++ การให้อภัย ++
โพสต์แล้ว: พฤหัสฯ. ต.ค. 15, 2009 3:10 pm
มีปู้ชายหน้าตาไม่ค่อยดี ตัวดำปิ๊ดปี๋จากบอร์ดนี้ส่งมาให้อ่าน เห็นว่า แหล่มมากเลยอยากนำมาแบ่งปันพี่น้อง เผื่อเราอยู่ในช่วงระหว่างการให้อภัยจะได้สำรวจมโนธรรมตามคำตอบที่คุณพ่อแจ่มท่านแนะนำด้วยกราบเรียน คุณพ่อแจ่ม:
มีหลายคนที่ทำร้ายจิตใจหนูอย่างรุนแรง หนูรู้ว่าพระเยซูเจ้าต้องการให้หนูอภัยคนเหล่านั้น ความจริง หนูก็ต้องการให้อภัย แต่หลายครั้ง โดยเฉพาะเวลาที่หนูนึกถึงสิ่งที่เขาทั้งหลายได้ทำกับหนู หนูก็เกิด ความรู้สึกโกรธเคืองมาก นี่หมายความว่าหนูไม่ได้อภัยเขาทั้งหลายใช่ไหม? หนูจะทำอย่างไรดีค่ะ? ขอคุณพ่อโปรดช่วยหนูด้วย
ด้วยความเคารพรักอย่างสูง
เอมอร
เอมอร ลูกรัก:
คำถามของลูกเป็นคำถามที่ดีมาก ในชีวิตของเราทุกคนจะมีช่วงหนึ่งที่เราประสบเหตุการณ์แบบนี้ การให้อภัยเป็นสิ่งที่พระเป็นเจ้าทรงขอร้อง และปรารถนาให้เราทำ แต่บ่อยๆ ความรู้สึกของเราไม่ค่อยร่วมมือกับเรา ฉะนั้น พ่อขออธิบายว่าการให้อภัยคืออะไร?
การให้อภัย คือ การแสดงน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ของคริสตชนต่อผู้อื่น การให้อภัยไม่ใช่ ความรู้สึก พระเป็นเจ้าทรงรู้อย่างดีบริบูรณ์ว่า เราไม่สามารถปิดหรือเปิดสวิชโดยอัตโนมัติ เมื่อใดก็ตามที่เราต้องการให้อภัย ดังนั้นพระองค์ไม่ได้ตั้งกฎข้อบังคับ เมื่อพระองค์ทรงสอนให้เรารักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตัวเราเอง บางครั้งความรู้สึกของเราก็ร่วมมือ หรือไม่ร่วมมือกับเราเลย
ความสำคัญของการให้อภัยอยู่ที่ การตัดสินใจ อย่างร้อนรนที่เราอยากเห็นคนที่ทำร้ายเรากลับใจเป็นคนดี ไม่ว่าเราจะมีความรู้สึกอย่างไรก็ตาม ถ้าฉันอ้อนวอนพระเจ้าว่า "ข้าแต่พระเป็นเจ้า ข้าพเจ้าวิงวอนพระองค์ โปรดอวยพรคนที่ได้ทำร้ายข้าพเจ้า" ฉันก็ได้ให้อภัยเขาแล้ว ส่วนหนึ่งของพระพรนั้นรวมการขอให้เขาเป็นทุกข์เสียใจที่เขาได้ทำผิดต่อฉัน แต่การให้อภัยของฉันจะไม่ขึ้นอยู่กับความเป็นทุกข์ถึงบาปของเขา ฉันจะต้องรักถึงแม้ว่าเขาไม่เป็นทุกข์เสียใจเลยที่เขาได้ทำผิดต่อฉัน
บัดนี้ ฉันอาจไม่รู้สึกมั่นใจในคำภาวนาของฉัน แต่ความจริงที่ไม่มีใครโต้เถียงได้ก็คือ ฉันได้วิงวอนพระเจ้าให้เขากลับตัวเป็นคนดี นี่แหละเป็นการแสดงการให้อภัย และเป็นไปตามคำสั่งสอนของพระเยซูเจ้า พระอาจารย์ของเรา "จงสวดภาวนาให้กับคนที่เบียดเบียนท่าน"
