่สิบปี (ฉธบ 8:2,4 และ กดว 14:34) โดยการอ้างข้อความจากพระคัมภีร์ จะเห็นได้ว่าทั้ง    พระเยซูเจ้าและประชากรอิสราเอลได้ถูกผจญเหมือนกันสามประการ คือ
1. แสวงหาอาหารจากที่อื่นนอกจากพระเจ้า (ฉธบ 8:3 เทียบ อพย 16)
2. ทดลองพระเจ้าเพื่อทำตามใจตนเอง (ฉธบ 6:16 เทียบ อพย 17:1-7)
3. ปฏิเสธพระเจ้าเพื่อกราบไหว้พระเท็จเทียมที่รับใช้อำนาจแห่งโลกนี้ (ฉธบ 6:13; เทียบ อพย 6:10-15; อพย 23:23-33)

      พระเยซูเจ้าทรงจำศีลอดอาหารเป็นเวลา 40 วัน 40 คืน เช่นเดียวกับโมเสส (ฉธบ 9:18; อพย 34:28; ฉธบ 9:9) และเช่นเดียวกับโมเสส พระองค์ทรงมองเห็น “โลกทั้งหมด” จากภูเขาสูง (ฉธบ 34:1-4) พระเจ้าทรงใช้ทูตสวรรค์มาช่วยเหลือพระองค์ (ข้อ 11) ดังที่ทรงสัญญาว่าจะทรงป้องกันผู้ชอบธรรม (สดด 91:11-12) และใน (มก 1:13) พระเจ้าทรงป้องกันพระองค์ให้ปลอดภัยจากสัตว์ร้าย ดังที่ทรงป้องกันผู้ชอบธรรม (สดด 91:13) และชาวอิสราเอล (ฉธบ 8:15)
      โดยวิธีเปรียบเทียบเช่นนี้ พระเยซูเจ้าก็ทรงเป็นเสมือนโมเสสคนใหม่ (ดู 2:16 เชิงอรรถ g,20 และ อพย 4:19) ทรงเป็นผู้นำการอพยพครั้งใหม่ เทียบ ฮบ 3:1-4:11; และดังนี้ เป็นพระเมสสิยาห์ด้วย ดังจะเห็นได้จากคำพูดเป็นนัยของปีศาจ (ถ้าท่านเป็นบุตรพระเจ้า) ทรงเป็นผู้เบิกทางที่แท้จริงไปสู่ความรอดพ้น ซึ่งไม่ใช่โดยวางใจในตนเองและด้วยความสะดวกสบาย แต่โดยเชื่อฟังพระเจ้าและสละตนเอง แม้เรื่องนี้จะเล่าโดยยกข้อความมาจากพระคัมภีร์ แต่ก็ยังอาจเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง ๆ ได้ด้วย แม้พระเยซูเจ้าไม่ทรงมีบาป พระองค์ก็ยังสามารถถูกทดลองจากภายนอกได้ (ดู 16:23) จำเป็นที่พระองค์จะต้องถูกทดสอบเพื่อจะเป็นผู้นำของเราได้ (ดู 26:36-46//;  ฮบ 2:10,17-18; 4:15; 5:2,7-9) พระองค์ต้องสละความคิดที่จะเป็นพระเมสสิยาห์ที่มีบทบาทความรุ่งเรืองทาง    การเมือง แต่ยินดีรับบทบาทฝ่ายจิตโดยเชื่อฟังอย่างสิ้นเชิงต่อพระเจ้า (ฮบ 12:2)

อันนี้ ขอแบ่งปันอีกคน ถ้าพูดเกี่ยวกับ"การทดลองในถิ่นทุรกันดาร"

1.ซาตาน,ปีศาจ เล็งถึง บาปภายในของเราเอง การปล่อยตัวไปตามอำนาจกิเลส
2.สัตว์ป่า เล็งถึง สัญชาตญาณฝ่ายข้างโลกจากภายนอก วัตถุ
3.ทูตสวรรค์ เล็งถึง การอวยพระพรของพระเจ้า คำภาวนาของเราที่พระเจ้าทรงสดับฟัง การปกป้องคุ้มครอง

.........................เราจะเห็นได้ว่า แม้พระเยซูเจ้าจะทรงปลีกพระองค์เองไปยังถิ่นทุรกันดารเพื่อบำเพ็ญพรต ทุกสิ่งก็ยังคงเหมือนเดิม แตกต่างตรงที่ มันชัดเจนขึ้น เมื่อเรา "ตั้งใจใช้โทษบาป เพื่อถอนรากถอนโคนกิเลสของเรา"เราจะเห็น บาปของเราชัดขึ้น เห็นวัตถุที่อาจนำไปเราสู่บาป เช่น เหล้า,เงิน(สัตว์ป่า) ชัดขึ้น และที่สำคัญเราจะหวนระลึกถึงพระเป็นเจ้าเราบ่อยขึ้น(จากความลำบากนั้น) นำไปสู่ "การเป็นทุกข์ถึงบาป"และความทุกข์นี้เรียกร้องให้เรา"แก้บาป"เพื่อสัญญากับพระเป็นเจ้าว่า เราจะพยายามไม่ดื้อกระด้างอีก ในขั้นตอนนี้ เราย่อมอยู่ในศีลในพรของพระเป็นเจ้า ได้แก่ การอวยพรของพระเป็นเจ้าอาศัยทูตสวรรค์นำสารนั้นเอง