ความสำคัญอีกประการหนึ่งของการให้อภัย คือ ฉันจะต้องทิ้งโดยสิ้นเชิงความรู้สึกที่ทำให้ฉันสะเทือนใจ ฉันจะต้องเพียรหลีกเลี่ยงการกดปุ่ม "เล่นใหม่" ในสมองของฉัน การกระทำต่างๆ ของคนที่ทำร้ายจิตใจฉัน เมื่อฉันคิดถึงสิ่งเหล่านั้นมากเพียงใด ฉันก็ยิ่งโกรธเคืองมากเพียงนั้น ดังนั้น เมื่อเทปคาเสทเริ่มเล่นใหม่ในสมองของฉัน วิธีที่ดีที่สุด คือ กดปุ่มให้ "เทปออกจากเครื่อง" และยกเทปนั้นให้พระเจ้าเป็นผู้จัดการ "พระเจ้าข้า ข้าพเจ้าเชื่อว่านี่เป็นของพระองค์ ไม่ใช่ของข้าพเจ้า" แล้วทันทีหันความสนใจไปเรื่องอื่น และถ้าปิศาจยังคงใส่เทปที่มันอัดคอบปี้ไว้หลายๆอันลงในเครื่องอีก ก็จงกดปุ่มให้ "เทปออกจากเครื่อง" ทุกครั้งที่มันใส่ลงไป
เอมอร ลูกรัก เหนือสิ่งอื่นใด จงมองดูพระเยซูคริสตเจ้าบนไม้กางเขน วาดภาพในจิตใจ เห็นพระองค์กำลังทอดพระเนตรลงจากไม้กางเขน มองเห็นคนที่ได้ทำร้ายพระองค์ และฟังคำภาวนาของพระ องค์ในดวงใจของลูก ขณะที่พระองค์วอนขอพระบิดาเจ้าสวรรค์ว่า "พระบิดา โปรดให้อภัยคนนี้ เพราะเขาไม่รู้ว่าเขาได้ทำอะไร" การรำพึงด้วยวิธีนี้จะช่วยเราให้อภัยผู้อื่นได้ง่ายขึ้น โดยการรำพึงถึง พระมหาทรมานของพระมหาไถ่ เรามองเห็นพระองค์ถูกตรึงอยู่บนไม้กางเขน แขวนอยู่บนตะปู 3 ตัว พระองค์สวมมงกุฎหนามที่ตำเข้าไปข้างในพระเศียรของพระองค์ บาดแผลทั่วพระกายของพระองค์ตั้งแต่พระเศียรจดปลายพระบาท บาดแผลฉีกขาดแดงฉานมีพระโลหิตไหลออกมา พระองค์เป็นผู้บริสุทธิ์ผุดผ่อง เป็นมนุษย์ที่เหมือนเราทุกอย่างยกเว้นบาป พระองค์ทรงแบกบาปของมนุษย์ทุกคนบนพระกายอันบริสุทธิ์ยิ่งของพระองค์ พระเยซูเจ้าได้ให้อภัยคนบาปและยังคงให้อภัยตลอดเวลา "พระเยซูเจ้าข้า ถ้าพระองค์ทรงให้อภัยมนุษย์ทั้งมวล ข้าพเจ้าก็ควรเลียนแบบพระองค์ โปรดช่วยข้าพเจ้าด้วยเทอญ"
ถ้าความรู้สึกมาหาลูกช้าๆ หรือมาเยือนลูกเพียงบางส่วนเท่านั้น จงทำอย่างดีที่สุดด้วยความอดทน และการพลีกรรมของลูกจะเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้ายิ่งนัก
พ่อขอเน้นว่า การให้อภัยไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่ในสภาพที่ลูกจะต้องถูกคนทำร้ายตลอดไป การช่วยตัวเองออกจากสภาพอันเลวร้ายนั้นเป็นการแสดงความรักต่อผู้อื่นอย่างแท้จริง ยกตัวอย่าง การหลุดออกจากสภาพที่ถูกกลั่นแกล้งหรือรังแก การคุ้มครองตัวเราให้ปลอดภัยเท่ากับช่วยให้คนที่ทำร้ายเราหมดโอกาสทำบาปอีกต่อไป
เอมอรลูกรัก พ่อสัญญาจะสวดให้จนกระทั่งลูกสามารถให้อภัยแก่คนที่ทำผิดต่อลูก และขอให้เขาทั้งหลายกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดี
ขอพระอวยพรลูกเสมอ
คุณพ่อแจ่ม
เครดิต http://www.geocities.com/prakobkit/new2/22.html
ขอบคุณน้องขี้เหร่ที่ส่งมาให้พี่สาวคนสวยด้วยนะจ๊ะ
ดีนะไม่ประกาศเรียกตัว... โอ้ละหนอพ่อคุณ พี่ไม่ได้ไปจ้า