อาทิตย์ที่ 1 เทศกาลมหาพรต ปี B
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก (มาระโก 1:12-15)
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=10223.0

ส่วนตัวนะครับ ไม่เกี่ยวกับการอ้างอิงที่ไหน

จากการที่ได้รำพึงพระวรสารตอนนี้หลายครั้งทำให้เข้าใจอย่างหนึ่้งว่า

1. เรื่องการเปลี่ยนก้อนหินเป็นขนมปัง

พระคริสตเจ้าทรงมาในโลกเพราะพระเจ้าพระบิดาทรงใช้พระองค์มา

พระองค์ทรงสำนึกตลอดเวลาว่า พระอานุภาพ และฤทธานุภาพที่พระบิดาทรงมอบให้กับพระองค์นั้น เพื่อการไถ่กู้มนุษยชาติ

ถ้าพระองค์ทรงทำเพื่อตัวเองแล้ว การกระทำดังกล่าวจะขัดน้ำพระทัยของพระเจ้าที่ให้พระองค์มาช่วยโลก ไม่ใช่บรรเทาความหิวของตัวเอง

ข้อนี้ยอมรับเป็นการส่วนตัวว่า พระองค์ทรงเป็นแบบอย่างของผู้ที่มีอำนาจตามหน้าที่ และจะไม่ใช้อำนาจนั้นๆ ไปหาประโยชน์อื่นใดให้ตัวเอง

ซึ่งในปัจจุบันเราจะเห็นว่า ผู้มีอำนาจส่วนใหญ่ใช้อำนาจนอกเหนือจากที่เป็นหน้าที่ของตัวอยู่เป็นประจำ

2. เรื่องการกระโดดจากที่สูงให้ทูตสวรรค์มารับ

เรื่องนี้เป็นที่ประจักษ์ชัดว่า แม้เราจะได้ชื่อว่าเป็นผู้มีความเชื่อ และพี่น้องบางคนจะมีความเชื่อมากไปกว่าเมล็ดมัสตาร์ดอีก

แต่พระองค์ก็ไม่ทรงใช้อำเภอใจในการบีบบังคับ หรือทดลองพระเจ้าให้ทำการใดตามใจพระองค์

พระองค์ทรงยืนยันเรื่องนี้อีกรอบตอนอธิษฐานในสวนเกทเสมนี ที่ได้สารภาพความต้องการของตน แต่ก็ยังมอบอำนาจเด็ดขาดแก่พระเจ้าให้ทรงนำทางพระองค์

ที่จริง มีพี่น้องเราจำนวนมากที่ยังท้าทายคนของพระให้ทำอัศจรรย์ให้ดู ทั้งๆ ที่พระคริสตเจ้าทรงย้ำเตือนเราตลอดเวลาว่า อย่าทดลองพระเจ้าของเราเลย

คำเหล่านั้นก็ เช่น ถ้าพระองค์มีจริง... ถ้าพระองค์แน่จริง... ฯลฯ ซึ่งไม่ต่างอะไรกับคนที่ไม่รู้จักพระองค์เลย

3. เรื่องการนมัสการมารเพื่อครองโลก

เรื่องนี้ชัดเจนที่สุดในบรรดา 3 บททดสอบที่พระองค์ได้รับ ซึ่งเราทุกวันนี้ก็โดนประจญเช่นกัน แต่มาในรูปที่ต่างออกไป เช่น

จะไปวัดหรือไปเที่ยว??? งานก็ีมีวัดมิสซาก็ต้องเข้า??? เงินบริจาคหรือซื้อขนม???

ณ เวลานี้พี่น้องคงตอบได้ว่าต้องเลือกอะไร แต่เมื่อเวลานั้นมาถึง กลับไม่ง่ายเลยที่จะตอบ หรือเลือกทางเดินจริงๆ

ความเหมือนกันของการประจญทั้ง 3

ทั้ง 3 ข้อเรียกร้องให้เราละทิ้งความเป็นตัวเอง แล้วมอบความวางใจทั้งปวงไว้ในพระเจ้า

มันเป็นหน้าที่ของคริสตชนทุกคนที่ต้องทำด้วยความเต็มใจ "ย้ำ" หน้าที่ที่ต้องเต็มใจทำตาม

หากเราไม่ทำ เราก็เป็นคนที่ไม่รู้จักพระองค์ และวันหนึ่งพระองค์ก็จะไม่รู้จักเรา

หากเราทำโดยไม่เต็มใจ เราก็แค่ฟาริสีคนหนึ่ง ที่ทำตามบทบัญญัติ เพียงเพราะมันเป็นกฎที่บังคับให้ทำ

พระศาสนจักรในปัจจุบันจึงเรียกร้องให้เราอ่านพระวรสาร และทำความเข้าใจถึงเจตนาของพระวรสาร และพระคัมภีร์ทุกตอนด้วย

พระเจ้าประทานพระพร